Þjóðviljinn - 17.12.1968, Síða 14

SÍÐA — ÞJÖÐV1I»JINN — Þridjmdaguff 17. desamlbeir 1968.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrír öskubusku
19
litli banfcaritarinn sem treysti
engjri mannesfcju, sem bjóst ekfci
við bví að neimim bætti vænt
um hana og datt ekki í hug að
himinninn yrði vitand bláiTÍ, bótt
einhver gaeldi dálítið við hana.
I marga daga haifði Do haft
hugboð um að bað myndi enda
með bví að hún yrði Micfcy að
bana. Hér á gangstóttinni, bar
sem hún haifði kvatt Gabríel,
sagði hún einfaldlega við sjálfa
sig, að nú hefði hún enn eina
ástæðu til bess. Með bví að ryðja
Mi úr vegi, tortímdi hún efcki
aðeins gagnlausu og einsikisnýtu
fyrirbrigði, heldur útrýmdi hún
auðmýkjngtum og gremju. Hún
stafcfc hendinni niður í tösfcu sína
eftir sólgleraugunum siínum. í
fyrsta lagi vegna bess að allir
geta lesið slífct úr auigum ann-
arra. Og í öðru lagi vegna bess
að hún var með glóðarauga.
I marzmáruuðá gerði Mi aillt
sem henni sjálfri sýndist. Hún
var orðin býsna j'ákvæð gagnvart
ýmsum fráleitum hugmyndum
sem Francois Roussin kom iðu-
lega með, ag hún fann upp á bví
að flytja inn í litlu höWina sem
Midola guðmóðir átti í rue de
Courcelles. La Raflfermi hafði
aldrei búið bar sjálf. Mi kastaði
sér út í undirbúninginn. Hún var
þrjózk en haifði efcki annað láns-
traust en naifn frænku sinnar, svo
að efcfci liðu nema fjörtíu og átta
sólarhringar áður en komin var
alvarleg snur^a á bráðinn miili
Parísar og Florens.
Micky fékfc bá peninga sem
hún burfti á að halda; hún
greiddi bað sem hún skuldaði og
pantaði málara og húsgögn, en
um leið féfck hún eins konar
fjárihaldsmann, Francois Chance.
EFNI
SMÁVORUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hratmtungu 31 Simi 42240
Hárgreiðsla Snyrtingar
Snyrtívönuí;*
t?egrun arsérfræðingur á
gtaðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steimi og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyíta)
Sírtd 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
og himinn og jörð voru sett á
annan endann til bess að fá sér-
lega valinn dreka til að tafca aft-
ur í taumana. Dreki bessi vair
bjóðsagnapensóna og að bví er
virtist ferlegur svarkur, enda
virtist hún hvað eftir annað á
umliðnum árum hafa tekið Micky
oig rassskellt hana.
Nafnið á drekanum var Je-
anne Mumeau. Micky talaði ekki
mikið um hana, en begar bað
;kom fyrir voru lýsingar hennar
svo æðislegar, að bað var aug-
ljóst að hún var logandi hrædd
við hana. Að hafa endaskipti á
Micky og flengja hana, bótt hún
hefði aðeins verið fjórtán ára,
var afrek í sjálfu sér. En að segja
„nei“ begar Micky sagði „já“ tví-
tug að aldri og geta auk bers
komið vitinu fyrir hana bað var
beinlínis %trúlegt, já, eins og
bjóðsaga.
Auk þess var þetta efcki alveg
saitt, eins og Do gerði sér ljóst
strax og hún sá drekann. Jeanne
Mosmeau var hávaxin, ljós yfir-
litum og róieg í fasi. Og Micky
va-r efcki hrædd við hana og hún
hataði hana efcki heldur, nei, það
var miklu, verra. Micky þoldi
beinlínis ekki að vera í návist
hennar. Tilbeiðsla hennar á Mur-
neau. var svo alger, taugaóstyrk-
ur hennar svo áberandi, að Do
þoldi naumast að honfa á það.
Bankaritarar voru ef til vill efcki
einar um að gráta í koddann
sinn. Micky hatfði bersýnilega
dreymt árum saman um einhverj-
a Murneau sem ekki var til, og
þótt það mætiti teljast fráleitt,
leið hún fyrír það og varð alveg
miður sín þegar Jeanne var nær-
stödd. Do, sem hafði aldrei heyrt
minnzt á drekann nerna í fram-
hjáihlaupi, varð alveg dolfallin
vfir því hlutverki sem hún lék.
Það var ósfcöp venjulegt kvöld.
Micky var að skipta um föt og
ætlaði út með Francois. Do sat
í hægindastól og var að lesa:
það var hún, sem fór til dyra
þegar baríð var. Jeanne Mumeau
horfði á hana eins og hlaðna
byssu, síðan fór hún úr kápunni
og kalláði án þess að hækka
róminn:
— Micky, kemurðu ekki fram
til að heilsa mér?
Umga stúlkan kom flnam í bað-
slopp, með skjálfandi vörum
tókst henni að brosa eins ag hún
hefði verið staðin að einhverri
óhæífu. Það upphófust orðaskipti
milli þeirra á ítölsku, sem Do
skildi efcki; nemia hvað hún sá,
að Micky leystist smám saman
upp eins og þegar prjónles er
rakið upp. Hún tvísté í sífellu,
var óþefckjanleg.
1 fáeinum storefum var Jeanne
kiomim til hennar, tók um oln-
bogana á hermi, kyssti hana á
ennið og hélt henni síðan frá
sér til að virða hana fyrir sér.
Það sem hún sagði var vist ekki
sérlega notaJegt. Rödd hennar
var djúp og róleg, en raddhreim-
urinn þurr og kaildur. Micky
hristi síða hárið og svaraði efcki.
Loks sá Do að hún fölnaði, sleit
sig af drekanum og gekk ögn
fjser og vaifði að sér baðsloppn-
um.
— Já, ég bað þig svo sannar-
lega ekki um að koma, Þú hefðir
bara getað verið toyrr, þar sem
þú vairst. Nei, ég hef ekkert
breytzt, en það hetfur þú ekki
heldur. Þú ert ennlbá sama bamn-
sett Murneau, En nú er sá mun-
ur á, að ég hef einhivem að
halla mór að.
— Emð það þér sem heitið
Domenica? spurði Jeanne og
smeri sér við í skyndi. — Farið
inn og skrúfið fyrir vatnið í bað-
herberginu.
— Þú hreyfir þig ekki nema
ég segi þér það, sagði Micky
og gekk í veg fyrir Do. Þú verð-
ur kyrr þar sem þú ert. Ef þú
gerir einu sinni það sem þessi
kvenmaður skipar þér, þá ldisn-
arðu ald'rei undan henni.
Án þess að Do vissi sjálf
'hvemig það hafði átt sér stað,
var hún allt í einu komin þrem
skrefum lengra inn í herbergið.
Jeanne yppti öxlum og for sjálf
að sfcrúlfa fyrir vatnið. Þegar
hún kom fraim aftur, var Mi bú-
in að ýta Do niður í hæginda-
stól og sjálf stóð bún við hlið-
ina á honum. Varir hennor
skulfu enn.
Jeanne stóð í opnum dyrunum;
hún kom fra maftur, var Mi bú-
með ljóst hár; þoaiar hún tal-
aði undirstrikaði hún orð sín með
því að ota vísifingrinum; hún tal-
aði mjög hratt til að ekki yrði
gripið fram í fyrir henni. Dp
heyrði nafn sitt nefnt hvað eftir
annað.
— Talaðu frönslcu, sagði Micky.
Do skilur efcki ítölsku. Þú ert að
ifarast af afbrýðisemi. Hún yrði
himinlifandi, ef hún skildi hvað
þú ert að segja. Almáttugur, að
sjá þig, þú ert að farast úr aff-
brýðisemi.. Þú ættir að fara og
sjá á þér fésið. Þú ert svarkur.
Kerlimgansvarkur!
Jeanne brosti og svaraði að
málið kæmi Do ekki minnstu
vitund við. En ef Do vildi bregða
sér fram fyrir nokkrar mínútur,
þá væri það kannski betra fyrir
alla aðila.
— Do verður kyrr þar sem hún
er, sagði Micky. — Hún veit vel
hvað um er að vera. Hún hlust-
ar á mig. Hún hlustar ekki, á
þig. íri elska haina, hún tilheyr-
ir mér. Þú getur séð það sjálf.
Mickv laut niður, dró Do að
sér með bvi að gríóa,jjm hnajcjt-,
ann á henni og ky.ssti hana á
munninn, einu sinni, tvisvar,
þrisvar. Do lét sé^ .þaj) Iyn4a’
hún andaði næstum éfcki, sat
eins og steinstytta og sagði við
sjállfa sig: — Ég drep hana, mér
tekst það með einhverju móti, en
hver er hún þessi ítalska kona
sem kemur henni til að baga sér
svona fíflalasa? Varirnar á Mi
voru mjúkar og titrandi.
— Þegar þú ert hætt þessum
fíflalátum, sagði Jeanne Mumeau
rólepa, — farðu þá inn og klæddu
þig og settu niður í ferðatösku.
La Raffermi ríll sjá þig.
Mi rétti úr sér; henni leið
sýnilega( verst aif þeim þrerruur;
hún renndi til augunum og leit-
aði að ferðatöstou, því að það
stóð ernmi'tt ferðataslfca þanna
inni. Hún hialfði séð haina rétt
áður. Hvað var orðið af henni?
Taskan sfcóð fyrir afftan hana á
teppinu, hún var opin og tóm.
'Hún greip hama í báðar hendur
og tEleygði henni í Jeanne, sem
vék sér undan.
Micky steig tvö skref, hrópaöi
eitthvað á ítölsku, sennilega
skammaryrði; síðain þreif hún
vasa sem stóð á arinhillunni,
fallegan, sifcóran bláan vasa og
fleyigði honum liHca í höftuðið á
hávöxnu, ljóshærðu konunni, sem
flutti sig efcki um hársbrcidd.
Vasinn tfflaug i vegginn og brotn-
aði. Jeanne gekk frtamhjá borði,
gekk löngum sikrefum til Micky,
tók um hökuna á henni með
annarri hendi og rak henni löðr-
ung með hinni.
Síðan tók hún fcápuna sína,
sagðist ætla að gista í rue de
Courcelles, að hún færi til bafca
morguninn eftir um tólfleytið og
hún hefði líka flu'gfarmiða handa
Micky. 1 dyrunum hætti hún því
við að la Raffermi lægi fyrir
dauðanum. Hún myndi naumast
lifa lengur en fcíu daga. Þegar
hún var farin, fleygði Micky sér
útaf í haegindastól og fór að
gráta.
Á sörrrn stundu og Mi og
Francois áttu að mæta í leik-
húsinu, hringdi Do dyrabjöll-
untni í rue de Courcelles. Jeanne
Murneau virtist' ekki sérlega
undrandi yfir að sjá hana. Hún
tók fcápuna hennar ag hengdi
hana á huirðarhún. Húsið var
fullt af stigum, málningorlfötum
og rifnu veggfóðri.
— Hún hefur nú góðan smefck
þrátt fyrir allt, sagði Murneau.
— Hér verður áreiðanlega vist-
legt. En það er skelfileg máln-
ingarlyfct héima, ég fæ höfuð-
verk af henni. En þér? Komið
upp á löftið, þar er heldur skárra.
Uppi á lofti, í herbergi sem
byrjað var að gamva frá, settust
bær blið við hlið á rúrii.
— Hvor okkar á að byrja?
Ætlið bér að gera það eða ég?
spurði Jeanne.
— Það er bezt að þér gerið
bað.
— Ég er þrjátúu og fimm ára.
Fyrir sjö árum var mér ffallið að
annast betta litla kvikindi. $g.
er etokert hreykin af bví, hvað
orðið heffur úr henni, en ég var
ekki heldur hreyfcin vfir því að
ffá hana í hendumar. Þér eruð
fæddar 4. júli 1939, þér halfið
unnið í ban'ka. 18. febrúar í ár
borffðuð þér á Mi þessum stóru,
hlíðlegu augum og skiptuð síðan
om atvinnu. Þér eruð orðin eins
konar brúða sem tefcur á móti
kossum og klappi án þess að
blaka auga, þér eiigið auðvelt
með að virðast blíð og elskuleg,
þér eruð laglegri en ég hajffði
búizt við, en þér eruð erigu minni
vandræðagripur fyrir það. Þér
hafði einhvem bakþanka m<jð
SKOTTA
Veiztu vitrkiiega ekkert um Island anmað en að þair
bandarísk hersitöð!

KOMMÖÐU R
— teak og eik
Húsgagnaverzlun Axels Eyjólfssonar
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar. Kem á sfcaðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
CHERRY BLOSSOM-skóáburðurí
Glansar betur* enílist foetur
Til sölu
Réttur frá upphafi, 50 árgangar,
13 bækur í vönduðu bandi.
Upplýsingar í síma 12051 Akureyri.
Dregið eftir 6 daga
Happdrætti Þjóðviljans
Happdrætti Þjóðviljans 1968
UMBODSMENN
REYKJANESKJÖRDÆMl: — Kópavogur: HaUvairður Guð-
Laugsson Auðbrekku 21. Hafnarfjörður: Geir Gunnarsson
Þúfubarði 2 og Erlendur Indriðason Skúlaskeiði 18.
Garðahreppur: Ragnar Ágústsson Melásd 6. Gerðahrepp-
ur: Sigurður Hallmannsson Hrauni. Njarðvikur: Odd-
bergur Eiríksson Grundarvegi 17 A. Keflavfk: Gestur
Auðunsson Birkiteig 13. Sandgerði: Hjöirtur Helgason
Uppsalavegi 6. IVTosfellssveit: Runólfur Jónsson Reykja-
lundi.
VESTURLANDSKJÖRDÆMI: — Akranes: Páll Jóhannssan
Skagabraut 26. Borgarnes: Olgeir Friðfinnsson. Stykkis-
hólmur: ErlLngur Viggósson. Grundarfjörður: Jóhann. Ás-
mundsson Kvemá. Hellissandur: Skúli Alexandersson.
, Ólafsvík: Elías Valgeirsson rafveitustjóri, Dalasýsla: Sig-
urður Lárusson Tjaidanesi Saurbæ
VESTFJARÐAKJÖRDÆMI: - ísafjörður: Halldór Ólafsson
bókavörður. Dýrafjörður: Friðgeir Magnússon Þingeyri
Súgandafjörður: Þórarinn Brynjólfsson.
NORÐURLANDSKJÖRDÆMI: vestra: Blönduós: Guðmund-
ur Theódórsson. Skagaströnd: Friðjón Guðmundsson. Sauð-
árkrókur: Hulda Sigurbjörnsdóttir. Skagfirðingabraut 37
Siglufjörður: Kolbeinn Friðbjamarson Bifreiðastöðinni.
NORÐURLANDSKJÖRDÆMI eystra: — Ólafsfjörður: Sæ-
mundur Ólafsson Ólafsvegi 2 Dalvík: Friðjón Kristinsson
Akureyri: Jón Hafsteinn Jónsson Þórunnarstræti 128
Húsavík: Snær Karlsson Uppsalavegi 29 Raufarhöfn: Ang:
antýr Einarsson skólastjóri.
AUSTURLANDSKJÖRDÆMI: — Fljótsdalshérað: Sveinn
Ámason Egilsstöðum. Seyðisfjörður: Jóhann Sveinbjöms-
son Brekkuvegj 4. Eskifjörður: Alfreð Guðnason Neskaup-
staður: Bjami Þórðarson bæjarstjórl Reyðarfjörður:
Bjöm Jónsson kaupfélaginu, Hornafjörður: Benedikt Þor-
steinsson Höfn.
SUÐURLANDSKJÖRDÆMI: — Selfoss: Þórmundur Guð-
mundsson Miðtúni 17. Hveragerði: Björgvin Ámason
Hverahlíð 12. Stokkseyri: Frímann Sigurðsson Jaðri V-
Skaftafellssýsla: Magnús Þórðarson Vík 1 Mýrdal Vest-
maunaeyjar: Tryggvi Gunnarsson Vestmannabraut 8
Afgreiðslustaðir' happdrættisins i Reykjavík eru I Tjarnargötu
20 og Skólavörðustíg 19.
GERIÐ SKIL. — GERIÐ SKIL.
$