Þjóðviljinn - 20.04.1968, Qupperneq 7

T-amgarvln.giir 20. apiríl 1968 — ÞJÓÐVILJIMN — SlÐA 'J
Félag íslenzkra bifreiðaeigenda
Framih. aí 4. sáðu.
með tilliti til þess, að ökumæl-
ar geta leiðbeint um réttláta
skattlagninigu 5 tonna bifréiða
og þyngri, og eirunig með hlið-
sjón af því, að hjólbarðar eru
mikilsverð öryggistæki, og verð
má ekki hindra bifreiðaeigend-
ur í endurnýjun þeirra. Þá er
rétt að vekja athygli á því,
að verð á hjólbörðum lækkaði
verulega hér á landi, þegar
innflutningur á þeim var gef-
inn frjáls. Það verður einnig
að líta á það sexn óheppilega
ráðstöfun að taka tll baka, með
nýjum sköttum, þann eðlilega
og sjálfsagða hagnað, sem bif-
reiðaeigendur fengu með
frjálsri verzlun.
Kostnaðargrýla.
Þá vill FÍB einnig vekja
athygli á því, að sú bráða-
birgðakostnaðaráætlun fyrir
hraðbrautir hór á landi, sem
gerir ráð fyrir, að 1 km kosti
5 milj. kr., er of há. Með hag-
sýni og fyllstu nýtingu á nú-
timatækni mun víðast hvar
hægt að leggja hraðbrautir á
fjölförnustu leiðum hér á landi
fyrir 2/3 eða jafnvel helming
þessa verðs, ef tékið ér fullt
I tillit til okkar þarfa, og hent-
ugustu taeki, efni og aðferðir
notað við gerð veganna.
Hraðbrautarfé — eyðslufé
FÍB vill vekja athygli á því,
sem fram kemur í athugasemd-
urri við frumvarpið, að fyrir-
hugað er að gera áætlanir um
lagningu hraðbrauta að lengd
um 300 km næstu 5-6 árin, og
verði þá varið í það því fé,
sem kemur í vegasjóð vegna
þessara nýju sfcatta, ásamt
nokkru af þeim tefcjum, sem
vegasjóður hefur samkvæmt
eldri ákvæðum, og lánsfé. FÍB
telur, að hér 'sé farið inn á
rétta braut og beri að íagna
því framtaki, sem liggur að
baki slíkra fyrirætlana. Þessi
fyrirheit eru glæsileg og geta
staðizt, ef rétt er á haldið, en
upphaf þessa ágæta máls er
þvi miður æði bágborið og
lofar ekki góðu, því að sam-
kvæmt bráðabirgða-ákvæðum
við lagabrey tin-gun a, sem fj-all-
ar um ráðstöfun fjárins, er
gert ráð fyrír, að rúmum 80%
AÐALFUNDUR
Sjómannafélags Hafnarf jarðar verður hald-
inn sunnudaginn 21. apríl kl. 2 í kaffisal
Fiskiðjuvers Bæjarútgerðarinnar. .
Fundarefni:
Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Skolphreinsun
Losum stíflur úr niðurfallsrÖTumi í Reykjavík og
nágrenni. — Niðursetning á brunnum. — Vanir
menn. — Sótthreinsum að verki loknu.
SÍMI: 23146.
UTBOD
Bæjarsjóður Kópavogs óskar eftir tilboði í (gerð
holræsis og götu norðan Álfhólsvegar 5—11.
Útboðsgögn verða afhent milli kl. 9 og 12 á sikrif-
stofu bæjiarverikfræðmgsins frá þriðjudeginum 23.
þ.m. gegn kr. 1000 skilatryggingu. Tilboðin verða
opnuð kl. 11 þriðjuda-ginn 30. apríl á skrifstofu
bæjarverkfræðingsins.
Bæjarverkfræðingur Kópavogs.
Það $mr sig sjálft
að þair sem við erum utan við alfaraleið á Baldursgötu 11
verðum við að h-afa eitthvað sérstætt upp á að bjóða. —
Sívaxandi fjöldi þeirra, sem heimsækja ofckur regluleg®
og kaupa frímerki, fyrstadagsumslög, frímerkj avörur ýmis-
konar og ódýrt lestrarefni, sýndr að þeir sjá sér hag í að
líta inn. — Við kaupum ísienzk frímerki og kórónumynt.
BÆKUR OG FRÍMERKI, Baldursgötu 11.
Utför
JÓNS HALLVARÐSSONAR, hæstaréttarlögmanns,
sem andaði-st 13. þ.m., verður gerð frá Fossvogskirkju
þriðjud-aginn 23. þ.m. Jd. 1,30.
Þeim, sem vildu minnast hin-s látma er ben-t á Slysavarn-a-
félagið og Hjarta- og æðavemdarfélagið.
Ólöf Bjarnadóttir
og börn hins látna.
af þessum nýja ska-tti á rekstr-
arvörur bifréiða vérði á þéss-u
ári varið til greiðslu á göml-
um skuldum og til almenner
eyðslu við vegagerð, sem kem-
ur þjóðinni í heild að harla
litlu gagni. Það virðist miklu
eðlilegra að afla fjár tdl slikra
framkvæmda á erfiðleikatím-
u-m með aukinní hagsýni og
bétri nýtingu vegafjárins í
heild, ella fresta framkvæmd-
um, sem eru síður aðkall-andi
en hraðbrautir.
Niðurstöður
a) — FÍB mótmælir ein-
dregið, að sá nýi sk-attur, sem
lagður verður á bifreiðaeigend-
ur, skv. f-rumvarpi til lag-a um
breytin-gu á vega-lögum nr. 71,
30. des. 1963 og lag-t var fram
á Alþingi 2. apríl 1968, verði
n-otaður til nokkurra an-na-rra
þarfa en u-ndirbúnin-gs að bygg-
ingu hraðbrauta og gerð þeirra.
FÍB tel-ur, að leggj-a beri í
sjóð þann hl-uta fjárins, sem
eigi þarf að nota til undirbún-
in-gs á þessu ári, og nota hann
til framkvæmda á næsta árl.
b) — Þá bendir FÍB á, að
afla beri fjár til þeirra fram-
kvæmda, sem nefndar eru í
bráðabirgða-ákvæðum við la-gia-
frumvarpið, og ekki kom-a hrað-
• brautum við, rrieð hagsýni og
betri nýtin-gu á núverandi
vegafé, ella verði framkvæmd-
,um í þessum liðum frestað, þar
sem þær þol-a fremur b-ið' en
gerð hraðbrauta á fjölfömustu
leiðum landsihs.
c) — Þá væn-tir FÍB, að hið
háa Alþingi sjái sér fært að
gera þá þjóðhagslega heppi-
legu ráðstöfun að lækka inn
flutnin-gsgjöld á nýjum bií-
reiðum meira en gert hefur
verið, og einnig að afnem-a
sérstök afnot-agjöld á viðtækj
um í bifreiðum, endia afnám
slíks gjalds veigamikið umferð-
aröryggisiatriði, svo sem „Fram-
kvæmdanefnd hægri umferð-
ar“ hef-ur nú þegiar bent á.
d) — FÍB fa-gn-air því, að
hafi-nn er raunhæíur undirbún-
ingur að lagningu hraðbrauta,
en bendir jaf-nfram-t á, að van
traust mun sfcapast á fyrirætl-
un-um um lagnin-gu þei-rra, ef
fyrsta hrað-brautaféð er not-að
sem eyðslueyrir til fram-
kvæmda, sem koma fáum að
notum.
Reykjavík, 6. apríl 1968.
Félag ísl. hifreiðaeigenda.
fllyktunin
Fraimhald af 1. síðu.
freistað til að nota þetta taek.-
færi sem bez't, svo að vopnahléi
og viðræðtim um friðarsamninga
verði komið á. Tdur deildin, að
þessu verði nú helzt fram kom-
ið með því:
1. að ríkisstjóm Bandaríkja-nna
stöðvi allar loftárásir á Norð-
ur-Víetnam, en jafnframt
dragi stjórn Norður-Víetnam,
og Ví-et Cong-hreyfingin úr
sóknaraðgerðum af sinni hálfu
og láti þannig í Ijós ótvíræð-
an vilja til að ganga til samn-
inga;
2. að auk ríkisstjórnar Banda-
ríkjanna og ríkisstjómar Norð-
ur-Víetnam verði ríkisstjómin
í Saigon og Víet Conghreyfing-
in aðilar ' að simningsgerð-
inni;
3. að öflugu sáttastarfi í deilunni
verði haldið uppi á yettvangi
Sameinuðu þjóðanna.
Felur deildin ríkisstjóminni að
framfylgja þessari ályktun á al-
þjóðavettvangi.
Ræða Gils Guðmundssonar
Loftleiðir
Fraimhald af 10. siðu.
að fyrr eða síðar myndi til þess
koma að DC 6B flugvélanna?
hættu áætlunarfluginu, þar sem
mikið óhagræði var að fluigvéla-
‘sldptuim í Kefllavík og oftast
hyggilegra hverju félagi að nota
som faastar tegundir flugvéla í
senn. Með Lundúnasamningnum
hinn 11. þjm. urðu þess vegna
söguleg þáttaskii í þróunairferli
Lóftleiða, þar sem tímabili DC
6B fllugvélannia var lofcið í áætl-
unarferðun'um, en við tók að
fullu Rolils Royce áfaniginn, sem
hófst með kom-u fyrs-tu flugvélar-
imnar hin-gað í maii'mánuði 1964,
en fimmta fllutgvélin " af þeirri
gerð er væn-tanleg hinigað um
máðjain næsta mánuð.
Framhald af 1. síðu.
inn drafna niður. í fullan ára-
tu-g hefur þar engin endurnýjun
átt sér stað, en mikill hluiti
gamla flotans ýmist verið seld-
ur úr landi fyrir nær ekkert
verð, eða liggur aðgerðarlaus. A
sama tíma hafa aðrar fiskveiði-
þjóðir endumýjað togaraflota
sinn, hagnýt-t nýjustu tækni og
ha-gkvæmni í rekstrd, yfi-rleitt
með mjög góðu-m árangri. Áreftir
ár hö-fum við Alþýðubandala-gs-
menn flu-tt hér á Álþingi tillög-
ur og frumvörp um endumýjun
togaraflotans, en jafn-a-n ta-lað
þar fyrir daufum eyrum. Fyrir
nokkrum vikum var síðasta
frumvarpi okkar um kaup á
skuttogurum vísað til ríkiss-tjóm-
arinn-ar. Mér er spum:- Hefðum
við síðustu J0 árin endumýjað
togar-aflota okk-ar svo að við
ættum nú 40—50 vel búin skip
til viðbótar á djúpmiðum, sem
önnur skip en toga-rar fá lítt eða
ekki stundað, værum við þá ekki
betur a vegi staddir en raun ber
vitni? Væri ekki ha-gu-r frysti-
húsann-a betri? Væri ekki ait-
vinnulíf ýmissa útgerðarstaða á-
litlegra en það er. Væru ekki út-
flutn-ingsveirðmætin meiri?
Árum saman höfum við Al-
þýðuba dalagsmenn hamrað á
n-auðsyn þess, að aukin væri
fjölbreytni fiskiðnaðar, og þá_
ekki sízt unnið skipulega að nið-
ursuðuiðnaði og öflun m-arkaða
fyrir hann. Vitað er, að marg-
víslega-r niðursoðn-ar fisk-afurðir
haf-a u-m langt skeið verið stór
og traustu-r þáttur útflutnángsins
hjá fraandum okkar, Norðmönn-
um. Þeir selj-a nú niðursuðuvör-
ur ti-1 BretJands, Ba-nd-aríkja-nn a
og fleiri landa fyrir hærri upp-
hæðir, en nemur öllu útfllufnings-
verði ofckar fyrir frystan og
lerskan fisk. Hér hefur þesso
stprmáli 1-ítt verið sinnt, og sízt
með m-arkvissum og skipulegum
hætti. Mögu-leikaimir á þessu
sviði hafa legið nær ónotaðir
undaníarið góðæristímiabil, og
em það enn. Af því súpunx við
seyðið.
Sá bluti íslenzka bátiaflotans,
sem hentu-gastur er til þorsk-
veiða, hef-ur stórlega gen-gið úr
sér á undanfömum ámm. Þar
hefur mjög lítil endumýjun á-tt
sér stað. Þetta er ein af ástæðum
þess, hve öflun hráefnds til hrað-
frysUhúsa hefur verið stopul að
u-ndanfömu, með þeim afleið-
in-gum, að mörg þeirra eru refcin
með tapd og atvinna víða við
sjávansíðuna hefur stórminnk-
að. \
Hvað efltir annað höfúm við
Alþýðu-bandialaigsmenn 1-aigt á-
herzlu á nauðsyn þess að komið
verði upp tæ-knistofnun í þjón-
ustu sjávarútvegs. Við höfum
flutt tillögur og frunvvörp um
slík-a stofnun og bent á, með
sterkum rökum, að nútím-a sjáv-
arútvegur verði að styðjast við
öflug-a starfsemi á þessu sviði,
eigi hann að fylgjast með tíman-
um og geta hagnýtt á farsælan
hátt þá vélvæðimgu og tækni-
þróuní, sem fiskveiðar byggjast
á í stöðugt ríkara mæ-li. Verk-
gvið slíkrar stofnunar er víð-
tæfct: Að framkvæma rannsókn-
ir á hvers konar veiðitækni,
fylgjast með erlendum og inn-
lendum nýjun-gum á því sviði,
hafa frumfcvæði um prófun
þeirra við islenzkar aðstæður,
og veita íslenzkum útvegsmönn-
um og fiskimönnum sem gleggst-
ar upplýsingar um niðurstöður.
Rannsóiknimar þurfa að ná til
stærða og gerða fiskiskipa, alls
búnaða-r þeirrn, hvers kon-ar
veiðarfæira og veiðiaðferða.
Á því leikur enginn vafi, að
skortiur á slífcri rannsókna- og
upplýsing-astarfsemi hefur len-gi
bakað okfcur stórtjón ár hvert.
Hér er um mikil verðmæti að
tefla. Sl-ífc stofnun hefði getað
sparað útveginum, og þ-a-r með
þjóðarheildinni, mikl-a fjármuni
og aukið framleiðslugetuna veru-
lega. Menn viðurken-na almennt
nauðsyn slífcrar starfsemi, en þar
við situr að mestu. Frumkvæði
af hálfu stjóm/arvalda hefur ekk-
ert verið.
Ég he-f aðeins nefnt n-okkur
dæmi þess, hve illa tækifærin á
velgen-gn isárunum h-afa veirið
notuð til þess að efla fjölþættan
sjávarútveg og fiskiðnað. Hins
er naumast að vænta, að þau
stiómarvöld, sem létu tækifærin
skiptu saltsíldarvérði; ti-1 afla-
txygginga-rsjóðs óg síldiarleitar-
sfcips rehnur einni-g nofcfcuð. Alls
glatast, ’ méðam vél gefck hafi i 6ru það þvi um 14 %, sem á nú
frúmkvæði um mikla uppbygg- i að taka t útflu-tniiagsgjölduin ým-
ingu sj ávarútvegs þégar að iskon;ax af saltsdldinni. Hér er
þrengir. Ljóst er og hvert stéfn-
ir. Á Alþingi í dag flutti fjár-
málaráðherra fróðlega skýrslu
um framkvæmda-áætlun fyrir ár-
ið 1968. Þar vakti það sé-rst-aka
athygli, að þrátt fyrir ráðagerð-
sennilega um að ræða töluvert
yfir 200 for. útflu-tningsgjöld af
hverri síldartunnu. Á sama tima
er mér tjáð, að Norðmenn greiði
framleiðslustyrk sem nemur um
240 í?l. kr. á hverja saltsíldar-
Þetta stórhækkaða útflutnings-
gjaid raskax að sjálfsögðu þeim
grundvelli, sem hlutaskiptasamn-
ingiar sjóm-anna og útigérðair-
rnanna byggjast á. Flestir út-
gerðarmenn hafla gert sér þau
sannindi Ijós, að þeir geta ekfci
byggt rekstrargrundvöll útgerð-
arinnar á aukinni kj-arasfcerð-
ingu sjómanna. En ríkisstjóm-
inni vi-rðist þetta hulið.
Sannleikurjnn er þó sá, að
-sjómenn hafa þegar orðið fyrir
svo alvarlegri kjaraskerðingu,
vegna lækkandi verðlags, að á
hana er ékki bsetandi. sízt verð-
ur það útgerðimni til ha-gsbóta,
að hér sé enn vegið í sama kné-
runn. Góðan hag útgerðar er
ekki hægt að byggja á lágu
kaupi sjóm-anna. Útgerðin þarf
þvert á móti að búa við reksitr-
argrundvöll, sem gerir henni
fært að greiða sjómönmum svo
rífleg laun, að sjómennsfca sé
eftirsótt starf. Kjarastoerðing
þeirra, sem erfiðustu og áihættu-
mestu framleiðslustörfin vinna
er ekki lausn á neinum vand-a,
hún er ranglæti og hún er
heimska.
HÖGNI JÓNSSON
Lögfræði- og fasteignastofa
Bergstaðastræti 4.
Sími 13036.
Heima 17739.
ir um nokkuð svipaða heildar- : tunnu. Síðan eiga íslendingar
fjárfestingu og verið hefur und- 1 að keppa v](, Norðmenri Um sáld-
anfa-rin ár, er gert ráð fyrdr að i armarkaðin-a.
dragi mjög úr fjárfestingu varð-
andi fiskveiðar og fiskiðnað. Það
þýðir sennilega: Engir nýir tog-
arar, færri nýir fisldbátar, enig-
in juppbygiging niðursuðuiðnaðar.
Ég hef hér einskorðað mig við
nokkur atriði, sem sjávarútveg-
inn varða. En svipaða söigu er
að segj-a af öðru-m atvin-nuveg-
um, ekki sízt iðn-aði, þar sem
stjómarstefn-an hefur í ýmsum
ti-lvikum j afnvel torveldað eðli-
lega uppbyggingu á góðæristím-
anum.
Því miður er þessi skilnings-
skortur ráðamanna á þróun-ar-
möguleikum og endumýjuniar-
þörf mikilvægustu atvinnuvég-
anna samur enn og verið hefur.
Hann mótar stjómars-tefnuna á
m-arga lund og kemur fram með-
ýmsu móti.
Hækkun útflutnings-
gjaldsins
Ég nefni hér eitt sp-ánýtt dæmi
að því er sjávarútveginn varðar.
Á undianfarandi árum hafa
þau afl-averðmæti, sem síldveiði-
flotiinn flutti' að landi, 1-agt ó-
hemjuskerf í þjóðarbúið. Síð-
asta síldarvertíð va-r mjög erfið
sjómönnum og útgerðarmönnum,
og fcostnaðarsöm, vegna þess hve
ákaflega langt var sótt á mið-
in. Með miklu harðfen-gi tókst
síldveiðisjómönnum þó a-ð fiska
töluvert mikla síld. Fyrir þjóð-
arbúið munaði ekki hvað minnst
um það, að - saltsíldarvertíðin
bjargaðist nokkurn veginn. Hvort
tveggj-a va-r, að gott verð fékkst
fyrir sa-ltsíldin-a, - auk þess sem
auðið reyndist að balda sal-tsíld-
arm-örkuðunum að þessu sinni,
en það skipti vitanlega mdklu
méli? é :■ - ■* « . m j •*
En horfurn-aæ á kom-andi síld-
arvertíð eru því miður ekki góð-
ar, Hin stóru og góðu. sfcip. sem
þessa-r veiðar stund-a, haf-a flest
eða öll verið rekin með stór-
tapi undanf.ama mánuði. Frá
áramó-tum og fram undir síð-
ustu daga að minnsta kosti mun
það alger undantekning, sé það
ekki óþekfct með öllu, að nokk-
urt þessa-ra skipa hafi fiskað
fyrir tryggingu, sem fcallað er.
Afl-ahluturinn er hvarvetna lægri
en fcauptrygging skipverj a, og
er hún þó ekki nema 12 þús.
kr. á mánuði. Af þessum 12 þús.
fcr. fara 4—5 þús. kr. í fæði.
Nú er almennt búist við þvl.
að sækj-a verði síldin-a á, fj-arlæ-g
mið í ár, ekki síður en va-r í
fyrra. Vitað er, að verð á
bræðs-lusíldarafurðum er enn lá-gt
og óvíst, hvort það hækkar að
sinni. Hins vegar bafa' menn gert
sér vandr um sæmilega. hagstæ-tt
verð fyirir sa-ltsíld. Skiptir því
miklu máli, að oktour takist að
afl-a henn-ar og halda þar með
þeim góðu mörkuðum, ,sem við
höfum baft fyrir þe!ssa vöru.
Helzt voru því vonix um, að
saltsíldarverðið stæði upp úr
og- freistaði bæði sjómanna og
útvegsmanna til að búa sig
undir síldveiðar, þótt við æma
erfiðleika sé að etja, ef sækja
þairf síldina óraleið norð-aust-
ur í haf. En hér má vissulega
ekkert út af bera, ef kleift á að
reynast að fá m-annska-p á skip-
in og gera þau út. Jafnír-amt er
vitað, að norski-r útgerðarmenn
búa sig undir það, að hagnýta
aðstöðumuninn, ef síldin verð-
ur í nánd við Norður-Noreg, og
stórauka sa-ltsíldarframleiðslu
sí-na. '
Við þessar aðstæður dettur
ríkisstjóminni það í hiu-g, að
hæfcka stórlega útflutningsgjöld
af ýmsum sjávarafurðum, og þá
alveg sérstaklega á saltsíld. Þó
var slíkt útflutnimgsgjiald hærra
en þekkist með nokkurri fisk-
veiðiþjóð, sem mér er kunmugt.
En samkvæmt frumvarpí sem
n-ú er verið að gera að lög-
um, á að taka a-f saitsíldinmi
nokkra miljónatugi ’til viðbótar.
Þetta fé er tekið af óskiptu, áð-
ur en sjómenn fá reikmaðan sinn
afl-aiMut. Þar að auki tekur síld-
arútvegsnefnd 2% stoafct af ó-
Nýjar sendingar af
hinum heimsfrægu
T R IU M PH
brjóstahöldum,
m.a. mjög falleg sett
handa
fermingarstúlkum.
Póstsendum um
allt land.
Kaupið
Minningarkort
Slysavarnafélags
íslands