Þjóðviljinn - 09.01.1969, Síða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVlLJXNiN — F5mmituida@air 9. jian.úair 1969.
— málgagn sósialisma, verkalýðshreyfingár og þjóðfrelsis —
Ritstjórar: ivar H. Jónseon (áb.), Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Auglýsingastj.: Ölafur Jónsson.
Framkv.stjóri: Eiður Bergmann.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust. 19. Sími 17500
(5 línur). — Áskriftarverð kr. 150,00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 10,00.
/ biðröðum
<§ú var tíð að viðreisnarráðherrar hældu sér mjög
af því að hafa bundið enda á biðraðir á íslandi;
jafnvel fyrir kosningar 1967 birti Morgunbláðið
myndir af gömlum biðröðum og spurði hvort menn
vildu kjósa yíir sig þvílíkt ástand. Þær biðraðir
sem stjómarherramir höfðu sérstakan ímugust á
stöfuðu af því að kaupgeta var stundum meiri en
framboð af sumum vörutegundum; almenningur
hafði „of mikið“ fé handa á milli eins og það var
orðað, og þá varð stundum að skammta vörur sem
ekki voru taldar sérlega brýnar nauðsynjar. En nú
hafa myndazt aðrar biðraðir á íslandi án þess að
Morgunblaðið sjái ástæðu til að bijrta af þeim
myndir eða láta í ljósi andúð sína. Þessar biðraðir
eru niðri í Hafnarbúðum. Þar standa menn í löng-
um röðum og þumlungast áfram klukkutíma eftir
klukkutíma. Ástæðan fyrir þessum biðröðum er
ekki sú að menn séu með f jármuni í vösunum sem
þeir vilji endilega nota til þess að komast yfir ein-
hverja eftirsóknarverða vöru — þetta eru biðraðir
atvinnuleysingja sem þurfa að lá'ta skrá sig og
svara fjöLmörgum spurningum svo að þeir kom-
ist yfir smávægilegar tryggingabætur til þess að
geta dregið fram lífið. Og þessar biðraðir lengjast
dag frá degi; að undanfömu er talið að um 100
atvinnuleysingjar hafi bætzt við á degi hverjum
og heildartala þeirra fer nú að nálgast þúsundið
ísikyggilega mikið; fjöldi atvinnuleysingja er að
verða meiri en nokkru sinni fyrr í sögu Reykja-
víkur.
jgiðraðir sem stafa af vöruskorti eru hvimleiðar,
en biðráðir atvinnulausra manna eru þjóðfélags-
legur glæpur. Mönnum getur sýnzt sitt hverjum
um verðleika ríkisstjótma hverju sinni, en þau
stjómarvöld sem ekki geta tryggt þegnunum rétt
til vinnu verðskulda ekki stuðning nokkurs manns.
Atvinnuleysi er ekki aðeins brot á óhjákvæmileg-
um mannréttinduim, heldur og fráleit þjóðfélagsleg
sóun. Maðurinn er dýrmætasta eign hvers þjóðfé-
lags, vinnan uppspretta allra verðmæta. Stjómar-
völd sem leiða atvinnuleysi yfir hundruð og þúsund-
ir manna eru að kasta á glæ stórfelldum fjárfúlg-
um, og fráleitast af öllu er að slíkt skuli gerast þeg-
ar þjóðin hefur orðið fyrir áföllum vegna minnk-
andi afla og verðlækkana á útflut-ningsafurðum —
slík áföll ber að sjálfsögðu að vega upp með auk-
inni vinnusemi, með því að nýta alla orku þjóðar-
innar til athafna. Hvarvetna blasa við atvinnu-
tæki sem ekki eru hagnýtt, togarar, bátar, fisk-
vinnslustöðvar, verksmiðjur . og verkstæði; sú
stöðvun er einvörðungu sjálfskaparvíti, arfur rík-
isstjómar sem ekki er störfum sínum vaxin. Slíku
ástandi má þjóðin ekki una, hvorki atvinnuleys-
ingjamir í biðröðunum né hinir sem enn njóta
þeirrar náðar að fá að vinna; samtökum launa-
fólks ber að beita til þess að sanna stjórnarvöldun-
um í verki áð atvinnuleysi verður ekki þolað. — m
ÆSKAN ★ \
OG SOSi ALISMINN
Ritnefnd: Ólafur Ormsson og Páll Halldórsson.
Haraldur S. Blöndal, prenfmyndasmiSur:
Krðfur Reykjavíkurgöngu
Ganigan sam við gemgnjim í
dag, hafði að meginkröfum:
verndun s'koðanafrelsis og réttar
til að koma akoðunium á fram-
færi, að kjaraslkerðingarsteifnu
ríkisstjómtarinnar verði hrund-
ið; og sú stefna hennajr, að fá
erlenda auðhringi til að sjá um
atvinnulíf íslendinga, verði
numin úr gildi. Allit eru þetta
stórmál og hvert um sig vert
stjómarbyltingar. Ég ætla að
reyna að gera aðeins betur grein
fyrir þessum kröfum en fram
kemur á spjöldunum, sem borin
vbm í göngunni.
Krafan um vemdun réttar til
að koma skoðunum á framfæri
er gerð, vegna þess að tvívegis
áður höfum við lagt af stað
frá Ausfturvelli án þess að ná
álfangastað. I bæði skiptin urð-
um við fyrir fólskuílegum áriás-
um lögreglunnar, sem réttlætir

Skrifað undir álsamninginn. — Kjaraskerðingarstefna rikisstjórnarinnar hefur marga fleti. Einn
þeirra er nýttur sem auglýsing til erlendra auðfélaga nm hræódýrt vinnuafl á íslandi til leigu. Ein
meginkrafa Reykjavíkurgöngu 1969 var: INNRÁS ERLENDRA AUÐHRINGA VERÐI STÖÐVUÐ.
Haraldur S. Blöndal
gerðír sínar með bvi að visa
til umferðarákvæða Lögreglu-
samiþykktar Reykjavikur. En
hvað sem öllum lögregiusam-
þykfctum líður, þá er frelsi Is-
lendinga til að safnast saman
vopnlausir á almannafæri skýr
stjórmarskrárréttur. Og ef við
ekki bregðum hart við, þegar á
þennan rétt er gengið, þá sýnir
það ekfci annað en hættulegan
sljóleika, sem snúizt getur í
þjóðarógæfu, þvi að fjandsam-
legir valdhafar ganga sífelilt á
lagið, er þeir tfinna veika mót-
stöðu. Sagan segir fré mörgum
sorglegum dæmum, er sýna
þetta ljósTega.
Það hefur brýddað á þeirri
Skoðun, að það sé ekki hug-
myndalega sterk hreyfing, sem
getur dkki látið sér lynda að
ganiga þær götur, er lögreglan
leyfir — jafnvel þótt hliðargöt-
ur sóu. Ég lýsi þessu sem al-
gerum öfugmætum. Styrkur
okkar er einmitt í þvi fólginn
að láta ekki gamiga á þennan
rétt, sem við höfum, og leitast
stöðugt við að auka rétt ökk-
ar. En við ætitum einnig að
vera okkur þess meðvitandi, að
barátta fyrir auknum réttind-
um innan ramma þess kerfis,
sem hér ríkir, á sín takmörk.
Þegar að þeim takmörkunum
kenwur, þá er að hika ekki við
að brjóta þann namma og ryðja
úr vegi hvenri hihdrun fyrir .
-------------------------------
v'
INNTÖKUBEIÐN1
»
i
Ég undirritaður ósika eftir upptöku í Æskuiýðs- \
fyHkinguna og viðurkenni lög og stefnusikrá sam-
takanna. |
Nafn: ............
Heimilisfang:.....
Sími heirna: ....
Atvinna: ........
á vinnustað: ....

Vinnustaður: ..................
Fæðingardagur og ár:...........
Sendist skrifstofu Æskulýðsfylkingarinnar
Tjamargötu 20.
jákvæðri þróun mannlílfsins.
Um efnahagsmál er sa^t, að
nú burifi menn að taka á sig
kjanaskerðintgu eftir þær vel-
lystingar, sem þeir hafi lifað í
á undanfömum árum. Stað-
reyndin er hins, vegar sú, að
veTlystingar þesisar hafa lýsit sér
í vitfirrtum vinnulþrældómi til
að halda mannsæmandi launum.
Velferð, sem byggir á botnlaus-
um vinnuþrældómi, er aðeins
velferð þeima, sem lifa alf þvi
að raka saman gróða af vinnu
annarra manna.
Þeir efnaihaigsörðugfleikar, sem
rfkisstjómin á nú við að-stríða
og segir vera sakir aiQaleysis <$>
og verðfals á erlendum mörk-
uðum, eru ekki af þeim orsök-
um nema að litlu leyti. Þeir
eru fyrst og framst sakir þess,
að efnahagslilfið stjómar rtikis-
stjóminni en ekki rtikisstjómin
efnahagsilífinu. Þetta fyrirkomu-
lag hentar bröstourum betur og
þess vegna er það við lýði. Hér
birtist slkýrt ósættanleg and-
stæða hagsmuna atvinnurekenda
t»g launafólks, sem brýnir fyrir
oktour, að f kjanabaráttu er
aldrai um sikilning eða sann-
gimi að ræða, heldiur fara
kjaraþætumar eingöngu eftir
þeim styrfc og því afli, sem að
batoi kröfPunum stendur.
Asfand í launamálum í dag
er hið versta, sem verið hefur
í langan tíma, þar sem stór-
felld kjaraskerðinig er saimfara
botnlausu atvinnulieysi, og mun
víða svo komið, að menn igeta
ekki lengur veitt sér brýnustu
nauðburftir. Þegar svo er kom-
ið, til hvers er þá frelsi til
kaupa á dönjskum tertubotnum
og frönsfcum blómum., til hvers
eru þá verzlanir yfirfullar af
vönum, sem menn hafa ekki
etfni á að toaupa? Það verður að
gera ríkisstjóminni ljóst, að
við neitum að byggia uipp þjóð-
félag, bar sem vfirfullar verzl-
anir minna helzt á bá pynding-
araðferð að enreffiba fjötraðan
mamn og bera siðan fyrir hann
dýrindis kræsingar.
Efnahagsörðugleikamir hafa
valdið því, að rikisstjómin hef-
ur geffizt upp á að viðhalda Is-
landi sem sjálfstæðu ríki og
hyiggst nú ofurselja oktour
bandarístoum og evrópstoum
auðhringum, sem kaupa sér
áhrif í íslenzku þjóðfélagi sjálf-
um sér til hagsbóta. Auðhring-
amir munu taka stjóm á öllu
efnahagsMfi landsins f sínar
hendur, og þegar efnáhagslegu
sjálfstseði er glatað, þá er ekki
um neitt sjálfstæði að ræða.
Pramhald á 9. síðu.
Seadið fé
í baráttu-
sjóð Æ.F.
Æskiulýðsfyíllkinigin er fjár-
vana samitök, sem heflur
engar aðrar tekjulindir en
framlög situðnimgsmanna og
fálaga. Mikill kostnaður
hefur verið í vetur af
dreifibréfaútgófu, effnivið í
krötBuspjöId sem lögreglain
brýtur þarf að gireiða, aiug-
lýsingakostnaður í sam-
bandi við opinber funda-
höld er talsvierður. Fram-
tovæmdanefnd Æ.F. stoorar
þvl á féHaga og situðnings-
menm Æsikulýðsfylkingar-
innar að reyna að herða
siultarólina og leggja eitt-
hvað af mörkum svo hægt
sé að girynna á skuldásúp-
unni. Eldkeirt framlag er svo
lítið að það komi ekki að
gagni.,
Framkvæmdanefnd Æ.F.
(Tjamargötu 20.)