Þjóðviljinn - 04.10.1974, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN Föstudagur 4. október 1974.
NOÐVIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS
(Jtgefandi: (Jtgáfufélag Þjóöviljans Kitstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann Skólavöröust. 19. Simi 17500 <5 linur)
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson Prentun: Blaðaprent h.f.
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
RIKÍSSTJÓRN GEIRS OG OLAFS HEFUR SAGT VERKALYÐS
HREYFINGUNNI STRÍÐ Á HENDUR
Samkvæmt upplýsingum, sem fyrir
liggja munu þær hækkanir á verðlagi, sem
átt hafa sér stað i tið núverandi rikis-
stjórnar eða þegar eru ákveðnar, valda
a.m.k. 20-25% hækkun á framfærslukostn-
aði almennings, og þetta er bara byrjunin.
Á móti þessum gifurlegu verðhækkunum
er svo hent i launafólk bótum, sem nema
að jafnaði 6-7% launahækkun að sögn
stjórnarherranna, og ná ekki 10% hjá
þeim allra lægst launuðu.
Svo er láglaunafólki ætlað að þakka
alveg sérstaklega fyrir sig, —fyrir þá náð,
að fá i sinn hlut nokkra mola af borði
stjórnarherranna i sárabætur fyrir kaup-
ránið.
Þetta minnir satt að segja óhuggulega á
samskipti helstu auðvaldsrikja heimsins
með Bandarikin i broddi fylkingar við
hungurþjóðimar. Þar láta auðhringar
riku landanna greipar sópa um auðlindir
heimkynna fátækra þjóða og draga að
heita má allan arðinn af striti fjöldans á
brott til að auka enn á efnahagslega yfir-
burði auðvaldsheimsins og auka þannig
sifellt bilið milli fátækra og rikra þjóða.
Siðan fylgir jafnan annar þáttur, sem er
sá, að skila litlu broti af rásfengnum til
baka i formi svokallaðrar „efnahagsað-
stoðar” eða „hjálparstarfsemi”, og með
þvi móti, er ibúum fátækra landa ætlað að
trúa þvi, að þeir eigi nú reyndar lif sitt að
þakka hinum riku góðgerðarfélögum i
fjarlægð.
Það fer ekki milli mála að þetta er
vinnuaðferð, sem Sjálfstæðisflokkurinn
telur sjálfsagt að taka til fyrirmyndar hér
innanlands i samskiptum stjómvalda og
verkafólks. Og áróðurskvörnin er ekki sið-
ur vel smurð, heldur en hjá hringasam-
steypunum, sem lika verða að verja broti
af miljörðunum sinum til að halda uppi
nauðsynlegum heilaþvotti.
Hér er sagt af talsmönnum Sjálfstæðis-
flokksins: Kjaraskerðingin er reyndar
bara vondum kommúnistum að kenna,
sem búnir voru að sigla öllu i strand, en
launabæturnar.þær eigið þið hins vegar að
þakka háþróaðri réttlætiskennd forsvars-
manna H. Ben. og Co. og pólitiskra lags-
bræðra þeirra.
Umfram allt skal þess gætt að verkafólk
hljóti þá mola sem til þess hrökkva, fyrir
náð stjórnarherranna, pólitiskra fulltrúa
atvinnurekenda, en ekki fyrir eigin rétt.
Fólk sem lýtur og þakkar i auðmýkt
fyrir veitt náðarbrauð meðan loppa fjár-
plógsmannsins lætur greipar sópa — slikt
fólk eru óskabörn Sjálfstæðisflokksins i
verkalýðsstétt.
Það er ekki verið að svipta menn öllum
kjarabótum siðustu þriggja til fjögurra
ára nú vegna þess, að verðmæti þjóðar-
framleiðslu islendinga hafi farið minnk-
andi. Það kemur ekkert minna til skipta
nú, þvi að þjóðarframleiðsla islendinga á
mann gerði meira en tvöfaldast mælt i
dollurum á árum vinstri stjórnarinnar
samkvæmt alþjóðlegum skýrslum.
En nýir stjórnarherrar ætla sér hins
vegar að skipta þjóðartekjunum með
öðrum hætti, þeir ætla að færa til baka þá
fjármuni, sem á árum vinstri stjórnarinn-
ar voru fluttir til alþýðuheimilanna á Is-
landi. Þeir hafa nú hafist handa um þetta
verkefni og eru ekki smátækir. En jafn-
framt glymur áróðurskórinn um að al-
menningur i landinu hafi lifað um efni
fram og þjóðfélagið þoli ekki að borga
verkafólki nema um 40.000,- krónur á
mánuði nú i dýrtiðarflóðinu, enda þótt
þjóðarframleiðslan á mann hafi tvöfald-
ast á siðustu þremur árum.
Sjálfstæðisflokkurinn er svo sannarlega
trúr stéttarhlutverki sinu, þvi hlutverki að
vera tæki hvers konar fjárplógsmanna i
baráttu þeirra fyrir að auka hlut sinn af
sameiginlegum arði þjóðarbúsins, en
verjast sókn verkafólks til bættra kjara.
Og hinir hægri sinnuðu foringjar Fram-
sóknarflokksins dansa með i fullkominni
andstöðu við vilja alls meginþorra kjós-
enda Framsóknarflokksins, sem flestir
eru vinstri sinnað félagshyggjufólk.
Það segir meira en margt annað um
stéttarlegt hlutverk annars vegar Sjálf-
stæðisflokksins og hins vegar Alþýðu-
bandalagsins, að á sama hátt og vinstri
stjórnin þar sem Alþýðubandalagið mark-
aði stefnuna lét það verða eitt sitt fyrsta
verk að stuðla að kjarasamningum, sem
samkvæmt einróma samþykkt allra
fulltrúa á siðasta þingi Alþýðusambands-
ins voru þeir hagstæðustu i samanlagðri
sögu verkalýðshreyfingarinnar, — þá
byrjar helmingaskiptastjórn hægri afl-
anna undir forystu Sjálfstæðisflokksins
feril sinn með einhverjum grófustu árás-
um á lifskjör almennings, sem hér hafa
sést,og segir verkalýðshreyfingunni i raun
strið á hendur, hvað sem öllum fagurgala i
orðum liður.
Æ sér gjöf til gjalda
Æ sér gjöf tii gjalda, seg-
ir forn málsháttur.
Nú ætlar bandaríska
heimsveldið að gefa okkur
íslendingum 7,2 miljarða.
Reyndar verða það aðeins
framámenn ríkisstjórnar-
flokkanna/ sem mestan
hlutann fá F sinn vasa; þeir
hinir sömu framámenn
flokkanna, sem stærstan
hlut eiga í verktakasam-
steypum þeim, sem vinna
fyrir herinn að verklegum
framkvæmdum.
Þetta var ávöxturinn af ferö
Einars Agústssonar til Washing-
ton á dögunum.
Þetta var þó ekki það einasta,
þó lágkúrulegt sé; var þó sýnu
verriferðin fyrir aðrar sakir. Það
er gjaldið fyrir gjöfina.
1 samningum rikisstjórnarinn-
ar við bandarikjamenn segir að
400 islendingar skuli taka við
störfum jafnmargra bandariskra
hermanna, en sú er talan, sem
fækkun verður á i herstöðinni.
Þetta atriði kallar yfir okkur
enn aukið hernám, sem og gjafa-
féð.
A meðan gjafaféö, ölmusan,
bindur það sem eftir er af siðferði
þiggjendanna enn fastar á her-
námsbásinn, færir 400 manna is-
lenskt sérmenntað starfslið er-
indrekum bandarisks hernáms
nýtt vopn upp i hendurnar.
Þegar þeir 400 islendingar, sem
eiga að fá sérþjálfun i rekstri
radarstöðva, eru orðnir sér-
menntaöir og teknir við störfum,
mun klingja i eyrum herstöðva-
andstæöinga og NATó-andstæð-
inga: Hvað eigum við að gera við
þetta fólk sem hlotið hefur sér-
menntun ef við rekum herinn og
Rúmenia
dýrari
fyrir ferðafólk
VtN —Liklega eru allir islcnding-
ar horfnir úr Rúmeniu þetta árið
og veröa þvi ekki aö sinni varir
við um 20% kostnaðarhækkun
sem nú hefur oröið viö nokkurs
konar gcngishækkun á rúmensku
lei.
Rúmenska stjórnin hefur á-
kveðið að skerða ferðamanna-
gengi vestræns gjaldmiðils i land-
inu um 25% og er það gert til mót-
vægis við verðlagshækkanir á
Vesturlöndum. Um leið er ferða-
mönnum gert að skyldu að skipta
að minnsta kosti 10 dollurum á
dag i rúmenska myndt.
ef við segjum okkur úr NATÓ? Og
það mun verða bent á mann-
vonsku þeirra, sem senda vilja
herinn burt úr landinu,þeirra sem
vilja segja skilið við hernað-
arbandalagið NATÓ, en markmið
rikisstjórnarinnar mun ná fram
að ganga; frekari efling hernáms-
ins, hernámsliðið mun enn festast
i sessi.
Það er reyndar umhugsunar-
vert fyrir islenskt fólk, að i þrjú
ár, þegar Einar Ágústsson var
ráðherra utanrikismála i vinstri
stjórn, hafði landhelgismálið al-
gjöran forgang, en unnið var að
undirbúningi endurskoðunar her-
námssamningsins með uppsögn
hans fyrir augum, ef brottför her-
liðsins yrði ekki samkomulagsat-
riði, og endanleg niðurstaða varð
engin.
En eftir að sá hinn sami Einar
Ágústsson hafði verið utanrikis-
ráðherra rikisstjórnar Fram-
sóknar og Sjálfstæðisflokks i einn
mánuð, er þegar búið að ganga
frá samningum við Bandarikin
um enn aukið hernám, sem gjald
fyrir betlidalina.
Þá var undirbúningurinn
skammur, og hvorugur þurfti að
hugsa sig um.
Til þess að koma i veg fyrir að
þessi endurnýjaði hernámssamn-
ingur, með aukinni smán og
auknu hernámi islensku þjóðar-
innar, nái fram að ganga, þurfa
hernámsandstæðingar hvar i
flokki sem þeir standa, aö risa
upp og mótmæla kröftuglega og
reyna til hins ýtrasta að koma i
veg fyrir það að þessi áform
NATÓ-sinna nái fram að ganga.
—úþ
ÚTGERÐ
OG
FISKVERKUN
ÞORMÓÐUR
RAMMI H.F.
SIGLUFIRÐI