Þjóðviljinn - 15.10.1978, Síða 20

120 StDA — ÞJOÐVILJlNN Sunnudagur 15. oktéber 1978.
Staða skólast jóra
Verzlunarskóla íslands
Staða SKÓLASTJÓRA VERSLUNAR-
SKÓLA ÍSLANDS er laus til umsóknar.
Ráðningartimi er frá og með 1. júni 1979.
Ráðgert er, að væntanlegur skólastjóri
kynni sér kennslu i viðskiptafræðum er-
lendis fyrir næsta skólaár, er hefst 1. sept-
ember 1979. Þá er einnig æskilegt, að um-
sækjandi geti annast kennslu i viðskipta-
greinum.
Launakjör eru samkvæmt kjarasamningi
Félags menntaskólakennara.
Umsóknir með upplýsingum um aldur,
menntun og fyrri störf, ásamt greinargerð
um ritsmiðar og rannsóknir, skulu sendar
Skólanefnd Verslunarskóla íslands fyrir
1. desember n.k.
Skólanefnd Verslunarskóla íslands
íslenska járnblendifélagið hf.
óskar að ráða tvo RAFVIRKJA til starfa
á rafmagnsverkstæði félagsins á
Grundartanga.
Fram til þess að verksmiðjurekstur hefst
er miðað við að starfað verði við uppsetn-
ingu tækja, en siðan verði unnið að við-
haldi tækja og búnaðar.
Æskilegt er að viðkomandi hafi nokkra
tungumálakunnáttu (Norðurlandamál,
enska).
Umsóknir skulu sendar félaginu að
Grundartanga, póstnúmer 301 Akranes,
fyrir 30. október n.k.
Umsóknareyðublöð eru fáanleg i skrif-
stofum félagsins að Grundartanga og
Lágmúla 9, Reykjavik, i bókabúðinni á
Akranesi og póstsend ef óskað er.
Frekari upplýsingar um störf þessi gefur
Eggert Steinsen, verkfræðingur, sima 93-
1092 kl. 7.30 — 10 (árdegis) mánudaga til
föstudaga.
I rósa-
garðinum
Lifsnauösynjar.
Útsöluverð dagblaðanna er inni
i visitölunni, en það eru einnig
ýmis útlend blöð eins og Andrés
Önd. Visir.
Rannsóknarblaða-
mennska.
Við förum á hárgreiðslustofur
og könnum hvort hárgreiðslan
sem fylgir Grease, þ.e.a.s. brillj-
antingreiðslan góða, hafi borist
hingaö aftur. Visir.
Skrekkur í tíma tekinn.
Uggandi um þróun sparifjár,
segir formaður Sambands is-
lenskra sparisjóða.
Visir.
Aukist hafa vandræðin,
kerling.
Höfuð fjölskyldunnar (Rudy)
lúllar hjá tveimur konum sem
honum eru báðar kærar. Og hann
er rétt búinn að biðja aðra þeirra
að búa hjá sér þegar hin fyrirgef-
ur honum og tekur að sér að verja
hann fyrir rétti.
Wesley er genginn i skyndi-
hjónaband með smámellu sem er
raunar dóttir annarrar iúllunnar
hans Rudys, og Ramóna er þá
einmitt á leiðinni til hans með
barn Billys undir belti. Þar að
auki á pilturinn i mestu vandræð-
um með að kála hinum fúla Falc-
onetti.
Billy er búinn að missa söng-
konuna sina i klærnar á hinum
illa Estep og er að auki haldinn
ofboðslegu samviskubiti yfir að
hafa svikið Rudy. Framavonir
hans eru að engu orðnar.
Visir.
Mal er að linni.
Mér hefur sýnst það nokkuð á-
berandi með lögreglumenn, bæði
I Reykjavik og ekki siður úti á
landi hversu búningar þeirra fara
oft illa. Stingur þetta mjög i stúf
við það sem maður sér hjá koll-
egum þeirra erlendis.
Dagblaðiö.
Beðið eftir páfa?
Hávaði i andreykingapostulum.
Dagblaðið.
Trunt trunt, og tröllin i
f jöllunum.
Verðbólgan étur ofan af em-
bættunum. Dagblaðið.
Um hvað eigum við að ríf-
ast?
Siðasta minkabúið syðra lagt
niður. Vlsir.,
Engin kyrrstaða hér.
Fellum gengið i reynd daglega.
Sjávarútvegsráðherra.
Vaxtarbroddurinn.
Það eru nú æði mörg ár liðin
siðan að i rikisstjórn Islands hafa
setið skeggjaðir ráðherrar.
Alþýðublaðið.
linvettlingatök
með rauðu MAX
VINYLglófunum.
Ímax?
Heildsölubirgdir og dreifing
David S. Jónsson og Co. hf. S 34333.
99
Orö veröa samferöa
anda og sál”
A langvökum liöinna tiða, við
ljósmetisskort á myrkum vetr-
arkvöldum, sat ljóðelsk þjóð i
lágum rann við handverk sin og
las úr skáldverkum þeim sem á
hverjum tima voru' fyrir hendi.
Helst voru það rimurnar sem
nutu mestra vinsælda, þær voru
lesnar og lærðar, jafnt af ungum
sem öldnum, þær voru kveönar
oft af mikillilist svoað þeim var
góð skemmtun á að hlýða, þær
urðu kannski f mörgum tilfell-
um til þess að menn fóru sjálfir
aðfást við ri'm og stuðla, þrosk-
uðu meðfæddan hæfileika,
gerðu oft með þvf sinn garð
frægan. Ferskeytt visa kveöin
af auðugum anda, samfara orö-
kynngi og hljómþýðri hrynj-
andi tungutaksins varð þjóö-
kunn, góður gestur eða föru-
nautur, tjáði hugblæ höfundar-
ins, fyllti upp i eyður sem oft
vildu verða i hversdags-
amstrinu, bar mönnum andlega
birtu og yl.
t kvæðinu Skáldmenn íslands
segir Einar Benediktsson:
,,Þeir kváðu og heimsins
máttkasta mál
var mælt fyrir Sóleyjarbörnum.
En orð verða samfara
anda og sál.~.’
og siðar i kvæöinu:
,,Þar auðgaðist þjóðin við
andans verð
æskan dæmdi, hve visan
var gerð,
og fleygði fram fyrstu stöku.”
Þannig kvað Einar, hann
skynjaði gildi stökunnar og þau
áhrif sem hún hafði haft á sam-
tið sina, ekki aðeins til að stytta
skammdegisvökur, heldur einn-
ig til að auðga orðlist tungunn-
ar, sem lokasetningar kvæðisins
greina.
„Þvi eitt verður jafnan, sem
mannar mann
einn munur, sem greinir
annanog hann,
orðlist hans eigin tungu.”
Vfsa íslendingsins varð oft
vörn hans og vopn eins og vísa
Andrésar Björnssonar segir:
Ferskeytlan er Frónbúans
fyrsta barnaglingur,
en verður seinna I höndum hans
hvöss sem byssustingur.
Um Ljóð og Tóna, kvað Halla
Eyjólfsdóttir:
Þó að lægi á ljóðsnilld dos,
iifnaði hún á vorin,
fyrir alvalds ástarbros
inn i heiminn borin.
Lengi var þó listin sd
litisvirði metin:
þótti létt i þjóðarbú
j>vi hún varð ei étin.
Skáldin tfðum, særð og svöng,
settu I stuðla kliðinn.
Loks varð tónsnilld lyftistöng
ljóða fyrir smiðinn.
Gekk það svo og gengur enn:
Geislar húmið buga.
Ljóð og tónar taka menn
tökum þeim, sem duga.
Óðurinn léttir lund kvað Jósep
Sveinsson Húnfjörö:
óður gerður léttir lund,
Iffs þó herði á önnum,
unun verður alla stund
andans ferðamönnum.
Um ferskeytluna kvað Guð-
mundur Gunnarsson á Tindum:
Marga hefur stund mér stytt
stakan dávei gerða.
Efdrlætis yndi mitt
er og mun hún veröa.
Meðan fslenskt ómar mál
aldrei mun hdn deyja.
Einhvern Þorstein eða Pál
endurvekur Freyja.
Það hið sama gerði Hreiðar
Eyjólfsson Geirdal, hann kvaö:
Stakan lindir ljóða á;
Hf og yndi vekur.
Oft I skyndi okkur hjá
ótal myndir tekur.
Góðskáldið Orn Arnarson
kom frásagnarstilnum fyrir i
einni rimþraut þannig:
Fléttu-þétt og bragabrögð
bletta rétta sögu
Létt og nett skal saga sögð
sett i slétta bögu.
Margir munu kannast við
siglingavisu Arnar sem er
rimþraut:
Syngur klóin, kveður röng,
kynngisjóar heyja þing:
klingir glóhærð kólguþröng
kringum mjóan sdðbyrðing.
Stakan hressir sálina sagði
Jón M. Pétursson frá Hafnardal
I Nauteyrarhreppi og kvað:
Þegar hvergi sól ég sá,
syrti i huga mfnum,
hressti sál að súpa á
sælubikar þinum.
Þannig hafa menn á öllum
timum dáð form stökunnar,
fundið i henni ylinn fyrir and-
ann og orðlist málsins, ljóðræn
verðmæti i rfmi og stuðlum,
þannig er það enn. Lárus
Salómonsson i Kópavogi segir:
islensk tunga, orðmörg, hlý,
á braghætd dýra.
Ferskeytlunnar formi I
flest má segja og skýra.
Visan hún er lipur list,
léttir geði þungu.
svo er hennar saga fyrst
sögð á vorri tungu.
Visan geymir valinn sjóö,
vekur Ijós á skari.
Hdn kann lýsa heilli þjóð,
heilu aldafari.
Vináttu manna á meðal virð-
ist þeim takmörkunum sett, aö
vissum skilyrðum sé fullnægt.
Máltæki segir, „Leiður veröur
hver gestur ef lengi dvelur”; i
visu eftir Lárus Thorarensen
sýnist þetta koma fram: þegar
hann kvað um vinina:
Þegar gestur þeysti I hlaö,
þusti út vinaskarinn;
en sögðu, er gestur geysti af
stað
,,Gott er, að hann er farinn”.
Annað máltæki segir, ,,úti er
vináttan þá ölið er búiö úr könn-
unni” Kannski hefur þaö verið
reynsla Teits Hartmanns þegar
hann kvað; og fannst halla und-
an fæti;
Visna rósir, blikna blóm,
björtum degi hallar,
vinir farnir, flaskan tóm,
feigar vonir allar.
Að úthýsa ferðamönnum var
þekkt áður fyrr þegar hóte 1 voru
engin, en menn leituöu sér nátt-
staðar á sveitabæjum. Þá kom
fyrir að menn urðu úti og báru
bein sin á milli bæja. Það litur
út fyrir að vinirnir hafi úthýst
Sigurði Ingimundarsyni þegar
hann kvað:
Vinirnir mér visa á bug,
ég vcrð að láta nægja
að dragast burt með
döprum hug
og drepast milli bæja.