Þjóðviljinn - 21.01.1971, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 21.01.1971, Blaðsíða 10
15 SlÐA — WÓÐ'VIEJTN'N — Rwwnfasaagay «. $arftaa>' ffifSk Harper Lee: Að granda söngfugli 70 — Látfcu nú ekki eins og kjáni, Jean litla Louise, sagðd Alex- andra frænka. — Sannleikurinn er einfaldlega sá, að þú getur skrubbað og skúrað hann Walter litla Cunningham, (þangað til’ hainn skín eins og nýslegninn tú- skildingur, þú getur fært hann í nýja skó og splunkuný föt, og samt sem áður getur hann aldrei orðið eins og Jemmi. Auk þess er drykkjuhneigð í þessari ætt! Finch-folkið hefur ekki áhuga á þesskwiar fólkL — Já, en frænka, sagði Jemmi. — Hún er ekki orðin níu ára enn! — Það er eins gott að hún læri þetta í tíma, sagði frænka hörkulega. Og frænka hafði Ég mundi greinilega eftir . þegar hún ha'fði síðast sýnt klæmar. Ég hef enga hugmynd um hvers vegna hún gerði það. Það var þegar ég var með ótal áætlanir á prjónunum um að heimsækja Caipumiu á heimili hennar. Ég var forvitin og haldin ósvikn- um áhuga. Mig langaði til að vera gestur hennar og sjá hvem- ig heimili hennar var, hverjir vom vinir hennar og kunningj- ar; en ég hefði eins getað haft áhuga á að sjá bakhliðina á tunglinu. Þá var aðferðin önnur, HÁRGREIÐSLAN Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugav 18 HL haeð (lyfta) Simi 24-6-16 Perma Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsen<ia 21. SÍMI 33-9-68 VIPPU - BÍfcSKÚRSHURÐlN X fcWUK Lagerstærðir miðað við múrop: Hæð: 210 sm x breidd: 240 sm - 210 - x - 270 sm Aðrar stærðir.smíðaðar eftir beiðni. GLUGGAS MIÐJAN Síðumúja 12 - Sími 38220 en tilgangur Alexöndm frænku var hinn sami. Ef til vill var það þess vegna sem hún hafði flutzt heim til okkar — til þess að hjálpa okkur að velja okkur vini. En ég vildi veita mót- spyrnu í lengstu lög og sagði: — En fyrst þetta er bezta fólk, aif hverju má ég þá ekki vera góð við Walter? — Ég sagði ekki orð um að þú ættir ekki að vera góð við hann. Þú mátt vera eins góð við hann og þú vilt, já, þú átt að vera það — það áttu að vera við alla, telpa mín. En þú þarft ekki endilega að bjóða hönum hingað heim. — En ef hann væri nú skyldur okkur, frænka? — Hann er ekki skyldur okkur — og þótt hann væri það, yrði svar mitt nákvæmlega hið sama. — Frænka, sagði Jemmi og lagði nú orð í belg. — Atticus segir að maður geti valið sér vini, en það sé ekki hægt að velja sér ættingja, og þeir séu skyldir manni, hvort sem manni líkar það betur eða verr. — Þetta er eftir honum föð- ur ykíkar, sagði Alexandra frænka. — En hvað sem því líður, þá getur Jean Louise ekki boðið Walter litla Cunningham hingað heim. Jafnvel þótt hann væri tengdur ykkur blóðbönd- um, væri ekki tekið á móti honum á þessu heimili, nema því aðeins að hann kasmi til að ræða við Atticus um við- skiptamál. Og það þarf ekki að ræða það frekar. Samt sem áður reyndi ég að fá hana til að rökstyðja þetta. — En ef mig nú langar til að leika mér við Walter, firænka, aif hverju má ég það þá ekki? Hún tók af sér gflerauigun og horfði hvasst á mig: — Það sikal ég segja þér, ef þú vilt endilega fá að vita það, sagði hún. — Hann er af því fólki sem við köllum „hvítt pakk“ og það er ástæðan til þess að þú gefcur ekki leikið þér við hann. Ég vil ekki a,ð þú lærir af honum strákapör og Guð má vita hvað meira! Þú ert honum föður þínum nægilegt vandamál eins og er! Ég veit ekki hvað ég hefði eiginlega gert, ef Jemmi hefði ekki haldið mér fastri. Hann þreif utanum mig með báðum handleggjum og síðan leiddi hann mig vinsamlega en með festu upp í herbergið miitt. Atticus hlaut að hafa heyrt til okkar, því að hann rak allt í einu höfuðið inn um gættina. — Þetta er allt í lagi, pabbi, sagði Jemmi stuttur í spuna. — Þetta er ekkert sem máli skiptir. Orðin virtust róa Atticus, því að hann dró sig aftur í hlé. — Hana, fáðu þér bita, Skjáta,- sagði Jemmi, sem hafði dregið súkkulaðibita uppúr vasa sínum. Svo sat ég og japlaði dálítið og róaðist smám saman. Jemmi stóð hjá kommóðunni sinni og færði til munina sem þar voru. Hárið á honum var strítt í hnakkanum og toppur hékk niður á ennið, og ég fór að velta fyrir mér hvort það myndi nokkurn tíma verða eins og á «g--........ ................-..... Mkxrðmuim marmi — ef til viH þyiriftí hann að ralka það alllt a£ og byrja upp á nýtt? Hlárin í augnabrúnum hans voru að verða lenigri og stinnari og ég tók lika eftir því að hann var eitthvað að breytast í laginiu. Þegar hann sneri sér við, hef- ur hann trúlega haldið, að ég væri að því komin að fara aftur að gráta, því að hann sagði i skyndi: — Ég skal sýna þér dálítið, ef þú lofar að segja það engum. Ég spurði hvað það væri. Og hann hneppti skyrtunni frá sér og brosti feimnislega. — Hvað? sagði ég affcur. — Geturðu ekki séð það? — Nei. — Það er hér. — Hvar? — Þama. Einmitt þama! Hann hafði verið að hjálpa mér og hugga , mig, svo að ég sagði að það væri svei mér flott, en ég gat nú ekki séð neitt. — Já, þetta er gaman Jemmi. — Líka undir höndunum, sagði hann. — Næsta ár ætti ég að geta komizt í fótboltaliðið. Og heyrðu, Skjáta, þú mátt ekki láta hana frænku koma þér úr jafnvægi. Mér fannst ekki lengra síðan en í gær að hann hafði sagt við mig að ég mætti ekki angra frænku. — Hún er ekki vön stelpum, skilurðu, sagði Jemmi. — Að minnsta kosti ekki stelpum eins og þér. Hún er bara að reyna að gera þig að dömu. Gætirðu ekki byrjað að sauma eða eitt- hvað svoleiðis? — Nei, fjandinn fjarri mér, sagði ég og tók- upp gamla ó- vanann. — Henni geðjast bara ekki að mér og svo er ekki meira með það. En mér stendur | alveg á sama. Það var það sem hún sagði um Walter Cunning- ham sem gerði mig svona fok- reiða, Jemmi, en ekki það að ég væri Atticusi vandamál. Við erum búin að afgreiða það fyrir löngu. Ég spurði hann sjálf bvort ég/væri vandamál, og hann sagði að ég væri að minnsta kosti ekki óleysanlegt vandamál og hanri gæti hæglega ráðið við bað og ég skyldi ekki hafa fneiri áhyggjur af því, En það var Walter — Walter er ekki ruslaralýður, Jemmi; hann er ekki eins og Ewellsfóilkið. Jemmd sparkaði af sér skón- um og sveiflaði fótunum upp á rúmið. Hann hagræddi kodda við bakið og kveikti á leslamp- anuim. — Heyrðu, Skjáta, veiztu hvað? Ég er búinn að reikna þetta allt saman út; ég er búinn að hugsa mikið um það upp á síðkastið. og nú er ég kominn að niðurstöðu: Það er til ferns- konar fólk í heiminum — venju- legt fólk eins og við og nágrann- amir; fólk eins og Cunningham- amir úti í skógi; fólk eins og Ewellsfjölskyldan á sorphaugun- um og svo negrarnir. — En hvað þá um kfnverj- ana? Og Cajun-indíána í Bald- win-sýslu? — Ég er auðvitað að taia um Maycomb sýslu. Og mergurinn máLsins er sá að fólk af okkar tagi lítur niður á Cunninglham- ana og Cunninghamarnir líta niður á Ewellana og Ewellarnir hata og fyrirlíta negrana. Þá spurði ég Jemma, hvers vegna kviðdómendur Toms, sem vora eintómir Cunningiiamar, sýknuðn ekki Tom tíl þess eins að sfcríða Ewellunum? Jemimi bandaði Srá sér eins og spuming mín væri bama- leig. — Og veizfcu nú hvað, sagðd hann. Ég hef sjálfur séð Atfci- cus sdtja og slá taktinn með fætinum þegar verið er að leika dansmúsik á fiðlu í útvarpinu, og ég hef aldrei kynnzt nein- um sem þykir eins gott heima- brugg... — Þá erum við alveg eins og Cunninghamarnir, sagði ég. — Ég get svei mér ekki skilið hvers vegna frænka... — Leyfðu mér að ljúka við setninguna, sagði Jemmi óþol- inmóðlega. — Við erum nefni- lega öðru vísi þrátt fyrir þetta. Atticus sagði einu sinni, að frænku væri svona umhugað um ættina, vegna þess að fína ætt- ’ernið væri það eina sem við ættum og ekki grænan eyri. — Tja, ég veit nú ekki, Jemmi ... Attieus hefur sjálfur sagt við mig að allt þetta tal um gamlar ættir sé ekki annað e eintóm fásinna, því allar ætt- ir væru jafngamlar. Ég spurði hann hvort það ætti Mka við um svertingjana og Englending- ana • og hann sagði já. — En það er dálítið annað að vera tiginn en að vera gam- all, sagði Jemmi. — Ég býst við, að miðað sé við það hve lengi fcrfeður manns hafa kunn- að að lesa og skrifa. Ég hef svo sannariega brotið heilann um þetta Skjáta, og þetta er eina ástæðan sem ég get fundið. Einu sinni fyrir langalöngu, þeg- ar Fineh-ættin var á Egypta- landi, hlýtur einhver af. henni að hafa láert ögn i híróglýfi og látið þá þekkingu sína ganga til sonar síns... Jemmi hló og sagði: — Að hugsa sér að frænka skuli vera montin af því að langafi hennar kunni að lesa og skrifa — það eru furðulegustu hlutir sem kvenifólk tekur upp á að gorta af. NErtEX 2500 klukkustunda lýsing við eðlilegar aðstæður (Einu venjulegu perurnar framleiddar fyrir svo langan lýsingartíma) NORSK ÚRVALS HÖNNUN Heildsala Smásala Einar Farestveit & Co Hf BergstaSastr. 10A Sími 16995 FÉLAG mim IIL.KIMIISI \lí\1\\\\ útvegar yÖur hljóðfœraleikara ýP og hjóms'véitir við hverskonar tœkifœri Vinsamlegast hringið í Z0255 milli kl. 14-17 Þvoið hárið iír LOXEIVE-Shanipoo - og flasan fer LÆKKIÐ ÚTSVÖRIN! PLASTSEKKIR i grindum ryðja sorptunnum og pappírspokum hvarvetna úr vegi, vegna þess aS PLASTSEKKIR gera sama gagn og eru ÓDTRARI. Sorphreinsun kostar sveitarfélög | og útsvarsgreiðendur * stórfé. Hvers vegna ekki að lækka þá upphæð? PLASTPRENTh.f. GRENSÁSVEGI 7 Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500 CLCRTÆKNIHJ. Ingolfsstræti 4 Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um ísetningu á öllu gleri. Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ TILBOÐA. Símar: 26395 og 38569 h. Röskur sendill óskas't til innheimtustarfa. — Þarf að hafa hjól.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.