Þjóðviljinn - 01.08.1969, Blaðsíða 5

Föstudagur 1. ágúst 1969 — ÞJÖÐVILJINN — SÍÐA g
VatnsendamáRð:
Rétturinn neitaði að taka við
greinargerð lögfræðingsins
Út af blaðaskrifum um Vatnsendamálið, hef-
ur ekkjan MargTét Halldórsdáttir, óskað eftir að
greinargerð lögfræðings hennar yrði birt. Fer
greinargerðin hér á eftir ásamt formála, sem blað-
inu barst einnig.
„Út af blaðaskrifum um þetta mál birtist hér,
samkvæmt ósk ekkjunnar, Margrétar Hjaltested,
um málið, greinargerð, sem fógeti neitaði að
vei'ta viðtöku vegna þess, að hún væri onóðgandi
fyrir réttinn. Var útburðurinn framkvæmdur
með 30 manna lögregluliði, án þess að greidd
væri krafa dánarbúsins samkvæmt úttekt á
eignum þess á jörðinni, en þær voru metnar á
rúmar 796 þúsundir króna. Útburðurinn hefur
verið kærður til Hæstaréttar“.
Greinargerð í útburðarmál-
inu: Magnús S. Hjaltested gegn
Margréti G- Hjaltested og 6-
fjárráða börnum hcnnar.
Otburðarmál þetta höfðaði
Magnús S. Hjaltested, pípulagn-
ingameistari, með beiðni til fóg-
eta Kópavögskaupstaðar, dag-
settri 9- maí 1968, um að stjúp-
móðir hans, Margrét G- Hjalte-
sted og þrjú ung börn hennar,
hálfsystkini hans, yrðu borin
með fógetavaldi út a£ ábýlis-
jörð hennar, Vatnsenda í Kópa-
vogi. Var útburðarbeiðnin reist
á „afhendingargerö" skiptaráð-
andans, Unnsteins Becks, dags-
7. maí 1968, í dánar- og félags-
búi Sigurðar L. Hjaltestedis
(f®htrni útburðarbeiðanda) og
ekkju hans, Margrétar G.
Hjaltesteds. Jafnframt var ekkj-
utitrf*heitað um löglega úttekt á
húsum og öðrum mannvirkjum,
sem dánarbúið á á jörðinni. Og
með tilkynningu skiptaráðand-
ans í Lögbirtingablaðinu 3- apr-
íl 1968 svipti hann ekkjuna lóða-
leigum jarðarinnar, en þær eru
aðalatvinnu- og framlfœrslutekj-
ur ekkjur nar, meðan hún býr
á jörðinni. Einnig hafa verið
gerðar ráðstafanir til að svipta
ekkjuna pensónulegum tekjum
hennar af veiði jarðarinnar. Með
öllu þessu var stefnt að því, að
ekkjan og dánarbúið yrði gjald-
þrota og að ekkjan yrði svelt út
af jörðinni með barnahóp sinn,
allslaus og bjargarvana.
Þessum hrottalegu aðgerðum
var mótmælt bæði fyrir sikipta-
rétti og fógetarétti á þeim grund-
velli meðal annars: 1) Að ekkj-
an hefði að gildandi ábúðarlög-
um ábúðarrétt á jörðinni eftir
látinn mann sinn- — 2) Að ekki
væri uomt lögum samkvæmt að
bera eklcjuna nauðuga út af
jörðinni, án þess að áður færi
fram lögleg útteíkt á þeim fast-
eignum, sem dánarbúið og ekkj-
an ættu á jörðinmi. — 3) Að
ekki væri löglegt að svipta ekkj-
uma tekjum jarðarinnar á með-
an hún byggi á jörðinni.
Þessum vamarástœðum var
liafnað bæði í skiptarétti og fóg-
etarétti, í fógetaréttinum með
úrskurði fógeta 25. júnf 1968.
Þeim úrskurði var áfrýjað til
Hæstaréttar með stefnu 27. s-m.,
en fyrr nefndri „afhendingar-
gerð“ sikiptaráðandams var áfrýj-
að með stefnu dags- 27. maf
1968- Neitað var um að fresta
útburðinum, þar til úrslit fengj-
ust i þessum málum f Hæsta-
rétti. Samkvæmt þeirri neitun
reyndi svo setuifógetinn að bera
ekkjuna og böm hennar út af
jörðinni 28. júná 1968, með lög-
regluvaldi, og aftur 2- sept-
ember 1968, en því var með
nauminduim afstýrt í bæði skipt-
in. Síðan hefur útburður ekki
verið reyndur.
Málin voru flutt í Hæstarétti
14- aprfl s.l., en 23- s-m. skip-
aði rétturinn skiptaráðanda,
Unnsiteini Beck, að láta úttekt-^>
ina, sem hann og fógeti höfðu
neitað um, fara fram innan hálfs
mánaðar. Með þessu voru hinar
áfrýjuðu dómsathafnir skipta-
ráðanda og fógeta ómedktar og
það hindrað, að dánarbúið tap-
aði, eins og að var stefnt, öll-
um fasteignum sínum á jörð-
inni, en þær voru, svo sem vit-
að var og útfcektin sýnir, aðal-
eignir búsins og ekkjunnar, sem
aðaleiganda þess. Eignimar voru
metnar á kr. 796.159,00. Sést á
þessu, að ekkjan gat ekki vik-
ið af jörðinni, meðan neitað var
um úttekt og virðingu á þess-
um eignum búsins, og átt á
hæfcfeu, að þær væm glataðar
henni og búinu, ef hún léti þær
af hendi án löglegrar útteketar-
Af þessu leiðir og að sjálf-
sögðu, að ekkjan átti og á óve-
fengjanlega tilkall til allra
tekna, sem jörðinni fylgja, þar
til útteketin hefur farið fram
og hún gerð upp á löglegan hátt-
Um úttektina sjálfa er
þetta að segja:
Löggiltir úttektarmenn Kópa-
vogskaupstaðar hófu hana að
Vatnsenda 7. maí s.l-, að við-
stöddum skiptaráðanda, Unn-
steini Beck, Magnúsi S- Hjalte-
sted og lögmanni hans, Ólafi
Þorgrímssyni, Margréti G-
Hjaltested og lögmanni hennar,
Páli Magnússyni- Hann lagði
fram skýrslu, undirritaða af
ekkjunni, yfir hús og önnur
mannvirki, er dánarbúið ætti á
jörðinni. í úttektargerðinni seg-
ir um þetta: „Gagnaðila í mál-
inu, Ólafi Þorgrímssyni, hrl.,
var sýnd áðumefnd eigna-
skýrsla og gerði hann eða skjól-
stæðingur hans ekki afchuiga-
semd við hana“ Var eigna-
skýrslan með þessu viðurkennd
að vera rétt, og óskaði lögmað-
ur ekkjunnar, að þar taldar
eignir dánarbúsins yrðu teknar
út og virtar til peningaverðs-
Ottektarmennimir undirrituðu
úttektina 16. maí 1969, og em
fasteignir dánarbúsins á jörð-
inni metnar þar á kr. 796.159,00
og sundurliðasit þannig:
Eignarhluti búsins
í fbúðarhúsinu,
mefcrdn á ...... kr. 285.289,00
Málning úti-
húsa metin á kr- 59-976,00
Eignarlhluti í hænsnahúsi
(skála) metinn á kr. 137.394,00
Hænsnahús, eign bús-
ins metinn á .. kr. 251-000,00
Kartöflugeymsla, eign
búsins metin á kr- 19.500,00
Kotþró með leiðslu, eign
búsins metin á kr. 11-000,00
Eignarhluti i
vegi metinn á kr- 22.000,00
Eignarhluiti í girð-
ingu metinn á kr. 10000,00
Samtals kr- 796.159,00
Á þessum eignum dánarbúsins
hvila engar skuldir við jarðar-
eiganda eða viðtakanda, enda
komu engar kröfur í þá átt fram
við úttektina. Ottektinni var
ekki skotið til yfirúttektar og
verður hún því ekki véfengd eða
haggað eftir þefcta. Eignimar
eru, að áliti úttektarmanna, all-
Þjóðviljinn
birtir
greinargerðina
r
I
Vatnsendamálinu
að ósk
ekkjunnar
ar nauðsynlegar fyrir jörðina
og ábúanda hennar og verður
því viðtakandi jarðarinnar að
gainga að fullu frá kaupum á
eignunum og verða með því eig-
andi eignanna, áður en ekkj-
an víkur af jörðinni. Um þetta
vísast til 13., 50. og 51- gr. ábúð-
arlaganna, nr. 36, frá 29. marz
Framhaid á 7. siðu.
Aðkeyrslan að slysabrúnni upplýst með bílljósum að nófctu til.
Enn margar gátur í sambandi
við bílslys Teddy Kennedys
Aðvörun ófengis varnarnefndar
vegna verzlnnarmannahelgar
„Verzlunarmannaihelgin er á
næsta leiti. Ein mesta ferðahelgi
ársins. Fylkingar bifreiða þjóta
í endalausum röðum jn þjóð-
veginn, þéfctsikipaðar konum og
körlum, ungum og ölduum. Þús-
undum saman þyrpist fólk í all-
ar áttir, úr borg og bæ, í leit að
hvíld og ró frá önn og erli hins
hversdagsilega dags-
1 slíkri umferð sem nú er
framundan og reyusian hefúr
sýnt og sannað, að eykst sífellt
frá ári til árs, og ekki hvað sazt
um þessa helgi, ber eitt boðorð
sérstaklega að hafa í hugia: ÖR-
YGGI- En að það borðorð sé í
heiðri haft, getur aðgæzlan ein
tryggt.
Það er þeim ömurlegar lyktir
hvíldar- og frídaga, sem vegna
óaðgæzlu, verða valdir að slysi
á sér sjálfum, áistvinum sfnum,
kunningjum eða samferðafóliki-
Þeir sem í slíkar raunir rata,
verða aldrei aftur saimir og jafn-
ir.
Einn mestur tjóna- og bölvald-
ur í nútímaþjóðfélagi, er áfeng-
i6neyzlam, ekki aðeins með til-
lifci til síaukinnar vélvæðingar
á sífellt fleiri og fleiri sviðum
þjóðlífsins, heldur og almennt
séð og þá ekki hvað sízt í sam-
bandi við hina síauiknu urnferð
og vaxandi, og þá alllra helzt á
tylli- og frídögum, svo sem um
helgi verzlunarmanna.
Það er vissulega dæmigert
skeytingarleysi um eigin haig og
annarra, að setjast að bílstýri
undir áhrifum áfengis og á sann-
arlega við undir hvaða kringum-
stæðum sem er, þó er slíkt á-
byrgðarleysi hvað mest í há-
mainki á slikum frídöglum sem
verzlunanmannahelgin er. X>egar
allir vegir eru þéttskipaðir vél-
væddum farartækjum og hvað
mest er þörfin fyrir vakandi at-
hygli og ábyrgðartilfinningu ef
allt á vel að fara.
Hin allra minnstu áfengisá-
hrif geta haift hinar geigvænleg-
ustu afleiðingar og á örskammri
stund breytt þráðri skemmtiferð
í lífstíðarörkuml eða hryllilegan
dauðdaga-
Áður en hin almennu farar-
tæki nútímans komu til sögunn-
ar — bifneiðarnar — sem sanm-
arlega eru hin þörfustu þing en
þó -eingöngu að um stjóm þeirra
sýsli algáður hugur og öruggar
hendur, var hesturinn — þarf-
asti þjónminn — aðalfarartækið-
Og þó húsibóndinn væri þá
stundum illa fyrir kallaður og
jafnvel lítt til stjómarstarfa
faniinn, kom það síður að sök.
þar sem hesturinn var alltaf
allsgáður og kunni fótum sínum
forráð- En nú er öld snúin í
þessum efnum, sem svo mörgum
öðrum og til þess ber vissulega
mönnum og konum að taka fullt
tillit til.
Áfengisvarnarnofnd Reykjavík-
ur leyfir sér að skora á alla þá
sem um þessa verzlunarmanna-
helgi hyggja til ferðalaga, að
láta í framkomu sdnni, jafnt á
vegum úti sem áningarstöðum,
speglast hina sönnu ferðamenn-
ingu, svo sem sæmir frjálsbornu
fólki og siðuðu. En því aðeins
verður það gert, að hafnað sé
allri áfengisneyzlu í þeim ferða-
lögum sem fyrir hendi eru.
Áfengisvamamefnd
Reykjavikur.**
Bollaleggingair blaðamannia og
annarra um bílslysið, þegar Ed-
ward Kennedy ók út af brúnmi
á Cbappaquiddick-eyju og Mary
Kopechne drukknaði, haldia sí-
fellt áfram, og verður þetta mál
því dularfyUra, því meir sem
menn velta því fyrir sér. Telja
Bandaríkjamenn að Kenmedy
hafi í sjónvarpsræðu sinmi eng-
am vegim gefið svair við öllum
þeim spurningum, sem upp hafa
komið.
Hvers vegna villtist Teddy?
Teddy Kenmedy var sfcaddur
á eynmi Marfcha’s Vimeyiard,
skammt umdan suðausituirströnd
Massachusetts (rétt hjá acsku-
stöðvum sínum) til að vena við-
staddur kappsiglinigu. Á laugar-
dagskvöldið vair hann svo með
nokkrum vinum sínum sem tek-
ið höfðu þátt í kosningabaráttu
Róberts í eimibýlishúsd á Cbappa-
quiddick-eyju, og var Mary Jo
Kopechne, sem áður bafði ver-
ið eimtoaritari Roberts, meðal
þeirra. Gleðskapur nokkur var
í húsinu en samkvaemt frásögm
nágmammia var hávaðinm ekki
meiri en gerisfc og gengur í veizl-
um. Um kl. 23.15 segist Edward
Kenmedy hiafa yfirgefið sam-
kvæmið ásamt Mary Kopechne
til að aka henni þan.gað sem
ferja gekk til Edgartown á
Mairtha’s Vineyard. Samtovasmt
frásögn hans þetokti hann ektoi
veginn og í stað þess að halda
áfram eftir þjóðveginum að
ferjustaðnum, beygði hann imm
á aflegigjaramn „Dyke Road“.
Eftir tæps kílómeters aksfcur
kom hann þar að lítililá tré-
hrú og féll bifreið hans af
brúnmi og lenti á hvolfi í vatn-
inu. Nú sá lögregluþjónm ednn
bifreið Kennedys, þegar hún
kom að gafcniamótum þjóðveg-
arins og afleggj arams og segir
hann að þá hafi tolutokam verið
0,40. Maður, sem nammsakaði
slysið sagði að það myndi hafa
orðið tíu mínúitum fyrir eifct.
Það var auk þess haft eftir lög-
regluþjóninum að Kenmedy hefði
hitoað nokkra stund á gafcniamót-
umum áður en hann lagði inm á
afleggj ara.nn.
Við þessar frásagmir vakna
ýmsar spuminigar, sem emigdn
svör bafa fenigizt við til þessa:
Hvað gerðu Kennedy og ung-
frú Mary milli 23.15 og 0.40?
Hvemig gat Kennedy villzt,
þar sem hoiin var sfcaddur réfct
hjá sínum æskuslóðuim, þar sem
hver humdaþúfa var honum
kumm, og þjóðvegurimm þar að
auki vel merítotur?
Hvemiig stóð á því að Kemm-
edy var enn að reyna að ná í
ferjuma kl. tíu mímútum fyrir
eitt, þegar síðasfca ferjam fór á
miðnœtti?
Edward Kennedy segir síðam
að bílfimm hafi fyllzt a£ vatni
og hann geri sér ekki grein fyr-
ir því hvermig hamm bafi komizt
út. Hamm hafi kafað nokkrum
sinmum niður að bítoium til að
reyna að bjarga stúlkunmi em
án áranguirs. Hamm bafi þá ver-
ið örmagma ag í losti og redtoað
aftur að eimibýlisbúsimu, þar sem
vinir hams voru. Þar hafi hamn
beðið einhvom um að aka sér
jgswmmm
Chappaquiddick-eyja ör sýnir
slysstaðinn
Bill Kennedys meðan verið var að draga hann upp úr vatuinu
1 þessu húsi var partíið haldið
til Edgartown, og síðam fardð
til hótels sáns.
í sambandi við þenmam hlufca
firásagnarinnar hafa vaknað
tvær spumingar, sem virðasfc þó
alls ekki eins dularfullar og him-
ar fyrri: Hvemig gat Kenmedy
„örm>agna“ gengið þá fcveggja
kílómetra leið. sem er milli
slysstaðarins og einbýlishússins?
og hvers vegma bað hann ekki
um hjálp á leiðinni, þar sem
hamn mun hafa gengið fram hjá
a.m.k. tveimur upplýstum hús-
um? Ef það er satfc að Knn-
edy bafi venð í losti er !>->ss-
um spurnir""vn þó auðsvarsð,
Framhald á ?• síðu.
i