Þjóðviljinn - 16.01.1976, Síða 5

Föstudagur 16. janúar 1976. þjóDVILJINN — SÍÐA S
Ingi M
Fœddur 11. mars
1 stóra verkfallinu 1955 bar
fundum okkar Inga saman i
fyrsta sinn. Ég var um það leyti
önnum kafinn við að koma þaki
yfir fjölskyldu mina. Einn morg-
un hafði ég skotist inn i hús til að
vinna. Eigi hafði ég verið þar
nema skamma stund þegar drep-
ið var á útidyrnar og þær siðan
opnaðar. Veit ég ekki fyrr en þar
stendur maður sem spyr að
bragði hvort hér sé verið að
vinna?Heldurgerði ég litið úr þvi.
Mikið eða litið? í verkfalli á ekki
að vinna, þó hjá sjálfum sér sé.
Þannig hljóðaði dómurinn og hon-
um varð ekki áfrýjað. Ari seinna
bar fundum okkar Inga saman
öðru sinni, var það á fundi hjá
Málarafélagi Reykjavikur.
Upp úr þvi urðum við Ingi
kunningjar og unnum saman að
ýmsum málum fyrir félagið. 1
þessu samstarfi kynntist ég Inga
og þeim eðliskostum sem ein-
kenndu hann. 1 starfi var hann
duglegur og útsjónarsamur og
ávallt hress og skemmtilegur. 1
leik var hann allra manna kátast-
ur og átti þá til að kasta fram
visu. 1 skoðunum var hann ein-
arður og sagði hug sinn hver sem
i hlut átti.
Þeir sem litið þekktu til hefðu
getað haldið að þar færi maður
heilsugóður, en þvi var ekki svo
farið. Allt frá þvi ég kynntist hon-
um átti hann við vanheilsu að
striða, sem leiddi til þess að hann
varð að hætta að mála.
Eftir að Ingi skipti um starf bar
fundum okkar sjaldnar saman.
Ég vissi þó að heilsu hans hrakaði
og ýmsir aðrir erfiðleikar steðj-
uðu að. En með karlmennsku bar
hann það þar til yfir lauk. Megi
minning hans hjálpa Báru og
hans nánustu yfir erfiðasta hjall-
ann.
Magnús H. Stephensen.
•
Það gerist skammt stórra
högga á milli i röðum stéttarfé-
laga minna.
Er ég hafði nýlokið við að fylgja
samstarfsmanni minum til graf-
ar barst mér fregn um að annar
sem jafnframt var einn af minum
traustustu vinum væri allur.
Ég kynntist Inga Magnússyni
fyrstárið 1955 þá hafði hann ný-
lokið námi og gerst félagi i Mál-
arafélaginu og þegar á fyrsta ári
var hann kosinn i trúnaðarráð fé-
lagsins og i varastjórn átti hann
sæti samfellt I sjö ár og þar lágu
leiðir okkar saman jafnframt þvi
að við vorum um tima vinnufé-
lagar. Tókst fljótt með okkur góð
vinátta sem hefur haldist siðan.
Ingi var félagshyggjumaður en
honum var litið gefið um titla og
nafnbætur og á þeim tima sem
hann var skráður varamaður i
stjórn Málarafélagsins mun hann
hafa setið fleiri stjórnarfundi en
margir sem þar voru aðalmenn,
Tónleikar
húsinu í
kvöld
ManuelaWiesler, flautuleikari
og Snorri Sigfús Birgisson,
pianóleikari halda tónieika I
Norræna húsinu i dag, föstudag
kl. 20:30.
A efnisskránni eru verk, sem
Manuela og Snorri hafa æft til
flutnings á kammermúsikhátið,
sem haldin verður i Helsinki af
NOMUS i lok þessa mánaðar.
öll verkin, er flutt verða i
kvöld eru samin á 20. öld, og tvö
ný islensk verk verða frumflutt:
„Xanties” („Næturfiðrildi”)
eftir Atla Heimi Sveinsson og
„Per Voi” („Fyrir ykkur”) eft-
ir Leif Þórarinsson. Atli og
Leifur sömdu þessi verk á siðast
liðnu ári með Manuelu og
Snorra i huga.
Aö auki eru á efnisskránni
verk eftir Niels Viggó Bentzon
og S. Prokofiev.
• Magnússon
1929 — Dáinn 6. janúar 1976
þvi alltaf var hann tilbúinn ef á
þurfti að halda. Hins vegar væri
honum Iftill greiði gerður með þvi
að ég færi að tiunda félagsstörf
hans, slikt væri ekki að hans
skapi, en það er þó vist að honum
voru falin ýmis störf fyrir Mál-
arafélagið og var það almennt á-
lit að þau væru vel af hendi leyst. .
1 fari Inga mátti finna fjöl-
breytilega kosti. Hann var glað-
sinna og spaugsamur og var
gjarnt að varpa fram tviræðum
setningum og skeytti engu hverjir
á hlýddu og fáa hef ég þekkt svo
snjalla við að flétta saman gaman
og alvöru að almenna athygli
vekti og stundum hneykslan
þeirra er þekktu hann litið enda
mun sá hafa verið tilgangurinn.
En þrátt fyrir þessa græskulausu
kerskni átti Ingi auðvelt með að
eignast traust og virðingu sam-
ferðarmanna sinna jafnvel þótt
þeir hefðu andstæðar lifsskoðan-
ir. Um hann lék ferskur andblær
sem lokkaði til náinna kynna, og
vinátta hans brást engum.
Hann var fjölhæfur starfsmað-
ur og átti auðvelt með að skipu-
leggja störf sín. Hann var fljótur
að aðlagast breyttum staðháttum
og nýju umhverfi og sá eiginleiki
kom sér vel við þau fjölbreytilegu
störf er hann vann eftir að hann
varð að leggja frá sér málara-
verkfærin vegna veikinda i baki.
Fyrst sem afgreiðslumaður i
málningarverslun, siðan starfs-
maður i kaupfélagi úti á landi og
svo kaupmaður i eigin verslun.
Allir voru á einu máli um að hann
leysti þessi störf af hendi af alúð
og kostgæfni, hvort heldur hann
vann fyrir aðra eða sjálfan sig.
Ingi hafði fastmótaðar lifsskoð-
anir og sterka þjóðerniskennd.
Hann gerðist jafnan málsvari
þeirra er minna máttu og var ó-
væginn i dómum sinum um þá er
hann taldi að gengju á rétt þeirra.
Hann tileinkaði sér þjóðlegan
fróðleik og þó einkum i bundnu
máli, enda sjálfur vel hagmæltur
og var fljótur að kasta fram vis-
um ef hann var staddur i vinahóp.
1 þessum skáldskap, sem jafnan
var helgaður vinum og sam-
starfsmönnum, kom fram hvað
hann var gæddur næmri kimni-
gáfu og átti auðvelt með að lýsa
athöfnum sinum og annarra með
skoplegum hætti og orðaforða
skorti ekki.
Ingi undi hag sinum vel i sveit-
inni fyrir vestan og þangað lá leið
þeirra hjónaoft eftimi gafsttil og
þótt sú dvöl væri alla jafna ekki
löng þá komu þau alltaf hress og
glöð til baka og andi Inga var
endurnærður og frjór og þá var
gaman að koma i heimsókn. Hans
gamansama frásögn vitnaði um
traust og virðingu fyrir fólkinu i
sveitinni og störfum þess.
Ingi átti miklu láni að fagna i
sinu hjónabandi og samrýndari
hjón hef ég ekki þekkt, enda kom
það sér vel þar sem bæði áttu við
í Norrœna
Manucla Wiesler, flautuleikari
og Snorri Sigfús Birgisson,
pianó leikari.
að striða langvarandi vanheilsu.
Þessu mótlæti mættu þau án þess
að kvarta og það var alltaf bjart
yfir heimilislifinu.
Þegar ég minnist samskipta
minna og vináttu við þau hjónin
Inga og Báru þá kemur þriðja
fjölskyldan jafnan inn i þá mynd
en það eru hjónin Katrin
Kristjánsdóttir og Árni
Guðmundsson málari. Við þri-
menningarnir áttum margt sam-
eiginlegt fleira en að tilheyra
sömu starfsgrein og það sama má
raunar segja um okkar eiginkon-
ur og með fjölskyldum okkar hafa
skapast traust tengsl. Og nú við
þetta tækifæri þegar sá er setti
hvað sterkast svipmót á okkar
samskipti er svo skyndilega horf-
inn af sjónarsviðinu, þá hljótum
við sem eftir stöndum að bera
fram sa meigimlegt þakklæti fyrir
þær ótöldu ánægjustundir er við
höfum átt sameiginlega og ó-
gjarnan munu gleymast.
Og þér, Bára min, færum við
hugheilar samúðarkveðjur og
vonum að samskiptin millum
okkar megi haldast áfram i sama
glaðværa andanum, annað væri
þinum kæra eiginmanni og okkar
góða vin ekki að skapi. Einnig
sendum við börnum ykkar og
barnabörnum bestu kveðjur sem
og öðrum nánum ættingjum.
Hjálmar Jónsson
Mitt verk er þá ég fell og fer,
eitt fræ mitt land I duft þitt grafið.
E.Ben.
1 dag verður til moldar borinn
minn ágæti vinur og mágur, Ingi
M. Magnússon.
Ingi fæddist að Kinnastöðum i
Reykhólasveit 11. mars 1929. For-
eldrar hans voru hjónin Magnús
Sigurðsson, ættaður úr Gufudais-
sveit, og Ingibjörg Pálsdóttir,
ættuð úr Bitru i Strandasýslu.
Ingi var elstur 8 systkina og nú,
að honum gengnum, eru fimm
eftir af þeim friða hópi. Þau eru:
Anna, búsett á Patreksfirði, Ingi-
björg, búsett i Mosfellssveit,
Kristján, bóndi i Gautsdal, Stein-
unn, búsett i Reykjavik og Hjört-
ur, einnig i Reykjavik.
Ingi ólst upp að Hólum i Reyk-
hólasveit til fullorðinsára.
Tuttugu og eins árs að aldri giftist
hann eftirlifandi konu sinni, Báru
Eyfjörð, átján ára glæsilegri
stúlku frá Dalvik við Eyjafjörð.
Þau Ingi og Bára eignuðust fimm
börn, næst elsta barn sitt, Hörö
Baldvin, misstu þau á sviplegan
hátt fyrir fimm árum.
Þau sem lifa eru: Ingibjörg,
býr að Byggðaenda við ölfusá,
Ómar, búsettur á Akranesi,
Magnús, búsettur i Reykjavik og
Sævar i foreldrahúsum.
Ingi var málari að iðn, hand-
laginn smekkmaður svo af bar.
Agæti vinur, ég er þungum
harmi lostinn yfir svo ótimabær-
um dauða. Á þeim 25 árum sem
liðin eru, siðan við hittumst i
fyrsta sinn, hefurðu oft gert mig
orðlausan, svo oft, að þar fæ ég
engri tölu við komið.
Hér sit ég þvi enn einu sinni
orðvana, og get þessvegna bara
sagt: Góða ferð félagi og hjartans
þökk fyrir samveruna.
Kæra vinkona, Bára Eyfjörð.
Ég er ekki huggari, þvi er nú verr
og miður, en Reykhólasveitin,
þar sem hann fæddist og ólst upp
er enn á sinum stað. Hún mun
biða þin næsta sumar meðbaðm
sinn og blóm, þennan dýra lifs-
safa, sem brann svo rikulega i
blóði hans og taugum. Þar vona
ég, aö trú þin á lifið blómgist og
dafni, þvi það var einmitt hún,
sem hann bar, stoltur og hug-
rakkur til hinstu stundar.
Samúðarkveðjur,
Maggi
SENDIBILASTÖÐIN Hf
GREIÐENDUR
vinsamlega veitið ef tirfarandi
erindi athygli:
Frestur til aö skila launamiöum
rennur út þann 19. janúar.
Þaö eru tilmæli embættisins til
yðar, aó þér ritið allar upplýsingar
rétt og greinilega á miöana og
vandið frágang þeirra. Með þvi
stuðlið þér að hagkvæmni í opin-
berum rekstri og firrið yður
óþarfa tímaeyðslu.
RÍKISSKATTSTJÓRI