Þjóðviljinn - 19.04.1968, Blaðsíða 8

Þjóðviljinn - 19.04.1968, Blaðsíða 8
3 SÍÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Fösfcudagur 19. april 1968. 47 lífum þönum til London og París til að kaupa þetta rándýra hía- lín sem hún selur. Kannski er það Frakki — einn af þessum dimmrödduðu sem keyra fram neðri vörina. — Ég er viss um að hann á gott. Af hverju erfcu að gera þetta fyrir JiM — eins og hún gargaði á þig í gaerkvöldi ? — Það er liður í tiltektunrjm. Ég get ekki fundið að ég hafi hug á að færa fólk tíil eins og peð á skákborði, eins og Jili — og kannski þú líka virði'st halda. En ef hún faer startfið — og mér þykir það lfklegt — þá þarft þú ekfci að hafa áhyggjur af því að hún eyðileggi Alan. Og kannski verða allir hamingjusamari fyrir bragðdð, þegar ég fer, bætti hann við í léttum róm án þess að líta á hana. — En það er ekfci þar með sagt að þú sért ekfci dálítil slettireka. Hún talaði líka í létt- um tón. Nú leit hann á hana. — Ég er það ekki, Maggie. Það er ekki rétt mat á mér. Það vill bara þannig til að við höfum orðið vinir undir annarlegum kringum- stæðum. Þú gætir eins gert þér í huigarlund að ég sæti al’ltaf í rykugu herbergi innanum hlaða áf þófcum og plöturn. Og þá man ég það, að það er búið að sækja allt það sem ég ætíaði að selja. Auðvitað var ég féflettur, en báð- ir náungamir borguðu mér í reiðufé, svo, að mér finnst ég bókstaiflega vaða í peningum. Við skulum eyða einhverju af þeim í kvöldverð. Ertu ekfci svöng? Það er ég. — Ég held ég sé það líka. En ég er ekki nógu uppdubbuð fyr- ir borðsalinn þann ama. Ég gægðist þangað inn þegar ég var að leita að þér — ég hringdi í Buzzy og hann sagði mér hvar þú værir — og ég myndi ekki kunna við mig þar. Við ættum heldur að fara niður í Ye Oldie Engllishie Grillie sahnn. Nema við förum á einhvem allt annan stað. — Nei, Maggie, ég er mótfall- inn því, sagði hann með hægð Hárgreiðslan Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugav 18. III. hæð (lyfta) Sími 24-6-18. PERMA Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SÍMl 33-968. SAKAMÁLASAGA Eftir J. B. PRIESTLEY og næstum afsakandi. — Þú ætlar þó ekki að segja mér að þú sért orðinn heillaður af þessum stað — — Þessum stað? Ég? Heyrðirðu ekki hvað við Alice hlógum dátt þegar þú komst hinigað Mnn? Jæja, ég var að segja henni mínar farir eigi slétfcar. Ég skaj segja þér það seinna. En nú verð ég að vera hér kyrr. Hann hafði breytt um svip og radd- hreim. — Ég þanf að tala betur við þig um það, Maggie. Kannski finnst þér ég bráðum haga mér undarlega. Kannski þarf ég að biðja þig að gera dálítið skrýt- ið — — Vonandi ekfcert sem þú hdf- ur lært af Kínverjum, Salt — — Mér er alvara, telpa mín. Þótt það sé kannski hjáfcátíegt að sjá mig og heyra — og þótt staðurinn sé fyrir neðan allar hellur — þá er ég að reyna að vinna dSálítið hér f kvöld. — Vinna? Við hvað? Svo lækkaði hún röddina. — Ekki þó Noreen Wilks málið? — Ég er hræddur um það, Maggie. Hann hallaði sér nær henni og lækfcaði röddina svo að hún varð að hvísli. — Og ef þér er sarna, þá byrjum við núna stráx að haga okkur und- arleaa. Meðan ég er að borga drykfcina, þá ferð þú út — — Á snyrtiherbergið fyrst, ef þér er sama — — Það er æski’legt að öllu leyti. Síðan ferðu niður í Grill- ið — og ef ég verð kominn þangað, þá kemurðu auðvitað tíl mín — en ef eg er ekki kominn, þá biðurða um borð handa tveimur og bíður eiftir mér. Og reyndu að fá afeíðis borð, úti í homi, ef þú getur. Hún starðd á hann stímdar- kom. Jaifnvel núna var hún aldrei alveg viss um að honum væri alvara. — Heyrðu mig — ef þér er alvara — viltu þá ekki skýra fyrir mér hver tílgangur- inn er? Hefurðu einhverja á- stæðu tíl að vilja að við sjáumst ekfci saman? — Einnig það. Auk þess er ýmisilegt sem ég þarf að glera einn mfns liðs. Jæja, Maggie, nú siglirðu á brott. En hann brosti tíl hennar. Þegar hún gekfc hægt út úr salnum, heyrði hún hlátursröku koma frá einhverri stúlku í hominu til vinstri; nú vair setið við næstum öll borðin og fólfc virtist vera í tvöfaidri röð við langt, fbjúgt barborðið; rauð- fclæddir þjónar voru á þönum með hlaðna bakfca, og gegnum kliðinn seytlaði ómurinn af nið- ursoðinni hóteltónílistínni eins og volgt síróp. Og það var erfitt að trúa því að hún væri þama, vegna þess að Salt var þama, af því að Sailt var enn að hugsa um stúlfculík í veggjanholu. Ef- laust gæti hann tengt þetta al!t saman, gert aillt að ednni sam- felidri heild, en hún gat það ekfci. Þetfca var allt sundrað og það sundraði henni líka, og hún varð ringluð og hræðilega ráðvillt. Bf hún væri svo mátengd Salt að hún sæi allt með hans augum, myndi það nægja til að sam- tengja þetta fyrir hana? En hvað myndi hún þá haifa handa honium á mS&, hvað hafði hún að bjóða? Snyrtiherbergið gagnaði lítíð. Konan sem gætti þess var á- gæt, ósfcöp viingjamleg, en um- hverfið gaf tíl kynna að það biði eftir mikilvægari og befcur búnum stúlkum en Maggie Cul- worth frá Hemiton. Jafnvel þeg- ar hún var búin að snyrta á sér andlitið upp á nýtt, setja á sig glannaiegan augnsfcugga, fannst hennd hún enn vera lítilmótleg og ótótleg. Og þegar hún köm niður í Grillið varð hún fegin þegar hún uppgötvaði eftir nokkra leit að Salt var þegar kominn þangað. 2 Þau höfðu snætt krókódíla- perur með franskri ídýfu, lambshrygg, ost fhann) og á- vaxtasalat (hún), drufckið flösku af indælu rauðvíni, sem hún spurði aldrei um nafnið á, og nú I voru þau að spjalla yfir kaffinu. Milli hryggsins og ostsins, hafði Salt beðið hana að hafa sdg af- sakaðan og síðan hafði hann horfið í fimm mifnútur eða svo. Meðan á máltíðinni stóð. hafði ekkert vorið minnzt á Noreen Wilks, Donningtonana. Ring- wood höfuðsmiann og Hurst yf- irlögregluþjón. Og henni fannst alveg dýriegt að spialla bara um annað fólk og dauða hluti. Enn- fremur hafði hún látíö til leið- ast að drekka Cointreau með kaffinu, og hún var næstum í hálfgerðri leiðwlu. Hún reyndi að ímynda sér sjálfa sig í Dordogne. — Ég hef aldrei komið þang- að, en Alan hefur verið þar og sýnt mér ótal myndir þaðan. — Verið hvar? En Salt var dólítið annars hugar. Harnn var að bjástra við vindil sem ailltaf var að vindast ofanaf. Ó, fyrirgefðu. 1 Dordogne. Sagðdstu ekki ætla þangað? — Jú, jú, — auðvitað. Hann var nú hættur að berjast við vindilinn. — Ég ætla ekki að vera þar nerr^a viku eða tíu daga. Síðan ek ég til Barcelona og þaðan til Ziirich. Það er maður í Barcelona og annar í Zurich sem eru sérfræðingar í vissum nýmasjúkdómum. Það er öf seint fyrir mig að verða það — enda fellur mér befcur..við mann- eskjur en smásjár — en mig langar til að sjá hvað þeir eru að gera. Og ég á eifct og annað í pokahominu, sem þeir kynnu að hafa áhuga á. — Þetta er nú satt að segja ekfci mín hugmynd um sumar- leyfi. Dordogne — jú. Dásam- legt. Og Rarcelona er spennandi á sinn hátt. Ég hef komið þang- að. En svo ná nýrun yfirhönd- inni. — Við rétt skilyrði gætí ég heillað þig með frásögn af nýr- anu — sigrum þess og ósigrum, vonum þesis og ótta. En ekki hér og ekki núna. Hann leit á úrið sifct. — Rúmilega tíu. Við hefj- umst þá handa. Ertu tilbúin? — Ég býst við því, sagði hún með semingi. — En ég er ekki viss um að ég sé í skapi tíl þess, allra sízt ef það er eitthvað erf- itt. — Nei, nei — laufléfct eins og búðingur — — Þeir geta nú verið stremton- ir — — Ekfci þessi. Ég vi'l að þú farir upp á áttundu hæð. Ef þar eru einhverjar þernur eða þjón- ar á vappi — og það finnst mér ósennilegt — þá eyðirðu tíman- um við eitthvað þangað til þau eru farin. Horfðu á nefið á þér í speglinum, púðraðu þig — eifct- hvað þess háttar. — Þú þarft ekki að kenna mér það. &g hef sfcundað það tímunum saman. Það hetfa ahar stúltour gert. En hvað gerd ég etf leiðin er greið? — Þú hringir eða benð að dyr- um á hertoergi 806. Ef efclbi er Opnað undir eins, máttai ekfci gefast upp. Reyndu að minnsta kosfci einu sinni enn. Ef og þeg- ar opnað er, þá segðu einhverja ruglimgslega sögu tíl að halda dynunum opnum stundairfcom. Segjum tíl að mynda að þú haf- ir átt von á palklka í herbergi 906 og haidir jalfnvel að hann haifi verið atfhentur í misgripum á herbergi 806. Þér þyki afar- leitt að ónáða hann, en hvort hann vilji ekki gera svo vel að ganga úr skugga um að pakfcinn sé þama — skiilu-rðu? — Kannski viilil hann að ég afchugi það með honum. Og ým- islegt gæti. gerzt etftir það, einfc- um etf þetta er ungur maður sem hefur fengið sér veil í sfcaup- inu. — Ef hann býður þér inn, þá er enginn inni hjá honum og þetta er ailt út í bláinn. Þá umlarðu bara einhverja afsöfcun og hypjar þi.g, — Áttu við að ég eigi í raun- inni að reyna að komast að því hvort það er stúlka hjá hon- um? Meðan ég segi sögu mína ög dyrnar eru opnar, á ég að hiera eftir hugsaniegum hrópum, úr svetfnherberginu — ha? — Þetta er mjög snjallt hjá þér Maggie — — Nei, síður en svo. Kvenfólk er alveg eldklárt í þessum sök- um, Salt. Hvað geri ég svo? — Þú ferð ek'ki niður atftur. Þú ferð upp á tíundu hæð — í lyftunni eða upp stígann — sjáðu um að enginn fylgist með þér, og svo ferðu inn í litílu í- búðina mína — númcr 1012. Og hér er lykillinn. Hann fókk henni hann. Lokaðu dyrunum, en láttu þær ekki læsast. Það er til þess að ég geti þótzt opna með lykli þegar ég kem. Ef edn- hver sér mig, þá ér það bara betra. — Er þetta liður í áæfclun 806 eða eitthvað allt annað? — Allt annað. Hann brosti. — En hvort tveggja er þáttur í stór- kostlegri áasfciun. — Góði Salt minn, veiztu í al- vöru hvað þú ert að gera? Eða er það samþland af whiskýi, rauðvíni og koniaki sem verkar svona á þig? — Það hefur eflaust áhrif. En ég hafði þefcta aiit í huga áður en blandan byrjaði að verfcia. Hann hættt að brosa. — Rannski eru ágizkandr mínar fjarstæðu- kenndar, en þær eru aliis ekk.i alveg út í bláinn, Maggie. Ég má ekki sjá af þeim í slíkt. — Það er eiginilega synd og skömm, sagði hún og andvarpaði, — þegar ég hugsa mig betur um, þá er ég ei'ginlega i slkapi tíl að gera eitthvert spreil. En það var reyndar málsverðurinn þinn sem olli þeim geðhrifum. Og þaík'ka þér fyrir, Salfc læfcnir — mafcurinn var dásaimlieguir. Og nú skal ég fara — lítil grá mús, sem læðiist um eins og mús. Hún reis á fætur. — Nei, Maggie, sagði hann dá- iitið hvassróma og reis á fætur um leið. — Þama skakfcar ednu. — Hamingjan góða — hverju? — Þú ert engin lítii, grá mús. Ánægja hennar yfir þessu entist þangað til lyftan, sem hún hafði út atf fyrir sig, stanz- aði viö áttundu hæð. En.gar þemur, þjónar eða gestir sáust f ganginum sem lá að herbergi 806. Fyrir utan dymar hikaði hún, æfði með sjáltfri sér það sem hún ætlaði að segja. og fannst hún vera eins og auli. NÝK0MID Ijósar gallabuxur nr. 4—18 á sérstaklega góðu verði. O. L. Laugavegi Sími 20141. Þvoið hárið iir LOXENE-Shampoo — og flasan fer SKOTTA Gordon, hefur þú nokfcurs staðar séð nýja sjaanpóið mifct? FÍFA auglýsir Ódýrar gallabuxur, molskinnsbuxur, terylene- buxur, stretchbuxur, úlpur og peysur. — Regn- fatnaður á börn og fullorðna. Verzlunin FÍFA LAUGAVEGI 99 — (inngangur frá Snorrabraut). Skolphreinsun inni og úti Sótthreinsum að verki loknu. — Vakt all- an sólarhringinn. Niðursetning á brunnum og smá viðgerðir. Góð tæki og þjónusta. RÖRVERK — Sírni 81617. BÍLLINN Gerið við bíla ykkar sjólf Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga. BÍLAÞJÓNUSTAN Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145. Látið stilla bílinn Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur. — Örugg þjónusta. BÍLASKOÐUN OG STILLING Skúlagötu 32. sími 13100 Hemlaviðgerðir • Rennum bremsuskálar. • Slípum bremsudælur. • Límum á bremsuborða. Hemlastilling hf. Súðarvoei 14 - Sími 30135 i

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.