Þjóðviljinn - 16.01.1976, Side 7

Föstudagur 16. janúar 1976. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 7
LISTA-
SKÁLDIN
VONDU:
Átta ung skáld, sem tekiö hafa
sérsamheitið Listaskáldin vondu,
halda skáldavöku i Háskólabiói
laugardaginn 17. jan. n.k., þaö er
að segja á morgun. Hefst skálda-
vakan klukkan 2 eftir hádegi og
stendur yfir i tvo tfma. Skáldin
sem hér eiga hlut að máli eru
Þórarinn Eldjárn, Megas, Sig-
urður Pálsson, Guðbergur Bergs-
son, Hrafn Gunnlaugsson, Stein-
unn Sigurðardóttir, Birgir Svan
og Pétur Gunnarsson. Hafa þau
um fimmtán minútur hvert til
flutnings og flytja mestmegnis
verk, sem ekki hafa birst áður.
Skáldin lesa öll upp ljóð sin og
önnur verk, sem flutt verða,
nema hvað Megas syngur og leik-
ur sjálfur undir.
Á blaðamannafundi, sem Lista-
skáldin vondu héldu á Mimisbar i
gær, tóku þau fram að þessi nafn-
gift og samvinna um flutning
þýddi ekki að þau litu á sig sem
neina sérstaka heild, og ættu þau,
þessi átta, raunar varla annað
sameiginlegt en að öll stunduðu
þau yrkingar og skrifuðu. Heitið,
sem hópurinn hefur tekið sér i til-
efni skáldavökunnar, kváðu þau
stafa af þvi, að góðir menn hefðu
bent þeim á að titillinn Lista-
„Listaskáldin vondu” á fundi með biaðamönnum i gær. Frá vinstri Megas, Steinunn Sigurðardóttir, Sigurður Pálsson, Birgir Svan, Þórar-
inn Eidjárn, Pétur Gunnarsson og Guðbergur Bergsson.
SKÁLDAVAKA
í Háskólabíói á morgun
skáldin góðu væri aðeins notaður
um skáld þegar þau væru dáin.
Megas tók fram að þarna yrðu
flutt bæði ljóð og prósatextar, og
ef skáldin fengju köllun á vök-
unni,væri ekkert þvi til fyrirstöðu
að þau segðu þá það, sem andinn
inn gæfi þeim, þótt það væri ekki
komið á blað. „Jesús hafði Fjall-
ræðuna ekki skrifaða, ef ég hef' .
skilið rétt,” sagði Megas. Mein-
ingin væri að allir, sem staddir
yrðu i Háskólabiói á skáldavök-
unni, jafnt áheyrendur sem
skáldin, yrðu ein heilbrigð sál i
hraustum likama.
Barnagæsla verður i anddyri
fyrir þá sem þess óska og hafa
skáldin fengið þaulvanar barna-
piur til þess starfa. Verðinu á að-
göngumiðum er „stillt i óhóflegt
hóf”, þeir kosta 250 krónur. Salan
á aðgöngumiðum hófst i Háskóla-
biói þegar á mánudag. Ellilifeyr-
isþegar og börn innan tólf ára fá
ókeypis aðgang. Skáldin sögðust
hafa tekið þá ákvörðun að veita
ellilifeyrisþegum ókeypis aðgang
eftir að það upplýstist i fjölmiðl-
um að þeim væri ætlað að lifa af
kr. 30.000 á mánuði.
Af þvi, sem flutt verður, er það
frekar að segja að Guðbergur
Bergsson mun lesa ljóð er hann
færði Frey að fórn, og tók hann
fram að samband þeirra guðsins
væri hið besta. Birgir Svan, sem á
siðastliðnu ári gaf út ljóðabókina
Hraðfryst ljóð, kvaðst að þessu
sinni ætla að flytja nætursöltuð
ljóð. Birgir kvaðst einnig vilja
nota tækifærið til að leiðrétta
þann misskilning, sem komið
hefði fram hjá bókmenntagagn-
rýnanda eins dagblaðanna að
bókin Hraðfryst ljóð fengist
hvergi. Það væri lygimál, þvi að
bókin væri til sölu bæði hjá Máli
Framhald á bls. 10.
Nýr kafli í framkomu réttvísinnar við starfandi fréttamann

■■

* ■- ■ ■ .■
Atburðarásin: Lögregiumenn
brjóta upp útidyrnar...
...og siðan upp á efri hæðina,
myndin er tekin um ieið og blm.
var fjarlægður með valdi niður
á næstu hæð...
...þar i næstneðstu tröppu var
honum haidið föngnum er lög-
fræðingurinn heimtaði hann út
úr húsinu og sagði allt húsið
vaðandi i helvitis kommúnist-
um...
...ljósmyndataskan fékkst ekki
út fyrr cn eftir mikið þref...
...og það næsta sem blm. sá var
rúmri klukkustund siðar, er lög-
reglumenn og mótmælendur
yfirgáfu staðinn. — Mvndir:
gsp.
Lögreglan fleygöi blaöamanni út
Sá einstæði atburður átti sér
stað innan dyra að Garðastræti
42 i gær, að lögreglan I Reykja-
vik fjarlægði af staðnum starf-
andi fréttamann án þess að
nokkur skýring varðstjóra væri
gefin á athæfinu. Fyrir barðinu
á þessari nýstárlegu meðferð
réttvfsinnar varð undirritaður
blaðamaður Þjóðviljans, er
hann hugðist fylgjast með mót-
mælum í skrifstofu NATO, sem
sagt er frá annars staðar á
siðunni.
I samþjöppuðu máli varð að-
dragandi þessa atburðar sá, að
blaðamaður mætti á staðinn um
leið og fyrstu tveir lögreglu-
þjónarnir. Var það u.þ.b. tiu
minútum eftir að mót-
mælahóðurinn hafði gengið inn i
húsið og upp á efri hæðina, þar
sem áðurnefnd skrifstofa er
staðsett.
Er að útidyrunum kom, kom i
ljós að þær voru læstar og brutu
lögreglumennirnir þær upp.
Ekki voru það þó hinir tveir
fyrstu, sem þar voru einir að
verki, heldur höfðu aðrir þrir
eða fjórir bæst við. Þeirra á
meðal var Magnús Einarsson
varðstjóri sem fyrirskipaði
skömmu siðar valdbeitinguna.
Lögreglumennirnir brutu úti-
dyrnar upp og gengu inn. Blm.
hélt i humátt á eftir og var ekki
gerð athugasemd við það, enda
eru fjölmargar skrifstofur i
húsinu, sem almenningi er vel-
komið að sækja heim að vild.
Hafandi kaílað til aukalið
héldu lögreglumennirnir upp á
efri hæðina og hugðust freista
þess að komast inn á NATO-
skrifstofuna. Var hún þá læst og
myndaði undirritaður lögreglu-
mennina er þeir reyndu
árangurslaust að brjóta hurðina
upp með fótaspörkum. Var hon-
um enda uppálagt af yfirmönn-
um sinum að fylgjast af fremsta
megni með atburðarásinni án
þess þö að brjóta af sér eða sýna
hug sinn til aðgerðanna á
nokkurn hátt.
Varðstjóri Magnús snerist
hvatlega á hæli er leifturlampi
undirritaðs fór af stað og spurði
hver þessi maður væri. Kváðust
lögreglumenn ekkert um það
vita en blaðamaður kynnti sig
hátt og snjallt, ságðist heita
Gunnar Steinn og vera blaða-
maður Þjóðviljans. (Segir
Magnús eftir á að hann hafi ekki
heyrt þá kynningu og hafi látið
fleygja manninum út án þess að
hafa haft hugmynd um hver
þetta væri.) Þau tiðindi, að
þarna væri blm. Þjv. á ferð,
einn á ganginum ásamt
lögreglumönnum, fengu litinn
hljómgrunn. Varðstjóri skipaði
að ég yrði fjarlægður niður á
næstu hæð og mér meinað að
fylgjast með atburðarásinni.
Eðlilega bað ég um skýringu á
ákvörðuninni, enda aldrei
kynnst þessu áður. Tveir
óbreyttir sögðu mér að ég gæti
spurt varðstjórann að þvi siðar,
en það sagði ég koma að litlu
haldi þvi ég væri á launum fyrir
að fylgjast með þvi sem þarna
l'æri fram en ekki að biða niðri.
Þeir sögðu sig það einu gilda og
með ofbeldi var ég fjariægður af
2. niður á þá fyrstu, — og
fylgdist varðstjóri að einhverju
leyti með stympingunum.
Þar niðri var mér haldið uns
aðvifandi kom Hafsteinn Bald-
vinsson hæstaréttarlögmaður
með meiru. Hann spurði
lögregluna hver ég væri, sem
þarna stóð fanginn, og önsuðu
þeir þvi engu. Ég kynnti mig þá
aftur, sem blm. Þjv. og sagðist
heita Gunnar Steinn, Fékk það
ennþá minni hljómgrunn en hjá
varðstjóra og grenjaði
Hafsteinn á lögguna að láta mig
umsvifalaust vaða alla leiðina
út á tröppur. Nóg væri af þessu
grefilsins kommadóti innan
dyra fyrir.
Mér fór ekki að standa á sama
og mótmælti kröftuglega.
Krafðist ég þess að fá samband
við varðstjóra á staðnum og dró
i efa að lögmaður þessi hefði
heimild til svona fyrirskipana.
Ég benti lögreglumönnunum
tveimur, sem stóðu ráðvilltir
með mig á milli sin á að ég hefði
ekkert til saka unnið. Væri
þarna sem fréttamaður og hefði
ekki kynnst þvi áður að vera
hrindraður svo gróflega við
skyldustörf.
En varðstjóri var ekki til
viðtals um málið frekar. Hann
var upptekinn við áhlaup á
hurðina uppi og gerði ekki við
það neinar athugasemdir að
mér væri hent út i nafni laganna
með valdbeitingu frá lögreglu-
þjónum.
Þar með var blað brotið i
samskiptum réttvisinnar og
blaðamanna. Þau hafa yfirleitt
verið vinsamleg til þessa en
skjótt skipast veður á lofti svo
ekki sé meira sagt. Undir-
ritaðurber enga áverka eftir út-
burðinn, en greinilega eru lag-
anna verðir þó vel á sig komnir
likamlega.
—gsp