Þjóðviljinn - 09.03.1975, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur i). mars 1975
Umsjón: Vilborg Harftardóttir
Rauösokkar
kanna
persónulega
afstöðu
þingmanna:
Eigakonur
sjálfar
aö ráöa?
Að þvi er fram kemur i „Stagl-
inu”, nýútkomnu fréttabréfi
Rauðsokkahreyfingarinnar, eru
rauðsokkar nú farnir að kanna
persónulega afstöðu þingmanna
til ákveöinna atriöa fóstureyð-
ingafrumvarpsins, þ.e. sjálfsfor-
ræðis kvenna varðandi fóstureyð-
ingar, kynferðisfræðslu I skólum
og hver eigi að hafa þá fræðslu
með höndum, kennarar eða
skólalæknar.
t frétt „Staglsins” kemur fram,
aö fulltrúar starfshóps, sem kall-
ar sig „bingmannastarfshópinn”
hafa gengið á fund formanna
þingflokkanna og lagt fyrir þá
spumingar þessa efnis, en ætla
sfðan einnig að tala við fulltrúa i
heilbrigðismálanefnd þingsins og
fleiri.
Þingflokksformaður Sjálf-
stæðisflokksins, Gunnar Thor-
oddsen, er sá eini sem skoraðist
undan að svara spurningum
hópsins og sagðist ekki telja unnt
að láta i té umsögn til birtingar i
blaði þar eð frumvarpið væri nú
til meðferðar i þingflokknum.
Gylfi Þ. Gíslason þingflokksfor-
maður Alþýðuflokksins vill
hvorki svara játandi né neitandi
Jafnréttis-
málin til
umræöu í
Kópavogi
Alþýðubandalagið í
Kópavogi tekur á þriðju-
dagskvöldið 11. mars
jafnréttismál kynjanna
til umræðu á fræðslu-
fundi í Þinghól.Þar mun
Helga Sigurjónsdóttir
bæjarf ulltrúi Alþýðu-
bandalagsins hefja um-
ræður um Stöðu konunn-
ar í íslensku þjóðfélagi,
en síðan verða almennar
umræður. Fundurinn er
öllu áhugafólki um jafn-
réttismál opinn.
spurningunni um sjálfsforræði
kvenna, málið hafi ekki verið tek-
ið fyrir hjá þingflokknum, segir
hann. Kynferðisfræðsla i skólum
finnst honum sjálfsagður hlutur
og aö hún sé hluti af almennri
kennslu en ekki i höndum skóla-
lækna.
Þá siðgæðisábyrgð
verður einstaklingur-
inn að bera sjálfur
Magnús Torfi Ólafsson, form.
þingflokks SFV svarar, að frá
öndverðu hafi karlar ráðið sjálfir
hvort þeir gerist i raun og sann-
leika feður barna sem þeir geta.
Allt tal um jafnrétti kynjanna sé
hégómi, nema samsvarandi á-
kvörðunarvald konunnar sé við-
urkennt. „Þá siðgæðisábyrgð
sem sliku ákvörðunarvaldi fylgir
verður einstaklingurinn að bera
sjálfur”, segir Magnús i svari
sinu. Siðari spurningunum svarar
hann m.a. á þá leið, að sérstök
námsgrein kölluð kynferðis-
fræðsla væri afkáraskapur, en
vitneskja um kynlifið ómissandi
þáttur i námsgreinum eins og lif-
fræði, liffærafræði og samfélags-
fræði og eigi heima á verksviði
kennara sem þá fræðslu annast.
Þórarinn Þórarinsson þing-
flokksformaður Framsóknar tók
fram, að hann svaraði ekki fyrir
hönd flokksins, en var persónu-
lega fylgjandi sem mestu sjálf-
ræði kvenna i sambandi við
fóstureyðingar. Hann vildi kyn-
feröisfræðslu i skólum, en var
ekki viðbúinn að svara til um
fyrirkomulag, sagði þó varla á
bætandi að láta skólalækna sjá
um þessi mál, þeir hefðu nóg að
gera fyrir.
Réttlætismál,
að konur ráði
Ragnar Arnalds formaður
þingflokks Alþýðubandalagsins
svaraði afdráttarlaust, að sér
fyndist ^jálfsagt réttlætismál að
konur réðu, „enda siðferðilega og
félagslega rökrétt, að i þessu efni
eigi konan siðasta orðið”. Hann
taldi kynferðisfræðslu i skólum
eðlilega og nauðsynlega og að
hana ætti alls ekki að tengja við
störf skólalækna, enda ætti ekki
að gefa börnum i skyn, að kynlif
væri eitthvað sjúklegt. Mestu
skiptir, að fræðsla um þessi mál
sé veitt á eðlilegan og óþvingaðan
hátt, segir Ragnar i svari sinu til
rauðsokkahópsins.
\ 1
n
K ** 1
( ^ ■ m
Á Búnaðar-
þingi:
EKKI
EIN
KONA!
Arlegt Búnaðarþing stendur
yfir þessa dagana og sitja það
25 fulltrúar viðsvegar að af
landinu. En þrátt fyrir jákvæð
ummæli nokkurra fulltrúanna
i fyrra og þó að nú sé hið al-
þjóðlega kvennaár eru fullrú-
arnir 25 allir karlkyns og ekki
ein einasta kona á sæti á þing-
inu.
Þegar við fengum þetta
staðfest hjá blaðafulltrúa
þingsins agði hann, að engar
konur hefðu verið i framboði
til búnaðarþingskosninga og
jafnframt, að engar konur
ættu sæti i stjórn búnaðar-
sambandanna né búnaðarfé-
laganna úti um landið.
Sumsé. Sama gamla sagan
ár eftir ár eftir ár.... Eða?
Baráttuandi á listsýningu
í tilefni þess, að i gær, 8. mars, var aiþjóðlegur baráttudagur kvenna
þykir okkur hlýða að birta hér á siðunni eina af þeim baráttumyndum
sem eru meðal listaverka á sýningu kvenna, sem nú stendur yfir i Nor-
ræna húsinu, tileinkuð kvennaárinu. Teppið á myndinni er eftir Val-
gerði Erlendsdóttur. (Ljósm. A.K.)
ORÐ
BELG
Snemma byrjað
Það á svosem nógu snemma
að byrja að innræta börnunum
kyngreininguna, sagði ÞH og
kom með þessa mynd af
spjaldi Umferðarskólans
„Ungir vegfarandur”, þar
sem sérstaklega er lögð á-
hersla á annan klæðnað
stelpan en stráka. Og það þótt
maður sjái orðið varla krakka
á þessum aldri örðuvisi en i
gallabuxum — hvors kyns sem
er.
Hver á þá
að ráða?
Þannig er yfirskrift bréfs
um „frjálsar fóstureyðingar”,
sem R.S.E.sendir i belginn og
segist leyfa sér að efast um að
fylgismenn þeirra hafi athug-
að sinn gang nógsamlega: —
„Orðinu frelsi er mjög hamp-
að,” skrifar R.S.E., — „konan
á að vera frjáls, ráða sjálf yfir
lifi sinu. Já, mikil ósköp. Er
það ekki draumurinn okkar
allra? En erum við ekki færar
um það fyrr en við erum orðn-
ar barnshafandi? Getum við
eða megum við ekki ráða yfir
lifi okkar fyrr? Hver á að ráða
hvort kona verður þunguð? Ég
bara spyr. Hlýtur það ekki að
vera hún sjálf? Hver ræður
þvi að öðrum kosti? Vonandi
eru nauðganir ekki orðnar
daglegur viðburður. Veit ég
vel, að margar og miklar
breytingar fylgja meðgöngu,
en ekki hélt ég að þær væru
svo gifurlegar, að kona væri
þá fyrst fær um að ráða sér
sjálf er hún væri komin
nokkra mánuði á leið ef hún
væri það ekki áður.
Kæru þið, sem skoðið fóstur-
eyðingamálið sem ykkar
hjartans mál og hugsjón. Tak-
ið ykkur smáfri . Virkið penn-
ann og kraftana til að knýja á
um kynlifsfræðslu i skólum og
meðal almennings. Snúið á-
róðri ykkar gegn sinnuleysinu.
Að gefa frjálsar fóstureyðing-
ar leysir ekki vandann, það er
eins og að setja byttu undir
lekann i stað þess að gera við
þakið. Ég skal fúslega játa, að
ég er persónulega mótfallin
fóstureyðingum, en það er
önnur saga. Mig langaði að-
eins til að benda á misræmið.
Það getur hent jafnvel hina
framsýnustu að það „góða
sem þeir vilja, það gera þeir
ekki, heldur hið illa sem þeir
vilja ekki”.”
Ég held nú, að það gæti
smámisskilnings hjá R.S.E.
wmmmmmmmmmrnmmm
varöandi kynlifsfræðsluna,
þvi yfirleitt hafa einmitt sömu
aðilar og barist hafa fyrir
rýmkun fóstureyðingalöggjaf-
arinnar lagt mjög mikla á-
herslu á kynlifs- og kynferðis-
fræðslu bæði i skólum og með-
al almennings. Hinsvegar
kann að hafa borið enn meira
á umtalinu um sjálfsforræði
kvenna varðandi barneignir
vegna þess, að um hitt hafa
allir verið sammála, amk. sið-
an lagafrumvarpið um „ráð-
gjöf og fræðslu varðandi kynlif
og barneignir og um fóstur-
eyðingar og ófrjósemisað-
gerðir” kom fram 1973.
Jafnframt verö ég að benda
á, að þeir sem fylgjandi eru
sjálfræði kvenna hvað snertir
fóstureyðingar fyrstu vikur
meðgöngu hafa margoft i mál-
flutningi sinum sagt, að þeir
liti á fóstureyðingu sem neyð-
arúrræði, sem aldrei geti
komið i stað getnaðarvarna.
Ástæður til að kona óskar eftir
fóstureyðingu geta verið
margar og mismunandi,
hvernigsem getnaðurinn er til
kominn, og málið verður ekki
afgreitt með aö segja, að
henni sé nær, hún hefði átt að
hugsa um afleiðingarnar fyr-
—vh