Þjóðviljinn - 12.02.1972, Qupperneq 12

• Almennar upplýsingar um
læknaþjónustu í borginni eru
gefnar í simsvara Lækinafé-
lags Reykjavikur, sími 18888.
• kvöldvarzla lyfjabúða i
Reykjavík. — Vikuna 5. til 11.
febrúar: Laugavegsapótek og
Holtsapótek. — Næturvarzla
lyfjabúða kl. 23.00 til 09.00
Stóriholti 1. Sími 23245.
• Slysavarðstofan Borgarspít-
alanum er opin allan sólar-
hringinn. — Aðeins móttaka
slasaðra. — Sími 81812.
• Tannlæknavakt Tannlækna-
félags Islands í HeÚsuvemd-
arstöð Reykj avílcur. síml 22411.
er opin aJia laugardaga og
sunnudaga kl. 17-18.
viðtalið
ÍSUMRI
0G SÓL UM
ÁRAMÓTIN
í»að hefur ekki þótt telj-
ast til tiðinda, þótt sjómenn
komi ekki heim til sín vik-
um og jafnvel mánuðum
saman. Þó er það nú svo, að
sjaldgæft er orðið að íslenzk-
ir farmenn komi ekki til Is-
lands í 3 mánuði og ckki
heim til sín í fjóra mánuði.
Það gerðist nú samt á dög-
unum að Skaftafellið kom til
Húsavíkur og hafði þá ekki
komið til Islands í 3 mánuði.
Við höfðum samband við
Oddgeir Karlsson loftskeyta-
mann á Skaftafellinu, bar sem
skipið var á sdglingu tilReyð-
arfjarðar, en það er nú á
ströndinni og lestar dil'kaikjöt,
sem flytja á tll Svfþjóðar.
— Jú, það er rétt að við
höfum ekfki koanið heim í 3
mánuði, sagði Oddigeir, en
hann virtist ekkert banginn
yfir því. — Jú, sjáðu til, sagði
hann, — þetta er okkar líf,
sjómannanna og þótt þaðger-
ist nú æ sjaidgæfara en áður
að við höfflum langa útivist,
þá kippir maður sér efkkert
uipp við það að vera að heim-
an 1 3 mónuði.
— Því er náttúrlega ekki
að nedta að til lengdar væri
þetita leiðinlegt fyrir kvænta
menn að vera svo lengi að
heiman. Annairs höfðum við
það ósköp gott í þessum túr
þvf að við vorum í sumriog
sól í Miðjarðarhafinu lenigst
af. Um áramiótin vorum við
í sólbaði í Napolíflóanum. En
lengst af vorum við á Italíu
og í AJlsír.
— Hvaða flutning voruð
þið með þarna?
— Við vorum í ávaxta-
flutningum. Við sigldum fyrst
ftá Danmörku til Lissabon.
Hver er munur á
hippa og jippa ?
Með tilvísun í grein í Þjóðviljanum fyrir
skömmu langar mig að vita hver er munur
á hippa og jippa. Var þetta bara prentvilla?
svo lestuðum við ávexti á
Spáni í þremur höfnum, fór-
um með það tdl Dover á Eng-
landi. Síðan lestuðum við
kartöflur í Hollandi til Ital-
íu, tðkum svo appelsdnur í
Alsír og fluttum til Póllands,
og síðan fiórum við heim og
komum hér á fjórar haifnir
og le^tum kjöt til Svíþjlóiðar
og Noregs.
— Hvað seglja komumar
ykkar yfir svona langri úti-
vist?
— O, ég veit ekki hvað ég
á að segja um það. Þær komu
allar til oikdíar til Húsavíkur
um leið og við komum þang-
að.
— Og það haifía auðvitað
verið milkilir fagnaðarfundir?
— Já, það var mikil gleði,
mikil ósköp, þú getur rétt í-
myndað þér maður.
— Segðu mér annað, Odd-
gedr, voru þetta langar sigl-
ingar hjá ykkur þama nið-
urfrá?
— Nei, óg get nú eiginlega
ekiki sagt það, þetta voru
svona 7 till 10 daga siglingar.
Það þykir ekki langt.
— Að lokum, Oddigeir, —
hvemiig lííkaði ykkur að vera
í sumiri og sól um jólim og
áramótin?
— Blessaður vertu, þetta
var stórkostlega gott.
— Og' þið hafið ekkert
saknað hvítra jóla?
— Nei, nei, maður færvíst
nóg aif því heima í okikar
langa vetri, svo maður sakn-
ar þess ekki þótt maður nmissi
snjóinn og kuldamn einn vet-
ur. En auðvitað saknar mað-
ur þess alltaf að vera ekki
heima á þessum hátíðum og
ég skal játa það, að nokkuð
er það þreytandi til lengdar,
farmannsdítfið, fyrir fjöl-
skyldumenn. — S.dór.
Hippar er einskonar óljóst
samnefni yfir alla þá hópa
ungs fólks sem reyndu að
snúa baki við neyzluþjóðfélag-
inu á árumum upp úr 1965,
og beindu þess í stað athygli
sinni einikum að hljómlist,
blómum og fiknilyBjum.
Grundvallarhugimynd þeirra
var sú, að gerlegt væri að
stafna „þjóðfélag innan þjóð-
félagsins“, sem fengi aðdafna
í friði án telljandi fhlutunar
yfirvalda, og gætd kiomiðsér
upp nýjum og frjáilslegri
menningarháttum en tíðkast í
vestrænu samfélagi. Þessi
hugmynd er í sjálfu sérgóðra
gjalda verð, en hins vegar
kom fljótlega í ljós að það
er hægara sagt en gert að
stofna frjálst samfélag innan
ramma hálffasísks þjóðskipu-
lags.
Þetta fóru ýmsir þátttak-
endur í „hreyiKngunmi“ e,ö
gera sér ljóst um og eftir
1967 og voru stotfiniuð 6-
formileg samtöfc „jippa“; það
er pólitískm hippa. Nafnið er
dregið af Youth Intemational
Pairty, — YIP, og nafiið yipp-
ies festist smám saman við
þá hópa sem mest höfðn sig
í frammi á pólitískum vett-
vangi. Má þeirra á meðal
nefna sjömenndngana, seir.
dæmdir voru í Chicagö 1968,
fyrir að standa fyrir óeirðum
í sambandi við þing Demó-
krataflokksins. Ýmsir hópar
jippa urðu síðan hreinirbyit-
Jerry Rubin, fyrrum eina
helzti leiðtogi jippanna.
ingarhópar, sem ráðnir voru í
að steypa kenfiinu með valdi,
og beittu til bess upphiaup-
um og sprengjuárásum. Nú
hafa þessir hópar hins vegar
lært a£ reynslunni, og hafa
að mestu leyti lagt sprenigju-
tilræði á hiMuna, en þess í
stað beina þeir kröftum sín-
um að áróðri og pólitískri
fræðsilu, sem og þvi að byiggja
upp lífvæniegri „neðanjarðar-
sarniféilög“ en þau, sem liðu
undir lok með dauða blóma-
hreyfingarinnar. — G.Æ.
Shilling tekinn
úr umferð
Lundúnabúinn David Shil-
ling neyddist nýlega til þess
að auglýsa í blaðinu „Even-
irtg Posit“, að hann hefði skipt
um ættamafn. Þegar brezkum
peningum var breytt til sam-
ræmis við tugakerfið var
„shilling“-mynitin afnumin, og
mr. Shilling þoldi ekfci stöð-
ug háðsyrði um það að hann
hefði verið tekinn úr um-
ferð
Listin að reykja
pípu sem lengst
Harold Hanoock var W)7
minútur og 58 sekúndur að
reykjia ein,a pípufylli og varnn
þannig þúsund sterlingspund
í fyrstu verðlaun i brezku
pípureykingakeppninni Hann
játaði síðan dálitið skömm-
ustulegur frammi fyrir forviða
skipuleggjendum og áhorí-
endum keppninnar að hann
kynni ekki að reykja og þess
vegna hefði hann verið svona
lengi. En rétt er rétt. og verð-
laununum var útW.utað hon-
um eigi að siður.
Stafar
verðbólgan af
kaupkröfum?
AJlir sem hafia lesið Morg-
unblaðið nógu vei vita um
orsakir verðbólgunniar. Hún
stafar af því, að vertoalýður-
inn er alitaf að heimta hærra
kiaup og í siama hlutfalli
verða atvinnurekendur að
hækka verðið á vörum sín-
um og þjónustu. Þeir sem
eru sérstaklega vel að sér í
Morgunblaðsfræðum eru alveg
handvissir um það að 10%
almenn kauphækkun hefur i
för með sér 10% hækkun
verðlags í landinu. Nú víkur
sögunni vestur tij Kanada
Þar er maður að nafni Char-
les Levinson áður prófessor
við háskólann í Toronto nú
framkvæmdaistjóri verkalýðs-
sambandsins Industrial Fede-
ration of Chemical and Ge-
neral Worker’s Union. Hann
neitar því að stóriðjuböldar
í landj sínu hæfeki verðlag
vegna hæfckandi launaikostn-
aðar. Þeir séu siífeMt að
skjóta sér undian launagreiðsl-
um og verðlagspólitík þeirra
komi kaupgjaldi efckert við.
Hann tefcur dæmi af efnaiðn-
aðinum, þar sem framleidd
eru unddrstöðuefini fyrir fata-
gerð úr gerviefnum. Launa-
greiðslur við framleiðslu ace-
tylens nema 0.03 prósent
rekstrarkostnaðar og við
framleiðslu vinylkloríðs að
eins 0.01%. Setjum svo að
vínylklóríðframleiðandinn hafi
haft 10 miljarða króna i
rekstrarútgjöld á ári. en nú
hækki kaupgjald allra starfs-
manna hans um 10%. Þá er
sá baggi sem hann þarí að
velta „út í verðlagið" (ef
hann beitir íslenzkum aðferð-
um) aðeins uppá litlar eitt
hundrað þúsund krónur. Seint
mundi fyllast sálin (Morg-
un'bliaðs-)prestaninia þar í
sveit!
Ostarnir og
de Gaulle
„Ríkið það er ég“ er haft
eftir Loðvík fjórtánda Frakka-
kóngi „Frakldand, það er
ég,“ mun einhvem tíma hafa
skroppið út úr de Gaulle.
En hann sagði Mfca: „Hvemig
á að fiara að því að stjóma
landi, þar sem eru til yfir
500 tegundir af ostum“. Ef til
vill hefur hann haft það í
huga að svo er margt sinnið
sem skinnið og erfitt mundi
að hemja það í einum manni.
En hitt er staðreynd að ost-
amir eru hálft þúsund að
tölu þótt enn hafi ekki frétzt
af þeim matsölusta'S sem
bjóði upp á meira en hálft
hundrað af þeim.
0
Hryðjuverk
- eða hvað?
—Nei, þessi höfuð eru föst
við bolinn og hér er ekki um
nein hryðjuverk að ræða.
Mennimir tveir, sem grafn-
ir eru í sandinn eru kepp-
endur á OL í Sapporo, og
svona sandböð kváðu vera af-
ar holl og þægileg fyrir lik-
amann, enda eru íþróttakapp-
arnir sældarlegir á svip. —
I
i
4
4