Þjóðviljinn - 19.02.1970, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 19. febrúar 1970.
nú og ævinlega. Því að meðan
karlmaður hatar sitúlku, heíur
hún þó von u,m að hann geti ein-
hvern tima farið að elská hana.
Þær tvær kenndir eru skyldar,
en viðbjóður er ekki sikyldur
nokkrum sköpuðum hluf.
Currency horfði á mig von-
araugum, en ég treysti mér ekki
til að tala við han,a að svo
stöddu. Þess í stað þreif ég ljós-
ker og tautaði eitthvað um að ég
þyrfti nð líta eftir skepnunum
og fór út, vit-andi það að hún
gæti - ekki elt mig. Ég var svo
miður mín af sálarkvöl að ég
vissi naumast hvað ég gerði.
En ég lokaði þó á eftir mér og
gekk út í hornið þar sem hænsn-
in voru. Þau annaðist ég sérstak-
lega og þa-u þekktu mig vel. En
þegar ég kraup á kné niður í
hálminn, hjó ein hænan í hönd-
ina á mér tvívegis og leit á mig
fyrirlitningaraugum. \
— Æ, amma, nú verðurðu að
hjálpa mér, bað ég. Mér fannst
ég ekki hafa þekkt veslings föð-
ur minn nógu vel til að biðja
hann að hjálpa mér. En amma
hafði verið blíðlyndasta mann-
vera sem ég hafði á ævinni
kynnzt. — Ég vil ekki gera neitt
sem ér rangt, amma!
Currency þarf einhvern til að
elska, brirn til að annast.
Já, Shannadore. en hvað urn
sjálfa mig?
Segið henni hvað ég hef sagt
\dð yður. Þér verðið sjálfar að
taka ákvörðun.
Þér vitið vel að etf ég geri
það, heldur hún áfram að elska
yður og heldur áfram að vera
einmana og vansæl eins og nú,
kannski að eilífu.
Hverju skiptir það yður?
Þáð gæti ég aldrei gert Curr-
ency. Ég vil ekki standa í vegi
fyrir henni, aldrei nokkurn tíma.
ICkki ég heldur.
Það er hægara fyrir yður. Þér
eruð karlmaður og eldiri en ég
og á allan hátt sterkari. Og hald-
ið því ekki fram að Guð muni
hjálpa mér, því að Guð hjálpar
mér aldirei í neinu tilliti.
Ef til vill hefðí ég enn haft
einhverja von, eí' ég heíði ekki
einmitt þetta kvöld séð au,gna-
Féð Pigs litla _ þegar ég kdm'"
inn. Það giat ég ekki aifborið.
Þess vegna bað ég ömrnu ekiki
lifn; áð taka í tauimana, hcidur
um það eitt að hjálpa mér 'til
að sæfta mig við aðstæðuxnair
eins og þær voru og valda ekki
öðrum sársaukia. Allan timann
s,á ég Shannadore fyrir mér, en
hann haíði orðið að þola allt
þetta á undan mér. I huganum
teygði ég armian,a í átt til hans
eins og drukknandi kona. Ég
ruth park:
gull
í
tá
m

/i
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. —- Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og: Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
45
óskaði þess að. ég ætti eitthvað
af þreki hans. En auðvitað varð
ég að berjast á eigin spýtur
eins og ævinleiga.
Loks róaðist ■ ég. Ég mundi
eftir konunni - og spilaborgunum
í söigunni, sem Alick frændi hafði
s,agt mér af illgirni sinni, Og
þetta eir hið eina sem ég heí af
að státa á ævinni: Ég sá spila-
borgina en ég velti henni ekki.
En ég var ekki annað en
mannesikjá og ég óttaðist að
ég gæti ekki leynt tiltinningum
mínum eins vel og mér bæri.
Þess vegna bað ég dálitla stund
enn, ekki aðeins til ömmu minn-
ar heldur einnig til gömlu, höirðu
og kaldrií'juðu foríeðranna löngu
,fyr.ir hennar daga, sem voru.svo
alteknir þessiu sama þrjózkulega
óg gamaldáigs'sikozka' 'stolti. • Þeir
hyjldu ; kirkjugarðimim í, Fife
og í legstein þeirra allra var
höggvið sverð. Það og nafnið var
eina grafskriftin.
Það tekur langan tíma að
segja frá þessu. En þegar ég
kom aftur ínn í húsið, höfðu
þau na-umast orðið vör við fjar-
veru mína. Pig litli var farinn
og Alick frændi kominn heim.
Hann hafði tekið upp á því að
leita á ómerkilegustu krárnar
í bænum og það leiddi ekki til
góðs fyrir neitt okkar. Því að
hann var einn af þeim sem
verða þunglyndir af whiský.
Hann var ekki illkvittinn, aðeins
niðurdreginn. Þegar hann hafði
fengið allt of mikið átti hann
það jafnvel til að fara að há-
gráta yfir því að William Wall-
ace var dáinn. Nú stóð hann
þarna, dápurlegur á svip og
blandaði toddy handa gestunum,
meðan mamma reynai að lífga
upp á eldinn með þvi að hrisita
pilsin sín. Afi sat þarna hinn
ánægðasti og var að segja sög-
una um unga gullgrafarann
Játna og hugsanlega unnustú
hans. ♦
— Strax og hlákan byrjar set
ég töfluna á leiðið, og svo á að
vera dálítið gerði kringum gröf-
ina til að verja hana fyrir hund-
um og svínum. Þá hvílir hann
vært og vél.
Afi hafði elzt mikið undan-
gengið ár. Hann kvartaði aldrei,
en það var eins og kuldinn hefði
étið sig inn í merg og bein á
honum. Ellin Jiaíði la-gt á hann
þungan vetrarhaminn og hvítan
í Ijósbláum augunum hafði feng-
ið á sig greinilegt æðanet. Ein-
hvern veginn var eins og öll lífs-
reynsla hans hefði verið máð
burt úr ásjónu hans. Ekki svo
að skilja að afi minn hefði ver-
ið neinn stórsyndiari, en eins og
allir aðrir hafði hann haft sín-
ar ástríður og drýgt sínar synd-
ir. Nú var allt slíkt 'á brott.
— Viltu sopa af öli, pabbi?
— Ég vil heldur . límonaði,
svaraði hann afsakiandi.
Þegar mamma kom með ólg-
andi drykkinn. gladdist hann
eins og barn, raik undir eins
sikeggið niðar í glasið ■ og sagði
ekki meira fyrr en það var
tæmt. Þá settist hann hjá Vest-
urindíamanninum.
— Þú kemur frá framandi
Iöndum, drengur minn?
— Frá Trinidad, sagði þel-
dökki pilturinn, í senn með hóg-
værð og stolti.
— Hefurðu ald.rei komið á
stað sem kallaður er Krím?
— Er það eyja?
— Já, og kaldur og skitinn
staður, hélt afi ái'ram með
hryggðarsvip. Hinn ungi gull-
grafarinn horfði á hann dálítið
feimnislega og togaði í Ijósleitt
skeggið. A'fi hélt áfram: — Eg
átti þrjá syni. Alick var yngstur.
Colin var elztur, efni í góðan
bónda, og Jamie líktist ömmu
mest, var það ekki Margaret?
—Nei. heyrðu mig nú, afi,
s-agði móðir mín í skyndi. — Það
er ástæðulaust að rifja upp
gamlar sorgir. Komdu nú og
fáðu þér meira límonaði. Svo
sfcal ég hjálpa þér í rúmið og
útbúa handa þér hitapoka á fæt-
urna.
— Nei, ég ætla að bíða þang-
að til Colin kemur inn.
Um 3eið og hann var b-úinn
að sleppa ordinu fóru viprur um
andlitið á honum. Hann reyndi
að láta sem akkert VEéri. en
ir.unga guUgrafaranum áður en
þetta hafði' gart hann : óiróleg-
an og varir h,ans skulfu. En
hann hneigði sig kurteislega fyr-
hann leyfðí móður minni að
fylgja sér í rúmið.
— Já, hann er að verða dá-
lítið skrítinn, sagði Alick frændi
þegar tfteðiir hans gamli var
farinn. — Teflið þér skák, un,gi
maður?
— Það get ég varla s-agt.
— Eruð þér eitthvað lasinn?
Ef ég spyr yður um Hómer,
hviað mynduð þér þá segja?
— 1 hvaða búðum er hann?
— Asn,a,r og fífl, allir úpp til
hópa, hrópaði frændi ,-minn. —
Daufdu,mbu.r maður getur hæg-
Iega tekið virkan þátt í þeim
andlegu samræðum... sem fiara.
fram í gullgrafarabúðunum. Vilj-
ið þér aftuir í .glasið?
Þegar hann hellti whiskýi í
glösin, heyrði ég hann taut-a: —
Já, honum þótti vænzt um Col-
in.
Currency gerði sér ljóst, að
ég hafði ekkj neinar merkileg-
ar fréttir að færa, fyrst ég sat
áfram hjá þeim hinum og smám
saman hvarf vonarsvipurinn af
andliti hennar. Ég buigsaði í ör-
væntingu: Ef hún fer af-tur að
gráta þegar ég segi henni það.
þá er úti um mig.
En þegar við fórum í hábtinn,
var hún reiðubúin áfiallinu.
— Taitty, það verður ekki neitt
úr neinu, er það?.
— Nei, vina mín.
— Segðu mér hvað hann sagði,
Tafcty.
— Ég\ fcalaði við hanni á heim-
leiðinni. Af öBu hjarta óskar
hann þess að þú gæti-r orðið
hans, á því er enginn vafi. E.n
það er eitthvað sem kemur í
veg fyrir það . . .
— Þá hlýtur hann að vera
kvæntur.
— Það( sagði hann ek,ki. En þú
bafur rétt fyrir þór, Currency;
þegar hann segir aldrei, þá er
honum alvara.
Hún sat þama grafkyrr með
hendur í skauti. Hún hafði losað
úr annarri fléttunni og hárið
féll niður laust og hrokkið, af
því að það hafði verið fléttað.
— Já, einmitt.
Hún sagði þetta svo rólega,
að ég leit undrandi á hana. En
þótt birtan væri horíin ú-r svip
hennar, var andlitið rólegt, næst-
um kuldalegt.
— Þú ert með sár á hendinni,
Tatty.
— Hauða hænan hjó mig úti í
staillinum,
Hún fó-r að losa um hina
íléttuna. Svo sagði hún næstum
dreymandi: — Þú ert fyrsta
manneskjan .sem kyssti mig.
Tat-ty.
— Jæj-a? Ekki man óg eiitir
því.
— Þegaf ég kviaddi þi-g í Dun-
stan þegar frú Figg va,r dáin,
þá kysisitirðu ' mig á ennið og
s-agðir: — Við verðum áreiðan-
lega vinkonu,r i Calico.
— Og það höfum við lík-a orð-
ið.
— Hvað er það fyrsta sem þú
miannst eftir, Tatty?
— Þegar pabbi lyfti mér upp
svo að ég gæti séð fánana og
veifurnar í tilefni a-f því að
drofctningin hafði eign-azt barn.
Ég man ekki hvert þeirra það
var.
— Ég man eftir fyirsta bað-
inu mínu hjá móður Jerúsalem.
-Ég.v hafði aldrei séð sápu. fyrr.
— Greiddu þér nú og komd/u
í rúmið.
— I öll þessi ár hélt ég að
eitthvað yrði úr mér. Égvarekk-
ert o-g átti ekkert i þá diaga. En
ég hélt að sá d-agiur kæmi að
einhver myndi elska mig og ég
fengi að lif-a hina fullkomnu ást.
— Guð vei-t að ég óska þess
af öllu hjarta, að þetta hefði
getað blessazt, hvislaði ég. —
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBARÐINN ENDIST
Hala enzt 70.000 km akalur samkvwmt
vottopðl atvinnubtlslfópa
Fæct h|ó tlestum h|6«t>at*Oaiettlum * landínu
Hvet*gi laagca vérö ^

TRADING
CO.
HF.
J
hárfí? íir LOXENE-Shampoo — og flasan fer
TIL AILRA m
Dag- viku- og
mánaöargjal
Lækkuð leigug jöld
22-0*22
BÍLALEIGAN
JtALUm
RAUOARÁRSTI'G 31
Qlertæknihf. sími:26395
Framleiðuin tvöfalt einangrunargler og sjáum
um ísetningar á öllu gleri.
Höfum 3ja, 4ra og 5 mm gler, útvegum opnan-
lega glugga. — Greiðsluskilmálar.
GLERTÆKNI HF. Simi: 26395.
Ingólfsstrœti 4.
/