Þjóðviljinn - 27.07.1969, Blaðsíða 10

10 SfÐA — ÞJÖÐVTtJlNN — Swmwdaewp 27. JöK Iðfið,
ROTTU-
KÓNGURINN
EFTIR
JAMES
CLAVELb
lík og hann gaf ekkert hljóð írá
sér meðan Kennedy saumaði sam-
an sárid. í>egar Kennedy var bú-
inn, sagði Fraink við mig: — Er-
uð þér n-ú ánægður, bannsettur
ó"þokkinn?
Ég kom ekki upp orði. Ég hat-
aði sjálfan mig.
— Farið burt héðan, sagði
Rodrick.
Ég ætlaði að fara, en þá heyrði
ég Sean kailla til miín hvíslandi
röddu. Ég sneri mér við og sá að
hann starði á mig eins og hann
vorkenndi mér. — Mér þykir
þetta leitt, Peter, sagði hann. —
í>að var ekki þín sök.
— Guð minn góður, Sean, gat
ég'sfunið upp. — Ég ætlaði ekiki
að gera þér neitt illt.
— Það veit ég, sagði hann. —
Viltu eteki vera vinur minn, Pet-
er?
Svo leit hann á Parrisih og
Rodrick og sagði: — Ég vildi
komast burt héðan, en nú — og
hann brosti þessu fallega þrosi
sínu — nú er ég feginn því að
vera aftur heima.
'Andlitið á Peter Marlowe var
tómtegt. Svitinn rann niður
hnakka hans og bringu.
Kóngurinn kveikti sér í sígar-
ettu.
Peter Marlowe yppti öxlum
í uppgjöf, svo reis hann á fætur
og fór, altekinn iðrun.
17
— Svona, flýtið ykkur nú,
sagði Peter Mariowe við geisp-
andi mennina sem höfðu tekið
sér stöðu fyrir utan skáiann rétt
eftir dögun. Það hafði frétzt að
í dag ætti vinnuflokkur að fara
k svæðið fyrir vestan flugvöll-
inn þar sem kókóstré uxu. Sagt
var að fella ætti þrjú tré. Það
yrái nóg af kókósihnetum hapda
þrjátíu mönnum.
Sergentinn kom til Peters Mar-
lowe og heilsaði. — Þetta er allt
liðið, herra lautinant.' Tuttugu
menn með mér.
— Þeir áttu að vera þrjátíu.
— Já, en þeir eru ekki nema
tuttugu. Hinir eru veikir. Ég get
ekkert við því gert.
— Allt í lagi. Við skuluim þá
halda af stað.
HARGREIÐSLAN
Harg-reiðslustofa
t
Kópavogs
Hrauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu-' og snyrtistofa
Steínu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
Mennirnir þrömimiuðu útum
fanigelsishliðið og að flugvellin-
um, þar sem hópur varðmanna
beið til að fylgja mönnunum á
vinnustaði sína. Peter Marlowe
lét menn sína stamza og heilsaði
vörðunum. Einn þeirra var Tor-
usumi, sem þekikti hann ogbrosti.
— Tabe. ,
— Tabe, svaraði Peter Mar-
lowe, undrandi yfir sýnilegum
velviljá hans.
— Ég skal fyiigja þér og
mönnum þínum, sagði Torusumi
og kinkaði kolli í áttina að hök-
umum og skóflunum.
41
— Ég þakka þér, sagði Peter
Marlowe. — Ég vona að þú íylg-
ir okkur að vestursvæðinu í dag.
Þar er svalara.
— Nei, við eigum að vera
austanmegin. Ég veit að það er
katdara að vestanverðu, en það
þreybir engu.
Peter Marlowe ákvað að gera
tilraun. — Þú gætir kannski
spurt hvort ekki sé hægt að fá
því breytt? Torusumi leit kulda-
Kiga á hann, svo sneri hann sér
við og gekk yfir til Azuimi, jap-
ansks liðþjálía, sem kunmur var
að skapofsa.
Peter Marlowe horfði kvíða-
fullur á þá ræðast við á japönsku
og hann fann augu Azumis hvíla
a sér.
— Hvaö sögðuð þér við hann,
herra lautinant? spurði sergient-
inn.
— Ég sagði að það væri góð
hugmynd ef við færum yfir að
vesturhliðinni til tilbreytingar.
Sergentinn var órólegur. —
Þetta er hættulegt, h'erra laúti-
nant. — Hann þagnaði skyndi-
lega, /því að Azuimi var á leið-
inni til þeirra og Torusumii gekk
iaein skref á eftir honum.
Azumi stanzaði í fimim skrefa
fjarlægð frá Peter Marlowe og
starði íraman í hann í einar tíu
sekúndur. Peter bjó sig undir
höggið í andlitið sem koma
myhdi. En það kom ekki. Þess
i stað brosti Azumi alilit í einu cg
sýndi gulltennur sínar og tök allt
í einu upp .sígarettupakka. Hann
bauð Peter Marlowe sígarettu og
sagði eitthvað á japönsku seim
hann skildi ekki, en hann heyrði
orðið ,,Shoko-san“ og varð enn
meira undrandi, því að hann
hafði aildrei áður verið kallaður
Shoko-san. „Shcko“ þýðir liðs-
foringi og „san“ þýðir herra <>g
það var vægast sagt óvenjulegt
áð lítill þrjótur á borð við Az-
umi skyldi kal la hann herra
liðsforingja.
— Arígnato, sagði Peter Mar-
lowe, þegar Azurni kveikti í fyr-
ir hann. „Þakk“ var eina jap-
anska orðið som hann kunni.
Hann gaf sergentinum, sem sýnd-
ist agndotfa, skipun um að láta
menmima raða sér upp.
— Já, herra lautinant, saigði
sergentinn, feginn því að kom-
ast burt.
Svo gjammaði Azumi skipun á
japönsku til Torusumi og Tor-
usumi steiig fram og sagði: —
Hotchatore, en það þýðir „gangið
hratt.“
Þegar þeir voru kominir hálfa
leið yfir flugvöllinn og Azumi
heyrði ekki lengur til þeirra,
brosti Torusumi til Peters May-
lowe. — Við förum að' vestur-
hliðinni í dag að fella tré.
— Br það satt? Ég skál þetta
ekki.
— Það er auðskilið. Ég sagði
Azjumi-san að þú værir túlkur
kóngsins og mér fyndist að hann
ætti að vita það, því að hann
fær tíu prósent at' ágóða okkar.
Annars getum við rætt viðskipti
einhvern tíma dagsims.
Peter Marlowe gaf mönnunum
skipun um að nema staðar.
— Hvað er á seyði, herra lauti-
nant? spurði sergentinn.
— Ekki neitt, sergent. Hlustið
nú á, allir saman. Engan hávaða.
Við eigum að fella kókóstré.
Mennirnir urðu himinlifandi.
Þegar þeir komu að kókóstrján-
um þremur var Spence og vinnu-
flokkur hans þar fyrir. Torus-
umi geikk til varðmannsins og
talaði við hann á tói"eönsku. Ár,-
angurinn varð sá að Spence f>s
menn hans urðu að fara burt,
reiðir og vonsviknir. — Hvermg
í fjandanum gátuð þið náð í trén?
Við komum hingað á undan’
sagði Spence fokreiður.
— Jé, sagði Peter Marlowe
fulilur samúðar. Hann vissi hvern-
ig Spence var innanbrjósts.
Torusumi gaf Peter Marlowe
bendingu og settist 'í skuggann og
stillti rifflinum upp við tré. —
Settu menn á vörð, sagði hann og
geispaði. — Ég geri þig ábyrgan,
ef einhver japanadjöfull k'emur
að mér sofandi. ,
— Þú getur sofið rólegur í
umsjá rhiirnni, sváraði Peter Mar-
iowe.
— Vektu mig á miatartíma.
— Skal gert.
Peter Marlowe setti menn á
vörð á rétta staði og lét menn-
ina hefjast hainda.
Um, tólfleytið var búið að fella
trén þrjú. |
Mennirnir voru dauðuppgefnir,
en það gerði ekkiert til, þvi
að fengur dagsins var gieypillegur.
Hvesr maður gat tekiið með sér
tvær kókoshnetur heim og samt
voru finwntán afgangs. Peter
Markywe hallaði sér upp að tré
og dæsti aÆ áreynslu, þegar
skyndilegt hættumerki kom hon-
uim til að spretta á fætur. Hamn
var í skyndi kominn upp að hilið-
inni á Tonjsumd og hristi hann.
— Varðmaður, Torusumi-san,
flýttu þér.
Torusumi spratt á fætur í fllýfi
og burstaði einkennisbúninginn
siiTm.
— Ágætt. Farðu aftur að trján-
um og láttu sem þú sért önnum
kaí'inn.
Þegar Torusumii þekkti vörð-
inn varð hann rólegur aiftur og
benti honum að koma inn í
skuggann þar sem þeir lögðust
fyrir og reyktu. — Shoko-san,
hrópaði Torusumi. — Vertu róleg-
ur, þetta er bara vinur minn.
Peter Marlowe brosti, svo kall-
aði hann á sergentinn. — Hæ,
sergent. Sléðu gat á tvær af beztu
kóikóshnotunum og farðu mr-ð
þær til varðmannanina. Hann gat
ekki gert það sjálfur, því að við
það myndi hann tapa andlitinu.
Sergentinn valdi tvær aif hnot-
unum og sló á þær gat.
— Smith, kallaði hann.
— Já, sergent.
— Farðu með þessar til varð-
mannanna.
Smith urraði lítið eitt en hlýddi
skipuninni.
Torusumi og félagar hams
drukku af áfergju. Svo hrópaði
Torusumi til Peters Marlowe:
— Við þökkum þér.
— Friðu.r sé með ykkur, svar-
aði Peter Marlowe.
Torusumi dró upp ki-ypplaðan
sígarettupakka og lét færa Peter
Mariowe hann, sem sagði: Ég
þakka þér.
— Friður sé með þér, svaraði
Torusumi kurteislega.
Sígaretturnar voru sjö. Menn-
irnir heimtuðu að Peter Marlow^
fengi tvær þeirra. Hinum fimm
var skipt í marga hluta, fjórir
voru um hverja og ákveðið var
að sígarettur yrðu reyktar eftir
hádegisverði nn.
Hádegisverðurinn var hrís-
grjón og fisksoð og þunnt te.
Peter Marlowe fékk sér aðeins
hrísgrjón og í ábæti skammitinn
simn af kó'kióshnot. Svo settist
j hann upp við trjástofn og beið
; Þ&ss að matarhléinu lyki. Eftir
i stundarkorn loikaði hann augu,n-
um og sofnaði.
— Ewart! Hvar er Marlowe?
spurði Grey reiðilega.
— Hanry er úti með vinnu-
flokkinn sinn. Hvers vegna?
— Segið honum að gefa sig
fram við mig strax og hann
iceimur.
— Hvar verðið þér?
— Hvernig í fjandanum á ég
að vita það! Segið bara að hann
Tökum að okkur
viðgerðir, breytingar, viðbyggingar, gler-
ísetningu og mótauppslátt. Útvegum einn-
ig menn til flísalagninga og veggfóðrunar,
Athugið: Tökum einnig að okkur verk upp
til sveita. — Vönduð vinna með fullri
ábyrgð. —■ Sími 18892.
FóiíS þér íslenzk gólfteppi frát
TEPPÍ^
ILUinta
Ennfremur ódýr EVLAN feppl.
’Sparið tíma og fyrirhöfn, og verztið á einum sfað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PBOX1311
Jarðýtur - Traktorsgröfur
Höfum til leigu litlar og stórar jarðýtur, traktors-
gröfur og bílkrana til allra framkvœmda, innan
sem utan borgarinnar.
arðvmnslan s£
j
Síðumúla 15. — Símar 32480 og 31080.
Heimasímar 83882 og 33982.
HÚSEIGENDUR
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
Trésmiðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og viS-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna peirra,
ásamt breytinqum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMÍ41055.
HÚSAÞJÓNUSTAN s.f.
MALNINGARVINNA
ÚTI — INNI
Hreingerningar, lagfœrum ýmis-
legt s.s. gólfdúka, flísalögn, mós-
aik, brotnar rúður og fleira.
Þéttum steinsteypt þök. —
Bindandi tilbað, ef óskað er.
SÍMAR: 40258 og 83327
SÓLÓ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvœmar fyrir sveitabœi,
sumarbústaði og báta.
Varahlutaþjónusta.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069.