Þjóðviljinn - 01.07.1978, Síða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 1. júll 1978
Eitt er það í íslensku sem kallað er að velta
vöngum. Ég er ekki alveg klár á því hvernig
orðtakið er tilkomið, þó minnir mig að amma
min, sem kenndi mér að tala, hafi einhvern
tíman sagt mér að vangarnir væru sitthvoru-
megin á andlitinu, svoleiðis að sá sem veltir
vöngum er sennilega þarmeð að snúa sér á
hina hliðina.
Mér finnst hálfpartinn af þeim sem ég hef
hitt eftir kosningarnar, að sú skoðun sé ríkj-
andi að rétt væri fyrir fyrrverandi (núver-
andi) stjórnarherra að fara að velta vöngum
svolitið yfir því hvers vegna landslýðurinn er
hættur að nenna að hugsa sér framsókn og
sjálfstæðisforystuna við stjórnvölinn.
Enginn læs maður og skrif andi í þessu auma
landi skilur það hvers vegna Ólaf ur Jóhannes-
son og Geir Hallgrímsson segja ekki af sér
eftir þá útreið, sem flokkar þeirra fengu í ah
þingiskosningunum. Slíkt væri talið sjálfsagt í
öllum löndum hinna svokölluðu siðuðu manna.
En hver er kominn til með að segja að íslend-
ingar séu siðaðir menn. Nóg um það. Nú skul-
um við velta vöngum svolítið yf ir því hverjar
séu hinar raunverulegu orsakir úrslitanna í
síðustu alþingiskosningum.
Allir eru á einu máli um það að fylgisaukn-
ing Alþýðuflokksins eigi rætur að rekja til
þeirrar staðreyndarað málgagn Alþýðuf lokks-
ins, Alþýðublaðið hefur ekki komið út að
undanförnu, þannig að skoðanir álþýðuf lokks-
manna hafa ekki fengið að líta dagsins Ijós í
nokkra mánuði á prenti. Þá er það almennt
álitið að Alþýðubandalagið haf i aukið f ylgi sitt
með því að láta Ólaf Ragnar Grímsson bara
sýna útsíðurnar á efnahagsbæklingnum í sjón-
varpinu. Sennilega hefði Alþýðubandalagið
þurrkast út ef innmaturinn hefði verið á boð-
stólum fyrir hinn almenna neytanda.
Nú allir vita náttúrlega hvers vegna Sjálf-
stæðisf lokkurinn tapaði svo geigvænlega sem
dæmið sannar, en ég get nú ekki að því gert að
mér er hlýtt til íhaldsins enda er ég borinn og
barnfæddur reykvíkingur, svo þetta er nú ein-
hvern veginn hálfpartinn langamma mín —
dauð að vísu —-, en sem sagt að það sem er
álitið orsaka fylgishrun sjálfstæðisflokksins
eru eftirtalin atriði: (Og hér á ég að sjálf-
sögðu fyrst og fremst við kjördæmið okkar
Reykjavík). Jæja, númer eitt er auðvitað sú
stórvafasama ráðstöfum að setja söluturninn
á Lækjartorginu þannig fyrir framan Bakara-
brekkuna að hann skyggir gersamlega á
AAorgunblaðshöllina. Síðan hin umdeilda ráð-
stöfun að láta klukkuna á Lækjartorgi alltaf
vanta tuttugu mínútur í tólf. Þá verður það að
teljast óheillavænlegt skeytingarleysi, að fá
ekki Sigurjón á Hressingarskálanum til að
skipta örar um afgreiðslustúlkur, því ef hann
gerði það þá gæti maður þó átt von á því að
þær gömlu kæmu aftur. Og svo dettur náttúr-
lega engum í hug að kjósa f lokk, sem ekki man
einu sinni eftir því að skrúfa frá gosbrunnin-
um á vorin. Guð minn góður, maður er bara
farinn að halda að Geir Hallgrímsson muni
bókstaflega ekki eftir lífríkinu við Tjörnina.
Og hugsið þið ykkur bara. Nú er svo komið
fyrir höfuðstöðvum Sjálfstæðisf lokksins á ís-
landi, AAorgunblaðshöllinni, að Keli Valda á
víst lóðina undir henni og allt um kring. Hann
á að minnsta kosti öskutunnuportið á bakvið
(það er víst þar sem mogginn leitaði svo oft
fanga og með þeim árangri, sem dæmin sanna
— og svo á Keli fortóið fyrir framan, svoleiðis
að AAatthisas kemst í framtíðinni ekki inná
blaðið, nema stökkva á stöng, eins og Svein-
björn Egilsson forðum.
Um fylgishrun Framsóknarflokksins nenni
ég ekki að skrifa. Hann liggur fullvel við
höggi. AAaður sparkar ekki í liggjandi — ja nú
veit ég ekki hvað. Eitt er víst víst og það er að
þriðjungurinn af nýja þingliðinu eru grænjaxl-
ar, eða eins og segir í vísunni:
Nú er kominn tími til að kenna öpum
að kynnast þingsköpum.
Flosi.
P.S. „svoleiðis" á ekki að breyta í „þannig".
Háskólabókasafniö:
Gefur út árs-
skýrslu og leiö-
arvísir
Háskólabókasafniö hefur gefið
út ársskýrslu fyrir áriö 1977 og
leiðarvisi um safnið. 1 ársskýrsl-
unni kemur m.a. fram aö útlán
voru i fyrra ails 15.410 en voru
13.822 árið áður. I.ánþegar voru
samtals áriö 1977 2.695 en voru
2.092 árið áöur.
I inngangi að ársskýrslunni
kemur fram að hlutdeild bóka-
safnsins i heildarrekstrarkostn-
aði Háskólans hefur fallið úr 3.8
afhundraöi 1973 i 2.9 af hundraði
1978 en marktækar heimildir telji
þetta hlutfall þurfa að vera um 6
af hundraði. bá segir ennfremur
að þegar bornir séu einstakir
rekstrarliöir safnsins saman hafi
bókakaupin orðið verst úti á síð-
ustu mísserum. Þau tóku til sin
31,6 hundraöshluta rekstrarfjár
safnsins 1976 en einungis 20,8 árið
1977. Að krónutölu stóð fjárveit-
ing til bókakaupa i stað þessi ár
og hækkun 1978 var svo óveruleg
að i algjört óefni horfir, segir i
skýrslunni.
Arsskýrsla Háskólabókasafns
1977 er 23 bls. á lengd og skiptist i
eftirfarandi kafla: 1. Inngangur,
2. starfslið, 3. aðföng, 4. bókband,
5. húsnæði.húsbúnaður og tæki, 6.
útlán, 7. miliisafnalán, 8. ljósrit-
un, 9. flokkun og skráning, 10.
samskrár, 11. safndeildir, 12. al-
menn safnþjónusta og safnkynn-
ing, 13. þjóöarbókhlaða, 14. þátt-
taka i fundum og námskeiðum,
15. ritaskrá.
Leiðarvisir safnsins er i hand-
hægu formi og i honum er hægt að
finna allar helstu upplýsingar um
safnið og hvernig á að nota það.
—GFr
Stórmerk færeysk
bóka-
gjof
Jacob Lindcnskov landstjórn-
armaður i Færeyjum tilkynnti
ríkisstjórn Islands i júlí 1974, að
FÓroya Landsstýri hefði i tilefni
af ellefu alda afmæli íslands-
byggðar ákveðið að gefa lslend-
ingum bókagjöf er afhent yröi
siðar, þegar nánari ákvöröun
liefði verið tekin um inniliald
hennar.
Samkvæmt tillögu færeyska
landsbókavarðarins, Sverris Eg-
holms, skyldu tslendingar sjálfir
segja til um, hverjar bækur þeir
kysu sér, og varð að ráði, að
Landsbókasafn Islands fengi i
sinnhlutýmis rit, er það vantaði i
hinn færeyska bókakost safnsins,
en bl Háskólabókasafns er ætti
minna fyrir, gengi gott úrval fær-
eyskra rita, einkum frá siöari ár-
um.
Þegar Sverri Egholm lands-
bókavörður sótti um daginn þing
norrænna rannsóknarbókavarða i
Reykjavik I boði forráðamanna
þess, hafði hann meðferðis fær-
eysku bókagjöfina, en í henni eru
alls um 450 bindi, er skiptast á
milli Landsbókasafns og Há-
skólabókasafns.
Gefendur hafa látið gera sér-
staka skrá um gjöfina: Bóka-
gavan frá Fóroya Landsstýri, og
er hér að ofan stuðst við greinar-
gerö á kápu- skrárinnar, en þar
segir svo að lokum:
„Hetta fjölbreytta úrval saman
viö teim bókum, sum framman-
A miðri myndinni eru Sverri Eghoim landsbókavörður I Tórshavn og
kona hans frú Anna, en með þeim eru Finnbogi Guömundsson lands-
bókavörður (t.v.) og Einar Sigurösson háskólabókavörður. Myndin var
tekin á norrænu bókavaröaþingi i Reykjavik fyrir skömmu, en þar
flutti Sverri Egholm erindi um Foroya Landsbókasavn.
undan eru i islendsku sövnunum,
gevur rættiliga góða lýsing av
Foroyum — landinum og fólkin-
um, söguogmentan — og fer vón-
andi at gera sitt til fruktargott
samstarv millim brööratjóðirn-
ar”.
Rithöfundurinn og listamaður-
inn William Heinesen hefur gert
afarskemmtilegt bókmerki, sem
limt hefur verið i hverja bók.
En Sverri Egholm hefur i bréfi
16. maí sl. gert svofellda grein
fyrir bókmerkinu:
„Ég kann siga tær, at William
Heinesen hevur teknað eitt bú-
merki (exlibris) til bókagávuna.
Evnið er kendu fóroysku drang-
arnir Risin og Kellingin, ið sum tú
veit, vóru fyrstu Islendingar sum
(i sagnold) vitjaðu Fóroyar og
ætlaðu at toga oyggjarnar við sær
til Islands. Hetta eydnaðistikki, ti
beint sum var reis sólin og hesi
bæöi heidnu vórðu at steini og
standa har enn sum tá og lita
norðurvestur i hav. Fyrstu og
helst einastu islendsku imperial-
istarnir”.
Söfnunum báöum, Landsbóka-
safni og Háskólabókasafni, er
hinn mesti fengur að þessari
merku bókagjöf, en með tílkomu
hennar hefur mjög eflst hinn fær-
eyski bókakostur þeirra.
Ætlunin er aö efna i vetrarbyr j-
un til sýningar bæði i Landsbóka-
safni og Háskólabókasafni á fær-
eysku bókagjöfinni, og verður þá
væntanlega tækifæri til að skýra
nánara frá henni.
(Frétt frá Landsbókasafni
og Háskólabókasafni)
Léleg nýtíng lesstofa 1 Háskólanum
t nýútkominni ársskýrslu Ilá-
skólabókasafns árið 1977 er vikiö
að þeim vanda að einungis örfá
lessæti eru i tengslum við aðal-
safnið þó að i Háskólanum séu
alls 822 lessæti fyrir stúdenta.
Segir aö slikt þætti hvarvctna ó-
viöunandi ástand. Þó aö nær þvi
þriðji hver stúdent gæti setiö i
cinu viö lestur á lesstofum Há-
skólans er nýting léieg.
Þaö kemur m.a. til a.c þvi að
reynt hefur verið að leysa les-
sætaþörf hverrar greinar fyrir
sig þ.e. i tiltölulega smáum ein-
ingum. Þar helga einstaklingar
sér gjarnan sæti, svo að samnýt-
ing verður litil, enda verður
skipulagningu á nýtingu vart við
komið viö rikjandi ástæður. Segir
i skýrslunni að full ástæða væri til
að leggja niður sumar hinna
smáu lesstofa og koma upp allrif-
legu lestrarhúsnæði i sem mestri
nánd við aðalsafn, og yrði starfs-
maður þar tii umsjónar og fyrir-
greiöslu daglangt. Þetta yrði al-
mennt lestrarrými, þar sem
stefnt væriað a.m.k. þrefalt betri
nýtingu en nú tiðkast I lesstofum
Háskólans.
—GFr.