Alþýðublaðið - 22.09.1921, Blaðsíða 4

I
4 ALÞYÐUBLAÐIÐ
Agæt efni í pey su f ata k ápu r í verzlun - jftoírésar Jénssonar Laugaveg 44. — Sími 657. S p a ð k j ö t frá Pórshöfn á Langanesi flytjum vér hingað í hau§t eins og að undanförnu. Gerið svo vel að senda oss skriflegar pantanir sem allra fyrst. Pöntunum aðeins veitt móttaka til 1. okt. þ. á. Kaupfélag Reykvíkinga. Sími 728. Laugaveg 22 A.
JBt.f. Versl. íIverlÍN(j. 56 A Sirius sætsaft, þykk og Ijúffeng á 65 aur. 1 /4 iíter. Kraftmikii soya. — Sósuiitur.
Mikil verðlækkun. Öll íataefni, eidri ea 3ja mánaða seljast með 25—40°/o af slætti. Þetta er miðað við lægst fáanlegt varð frá útiöndum.
HÚ8 til söiu og laust til í búðar 1, okt. Upplýsingar gefur Sigutður Guðniundsson Laugav. 71 Heitna 12—1 og 7—8
Sá, er auglýsti eftir úri í gær mrk. ó J. Th, vitji þess á afgr. Virðíngarfylst. G. Bjarnason & Fjeldsted.
Alþbl. er blað allrar alþýðu. Borgarfjarðarketið fæst daglega á Laugaveg 1 7 A.
Ritítíóri og ábyrgða ’maðnr; ólafnr Friðrik*«on
Prentiiniðian Gutenberí.
Ivan Turgeniew: Æskuminningar. að það var alveg auðséð, að hann myndi rísa á fætur hér um bil strax aftur. Og það reynist líka svo. Hann
búast, djúp, sterk, lýsti dálitlu sjálfsáliti, en var þó eng-
an veginn óþægileg. Hljómurinn var dálítið einkenni-
legur og mjúkur. Sllk rödd er einmitt ágæt fyrir þann,
sem þarf að gefa undirmönnum skipanir eins og t. d.
„Sækið þér rauða Lyon-flauelið 1" eða „komið þér með
stól handa ungfrúnni 1"
Kluber nefndi nafn sitt fyrir Sanin, hneygði sig mjög
hæverkslega, og sló um leið hælunum svo laglega sam-
an að hverjum manni myndi hafa orðið á að hugsa:
„Þessi maður hlýtur að vera vandaður ekki síður í
raun heldur en sjón!"
Hann hafði tekið hanskan af hægri hendinni og tók
fast og látlaust 1 hendina á Sanin. I vinstri hendi hélt
hann á gljáandi svörtum hatti. Hægri hendin, sem var
ber, hlaut að vekja aðdáun hvers sem sá. Meira að
segja neglurnar voru eitthvað svo sérstaklega fallegar.
Loks sagði hann á fyrirmyndar fallegri þýzku, að hann
hefði komið til þess að geta tjáð þéssum útlenda ferða-
manni þakklæti sitt og virðingu fyrir þá hjálp, sem
hann hefði veitt tilvonandi mági sínum. Og um leið
benti hann á Emil, sem varð dálftið vandræðalegur og
stakk einum fingrinum upp í sig.
Kliiber bætti þvf við, að það myndi gleðja sig, ef
hánn gæti gert honum einhvern greiða í þakklætis-
skyni.
Sanin svaraði á þýzku, þó ekki fullkomlega án erfiðis-
muna að það gleddi sig — en sú hjálp, sem hann hefði
getað veitt, hafði annars verið mjög lítil. Svo bauð hann
gestunum til sætis.
Kliiber þakkaði fyrir, tók upp frakkalöfin mjög fim-
lega og settist á stól. En hann settist með þeim hætti,
stóð upp jafn skyndilega og gekk vandræðalegur fram
og aftur og sagðist því miður ekki geta staðið við
lengur; því hann þyrfti að fara og sinna sínum störfum
við verzlunina — Skyldustörfin yrðu þó alt af að sitja
í fyrirrúmi! En á morgun væri sunnudagur og hann
hefði með samþykki Gemmu og frú Leonoru ákveðið
að þau skyldu öll fara í skemtiferð til Soden, og að
hann ætlaði að leyfa sér að bjóða útlendingnum að
vera með, í þeirri von að hann vildi veita þeim þann
heiður að fara þessa skemtiferð með þeim.
Sanin gat ekki hafnað þessu, og Kliiber hneigði sig
kvaddi og fór.
IX.
Emil hafði snúið sér út að glugganum þrátt fyrir það,
þó Sanin byði honum sæti, en nú þegar Kliiber, til-
vonandi mágur hans, var farinn, snéri hann sér skyndi-
lega við, roðnaði og spurði Sanin hálf vandræðalegur,
hvort hann mætti ekki vera hjá honum svolitla stund
enn þá.
„Eg er miklu betri í dag," sagði hann, „en læknirinn
hefir bannað mér að vinna nokkuð."
„Já venð þér bara hérna! Þér truflið mig ekkert,"
sagði Sauin, sem eins og Rússum er tamt, greip tæki-
færið sem þarna gafst til þess að gera ekk\ neitt.
Emil þakkaði honum fyrir — ög virtist innan skams
kunna ágætlega við sig. Hann skoðaði alla hluti, sem
Sanin hafði og spurði hann, hvar hann hefði keypt þá
og hvað þeir hefðu kostað. Hann hjálpaði honum til
þess að raka sig og spurði hann, hvers vegna' hann.