Þjóðviljinn - 27.07.1968, Qupperneq 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVI'LJINN — Ijaugardagur 27. júli 1968.
AGATHA CHRISTIE:
EILIF
NÓTT
15
— Já, sagðá hún, — að vírsu s«m vildu íræðast um hetta
leyti er það satt, en eí einíhverj- rómantíska brúdkaup. Það voru
um vegnar vel bar vestra — j greinar í blöðunum um Gute-
— Þú átt við ef maður graeðir . manserfíngjann og ástaraevintýrd
nóga peninga. j hennar, bað komu bréf frá banka-
— Tja, ég átti ekki aðeins við ! stjórum og lögfræðingum. Og
penmga.
— Jú, sagði ég, bað eru pen-
ingar. EJf maður græðir mikla
peninga, bá hlýtur hann aðdáun
ag virðingu og bá skiptir ekki
máli hvar hann er fæddur.
— Þetta er eins alls staðar,
sagði Ellie.
— Gerðu bað, Ellie, sagðd ég.
— Gerðu bað fyrir mig að fara
ekki og heimsækja móður mína.
— Mér fínnst bað kuldalegt,
— Nei, bað er bað ekki. Held-
urðu að ég sé ekki dómbær á
hvað er ’bezít fyrir móður mína?
Hún kæmist í uppnám. Ég segi
bér satt.
— En bú verður að
henni að bú sért giftur.
— AHt í lagi, sagði ég. ;— Ég
ekal gera bað.
Mér datt í hug að bað yrðd
auðveldara fyrir mig að skrifa
móður minni frá útlöndum. Og
betta sama kvöld, bogar Ellie var
að skriifa Andrew frænda og
Frank frænda og stjúpu sinni,
Coru van Stuyvesant, bá var ég
líka að skrifa bréf Það var ó-
sköp stutt.
— Kæra mamma, skrifaði ég.
— Ég hefði átt að vera búinn að
s«íja bér betta, en ég var hálf-
feiminn við bað. Ég gifti mig
-fyrir brem vikum. Það gérðist
aTlt í dálitlum flýti. Hún er falleg
stúlka og mjög indæl. Hún er
rík og bað gerir . betta allt dá-
lítið vandræðalegt á stundum.
Við ætlum að byggia okkur hús
heima á Englandi. I svipinn er-
um við að ferðast um Evrópu.
Reztu kveðjur. binn Mike.
Árarigurinn af bréfaskriftum
kvöldsins var breytilei'rur. Móðir
mín beið í viku áður en hún
sendi bréf sem var henni líkt.
Kæri Mike. Ég bakka bér fyr-
ir bréfið sem eladdi mig. Ég vona
að bú verðir hamingjusamur.
Þín einlæg móðir.
Eins og Ellie hafði spáð
gerði hennar fólk mun rneira
veður út af bessu. Við höfðum
sett allt á annan endann. Við
vorum umsetin af blaðamönnum
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyTtistofs
Steinu og Dódó
Gaugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiöslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
Joks var gengið frá opinberum
fundi. Við hittum Santonix við
hússtæðið í Sígaunahaga og við
litum á teikningar og ræddum
málin og begar allt var komið
af stað, fórum við til London,
tófcum á lei-gu fbúð hjá daridge
og bjuggum okíkur undir að sæta
áhlaupinu.
Fyrstur kom Andrew P. Lipp-
incott. Hanri var roskinm maður,
burrlegur og settur í fasi. Hamn
var hár og granwur, rólegur og
kurteis í framkomu. Hann var
frá Boston og ég hefði ekki get-.
að heyrt bað á mæli hans að'
hann var Bandarikjamaður. Það
,Ji var ákveðið í símann að hann
kæmi til okkar í íbúðina klukk-
an tólf. Ellie var- taugaóstyrk;
ég tfamn bað bótt hún reyndi að
leyna bvú
Herra Lippincott kyssti Bllie
og rétti mér höndina og brosti
alúðlesa.
— Jæja, Ellie mín, bú lítur
mjög vel út. Blómstrar, ef svo
mætti segia.
— Komdu blessaður, Andrew
fraendi. Hvemig komstu? Með
flugvél?
— Nei,' ég átti mjög skemmti-
lega ferð yfir um á Queen Mary.
Og bstta er maðurinn binn?
— Þetta er Mike, já.
Ég lék hefðármann, eða hélt
ég væri að bví. — Sælir, herra
minn, sagði ég. Síðan spurði ég
hvort hámn vildi drykk, en hann
afbafckaði bað alúðlega. Hann
settist í bak-háan stal með .gyllt-
um örmum og horfði brosleitur
af Eilie á mig.
— Jæja, sagði hann. — Þið
unga fólkið hafið verið að gera
okkur lífið brogað. Mikil róman-
tík, eða hvað?
— Mér bykir bað leitt, sagði
Ellie. — Mér bvkir bað reglulega
leitt.
— Er bað svo? sagði herra
Lippincótt fremur burrlega.
— Ég hélt bað væri bezta
leiðin, sagði Ellie
t— Ég er efkki alveg sammála
þér um bað, góða mín.
— Andrew frændi, sagði Ellie.
— Þú veizt vel að ef ég hefðd
farið öðru visi að, bá hefði orð-
ið hræðilegt uppistand.
— Af hverju hefði átt að verða
uppistand?
— Þú veizt hvemig bau hefðu
látið, sagði Ellie. — Og bú lfka,
bætti hún við ásefcandi. Hún
bætti við: — Ég ér búin að fá
tvö bréf frá Coru. Eitt í gær og
annað í moraun.
— Þú vérður að taka tillit til
geðshræringar fólks, góða mín.
Það er ekki nema eðlilegt undir
bessum kringumstæðum, finnst
bér ekki.
— Það er mitt einkamál hverj-
um ég giftist Pg hvemig og hvar.
— Þú lítur ef til vill bannig
á málið. en annað kvenfólk í
hvaða f.jölskyldu sem er, væri
flestf á annarri skoðun.
— I rauninni hef ég sparað
öllum töluverð óbægindi.
— Það má taka þannig til orða.
— En bað er satt, er ekki svo.
— En þú viðhafðir margs kon-
ar blekkingar, var ekki svo, með
aðstoð manneskju sem hefði átt
að vita betur en gera það sem
hún gerði.
Ellie roðnaði.
— Þú átt við Gretu? Hún gerði
ekki annað en það sem ég bað
haina um. Em þau öll fokredð
út í hana?
— Auðvitað. Þið hefðuð tæp-
lega getað búizt við öðm, hvorki
þú né hún. Eins og þú manst
var hún í trúnaðarstarfí.
— Ég er myndug. Ég get gert
það sem mér sýndst.
— Ég er að ræða um tímabilið
áður en þú varðst myndug.
Blekkingamar hófust þá, var
ekki svo?
— Þér megið ekki álasa Ellie,
herra minn, sagði ég. — I fyrsta
lagi vissi ég ekki hvemig mál-
um var háttað, og þar sem allir
ættingjar hennar eru í öðm
landi var ekki auðvelt fyrir mig
að hafa samband við þá.
— Mér er fullkomlega Ijóst,
sagðd Lippincott, —■' að Greta
póstlagði tiltekin bréf og gaf
mér og frú van. Stuyvesant vill-
andi upplýsingar samkvæmt
beiðni Ellie, og fórsit bað satt að
segja mjög vel úr hendi. Þér
hafið hitt Gretu Anderson,
Michael? Ég leyfi mér að kalla
yður Michael, fyrst þér emð
giftur Ellie.
— Auðvitað, sagði ég. — Kaill-
ið mig Mike. Nei, ég hef ekki
hitt ungfrú Anderson —
— Ekki það? Það kemur mér
á óvart. Hann leit á mig rann-
sqkandi auigum. — Ég hefði hald-
ið\ að hún hefði verið viðstödd
giftingu ykfcar.
— Nei, Greta var ekki þa>r,
sagði Ellie. Hún leit til mín á-
sakandi og ég ók mér vandræða-
lega í stólnum.
— Ég er hræddur um það,
sagði hann eftir stundárkom, —
að þið tvö Michael og Ellie, verð-
ið að vera viðbúin nokkrum á-
sökunum og gagnrýni frá fjöl-
skyldu Elliar.
— Ég býst við að þau flykk-
ist að mér í ein-ni bendu, sagði
Ellie.
— Mjög sennilega, sagðd herra
Lippincott. — Ég hef neynt að
ryðja brautina, bætti hann við.
— Þú stendur með okkur,
Andrew frændi? sagði Ellie og
brosti til hans.
— Þú getur ekki ætlazt til
þess af forsjálum lögfræðingi að
hann gangi svo langt. Ég hef
samt lært það, að í ljtfinu er
skynsamlegt að sætta sig við
það sem er búið og gert. Þið
tvö hafið orðið ástfamain hvort
af öðm, gengið í hjónahand, og
að því er mér skilst keypt land-
areign í Suðurenglandi og haffdzt
handa um að reisa bar hús. Þið
ætlið þá að setjast að hér á
landi ?
— Við skulum eiga heimili
okkar hér, já. Hafið bér eittihyað
við það að athuga? sagði ég Og
vottaði fyrdr reiðd í röddinni. —
Ellie er gdft mér og nú er hún
brezkur þegn. Og hvers vegna
ætti hún ekki að setjast að í
Englandi?
— Það er ekkert sem mselir á
móti því. Fenella getur búið í
hverju því landi sem húri vill
og hún getur átt eignir í fleiri
löndum en einu. Húsið í Nassau
er þín eign, eins og þú manst,
Ellie.
— Ég hélt alltaf að Cora ætiti
það. Hún hefur alltaf látíð sem
það værd hennar eign.
— En húsið er skráð á þitt
nafn. Þú átt líka húsið á Long
Island og ’getur komið þangað
hvenær sem þú vilt. Ennfremur
áttu talsverðar eignir og oliu-
lindir fyrir vestan. Rödd hans
var vinsamleg, alúðlleg, en ein-
hvem veginn fannst mér sem
þeim væri beint tií mín. Var
hann að reyna að reka fleyg á
milili okkar Ellie? Ég var ekki
viss um það. Það virtist ekki
sérlega skynsamlegt að hamra á
því við eiginmanninn að kona
hans ætti eignir um allan heim
og væri ofboðslega rik. Ég hetfðd
haldið að hann myndi frernur
gera lítið úr auði Elliiar, eignun-
um, peningunum og því öllu
saman. Ef ég væri æviritýraroað-
KROSSGATAN
1 1 2 3
I
? 8
10 //
/Z . /3
‘n
15 □
Lárétt: 2 rússneskt skáld, 6 for-
föður, 7 sjúkdómur, 9 tvíhljóði,
10 hár, 11 muldur, 12 öfuig röð,
13 tala, 14 beina að, 15 garð-
ávöxturinn.
I.óðrétt: 1 ^formið, 2 gæs, 3 tíð-
um, 4 guð, 5 glórulaus, 8 angan,
9 umdæmi, 11 án, 13 svif, 14 gat.
Lausn á síðustu krossgátu: .
Lárétt: 1 skupla, 5 sló, 7 allá, 8
sá, 9 Agnes, 11 al, 13 auki, 14
nýr, 16 skáldin.
Lóðrétt: 1 spaðans, 2 usia, 3
plaga, 4 ió. 6 básinn, 8 sek. 10
nudd, 12 lýk, 15 rá.
S KOTT A
Á ég að hætta að vélrita svo að þú getir hatft næði til að lesa?
Sérðu e) á að óg er að vinna?
Liátið ekki skemmdar kartöílur koma yður
i vont skap. Noffið COI.MAIVS-kartöfluduft
BIFREIÐAEIGENÐUR ATHUGipj
Bónstöð, bifreiðaþjónusta
Laugavegi 118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bifreið yðar,
einnig tökum við að okkur þvott, hreinsun á sætum,
toppum, hurðarspjöldum (leðurlíki). Bónum og
ryksugum. — Opið frá 8,00—19,00 alla daga nema
sunnudaga.
Sími 2-11-45.
VORUFLUTNINGAR UM ALLT LAND.
LfJNDFLUTMNGfífí %
Ármúla 5 — Sími 84-600.
®H®
Bifreiðaeigendur athugið
Ljósastillingar og allar almennar bifreiða-
viðgerðir.
BIFREIÐAVERKSTÆÐI N. K. SVANE
Skeifan 5. — Sírni 34362.
Gerið við bíla ykkar sjáif
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNUSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
LátiS stilla bíiinn
Önnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokux.
— Örugg þjónusta. /
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Limum á bremsuborða.
HemlastiUing hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
Smurstöðin Sætúni 4
Seljum allar tegandir smuroiíu. Bíllinn er
smurður fljótt og vel. — Opið til kl. 20 á
föstudögum. Pantið tíma. — Sími 16227.
Trúin flytur fjöll. — Við flytjum allt annað.
SENDIBÍLASTÖÐIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA
t