Þjóðviljinn - 04.07.1968, Blaðsíða 10

♦
10 Sföa — ÞJÓÐVTLJTNW — Fimarrtudagur 4. jö!K 1968.
ELIZABETH SALTER:
RODD
PÁFUGLSINS
52
Álharfemdur ' tófcu ‘ efcfci eftir
neinu og heilsudu henni fagn-
andi, en hún sinnti því ekkþ
Homsley sá Bnace standa reiðu-
búinn í hliðardyrum með síðustu
spuminíguna í títtnefndum hatti,
sem hann átti að koma með inn.
Hann starðd á stúlfcuna. Lafce
stóð með hnyfclaðar brúnir. Meira
að segja Salcott Brown, sem hafði
fyllstu ástæðu til að vera ham-
ingjusamur, féfck áhyggjusvip
þegar hann sá frammaní stúik-
una.
Brace kom inn, síðan var
spumingin dregin uppúr hattin-
um og loks las Deverell spum-
inguna upp. Nú fyrst sneri hún
sér að þeim og sagði þessi fjög-
ur Prð sem urðu til þess að hún
glataði sextán þúsund pundum.
— Ég veit það' ekki.
Aðeins þetta. Ekki vottur af
brosi. Enein tilraun til að leifca.
Ég veit það ekfci. Það var allt
og sumt.
Homsley sá að Dafce beindi
myndavélunum frá henni og í
átt að áhorfendum.
Það var skynsamlegt. Fölk
• hafði risið á fætur, það klappaði
fyrir sigurvegara sem lagt hafði
^ allt undir og tapað. Það var
hrópað á hana, allir vildu sjá
hana. Sumar konumar voru með
tárin í augum. öll andlitin voru
full af samúð með henni.
Eftir andartak gat hún sýnt
sig og hún brosti eftir beztu getu.
Herb, Clarrie og Spence voru
í kapphlaúoi í áttiha að pallin-
um. Hornsley beið bar til út-
sendinigunni var lokið og ruddi
sér braut að útvarpsstjóranum.
Salcott Brown tók fregninni um
Chap með rósemd, sem stafaði af
hinni vel héppnuðu dagskrá.
Kvíðinn sem hann hafði fundið
til við að siá Díönu begar hún
kom inn, hafði horfið við fagnað-
arlseti áhorfenda.
Sjónvarpsdagsskránni var lok-
ið, peningamir og orðstir 31 Z
tryggðir. Hann notaði alla hljóðA
nema í húsinu svo að til
hans heyrðist og tilkynnti vin-»
samlega en með mvndugleik að
áhorfendur settu að yfirgefa hús-
ið samstundis. Starfsfólkið ætti
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyíta)
Simi 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
' hins vegar að verða eftir í saln-
um. (
Orð hans höfðu ekki sérlega
rr.ikil áhrif á hið góða skap á-
; horfenda. Þeir höfðu skemmt sér
prýðilega og flestir litu á þetta
sem sjálfsagðan hlut. Aðeins ör-
[ fáir urðu alvarlegir á svip og
flýttu ’ sér út í bíla - sina með
"fjölskyldurnar.
| — Ég lít á sjálfán mig sefn
i einn úr starfsliðinu, sagðd Don
Brobank og settist við hliðdna á
Pat Mattson.
Hún fann vemdandi arm hans
hvíla á stólbakinu og hallaði
höfðinu upp að honum, fegin
þeirri öryggiskennd sem það
veitti henni.
— Elsku Don, hvíslaðd hún.
Thelma Kooney, sem var náföl,
kom til þeirra. — Almáttuigur,
hvað ég er hrædd, sagði hún og
tók fram sígarettumar. Cox
Beavers settist við hliðina á
henni án þess að líta á hana og
skömmu seinna kom Brace ásamt
Rosie G^uest, sem hélt dauðahaldi
í handlegginn á honum.
Tony Dever^ll sat á pallinum
með andlitið hulið í höndum sér.
Hann hafði ekki litið upp síðan
myntíavélamar hættu að beinast
að honum. Andispænds honum
sat Díana Free og horfði á áhorf-
endur rýma saldnn. Hún var ró-
leg og eftirvæntingarroðdnn var
horfinn úr kinnum hennar. Hún
sýf.dist mjög föl.
Clarrie var fyrsti styrktanmað-
urinn sem náði til hennar.
— Glæsileg frammistaða. Dí-
ana, sagði hann.
— Til hamingju, fegurðardís,
tók Herb undir.
— S. B., þú ert ofaná, sagðd
Spens fagnandi.
Þeir virtust etoki átta sig á
neinu. Salcott Brown hóstaði af-
sakandi.
— ' Piltar, ég verð því miður
að biðja ykkur .... Orðin dóu
á vörum hans. Hann horfði á lög-
ragluþjónana tvo sem fcomnir
voru inn í salinn og laastu nú á
eftir sér.
— Setjizt þið nú strax, sagðd
hann biðjandi.
Raddblær hans kom þeim nið-
ur á jörðina. Þedr sáu verðdna
við dynar, e i nkenn isklætí da
mennina í stjómfclefanum og
fundu spennuna í loftinu.
— Hamingjan góða, hvað er á
seyðd? spurði Clarrie.
Enginn útskýrði það. Þrenn-
ingin séttist í fremstu sætaröð
og upphóf hvíslingar. Smárn
saman hvarf að fullu gleðiblær-
inn sem ríkt.haffði í salnum með-
an á útsendingunni stóð. Nú var
næstum eins og þetta væri rétt-
arsalur.
Hornsley tók sér stöðu við
hliðina á útvarpsstjóra.
— Það er skylda mín að tiil-
kynna ykkur, að Chap leynist
einlhvers staðar hér í húsinu,
sagðd hann.
Þótt hann legði enga áherzlu
á. orð sin, ullu þau skelfingu
sem barst mann frá manni. Og
eins bg vanalega var það Rosie
Guest sem gaf tilfinningum sín-
um útrás.
— Ég vil fara heim, sagði hún.
Hún var eins og krafcki í sam-
kvæmi, sem þótti efckert gaman.
— Af hverju máttum við ekki
fara um leið og hinir?
Brace rétti út höndina til að
róa hann, en hún vék umdan og
sat með galopin augu.
— Ég vil fara heirn, endurtók
hún.
— Það er óþarfi að halda yifck-
ur lengi, sagði Hornsley rólega.
— Það er sterkur vörður um sal-
inn. Það er engin hætta á ferð-
um ef þið verðið hér kyrr.
— Af hverju þurfum við að
vera kyrr? spurði Cox Beavers.
— Ef þið ætlið að taka Chap
fastan, af hverju megum við þá
ekki fara heim, svo að þið getið
hafið eltingaleikinn. • v
— Tafca Chap fastan? Diana
Free sneri sér að leynilögreiglu-
manninum. — Þér vitið að þér
getið efcki tekið Ohap fastan,
Homsley fulltrúi.
— Hvers vegna* efcki, ungfrú
Free?
— 'Vegna þess að hann er efcki
morðdnginn.
Það varð dauðaþögn í salnum.
— Þér viljið þá kannski segja
okfcur hver morðinginr. er?
Tony Deverell lyffti höfðinu og
Jeit á haima í fyrsta skipti síðan
dagskránni lauk. Hún benti á
hanmiþrungið andlit hans.
— Auðvitað Tony. Þér vitið
það eins vel og éig.
Fólk hafði haldið niðri í sér
andanum og andaði nú frá sér
aftur. Hljóðið barst gegnum
hljóðnemana og magnaðist í há-
tölurunum, svo að bað var eins
og vindblær liði um salinn.
— Díana, stundi Deverell í ör-
væntingu.
En stúlkan hélt áfram og orð
hans skullu á honum eins og
svipuhögg:
— Ég vildi efcki segja neitt,
vegfna þess að mér fannst Norm-
an eiga þetta ákilið. En nú ■ hef
ég séð mig um hönd og ég vil
að hann fái sína reffsingu.
— Enuð þér vissar um þetta,
ungfrú Free?
— Alveg viss, fulltrúi. Ég var
í húsinu Pg beið eftir Norman.
Tony sá mig ek'ki fyrr en ég
hljóp burt, svo að hann hafði
enga hugmynd unV að ég var í
herberginu þegar hann kom inn.
Ég sá hafin myrða Normgn.
Rödd hennar þergmálaði um
salinn. Deverell hélt fyrir eyrun
eins og til að útiloka þetta hljóð,
og hijóp hrasandi í áttina að
hliðiarherbergi nu.
Iögregluþjónamir hlupu til og
ætluð.i að grípa hann, en allt í
einu slökknuðu ljósin.
— Verið grafkyrr, öskraði
Homsley í hljóðnemann og von-
aði að öllum brygði nægilega tll
að Mýða. — Lögregluþjónn, að-
alrpfinn er á bakveggnum. Tafcið
vasaljós og kveikið á Wum.
Ókyrrt Ijós færðist eftir gang-
inum í átt að pallinum. Eftir
stundarfcom heyrðist smellur og
saltmnn var baðaður í ljósi.
Homsley leit hi'kandi í toring-
nra siig, vegna þess að hann var
næstum viss uim hvað myndi
mæta augum hans. Deveredl var
enn að reyna að s^íta sig af lög-
regluiþjónunum, sem héldu hon-
um föstum. Engir aðrir höfðu
hreyft sig úr stað nema Díana
og Jim Lafce. Díana sat efcki
lengur 1 gestastólnum og Jim
Lake stóð ekki lengur baikvið
stólinn.
Jim Lake og Díana dóttir hans
voru horfin.
24. kafli
— Ég gerði það ekfci, hrópaði
Tony Deverell. — Þú sást mig
koma inn, það er aillt og sumt.
Ég fór inn áður en hinir komu
og þó fann ég hann. Þegar ég
kom við hann, sá . ég strax að
hann var dáinn. Hann var dáimn,
Díana.
Það var ekkert eftir af sjálf-
umglaða unga manninuim. Hánn
leit í kringum sig meðan hanm
talaði til að koma auga á hama
og rödd hans emdaðd í faisettu á
næstum hlægilegan hátt.
— Díana?
Ég verð að fá hann tíl að
halda áfram að tala, ' hugsaðd
Homsley og láta hina sitja
kyrra og undrast þangað til Pet-
KROSSGÁTAN
Lárétt: 1 þvær, 5 skip, 7 hrimg, 8
fæddi, 9 tóbak, 11 öfug röð, 13
ill, 14 ílát, 16 umstangið.
Lóðrétt: 1 sóðann, 2 í koki, 3
hræddur, 4 rykfcom, 6 laufið, 8
mammsmaifn, 10 lélegur kveðskap-
ur, 12 auð, 15 tónn.
S
Lausn á síðustu krossgátu:
Lárétt: 1 Þryfnur, 5 lúr, 7 óp, 9
stóð, 11 fúa, 13 asa, 14 Alma, 16
kg, 17 mun, 19 farast.'
Lóðrétt: 1 þjófar, 2 yl, 3 mús, 4
urta, 6 óðagöt, 8 púl, 10 ósk, 12
amma, 15 aur, 18 na.
SKOTTA

— Það er eklki nóg að hafa svona flott merki á bílmium. Þetta
er og verður drusla!
Þvoið hárið úr LOXEIVE-Shampoo - og flasan fer
MAXSIOX-rósabón gefnr þægilegan ilm í stofnna
Akureyringar
Nýr umboðsmaður Þjóðviljans á Akureyri
er Helgi Haraldsson, Rauðumýri 15, sími
12320.
Nýir áskrifendur, svo og þeir áskrifendur,
sem kynnu að þurfa að kvarta um van-
skil, eru beðnir að snúa sér til hans.
ÞJÓÐVILJINN.
BÍLLINN
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillinga<r og alla-r almennao* bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sími 34362.
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53, Kópavogi — Sími 40145.
X
Látið stilla bílinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti. platinur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
, ‘
• Rennum bremsuskálar.
• Slipum bremsudælur.
• '
• Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegundir smuroliu. Billinn ex
smurður fljótt og vel. — Opið til kl 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Simi 16221
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað
SENDIBÍLASTÖQIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA
VORUFLUTNINGAR UM ALLT LAND.