Þjóðviljinn - 13.03.1971, Síða 10

Þjóðviljinn - 13.03.1971, Síða 10
10 &ÍÐA — ÞJÓBVIEJIÍOT — LaugaaxIagBr £3. mæa BOOSL Frederik Hetmann * OÐUR TIL ARA 25 hefði farið þangað með ólögleg- um hætti. Það myndi gera ledt- ina erfiðari, en áður en hálft ár væri liðið fengi hann áreið- anlega örugga vitneskju um það. Aulk þess fékk hann heimilis- fang eins af samföngum föður- ins, manns sem hét Dottore Vittorio Schraponelli. Talið var, að hann byggi í ednu ^f út- hverfum Rómar. Ari skrifaði til Rómaborgar. Bréfið var end- ursent vegna þess að viðtakandi fannst ekki. Þetta gerðist i maí. — Ég fer sjálfur til Róma- borgar, sagði Ari festuiega. — Bíddu þangað til þú færð nánari fréttir, sagði Wacki sef- andi. — Ég hef enga þolinmæði til þess. Ég er búinn að bíða nógu lengi. — En farðu ekki alf stað með leynd í þetta skipti. Þolinmæði föður Jólhannesar eru líka tak- mörk sett, Hann hefði enda ekiki getað það, vegna þess að harm þurfti að fá ítalska vegabréfsáritun og hann lagði ekki í það öðru sinni að reyna að komast yfir landamærin á ólöglegan hátt. Faðir Jóhannes útvegaði hon- um áritunina en hann var and- vígur þeirri hugmynd hans að fara fótgangandi til Rómar; hann mælti svo fyrir að hann fseri tii'eð lest. — Það er svo mikii penina- sóun, sagði Ari gremjuiega. — Hugrið )jHklkur allt það sem hægt er að fá fyrir þá peninga... fjóra matarpakka til Berlínar. — Hugsaðu ekki um hjálpar- starfið núna. — Ég get ekki annað. Og ég veit ekki hvemig það fer — hvort pakkamir vérða sendir á réttum tíma og allt verður í iagi. — Enginn er ómissandi, sagði Wacki. — Pierre er hér eftir j og mér datt í hug að leggja j fram tiliögu um það á skóáaþing- inu að Gabriela tæki að sér störf þín meðan þú ert í burtu. — Það lízt mér vel á, sagði Ari feginsamlega. — Ég er viss um að hún myndi rækja þau með prýði. Hann átti langt samtal við BÁRGREIÐSLAN Hárgrei&slu. og snyrtlstota Steinu og Dódó Langav 18 íll hæð (lyfta) Simi 24-6-16 Perma Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðsenda 21. SlMl 33-9-68 Gabrielu. Hún vildi fara með honum til Rómaborgar að leita að foreldrum sínum. Ari var á móti því. En hún sagði að hann ætti að minnsta kosti að skilja hana; hann hefði sjálfur farið burt úr skólanum í sama tilgangi. En hún yrði að skilja, sagði hann, að eins og ástandið var í Evrópu um þessar mundir, væri svona ferðalag miklu hættulegra fyrir stúlku en fyrir strák. Og hann lofaði að reyna allt sem hann gæti til að fá upplýsingar um foreldra henn- ar. — Ég fer í þinn stað, sagði hann hvað eftir annað, En það sem réð úrslitum var það að Ari sagði, að ein'hver yrði að taka við störfum hans meðan hann væri fjarverandi og eng- inn gæti það betur en hún. Wacki fylgdi honum á stöð- ina. Pyrst átti hann að fara tii Luzem, en þaðan gilti farmið- inn sem faðir Jóhannes hafði keypt handa honum. Pierre og Gabriela komu Mka með og þeg- ar litli hópurinn stóð á braut- arpallinum og beið eftir lest- inni, hvanf Ari frá þeim sem snöggvast. Hann kom til baka sigri hrósandi á svip. Hann fókk Wacki umslag og sagði eins og í framhjáhlaupi: — Það er dálítið af pening- um í því. Notaðu þá til hjálpar- starfsins. Ég skilaði aftur far-. miðanum til Rómaborgar. Ég kemst þangað aMavega. Wacki varð öldungis dolfall- inn og vissi naumast hvort hann átti að hlæja eða feiðast. — Við förum líklega ekki að pexa um peninga, sagði Ari. Lestin rann inn á stöðina og i bað var enginn tími til að ræða betta frekar. — Þú sendir ökkur kort frá Róm, sagði Gabriela kvíðafull. — Ég fer í þinn stað. Gleymdu bví ekki, kallaði hann út um oninn gluggann. Lestin rann af stað með hnykkjum og smellum. Reyk- mekkir stigu upp með vögnun- um og huldu hiæjandi andlitið á Ara. ATTUNDI KAFII Ari fékk far til St. Moritz með bandarískum hjónum sem voru á ferðalagi. Gamla konan var mjög alúðleg og með uglu- andlit, og hún fékk hann til að dveljast með þeim á lúxus- hóteli í tvo sólarhringa. Þeim var mjög skemmt að sjá hneyksl- unarsvipinn á starfsfóiki hótels- ins. Ari fylgdist af nokkrum á- huga með ríiku slæpingjunum. En hann sá enga ástæðu til að fyrirlíta þá. Hvernig hefði hann sjáifúr verið, ef faðdr hans hefði verið miljónamæringur; það gat hann ekki vitað. Bandarísku hjónin vildu að hann kæmi með þeim til Aust- urríkis, en það hefði verið allt- df milkill krókur. Og hann gekk leiðar sinnar. Hann getok framhjá vötnum um- kringdum fjöllum. Uppi á fiöll- unum uxu ljós lerkitré og vatn- ið var spegilslétt, tært og gagn- sætt. Hann var í heyvhmn Í tro daiga. Það var skemmtilegt starf. Hann varð brúnn og útitekinn í sólinm. Alls staðar var ilm- ur af fjallaiavendli. Fóllkið fékk pottabrauð og ost og drakk mjólk ög rauóvín með dálitlu þráa- bragði. Þau fóru á fætur kiukk- an fimm og ferðin upp á engið tók þrjá stundarfjórðunga. Þau gengu um dökkvott grasið, morg- unmdstrið leystist smám sarnan upp fyrir fyrstu sólargeislunum. Hann hefði gjaman viljað vera lengur þarna, en hann vissi að tíminn var naumur. Næsti áfangastaður hans var Colico. Hann kom þangað eftir erfiðan dag. 1 sjö stundir hafði hann stikað áfram í úrhallis- rigningu. Það stytti ekki upp fyrr en kilukkan fimm um dag- inn. Hann varð með einhverju móti að þurrka fötin sín. Hann fann sér skjól við Comi-vatnið rétt hjá stórum hríshaug. Hann kveikti stórt bál, færði sig úr vosklæðunum og hengdi þau á snúru hjá eldinum til þess að þau þomuðu. Hann synti næst- um heila klukkustund í tæru vatninu. Þegar hann klæddi sig aftur, voru fötin næstum orðin þurr. í litla bænum rakst hann á matvörubúð sem virtist vera opin hálfa nóttina. Þar keypti hann brauð, ost, rauðvín og pylsubita. Svo beið hann í þrjá tíma eftir bílfari á gatnamótum undir götuljósi. Vörubílil sem flutti mjölsekki til Bologna tók hann loks upp í. Hann stein- svaf á hörðum bílpallinum. Þeg- ar hann var vakinn á viðkomu- stað, var klufckan orðin hálf- níu og kominn hálbjartur dag- ur. Þá voru þeir komnir yfir fljótið Pó. Hann fór með mönnunum inn i lítinn bórujámsbragga við veg- brúnina. Stólarnir stóðu enn upp á borðunum. Skerandi bandarísk dansmúsik hljómaði frá útvarpinu. Veggimir voru skreyttir kappakstursplakötum og myndum af frægum hjól- reiðamönnum. Kafifið hressti hann og einnig rauðguli, ramd drykkurinn sem mennimir skenktu honum Mka. Það var af honum appelsínu og möndlubragð. Mennimir tveir voru háværir og hnipptu hraust- lega í hann og leyfðu honum að sitja inni í stýrishúsinu næsta spölinn. Það varð skelfilega heitt. Sól- in var eins og hvítglóandi diill sem brenndi augun og olli stöð- ugum verk í hnaikkanum. Han-n fékk sand upp í sig þegar hann andaði að sér rykugu loftinu. Eina fróunin var að rétta hand- legginn út um gluggann í gol- una. Landslagið var ryðrautt og saurguit. Þorpin og smábæimir voru steypt í sama mótinu, ó- hreAn smáhýsi, maonawtt terg, rykugar götur, fáem limgetrði fraroajiivið ríkmannlegri hús, tveir eða þrír kiukkutumar, sex eða sjö kettir. I Bologna ráfaði hann um í viku. Hann vissi ekki sjálfur hvers vegna hann var að hanga þar ... Hann lifði á melónum og vínberjum, átti heima í asna- stalli og skrifaði Gabrielu lanigt bróf. Um Bólogna skrifaði hann: — Þessi bong er edns og steik- arpanna á asnabaki. Hana þyrfti að þvo eins og affla aðra staði á þessum slóðum. Hann fór ekki frá BolOgna fyrr en brófinu var lokið. Þeg- ar Gabriéla var búin að lesa það, dreymdi hana Italíu marg- ar nætur í röð. Hún lýsti ná- kvæmlega fyrir Nínu og Pierre hvemig bærinn leit út sem hún hafði átt heima í, sagði þeim frá bömum sem hún hefði leik- ið sér við og lýsti skreyting- unni á kirkjunni. Nína varð á- hyggjufull, þvf að um leið og þessar minningar gerðu vart við sig, varð Gabriela aftur fáskipt- in og ómannblendin. Síðan hélt hann fótgangandi yfir Apennínafjöllin. Stöíku sinn- um fékk hann að sitja í hest- vagni. Hann kom til Flórens. Honum leizt ekki á þá borg; honum fannst hún næsitum átakanleg með öll þessi risa- vöxnu minnismerki sín. Hann vildi komast lengra suður á bóginn, í átt til Rómaborgar, en það gekk ekki vel. Göngu- ferðin yfir fjöllin hafði reynt á feaftana. Hann var með blöðr- ur og skartgripir KORNEIIUS JÚNSSON skátavöráustig 8 Prentmyndastofa BÍLASKOÐUN & STILLING Skúlagbto 32. MÓTORSTILLINGAR HJÓL ASTILLINGAR LJÓSASTILL'NGAR Látið stilla i tima. Fljót og örugq bionusta 13-10 0 GLERTÆKNI H.F. Ingólfsstræti 4 Framleiðum tvöfalt emangrunargler og sjáum um ísetningu á öllu gleri. Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ TILBOÐA. Símar: 26395 og 38569 h. KARPEX hreinsar gólfteppin á angabragði Indversk undraveröld Nýjar vörur komnar, m.a. gólfvasar, altariskertastjakar, útskorin borð og margt fleira til tœkifcerisgjafa. Einnig úrval af reykelsi og reykelsiskerjum. Tasmin, Snorrabraut 22 FÉLAG ÍSLEH HLJÓ1I8IAHA1A útvegar yður hljóðfceraleikara og hljómsveitir við hverskonar tœkifæri Vinsamlcgast hringið í ZÖ2SS inilli kl. 14-17 Takiö eftir! Takið eftir! Höfum opnað verzlun á Klapparstíg 29 undir nafninu HÚSMUNASKÁLINN. — Tilgangur verzl- unarinnar er að kaupa og selja ný og notuð hús- gögn og húsmuni. Þið sem þurfið að kaupa eða selja, hvar sem þið eruð á landinu, komið eða hringið. Hjá okkur fáið þið þá þeztu þjónustu sem völ er á. Kaupum: — Buffet-skápa • Fataskápa • Bóka- skápa og hillur • Skatthol • Gömul málverk og myndir • Klukkur • Spegla • Rokka • Minh!is--',‘ peninga og margt fleira. Við borgum út munina. — Hringið; við komiun strax. — Peningamir á borðið. HÚSMUNASKÁLINN Klapparstíg 29. — Sími 10099. Terylenebuxur á börn, unglinga og fullorðna. Gæði • Úrval • Athugið yerðið. Laugavegi 71. Sími 20141. NÝ SÍMANÚMER: 24240 íslenzkar bækur 24241 Erlendar bækur 24242 Ritföng 24243 Skrifstofa t Bókabúð Máls og menningar LAUGAVEGI 18.

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.