Þjóðviljinn - 03.04.1975, Síða 9

Fimmtudagur 3. aprll 1975. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
tslendingar, eins og flestar fá-
tækar þjóðir hafa löngum orðið að
heyja harða baráttu við peninga-
valdið, og lifa sjálfar við „krepp-
ing hálfan”.
Mikið höfum við unnið á, en
slikt má ekki ganga lengra að
áliti hinna ráðandi afla, sem
þykjast eiga húsbóndavaldið.
Vegna þess hefur nú verið gjör-
hugsuð kannski stærsta lotan, þar
sem þeir smærri eiga að „setja
ofan”. Þetta er engin ný bóla, þar
sem undirstéttirnar hafa unnið á.
Þegar nóg er af henni látið, að
þeirra áliti, eru fundin upp ný
ráð. Þessi nýju ráð eru þó gömul,
en margfölduð á tæknilegan hátt.
Stærri og smærri hringir eru
myndaðir sem ráða framleiðsl-
unni og versluninni. Þannig taka
þeir ekki einungis það, sem þeir
hafa af hendi látið, heldur marg-
falt. Slagurinn hér hefur oft verið
harður og það svo, að peninga-
valdið hefur aldrei haft kraft til
að framfylgja áformum sfnum.
Þótt verkalýðsforingjar hafi ver-
ið settir undir lás og slá og dómar
uppkveðnir, þá hefur slikt runnið
út i sandinn. Nú eygir samt uppi
von um að hið nýja postularáð
vinni sigur á dómsmálasviðinu.
Eins og kunnugt er stöndum við
nú i kannski örlagarfkustu og
hörðustu deilu, sem hér hefur
verið háð. Hér er ekki aðeins um
kauprán að ræða, það stærsta i
sögu verkalýðsfélaganna, heldur
dýpra en nokkru sinni fyrr og ætl-
að að draga langan slóða á eftir
sér. Hið gffurlega rán, sem nú
hefur verið framið er bara byrj-
unarleikur, kóngspeði leikið
fram. Kynjahnoðað, sem sett hef-
ur verið af stað á að vefja utan
um sig þar til vörnin brestur.
Þetta er allt þaulhugsað og þvi
meiri hætta framundan en nokk-
urntfma áður, ef ekki er rétt á
málum haldið.
Það sem vinstristjórnin vann til
þjóðþrifa á að brjóta niður. Erfið-
leikar hennar voru að mestu
utanaðkomandi, en við það sáu
svikararnir innanfrá leik á borði.
Slikt er engin ný bóla þar sem ó-
lik öfl starfa i rikisstj. Þrátt fyrir
allt munu spor þeirrar rikis-
stjórnarseint þurrkuð út i þjóðar-
sögunni. Þegar sú stjórn vildi
spyrna við fótum, sá ihaldið sér
leik á borði með hjálparkokkum
sinum i stjórninni, sem nú hurfu
til sinna fornu stöðva. Með þessu
varðstjórnin óstarfhæf og vanda-
málin ófu utan um sig og marg-
földuðu vandann. Þetta varð vatn
á myllu ihaldsins og þess einasta
von var að láta allt dankast þar til
hægt væri að auglýsa strand.
Þetta heppnaðist og eftir að
nýja stjórnin tók við, var ekkert
gert annað en láta „skútuna”
dúsa á strandstaðnum, sem þeir
kölluðu.
Allt var þetta gert til að auka
vandann og skrifa hann á reikn-
ing fráfarandi stjórnar. Ráðið var
ágætt og heppnaðist; nú var hægt
að taka i hinn langþráða taum og
láta kné fylgja kviði. Þessir menn
áttu ekkert á hættu, þarna voru
báðir auðhringar þjóðarinnar að
verki i einingu andans og bandi
friðarins. Þeir gátu engu tapaö,
heldur brostu gróðasjónarmiðin
móti sólu.
SfS gat nú lagt af alla barna-
gæslu, náðir þurftu bænda við og
sjálfsagt að hendá i þá einhverj-
um skófum. Hvort þeir sjá gildr-
una kemur siðar fram.
Hvað auðhringar kalla sig eða
auglýsa stefnu sina er tómt mál.
Þeir eiga bara eitt mark, meiri
gróða og þá skilur hvorki málefni
né landamæri. Föðurland þeirra
finnst ekki á landakorti.
SfS hefur nú gert orð Hriflu-
jónasar að sinum, sem voru eitt-
hvað á þá leið, að þegar bændur
og verkamenn færu að gera sig
breiða stæði hann við hlið Ólafs
Thors. Iiáðagjörð þessarar
Fundir
í vikunni
Verkalýðsfélögin munu efna
til funda nú i vikunni til þess að
fjalla um niðurstöður þeirra
samninga, sem 9-mannanefnd-
in, gekk frá fyrir helgina sið-
ustu. Verkfallsboðunin stendur
miðuð við 7. april og verður ekki
dregin til baka nema samning-
amir verði samþykktir i verka-
lýðsfélögunum.
Halldór Pétursson:
Skipulögð forusta
er framtíðarlausn
stjórnar er auðveld, ef ekkert
verður aðhafst. Hún ræður yfir
öllu fjármagni þjóðarinnar. Eign-
araðild flestra að framleiðslu-
tækjunum er nafnið eitt. Tapfor-
múlurnar er búið að berja inn i
þjóðina með leikni galdrameist-
ara. Tapiðer svo geigvænlegt, að
þjóðarauður eykst með hverju
ári!!
Framleiðendur hafa helgað sér
reikningslist Sölva Helgasonar,
sem reiknaði barnið i kvenmann-
inn, minnisvarðinn er nú tryggð-
ur af böðlum hans.
Ég lifði öll kreppuárin á eyr-
inni og veit glögg skil á þeim
tima. Skuldakóngarnir komu út
úr þessu með sællegu yfirbragði,
klæddir i kjól og hvitt og allar
skuldir þeirra visnuðu upp með
vissri hagræðingu; og svo mun
enn verða ef almenningur heldur
ekki vöku sinni.
Það sem verður að gerast' i
þessari galdrahrið er að verkselj-
endur verða að berjast til siðasta
manns, i likingu talað, annars
færa þeir börnum sinum aðeins
kúgun i arf, enn um ófyrirsjáan-
legan tima. Bændum verður að
skiljast að þeirra er að standa
með verkamönnum, en ekki auð-
hringum, þótt þeir breiöi yfir nafn
og númer.
Við islendingar höfum lengi
barist fyrir frelsi okkar og menn-
ingu, soltnir og klæðlitlir, samt
unnið sigur. Það væri þvi löður-
mannlegt að hopa nú, jafnvel þó
við þyrftum að herða hina marg-
umtöluðu ól.
Nú talar stjórnin um það i tima
og ótima að það þurfi að hugsa
um þá lægst launuðu. Þetta á að
endurtaka svo oft, að þvi verði
trúað. Hafið þá i huga hliöstætt
dæmi. Spámaður einn sagði:
„Þegar yfirstéttin talar um frið,
spenni ég upp bóginn á skamm-
byssunni minni.” Stuggum þess-
ari stjórn af strandstaðnum og
drögum þjóðarskútuna út i land-
helgina og strengjum þess heit að
verða ekki verfeðrungar eða
móðurmorðingjar.
Sameiginlegt
takmark
Sú var tíðín að þjóðin átti tilveru sína beinlínis
undir samgöngum við umheiminn. Svo er að
vissu leyti enn í dag.
En jafnvel þótt þjóðin gæti lifað hér sjálfri sér
nóg, þá hefur hún aldrei ætlað sér það hlut-
skipti að búa við einangrun, um það vitnar sagan.
Takmark þjóðarinnar hefur ætíð verið að sækja
allt það besta sem umheimurinn hefur boðið
upp á, og einnig að miðla öðrum því besta sem
hún hefur getað boðið.
Þess vegna markaði tilkoma flugsins þáttaskil í
samgöngumálum íslendinga, þar opnaðist ný
samgönguleið, sem þjóðin fagnaði, og þegar
reglubundið áætlunarflug til útlanda hófst, varð
bylting í samgöngumálunum.
Það varð hlutverk félaganna beggja að hafa á
hendi forystu í þróun flugmálanna. Hvernig til
hefur tekist skal látið ósagt, en eitt er víst að
aldrei hefur skort á stuðning landsmanna sjálfra.
Nú hafa félögin verið sameinuð.
Það er gert til þess að styrkja þennan þátt
samgöngumála. Með sameiningunni aukast
möguleikar á þjónustu við landsmenn og
hagræðing í rekstri verður meiri. Þannig þjónar
sameiningin því takmarki sem þjóðin hefur sett
sér að hafa á hverjum tíma öruggar og greiðar
samgöngur til þess að geta átt samskipti við
umheiminn.
Það er sameiginlegt takmark félaganna og
allrar þjóðarinnar.
FLUGFÉLAC LOFTLEIDIR
ISLANDS
Félög sem byggðu upp flugsamgöngur þjóðarinnar