Þjóðviljinn - 25.11.1967, Blaðsíða 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 25. nóvember 1967.
WINSTON
GRAHAM:
MARNIE
58
— Hamingjan góða, er það nú
ástand. Hvað voruð þið líka að
vilja hingað?
— Fáið þennan hest til að
hætta að kveina, sagði ég. —
I guðsbærium fáið hann til að
hætta • . . Náið í sjúkrabíl.
Hringið í einhvem.
Maðurinn benti á Mark og
sagði: — Og hann þarna. Það
er engu líkara en hann sé illa
meiddur. Skyldi nokkuð vera
brotið?
— Ég veit það ekki. En ég
get ekki farið frá honum. Sinn-
ið hestinum mínum- Hlaupið eft-
ir hjálp. Og hættið þessum
spumingum.
Hann klóraði sér í hnakkanum
og svo klifraði hann aftur upp
brekkuna að gerðinu. Ég fór að
draga Mark upp úr leðjunni.
Hann var meðvitundarlaus og
nábleikur í andliti og kannski
myndi hann deyja þrátt fyrir
allt, og ég vissi hvað myndi
verða um Forio; ég vissi það,
HARÐVIÐAR
OTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofs
Steinu og Dódó
Laagav 18 III. hæð (lyftai
SímJ 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu-_ og snyrtistofa
Garðsenda 21 SIMI 33-968
en ef ég fór að hugsa um það,
þá dó ég líka, og einhverra
hluta vegna var nauðsynlegt að
ég héldi lífi þangað til hjálp
bærist.
Ég dró Mark upp á steinana
og ég stundi og kveinkaði mér
sjálf cg ég þorði ekki að líta við,
en til allrar hamingju var Forio
mikið til hættur ag veina. Ég
losaði um flibbann á Mark, fór
úr rifna jakkanum og setti hann
undir höfuðið á homim, og svo
heyrði ,ég hljóð sem eg vildi
helzt ekki heyra framar — hófa-
tak. Ég sleppti Mark og brölti
á fætur og greip í grein og kast-
aði upp og svo leit ég aftur
á Forio og nú var hann rólegri,
eins og hann væri búinn að |
gefast upp, af því að hann vissi
að hann myndi aldrei framar
stíga í fætuma; og Rex hrópaði
ofan frá gerðinu: — Guð minn
góður — þetta er hræðilegt. Jack
— sæktu lækni.
— Það er búið að senda eftir
lækni, sagði ég, Dg nú hefði ég
viljað faíla í yfirlið, en ég gat
það ekki. Nú voru „þeir“ komn-
ir og ég hefði svo innilega gjam-
an viljað hníga niður og vera enn
einn bjargarlaus vera; en það
var ekki hægt. Ég stóð þarna
og horfði á allt saman, var við-
stödd allt til hinna ömurlegu
endaloka. En þegar allt kom til
alls, þá átti ég vist sökina, svo
að það var svo sem ekki nema
sanngjarnt að ég væri neydd til
þess-
17.
Ég sá þegar Forio var skbtinn
og ég fór með sama sjúkra-
bílnum og Mark á spítalann þar
i sem gert „ var að skrámum mín-
um og mér gefið eitthvað við
taugaáfalli og svo var ég send
heim. Þetta gekk allt eins og
í sögu. Allir sögðu aumingja
stúlkan, hesturinn hennar fæld-
ist, hún er feikilega dugleg, við
verðum að vona að Mark jafni
sig f-ljótt; elsku barn, það bezta
sem þér getið gert er að fara
heim í rúm. Er nokkur heima
til að annast yður? Hafið engar
áhyggjur af Mark, hann er í
góðum höndum, og honum líður
áreiðanlega betur í fyrramálið.
Yfirlæknirinn sagði: — Það er
ekkert hægt að segja eins og
stendur, frú Rutland. Maðurinn
yðar er með alvarlegan heila-
hristing. Hann er með handlegg-
inn í gipsi, — annað er allt
óbrbtið. 1 fyrramálið getum við
sagt yður nánari fréttir af heilsu-
fari hans.
Og svo fór ég heim. Og eng-
inn mælti til mín ásökunarorði.
Ég fór heim og mér fannst
sem stórar þungar blöðrur full-
ar af sorg og örvæntingu og
óbærilegum þjáningum mynd-
uðust í sífellu í hjarta mér —
og spryngju jafnóðum- Og það
hafði verið sent eftir frú Leon-
ard og hún kom neðan úr þorp-
inu og stjanaði við mig og frú
Rutland hringdi. Frú Rutland
hagaði sér alveg eins bg allar
mæður hljóta að hafa gert í
öllum styrjöldum sem England
hefur háð þegar þær fengu að
vita að sonur þeirra háfði særzt
og þær vildu hugga kvíðandi
tengdadóttur, enda þóttþærværu
sjálfar enn kvíðafyllri. Einmitt
þannig huggaði hún mig, og það
var ekki hægt að lá henni það.
Ég gat ekki vitund að þessu
gert. Og veslings hesturinn þinn,
bætti hún við. Það var meira
óhappið. Og ég hugsaði um fólk-
ið sem ég hafði verið á veiðum
með og hugsaði um hve misk-
unnarlaust það hafði veriðgagn-
vart refnum — en hve ljúft og
skilningsríkt þegar hestur var
annars vegar.
Þessa nótt var ég að velta
fyrir mér hvar ég gæti hengt
mig. En frú Lebnard var yfir
mér alla nóttina og eyðilagði
það fyrir mér.
Næsta morgun kom afturkipp-
urinn. Ég var öll blá og marin
öðru megin og ég gat næstum
ekki hreyft öxl eða mjöðm- Og
ég svaf. Ég svaf eins og ég hefði
verið vansvefta í heilt ár. Lækn-
irinn kom líka til mín einu sinni,
en- ég er viss um að hann gaf
mér ekki nokkurn skapaðan
hlut. Ef til vill var það áfallið.
Stundum vaknaði ég af 'þess-
um djúpsvefni — og um leið
beið mín óendanleg kvöl. En
það voru ekki kvalirnar í öxl-
inni og bakinu; það var þjáning
sem gekk miklu dýpra. Hún var
þama eins og lamandi tilfinning
í hjartanu og innst inn í heila.
Stundum vaknaði ég bg fann
þennan lamandi þunga, og ég
leit á klukkuna og sá að hún
var fimm mínútur yfir þrjú og
svo hvarf ég þakklát inn í svefn-
inn aftur og svaf lengi, lengi,
og svo vaknaði ég aftur og sá
að klukkan var aðeins tíu mín-
útur yfir þrjú og þessi lamandi
kvöl var þarna enn og mér
fannst ég horfa eftir endalaus-
um gangi, auðum gangi þar sem
skelfingin ein bergmálaði og það
var hið eina sem beið mín það
sem ég átti eftir ólifað. *
Stundum drakk ég eitthvað
þegar frú Leonard kbm meðþað
til mín, og í rökkrinu leit ég
upp og þá var frú Rutland hjá
mér og ég spurði svona eins
og maður spyr hvað klukkan er:
— Hvernig líður Mark? Og hún
svaraði: — Eftir öllum vonum.
Ég hefði víst átt að spyrja
um meira, en ég sofnaði og mig
dreymdi æðislega drauma um
Forio og mömmu og mamma
sagði, að það ætti að skjóta
Porio, því að það væri ekki
siðsamlegt að hafa hest í Cuth-
bert Avenue. Og svo var ég allt
í ^einu í réttarsal og það var
eins' og ég væri bæði dómari
og ákærandi í einni og 'íömu
persónu, þannig að ég varði
sjálfa mig og dæmdi líka. Dr.
Roman var þama og lýsti því yf-
ir að ég væri ófær um að flytja
mál mitt sjálf. Nokkrum sinnum
þennan dag reyndi ég að kom-
ast fram úr rúminu, en í öll
skiptin gafst ég upp vegna kval-
anna í kroppnumoglagðiststynj-
útaf aftur og starði fram fyrir
mig. ,
Fyrir jbtan gluggann stóðu tvö
tré — tvær naktar beinagrindur
án blaða; allan daginn kinkuðu
þau háðslega kblli til mín og
hlógu að mér. Ég sá líka fyrir
mér ána þar sem við duttum
og vatnið var slanga sem skreið
slímug og viðbjóðsleg yfir rekkju-
voðirnar í rúminu mínu. Það
var ekki fyrr en á föstudags-
morgun um * tólfleytið, um það
bil fjörutíu og átta stundum eft-
ir slysið að ég vaknaði og var
skýr f hugsun, eins og glas sem
hefur verið tæmt og fágað og ég
vissi með sjálfri mér, að ég
hafði ætlað að gera eitthvað sér-
stakt í dag, föstudag, og ég hafði
ekki staðið við það. Flandre
hafði siglt án mín. Ég gat ekki
sofið fyrir verkjunum f öxlinni
og bakinu og vegna Foriosþbrði
ég ekki að loka augunum — því
að um leið og ég lagði augun
aftur, sá ég hann fyrir mér.
En kannski er tilgangslaust að
reyna að lýsa því hvemig mér
leið og um hvað hugsanir mín-
ar snerust; en nokkru seinna
stóð frú Rutland í herberginu og
ég spurði aftur: — Hvemig lfð-
ur Mark?
— Það-er allt við sama. Hann
er ekki kominn til méðvitundar
enn.
— Hvað segja þeir?
— Þeir segja að það sé ekk-
ert annað að gera en bíða. Hún
kom alveg að rúminu- Hár henn-
ar var ógreitt. — Og hvemig
líður þér?
— Þakk fyrir — mér líður
betur núna.
— Heldurðu að þú getir borð-
að dálítið?
— Nei — nei þökk fyrir. Mér
líður betur ef ég borða ekki.
Þetta kvöld kom Mark til með-
vitundar, Dg þegar frú Rutland
kom af sjúkrahúsinu, var hún
vonbetri. Yfirlæknirinn hafði
sagt, að hann væri að vísu ekki
úr allri hættu, en þeir vonuðu
hið bezta- . •
— Það fyrsta sem hann sagði
var: Hvar er Marnie, og það
var eins og honum létti þegar
hann fékk að vita að þú hefðir
ekki slasazt alvarlega.
Næsta dag fór ég á fætur
meðan frú Rutland var úti, og
mér tókst að tína á mig ein-
hverjar spjarir og haltr^ um
húsið. Bakið og mjöðmin á mér
voru eins og einhver hefði mál-
að á þau þrumuský en versti
sársaukinn var liðinn hjá. Sárs-
aukinn í líkamanum á ég við.
Fiú Leonard kbm að mér úti
í hesthúsi og gerði það sem
hún gat til að koma mér aftur
í rúmið. En það vildi ég ekki.
Ég var úti í hesthúsinu allan
morguninn, sat þar bara þangað
til frú Rutland kom aftur, þá
haitraði ’ ég inn og borðaði há-
degisverð með henni. Frú Rut-
iand sagðist hafa lofað Mark
að aka með mig til hans strax
og ég treysti mér þangað- Ég
: sagðist ætla að fara daginn eft-
| ir. Ég átti ekki gott með að
| skorast undan því. Rétt fyrir
j miðdegisverðinn þurfti ég að
I sækja eitthvað inn í svefnher-
bergið hans, og ég sá að lyklam-
ir hans lágu í hominu á efstu
kommóðuskúffunni . . .
Við miðdegisverðinn sagði frú
Rutland: — Þessi blóm þarna
eru frá Richards garðyrkjumann-
inum. Hann kom með þau handa
þér og honum var mikið i mun
að þú fengir að vita að þau
væru úr garðinum hans.
Tvær páskaliljur, nokkur flau-
elsblóm og fjólur.
— Og í gær kom blindur
maður með vinberjakassa. Hann
bað mig að skila innilegri
kveðju til þín. Þekkirðu blind-
an mann? /
— Já.
Við öll önnur tækifæri hefði
ég verið feimin og óörugg að
sitja svona og bbrða ein með
henni; en nú komst það alis
ekki að. Allt sem gerzt hafði
sat eins og steinhnullungur fyrir
brjóstinu á mér. Og ég gat ekki
hugsað um annað en þann stein-
Þegar við höfðum setið þegj-
andi nokkra stund, sagði hún:
— Þetta-minnir mig á máltíð
sem ég borðaði einu sinni með
Estelle. Þú hefur ekkert á móti
því að ég tali um Estelle, er
það?
— Nei.
— Mark var að heiman. Hann
var í viðskiptaerindum fyrir
fyrirtækið í Wales. Þá hafði
faðir Marks verið dáinn í hálft
annað ár. Ég var búin að selja
SKOTTA
Pabbi er þér ekki sama þótt uppáhalds hljómsveitin mín sefi
( sig hér í kvöld.?
MAlVSIO^-rósabón gefnr þægOegan Um f stofnna
Einangrunarg/er
Húseigendui — Byggingameistarai.
Útvequm tvöfah einanqrunarqler með mjög stutt-
um fyrirvara.
Sjáum um isetningu og allskonar breytingar 6
?luggnm Útvegum tvöfalt gler f lausafö? oa sfá-
um um máltöku.
Gerum við sprunqur 1 steyptum veggjum með
þaulrevndu gúmmíefnl
Gerið svo vel og leitið tilboða.
SÍMI 5 11 39.
NYKOMIÐ
Peysur, úlpur og terylenebuxur.
O. L. Laugavegi 71
Sími 20141.
BfLLINN
Gerið við bíla ykkar sfáif
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BlLAÞJÓNOSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla-. Ijósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platínur. ljósasamlokur
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennun; bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur
• Límum á bremsuborða
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 - Sími 30135.
é