Þjóðviljinn - 12.01.1969, Side 10

10 SlÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Simnudagur 12. janúar 1969.
Gilbert Phelps
Astin
allrafyrsta
1
Lúðurinn gall á mörkum með-
vitundar Alans. Það var gamal-
kunnugt hljóð. Yfirleitt átti hann
auðvelt með að bægja því frá
sér og sofna á ný. Hann velti
fyrir sér, hvers vegna hljóðið
hefði náð svo vel til hans þeinn-
an morgun. Svo fann hann verk
í fætinum og eitthvað kalt við
ennið. Hann færði fótinn og
hællinn raikst fyrst á lak og síð-
an á eitthvað slétt og svalt. Hann
færði hælinn undrandi. Hann
rann til og lenti á einhverju sem
var hrjúft og gróft. Hann mundi
eftir gólfdúknum, sem var
grænn með hvítu blómamynstri;
þar sem hann var slitinn var
auðvelt að komast niður að stig-
anum. Hahn skildi að það var
kaldur gólfdúkurinn sem hantn
fann við hörundið.
Hann sneri höfðinu til hægri
og kom auga á rúmið sem sýnd-
ist draugalegt í hálfrökkrinu;
hann velti því fyrir sér syfju-
lega, hvers vegn® hann lægi ekki
í því. Eftir stundarkom fann
hann að eitthvað þrýsti á vinstri
öxl hans. Höfuðið á Meg boraði
sér þangað inn. Hann sá ekkert
af andlitinú, aðeins hárið í ein-
um þyrli; það hefði eins getað
verið kústur sem þar lá. Hún
hafði dregið hnén upp að mag-
anum og hendumar lágu hálf-
krepptar fyrir framan hama eins
og loppur á litlu dýri.
Hann lét höfuðið siga niður
á koddann aftur. Héðan séð sýnd-
jst^ kvistglugginn enn stærri en
vanaíega. í honum sást ekkert
nema himinn og liturinn var ein-
mitt á mörkum þess þegar blár
sumardagur fer að blandast silf-
urgrárri dögun, rétt eins og þeg-
ar pensli með kóngabláu er dýft
í bolla af hreinu vatni. Það var
ómögulegt að átta sig á því and-
HÁRjGrREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistoCa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
artaki þegar litimir blönduðust,
en allt í einu fékk blái liturinn
yfirhöndina og af hinu hvíta var
ekki eftir nema rönd, næstum
ósýnileg eins og galli í pappírs-
örk sem borin er upp að ljós-
inu.
Nú heyrði hann aftur í lúðrin-
um, skerandi falska útgáfu af
„Komdu að kokkúsdyrunum“,
sem lauk með ómstríðu urgi.
Urgið og gólið min-nti á hnúsfc-
a-n-a og tannaförin á munnstykk-
inu og b-ragðið af áföllnum
málmi. Hann- færði öxlina frá
andlitinu á Meg. Hún umlaði
eitthvað en hélt áfram að sofa
og hann leit aftur fyrir sig. Rúm
Motllýar stóð í innsta horninu,
'í skugga af súðinni; hún var ekki
ann-að en ógreinileg hrúga undir
rúmfötunum, en sólargeisli var
þegar farinn að skína á messing-
hnúðinn vinstra megin við fóta-
gaflinn. Daginn áður hafði h-ann
flett af honum himnu sem minnti
á mjög þ-un-nan appelsínu-börk.
Hann smeygðj sér framund.a-n
teppin-u. Ha-nn var enn svo syfj-
aður að honum krossbrá þegar
ilja-r hans snertu gólfið. Hann
gekk geispandi að glugganum og
opnaði h-a-nn. Efoyið hafði smeygt
blöðum og kvistum inn í rauf-
in-a milli karms og glu-gga og úr
fu-glahreiðri í nánd heyrðist
s-krjáf eins og til andmæla. Um
leið og hann stakk höfðinu út.
hætti Greg að blás-a . í þornið og
rak upp ópið sitt — A1 an hafð-i
heyrt það svo oft að honu-m
fannst það hvorki óhugn-anlegt
né hlægilegt. — „Æ, taugamar
mí-nar. Æ taugamiar mínar!“ Svo
lokaði Greg glugganum með
smelli. Alan heyrði að hann dans-
aði fram og aftu-r um svefn-
herbergið sitt og tailaði hástöf-
u-m við sjálfan sig. ' ’
Hann renndi a-ugunum frá
glugga Gregs að garði Gre-gs —
eða „porti“, en fuUorðna fó-lkið
heima hj.á hon-u-m gerði mikinn
greiniarmun á slíku. Hrörlegur
skú.r með götóttu og ryðguðu
bá-rujó-rnsþaki fyllti hann að
hálíu. Bræður Gregs voru gluigga-
pússarar og mála-rar og í þess-
um skúr geymdu beir fötur, máln-
inga-rdósir, dularfullar tun-n-ur og
kimur. kermr með hálfilausu
hjóli og óta-1 pensla, poka og ó-
hreinia-r tuskur. Stundum hjálp-
aði Greg bræðrum sínium, en
honum hætti við að detta n-iðu-r
úr stigum, og í hvert sinn sem
hon-um fór að leiðast vi-nn-an,
hrópaði hann: — Æ, taugam-ar
míoair! Hann var nógu slymgur
ti-1 þes-s, en anma-rs vissu a-llir í
Maj-uba Road að hann var ekki
alveg „í lagi“.
Samt sem áður homjð
minjagripur f-rá þvá að ha-nn var
hermaður. Enginn vissi hvemig
það haiði viljað til, en árið 1918
hafði Greg verið kall-aður í her-
inn, kiæddur í khakiföt, fluttur
til Frafcklamds og fluttur raikleitt
heim a-ftu-r. Á þessu-m timia hafði
homum tekizt að útvega sér hom-
ið. H-ann hafði lífca náð sér í her-
mianmajiaikfca sem bú-ið var að
slíta tölumar af. Anna-rs notaði
hann aílóg-a vánnuföt af bræðr-
um sínum — gljá&Litnar svartar
buxur með blettu-m af málningu
og toaitki og með upplitaða brún a
húfu með kollinum upp í loftið,
vegma þess að smellan var ónýt.
Aðeins örfáir nógranmanna töl-
uðu við fjölskyldu Gregs. Hún
var áli-tim „simpil“. Fólkið reifst
oft og draftók sig fulRt á h-verju
la-ugaird-agskvöldi. Stund-um
heyrðust brak og brestir frá hús-
itnu og undarlegir dynkir, —
Alan og Meg höfðu nýlega kom-
izt að raun um að það voru
hnef-aihögg sem þau heyrðu. Eft-
ir þessair illdeilur voru meðlim-
ir fjölskyldu-nnar, jafnvel gamla
frú Tmvers, með bólgnar varir
og glóðarauigu. Foreld-rar Ala-ns
og Megs sögðu að Traversfólkið
hefði a-ldrei átt að búa í Majuba
Road. Ga-mli herra Travers vair
að vísu umd-antekninig; saigt var
að h-ann hefði gengið í ga-gn-
fræðaskóla og stöku sinnum sagði
fullorðna fólkið, að hann gæti
bagað sér eins og „fínn rnaður",
Það kom ekki í veg fyrir það, að
h-ann gat líka gengið um með
glóðara-uga. Oftast va-r það hamn
sem hóf deilurnar. Hann var lít-
ill og kengboginn og klæddist
Olíublettuðuim rykfi’akka. Andllit-
ið var móleitt og g-rátt. Skorum-
ar í vöngunum og umhverfis
mun-ni'nn sýndust allta-f fuRar af
ó-hrein-ni, málaðri kvoðu og það
va-r svo sem ekki að und-ra, því
að yfir porti Tra.vers-fjölskyld-
unn-ar grúfði stöðug þokia a-f
málninga-rdufti, kalki og Semen-ti.
En það var enginn vafi á því
að h-amn vam á „niðurleið“: full-
orðn-a fólkið sa-gði að eiginlega
ætti Travers-fjölskyldan hei-ma í
,, Skiuggasu-ndun um ‘ ‘.
„SkU'ggasundin“ voru aðeins í
n-okkurra metra fjarlægð. hinum
megi-n við háa tígulst-einsmúrinn
sem lá meðfram neðri endanum
á görðunum í Majuba Road. Ná-
býlið við hverfið lýsti sér í há-
værum, grófum röddum, lykt frá
verksmiðju sem bjó til pikkles
og sultutau, brotinni emaljeraðri
krukku eð„ eiinhverju enn ó-
lystilegra. Fyrir íbúan-a í Majuba
Road voru landamærin j-afn
glögg og mö-rkin milli him-n-arík-
is og helvítis: þótt þessi tvö
hverfi lægju saman gætu þau
ald-rei átt neitt sameiginlegt. En
Ala-n og Meg gátu ekki hu-gsað
sér Majuba Roa-d án spennin-gs-
ins í sambandi við Traversfjöl-
skyldun-a. Ek-ki fýrst og firemst
ve-gna þess að þessi fjölskylda
jók á tilbreytni og spen-nu um-
hverfisins heldur - végna þess
að þau voru sjálf á þeim
ald-ri, þegar alli* á að haild-
ast óbreytt eins og það er. Mað-
u-r lokar augunum, og þegar mað-
ur' opniar þa-u aftur getur ýmis-
legt verið öðru vísi, en það stend-
ur ek-ki í sam-bandi við neiima
breytimgu: óbreytan-legar aðstæð-
ur ba-fa aðeins vikið fyrir öðrum
óhreytanlegum aðstæðum. Þ-au
voru ekki ennþá orðin sér með-
vitandi um það rót sem tínriinn
getur valdið, jiafn-vel þótt Alarn
værí farinn að fá óþægilegt hu-g-
boð um edtthvað í þá átit.
Hann ‘ renndi auigunum yfir
garðinn hjá Travers. Þar voru
margir aðri-r skú-r-ar, byiggðir úr
ými-ss kon-ar efni — krossviðar-
plötum, útflöttu-m bensíntarúsum,
potoasitriga og jafnvel gömllu-m
rúmbotini úr vímeti. MiRi skúr-
ann-a röltu notokur grindhoruð
hæ-nsni. Þau * gögguðu ergilega
og rótuðu í svartri, límikenndri
'moldimni sém v-ar morand-i í
fiðri og dún, gömlum niðursuð-u-
dósum og Ijósgrænum kálbútum.
Það fór hrollur um hann við til-
hugsunina um að þurfa að leita
að eggjum í öðrum eins óþverra.
Á aU-ri Travers-lóðinni fyrir-
fanin-st ekki eitt einasta blóm eða
grassitrá.
Bn aftnír á móti vaa’ garður ná-
gran-nans, herra Cowehers, eins
og mynd uitaná fræpoka. Eða
réttara sagt margar myndir. því
að herra Cowcher var garð-
yrkjumaður af á9tríðu. Þegar
Alan og Meg horfðu út um svefn-
herbergisgi-u-gga'nn á bakhlið-
inni, vissu þa-u a-ldrei hvað myndi
bera fyrir augun í næsta garði.
Stundu-m var þair grasflö-t, renni-
slétt eins og grænt flos; ein-n da-g-
im,n var flötin umkri-ngd blómutn,
og enn einn dagin-n stóðu þar
runn-ar eða ja-finvel dvergepla-
tré. Stundum var hálf grasflöt-
in orðin að matjurtaga-rði. Stumd-
u-m var öll grasflötin horfin og
í staðinn komið ævin-týralegt
hellumynstur og tjörn þar sem
álfa-r voru að veiða gullfiska sem
leyndust bakvið va-tnia-liljur og
blóm eims og hvitt vax og b-löð
eins og brons.
Herra Coweher h-afði yndi af
að breyta útlitinu á landareign
sinni sem var tu-ttu.gu og fimm
metra löng og tíu. metra breið.
Einu s-inm-i bjó hamn til eftirlik-
ingu af örva-mynsturs-postulín-
in-u með tjömum, stein-hæðum
og brú. Heitan júlídag setti hann
upp stórt spja-ld sem hamn bafði
fengið á uppboði fyrir lítið verð.
Það fyllti næstum allan garðinn
og skyggði ekki aðeims á hans
eigið hús, heldur einnig á húsin
báðum megin. Viðbrögð Travers-
fjölskyldumi^ar voru skjót og há-
vær og í stað tj-aldsins kom
lystibús, með 'verönd og græmmi
og hvítri rimla-girðin-gu; þar sátu
herra Coweher og konian hans í
sólstólum og borðuðu skríniufcost
o-g hitmuðu te á sprittl-ampa, þótt
þau hefðu hæglega getað teygt
h-andleg-ginn inmurn eldhúsgluigg-
ann og notað gasvélina.
Hamn v-ar sérlega huigmýnd-a-
ríikur við að dylj-a útikamaonn.
Flestum húsun-um í M-ajuiba
Road fylg-di útis-alerni, og þetta
olli margs kon-ar erfiðleikum.
Stu-ndu-m h-uldi herira Cowcher
kamarinn sinm með bleikri ró-sa-
BM1VD?S A-1 sása: Með k|ötí9
r' með liski. ineð hverjii sem er
SKOTTA
— Sumir kalla Munidia kraftidíót en mér finst hamm ágætur.
KOMMÓÐUR
— teak og eik
Húsgagnaverzlun Axels Eyjólíssonar
Unglingar óskast
til innheimtustarfa. —Upplýsingar í
síma 21560.
Skolphreinsun og viðgerðir
Losolm stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetninjj á
brunnuín og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með iyktarlausu
hreinsunarefni.
VANIR MENN. — SÍMI: 83946.
FÍFA auglýsir:
FYRIR TELPUR: Ulpur, peysur, kjólar,
blússur, stretchbuxur, sokkabuxur, nátt-
föt og nærföt.
FYRIR DRENGI: Ulpur, peysur, terylene-
buxur, skyrtur, náttföt og nærföt.
Verz/unin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Áva/lt í úrvali
Skíðabuxur, skíðapeys-ur, terylene-buxur,
gallabuxur, molskinnsbuxur.
O.L. Laugavegi 71
Sími: 20141.