Þjóðviljinn - 02.08.1970, Blaðsíða 9

Sunmidaigur 2. ágúst 1970 — ÞJÖÐVTLJ'INTí — SÍÐA 0
Eitt hinna nýju risastóru lúxushótela, er sprottið hafa upp á Bahamaeyjum eins Og gorkúl-
ur á síðustu árum. Þetta hótel heitir Britannia Beach hótel og stendur á Paradísareyju, sem
er smáeyja tengd New Providence með nýrri voldugri brú, sem bandarískur „fjármálamaður“
lét reisa og innheimtir siðan af háan brúartoll í hvert sinn sem ferðamenn fara yfir brúna
til og frá Nassau. Þarna á eynni eru fleiri hótel, m.a. annað nýtt hótel Flagler Inn, sem m.a.
getur státað af því að hafa bar úti í einni sundlauginni við hótelið! 300 herbergi eru í Brit-
annia Beach hótel og 250 í Flagler Inn.
Bahamaeyjar
Framhald af 7. síðu.
várðar, og flestir virðast þeir
aka í einkabílum, en umgengni
og snyrtimennsku er aHviða
nokkuð ábótaivant.
Skeljar og töskur
Af varningi er gnægð á boð-
stólum í verzlunum Nassau-
borgar en á óheyrilegu verði.
Það 'eina sem er ódýrt og eftir-
sóknarvert að baupa eru for-
láta skeljar, sem hsegt er að
kaupa upp ú,r bátum fiski-
mnnnanna í höfninni svo og
töskur, körfur, hattar og ým-
is konar annar varningur flétt-
aður úir tágum Og slráum. sem
hægt er að fá með hæfilegu^
Bahamaeyja á næstunni. þá er
prútti fyrir sanngjamt verð
hjá söiukonum á markaðstorg-
inu við höfnina, en þar sitja
þær og flétta töskumar og
körfurnar jafnóðum og þær
selja. Þangað er verulega gam-
an að koma og þetta er líka hið
eina af þjóðlegri framleiðslu
sem á boðstólum er. Og eng-
ínn sem kemur til Nassau ætti
að láta hjá líða að kaupa sér
a.m.k. eina skel. Þæir er hægt
að fá fyrir allt ofan í 25 cent
stykkið en áþekkar skeljar,
kynjaðar úr Indlandshafi, eru
seldar hér í búðum í Reykja-
vík á um 400 krónur. Það er
ekki allt dýrast í Nassau.
Þótt ekki séu miklar líkur á
því, að mikill ferðamanna-
straumur liggi frá fslandi til
þó Loftleiðum svo fyrir að
þakka — eða um að kenna •
að nokkrir íslendingar ganga
orðið „með Bahamabros á vör“
um götur Reykjavíkur, því ku
jafnvel bregða fyrir á ásjónum
virðulegra oddvita fyrir vest-
an. Loftleiðir hafa sem sé num-
ið land á Bahamaeyjum eins
og áður hefur verið að vik-
ið hér á síðum Þjóðviljans
Þannjg eigum við fsJendingar
nú orðið flei,r,a sameiginlegt
með hinni fjarlægu þjóð er
byggir Bahamaeyjar en golf-
strauminn og smæðina. Ekkd
er ólíklegt að nánairi kynni
takist milli þessara óliku þjóða
áður en lýkur og samstarf að
þeim málum er varða heill og
haig beggja. — S.V.F.
Vísindaskáldsögur
Framihiald af 6. síðu.
ferðurn manna til plánetanna
hór í sólkerflnu, heldur einnig
til annarra sólkerfa og vetrar-
brauta, og það í alvöru! Þeir
hugsuðu sér geimskip sem far-
ið gætu hraðar en ljósið, styrj-
aldir sem háðar væru úti í
geimnum, tortímingu heilla
hnatta og hnattkerfa. Nefna
mætti ótal nöfn, en það nægir
að nefn,a fjóra: Edmond Ham-
ilton, Edward E. Smith, Jack
Williamson og John W. Camp-
bell, en þeir mörkuðu stefnuna
fyrir þá, sem á eftir komu.
Á þriðja og fjórða tugi ald-
arinnar hljóp mikil og góð
gróska í vísindaskáldsöguna.
Rithöfundarnir voru hugkvæm-
ir og skemmtilegir, enda þótt
vísindaþekkingin væxi ekki
alltaf á marga fistoa, og les-
------------:---------------------«>
með carmen

Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum i póstkröfu hvert á land sem er.
Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
V^B^ÚÐI n og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
endurnir voru flestir á ung-
lingsaldri, sem stofnuðu með
sér félög og héldu fundj reglu-
lega, þar sem efni skáldsagn-
anna var rætt af þvílítori al-
vöru og alúð, að lygilegt mátti
kallast. Sumar þessar sögur
munu hafia verið heldur bág-
ar bókmenntir og vísindavið-
horfið og þekkingin þaðan af
lakari, en eftirtekt unglinganna
var heilsbugar og brennandi.
Líklegt er að ýmsir af hinum
frægu vúsdndiamönnum nútím-
ans eigi þessum bókum það að
þakka, að þeir tóku þessa
stefnu í æsku.
En etoki dvínaði samt gengi
hinna eldæi bóka, þó að svona
margt nýtt bærist að. Aldous
Huxley gaf út bók sína „Faigra,
nýja veröld“ 1932; sú bók er
ein hin svartsýnasta og beisk-
asta í þessari grein, hiún segir
frá þjóðfélagi, sem hefur þró-
azt í ótt til herfilegra hátta,
ómennskra með öllu.
1938 varð breyting á. Camp-
bell, ritstjóri „Furðulegra frá-
sagn,a“ (Astounding Stories),
varð þess áskynja, að lesendur
vísindaskáldsögunnar voru ekki
lengur eintómir unglingar,
heldur hafði bætzt í hópinn
eldra og vandlátara fólk.
Sjálfur hafði hann stundiað
nám í tæknifræði við háskól-
ana í Massachusetts og Duke,
og breytti hann nú nafni tíma-
ritsins í „Furðulegar vísinda-
skáldsögur, og rann nú upp
gullöld tímaritsins, það fór sig-
urför um allt. og höfundamir
fengu töluverða nafnfrægð. *
Ein af sögunum hét: „Flash
Gordon“. Sú saga rættist þeg-
ar kjamorkusprengjunni var
varpað á Hirosima. Nú vökn-
uðu menn við vondan draum,
og urðu þess varir, að vísindia
skáldsagan er ekkj út í bláinn
ævinlega. stundum geta falizt
í henni geigvænleg sannindi.
Og fleira kom fram, sem ítrek-
aði þessar viðvairanir.
Dauði í fimm áföngum
Prtamliiald a£ 3. síðu.
mín og mér bauð við henni, Bar-
toh, ég er hundleiður á henni. Þá
hiti ég Molly. Hún er af sama
uppruna og ég: heiðarlega ómerki-
Ieg, heiðarlega slæm, ef þú skilur,
hvað ég á við. Með Molly Ieið
mér vel og henni giftist ég.
Gwendolyn vinnur fyrir okkur
báðum og áður en ég hverf alveg
ætla ég að segja henni það.
— Það gerir. þú ekki, Wimbly!
Ég skal borga þér fyrir að hlífa
Gwendolyn við hjónabandsham-
ingju þinni. Þú hverfur hljóða-
laust.
— Hún sleppir mér ekki. Hún
þarfnast mín. .
— Hégómlegi auminginn þinn!
Hún bíður bará eftir skjölunum.
Victor faldi andlitið í höndum
sér.
Ég hlustaði, mér fannst eins
og Desdemona segði: Lof mér lifa
í nótt! Einrt hálfan tíma, meðan
ég les eina bæn! — En eftir af-
skipti mín hefur hún varla haft
tíma til að biðjast fyrir ....
Segðu mér endalokin, hvíslaði
Vicror, komdu með fimmta á-
fangann.
Fimrnti áfangi:
Dauði Gwendolyn
Daginn eftir samningana við
Wimbly fer ég svo með Gwendo-
Iyn í hádegísverð, en eftir hádegi
þarf hún að fara á æfingu.
— Kampavín «g gott skap með
matnum? sþyr Gwendolyn.
— Ég er með óvæntar og á-
nægiulegar fréttir fvrir þig. svara
ég. Þú ert laus við kvalara þinn.
— Kvalara minn?
— Ég veit allr,' Gwendolyn. Þú
hefur niðurlægt big að óþörfu öll
hessi ár, ég er þúin.n að semia við
Wimbly og borga honum í dag
það sem um samdist.
— Fyrir sannanirnar?
— Já, fyrir sannanirnar og til
að hann Iáti big framvegis í friði.
— Þakka bér fvrir, Reggie. En
ætlaðir hú ekki að sjá mig í hlut-
verki Desdemonu í kvöld?
— Ég verð kominn nógu
snemma aftur til þess, ég á að
hitta Wimbly klukkan þrjú heima
hjá Iionum.
— Gott, segir hún, mikið er
ég fegin, þakka þér kærlega fyrir,
Reggie.
Ég fylgdi henni heim um tvö-
leytið. Rétt fyrir þrjú ek ég til
Bayswater og beygi inn í hliðar-
götuna. Fyrir framan hús Wimb-
lys er fullt af fólki. Ég stíg út og
inn í hópinn. Tveir lögreglubílar
og sjúkrabíll sranda við gangstétt-
ina. — Hvað er að? spyr ég hátr.
— Morð! Það hefur einhver skot-
ið Wimbly.
Ég bíð. líkkisra er borin út úr
húsinu. Ég reyni að komast inn
í íbúðina, en mér er varnað inn-
göngu, lögregluþjónn er þar á
verði. Svo fer ég ril Gwendolyn,
en hún er farin. Um kvöldið fer
ég í leikhúsið — En: Gwendolyn
var ástmær hans, hann hafði
móðgað hana opinberlega. Hún
hafði skilið eftir sönnunargögn á
morðstaðnum .... FuIItrúar
Scotland Yard, eru komnir á vett-
vang á undan mér, hún gleypir
zyankalihylkin. Dauðir eru ekki
ákærðir fyrir morð, og bannig er
Dare ættinni hlíft við síðasta
hneykslinu. Daginn eftir fæ ég í
pósti kveðjubréf frá Gwendolyn:
Hér með sendi ég þér sannanirn-
ar, sem Wimblv hafði undir
höndum. Þú barft bá ekhi að eyða
peningunum þínum. En það var
ekki þessvegna sem ég drap hann.
Hélztu í raun og veru, að ég hefði
ekki njósnað um hann? Að ég
vissi ekki fyrir löngu, að hann var
giftur? Hélztu í alvöru, að ég
sleppti honum? Og að ég gæti lif-
að áfram — án hans? Zyankali-
hylkin hef ég alltaf og allsstaðar
haft tilbúin — einmitt ef tii þessa
skyldi koma. Vertu bless!
Já, ég hefði átt að tnia Wimbly;
það var rétt, sem hann sagði, hún
var tilfiningalega háð honum,
hann hafði ekki logið ....
— Og hvað svo?spurði Victor.
Fram að þessu hefur þú varla
sagt mér nokkuð fréttnæmt.
— Veizt þú um neðanjarðar-
göngin á norðurhliðinni? Flótta-
leiðina frá miðöldum? Seinna
meir var múrað upp í útganginn,
en innar í ganginum er annar múr
og í þínum sporum myndi ég
láta hann standa kyrran.
— Svo Maglietti er á milli
veggjanna tveggja? spurði Victor.
— Já, á stað, þar sem bjarminn
frá Ijóskeri Wimbleys náði ekki
til, og að öðru leyti var auðvitað
niðamyrkur í ganginum. Eins og
Wimbly sagði mér, fylgdust þau
með honum allan tímann og hann
var ekki einn eina einustu sek-
úndu. Hefði hann ekki heyrt það
sem fram fór í svefnherbergi
Gwendolyn og hefði honum ekki
verið borgað alltof mikið fyrir
verkið, hefði hann aldrei grunað
neitt.
— Maglietti ætlaði þá að taka
barnið af Gwendolyn og hún
stakk hann með kutanum á skrif-
borðinu?
— Einmitt.
— Ég er sem sagt sonur tvÖ-
falds morðkvendis og ofsafengins,
ólæss og óskrifandi Sikileyings!
— Nei, svaraði ég.
— Nú, varstu ekki rétr í þessu
að segja ....
Ég þagði. Morgunsólin féll í
andlit Victors, hann var náfölur.
Ég sá nærri hví, hvemig heilinn
vann bak við ennið, ég sá það
koma, sá augun þenjast út, sá
skilninginn hægt og hægt vakna
— Ég skil, sagði Vicror að lok-
um.
Við þvoðum okkur og fórum
niður til morgunverðar. Pabbi
beið. — Ég sá ljósið í glugganum
neðan úr garðinum, sagði hann,
þið hafið talað saman Iengi.
— Þú veizt um hvað.
— Auðvitað. Ég tók í fyrsra
sinn eftir að pabbi var orðinn
gamall, véikur og niðurbrotinn
maður. — Æskusynd, eins og oft
vill verða, sagði hann. —
Gwendolyn var þá þegar orðin
yfir sig æst á taugum, að nokkra
leyti að eðlísfari, að nokkru Ieyti
af gremju vegna þess að hún gat
ekki eignazt bam. Nicoletta litla'
var svo yndisleg og alltaf hjá
mér. Þegar Gwendolyn var f
burtu .... Maglietti grunaði það
og refsaSi dóttur sinni á grimmi-
legan hátt aS sikileyskum sið, og
eínnig konu sinni fyrir að hafa
ekki gætt dóturinnar betur. Fyrst
neituðu þær báSar og bá klifraSi
Maglietti upp í tréS til aS gægj-
asr inn í svefnherbergiS hjá mér
og fá þannig sannanir. Þá datt
hann. Stuttu síðar kom í Ijós, að
Nicoletta átti von á barni, mínu
barni. Ég járaði þetta fyrir
Gwendolyn, viS héldum fjöl-
skylduráSsrefnu með Nicolettu og
Agnesi og Maglietti á sjúkrahús-
inu. Fyrst var hann samþykkur
samsærinu: Nicoletta og Gwendo-
Iyn færu burt x tæka tíð, svo eng-
an grunaSi hvor þeirra væri móð-
irin. Agnes fylgdi dóttur sinni.
Eftir langa mæðu tókst að fá
gamla lækninn til samstarfs. Hann
hafði þekkt Gwendolyn frá fæð-
ingu, þótti vænt um hana og vor-
kenndi henni. Hann tók á móti
barninu, gaf út — að því er virt-
ist áhærtulaust — falskt fæðing- ,
arvottorð fyrir Victor og tveim
dögum síðar, — hvað gat hann
annað gert — falskt dánarvortorð
fyrir Nicolettu. Nicolettu blæddi
út frá legsári, sem gamli læknir-
inn hafði ekki tekið eftir nógu
snemma. Það var hans þunga sök
— og mín. Ég hafði lofað Nico-
lettu áhyggjulausri framtíð. Á Sik-
iley, þar sem enginn vissi neitt,
hefði hún getað gifzt vel með
heimanmundinum sem ég ætlaði
að Ieggja henni til.
Ég hélt baminu. Gwendolyn
elskaði það af þeirri yfirþyrmandi
ástríðu sem taugasjúklingum er
gefin. Sem faðir óskilgetins bams
var ég réttlaus, Gwendolyn var
ekki móðir þess og Maglietti var
því í sínum fulla rétti sem afi ,
þegar hann ætlaði að taka bamið
af henni ....
— Hún sagði mér.það sjálf,
pabbi, greip ég fram í, hún sagði:
Föður þinn langaði svo að cign-
a*t son. Ég skifmlegg aldrei morð.
Eg er svo jljótfcer og MagUetti
var svo cestur, svo hrceðilega ofsa-
fenginn. Svo yerði ég þetta og iðr-
ast einskis. Ég mundi gera þ*ð
aftur/
— Þú ert frumgetinn sonur
minn, Victor, sagði faðir minn.
— Já, pabbi, en ég afsala mér
frumburðarréttinum ril Reggies.
Ég get ekki verið hér, þar sem
allt minnir mig á Gwendolyn.
Við stóðum upp frá morgun-
matnum. — Augnablik, sagði
Victor. Hvernig fór Gwendolyn,
sem var svo smávaxin, eiginlega
að því að koma Maglietti niður
í kjallarann?
— Hún sagði mér það líka,
svaraði ég: En það sem á eftir
kom, var ekki sem fallegast. Hiá
því varð bara ekki komizt. É°
kom þessu t kring af miktili
leikni og faðir þinn bjólpáði mer
eins og hann gat, þótt það vceri
auðvitað dálítið óþægilegt fyrir
hann.
Pabbi varð hræðilega vand-
ræðalegur. — Já, strálcar. Ég gat
þó ekki bragðizt Gwendolyn eftir
allt saman. Svo ég varð að hjálpa
til.
w
Það er afsali Victors að kenna,
að ég er nú 15. Dare-greifinn og
sit í lávarðadeildinni. Enn verra
er þó, að ætlazt er til þess af mér,
að ég gifti mig samlcvæmt stétt
minni og stöðu — og komi sext-
ánda Dare-greifanum ...
ENDIR.
iv----------------------------
Umséknarfrestur
skorinn við nögl
Að vanda eru nú með Ihaiustínu
auglýstar lausar tíl umsóknar
fjölmargar kemnarastöður viðs-
vegar uma land, í barma- tíg umigl-
ingaskólum og frarnlhaldsskólum.
M.a. er laus staða kennara í
stærðfræði við Tækniskóla Is-
lands, niotekrar kennarastöður við
Menntaskólann x Reykjavík og
enskutoennarastaða við Mennta-
skólann á Laugarvatni. Þessar
tvær síðastnefndu stöður eru
auglýstar í Lögbirtingarblaði
sem út kom í fyrradag og um-
sóknarifresturinn naurnt skorinn,
því að umsóknir þuría að hafa
borizt menntamálaráðuneytinu
fýrir sunnudaginn kemurí