Þjóðviljinn - 22.12.1977, Page 10

Fimmtudagur 22. desember 1977 ÞJÓÐVlLJINN — SIÐA 11

KAUPUM, KAUPUM
Sjálfsagt halda menn jól
meö afar mismunandi
hugarfari. Sumir fagna þá
fæðingu Jesú smiðssonar
frá Nazaret, aðrir nota
jóladagana til að hvíla sig
og enn aðrir nota þessa
daga til að gleðja sig sem
mest í mat og drykk og
skemmta sér eftir föngum.
En svo virðist að hvert svo
sem hugarfarið er, þá eigi
allir eitt sameiginlegt,
kaupaæðið fyrir þessa
frídaga. Margir hafa á
undanförnum árum haft
orð á því að þetta kaupaæði
væri komið út í öfgar og
mál sé að linni. Þótt svo að
vel flestir séu þessu sam-
mála í orði, þá er svo ekki á
borði/ og að sögn
kaupmanna hefur kaupa-
æðið aldrei verið meira en
nú. Hver dregur annan
með sér i þessum hrika-
lega dansi í kringum gull-
kálf inn.
Fari maður niður í mið-
borgina á mesta annatíma
verslunar fyrir jólin,
lendir maður inni
óstöðvandi straumi fólks
hlöðnu pokum og pinklum
með þennan einkennilega
glampa í augunum, kaup-
um, kaupum. Vissulega
lifum við í verðbólguþjóð-
félagi, þar sem sú almenna
skoðun ríkir að best sé að
losa sig við peningana sem
fyrst, allt sé betra en þess-
ir verðlausu bréfmiðar
sem líf f lestra þó snýst um
daginn út og daginn inn, en
fyrr má nú vera. Og þegar
allt kemur til alls, er það
kannski þessi óskaplega
vantrú á gildi peninga, sem
veldur því að íslendinga
grípur þetta mikla kaupa-
æði fyrir jólin, en ekki það
sem margir vilja halda
fram, að íslendingar telji
sig ekki geta haldið jól,
nema færa hver öðrum
stór gjaf ir, helst svo stórar
að f ólk er hálft næsta ár að
greiða þær með jöfnum af-
borgunum.
Við lögðum leið okkar á
helstu verslunarsvæðin i
borginni, undirritaður og
Einar Karlsson Ijósmynd-
ari Þjóðviljans, til að ræða
aðeins við fólk í jólainn-
kaupum, eða þá fólkið,
sem vinnur við að afgreiða
í verslunum, og festa það á
f ilmu.
Texti: S.dór
Myndir: eik-
Þurfum að
gefa 10-15
j ólagj afir
sögðu þær
Guðrún Ingólfs-
dóttir og Hrönn
Þorsteinsdóttir
Þótt gamli miðbærinn i
Reykjavik sé talinn „dauöur”
staður orðinn, þá er hann það alls
ekki á verslanatima, enda marg-
ar verslanir með „fjölbreytt
vöruúrval” eins og segir i auglýs-
ingunum. Þarna á göngugötunni
Austurstræti hittum viö að máli
Guðrun Ingólfsdóttir t.h. og Hrönn Þorsteinsdóttir
tvær ungar stúlkur, Guðrúnu
Ingólfsdóttur og Hrönn Þorsteins-
dóttur, vinkonur í innkaupahug-
leiðingum fyrir jólin.
Þær stöllur sögðu að hljómplöt-
ur og bækur væru afar hentugar
til jólagjafa og væri alltaf hægt að
gripa til þess að gefa bók ef annað
hentugra f yndist ekki. Þær voru
sammála um að hvor um sig
þyrfti að gefa 10-15 jólagjafir i ár,
sennilega nær 15 gjöfum.
Þær eru báðar á þeim aldri að
þær eru i skóla, þannig að við
spurðum þær hvernig þær færu að
þvi að fjármagna svona stórt
fyrirtæki, sem 15 jólagjafir eru.
„Jú sjáðu til, við vinnum fyrir
þeim yfir sumarið. Það er ekki
um annað að gera að en geyma
einhverja peninga af sumar-
kaupinu til að eiga fyrir jólagjöf-
um.”
Og hvað fer mikið fé i jólagjafir
hjá ykkur?
„Svona 10-15 þúsund krónur,
ekki minna. Það er orðiö svo
óskaplega dýrt að versla, að eng-
in leið er að komast af meö lægri
upphæð til jólagjafa, þegar kaupa
þarf 10-15 gjafir.
—S.dór
Til Frakklands um jólin
sagði franski
kennarinn
Gerard Chinotti
Hvort kaupir sá jólagjafir á
íslandi eða i Frakklandi, sem ætl-
ar að dvelja yfir hátiðina i Frakk-
landi? Þannig spurðum við Ger-
ard Chinotti, franskan kennara,
sem dvalið hcfur hér á landi I
mörg ár, en ætlar til Frakklands
um jólin og dvelja þar hjá for-
eldrum sinum ásamt eiginkonu
sinni Jórunni Tómasdóttur.
„Eg kaupi ekki miklar jólagjaf-
ir, þó hef ég keypt svolitið af
skinnavörum, sem ég ætla með út
og færa foreldrum minum. Ég
held að þeim þyki meira varið i að
fá eitthvað islenskt en gjafir sem
um jólin og dveljast þar hjá for-
sagði Gerard.
Hann sagðist aðeins hafa átt
leið um miðbæinn,en ekki vera i
neinum verslunarhugleiðingum.
Sagðist frekast hafa hug á að fá
sér kaffisopa á einhverju veit-
ingahúsinu, til að ylja sér á i kuld-
anum.
Gerard kennir frönsku og
spönsku við Fjölbrautaskólann i
Keflavik og við Menntaskólann
við Sund, en á sumrin hefur hann
verið leiðsögumaður bæði hér
heima og erlendis.
—S.dór
Litast um í
jólaösmni
Gerard Chinotti
Já, bækurnar, þær eru alltaf þægilegar til jólagjafa
Það er margt að skoða i verslunargluggunum, bæði fyrir unga og aldna
Blddu við, skoðum þetta....
Ætli
maður
sogist
Oft meira að gera en
núna
hring-
iðuna
sagði Hulda
Harðardóttir, sem
sagðist hafa ætlað
að standa utan
við kaupæðið
fyrir jólin
sagði Halldóra
Sigurdórsdóttir,
sem afgreiðir í
inní
,,Við höfum nú verið að byggja
okkur ibúð og fjárhagurinn er þvi
ekkert of rúmur og við ætluðum
að standa utan við kaupaæðið
fyrir þessi jól, en ætii maður sog-
ist ekki inni þessa hringiðu, mér
sýnist illmögulegt fyrir nokkurn
mann að ætla sér að standa þar
utan við’’ sagði Hulda Haröar-
dóttir, sem við hittum með fulla
körfu af vörum við einn peninga-
kassann i Hagkaup.
„Nei, þetta eru ekki jólagjafir,
aðeins þaö sem við þurfum til
helgarinnar og eitthvaö af jóla-
mat lika”, sagði Hulda þegar hún
sá að horft var á fulla körfuna.
HUn sagðist ekki vera farin að
Hulda Harðardóttir
kaupa neinar jólagjafir ennþá;
hve margar gjafir hún myndi
kaupa væri ekki gott aö segja, en
hún ætti 4 börn og handa þeim
yrði aö kaupa eitthvað.
„Þettaer alltdálitið ööruvisi en
áöur hjá manni.vegna byggingar-
innar, og eins og ég sagöi áöan
ætluðum viö aö reyna aö standa
sem mest utan viö jólakaupæöiö
og ég vona aö okkur takist þaö,
þótt ég óttist að maöur sogist inni
hringiðuna eins og alliraörir. En
peningaráöin eru ekki rúm hjá
fólki sem er aö byggja um þessar
mundir; þaö get ég fullyrt”, sagöi
Hulda aö lokum.
— S.dór.
Hagkaup
„Það hittist nú svo á núna, aö
það er meö minna mtíti að gera,
þaö er oftast mun meira en
þetta”, sagði Halldóra Sigurdórs-
dóttir, sem vinnur við afgreiðslu I
Hagkaup núna fyrir jólin, en ann-
ars stundar hún nám I Mennta-
skólanum við Sund.
„Svo vinn ég hérna eftir hádegi
á föstudögum allan veturinn, en
þá er bætt viö fólki hérna, enda
óskaplega mikiö aö gera hér á
föstudögum”, bætti hún viö.
Þaö var siödegis á föstudegi
sem við komum við i Hagkaupi og
það voru orð að sönnu aö ösin var
ekki mjög mikil. Halldóra sagði
að ef við vildum fá að sjá ös og ná
myndum af henni, þá skyldum við
koma um kvöldið, þá yrði áreiö-
anlega troðfull búð.
HUn sagöi aö þaö væri greini-
legt aö fólk keypti meira af mat-
Halldóra Sigurdórsdóttir
vælum nú en vanalega, betri mat.
og áberandi mikiö væri keypt af
sælgæti. Þarna væri greinilega
um jólainnkaup aö ræöa. Eins
væri mikið keypt af fatnaði, eink-
um bárnafatnaði.
Og um þaö bil sem viö Einar
ljósmyndari vorum aö yfirgefa
verslunina, milliklukkan 17 og 18
var greinilegt aö aösóknin var
farin aö aukast, enda fólk aö
koma úr vinnu og tilvaliö aö koma
viö I Hagkaupi á heimleiöinni.
— S.dór.