Þjóðviljinn - 03.02.1979, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 3. febriiar 1979
AF EFNAHAGSUNDRI
HINS FRIÁLSA FRAMTAKS
AAinnsta og stærsta pressan í landinu
(AAorgunblaðið og Alþýðublaðið) hafa gert sér
tíðrætt um þá ákvörðun stjórnvalda að fá mig
undirritaðan til að leysa aðsteðjandi efna-
hagsvanda íslensku þjóðarinnar.
Nú, ég verð að segja eins og er, að einhver
verður að fara í skítverkin, og það var satt að
seg ja f remur af þegnskap en öðru, sem ég tók
að mér að leysa efnahagsvandann í eitt skipti
fyrir öll.
Auðvitað var Ijóst, að það þurfti ekki aðeins
mann með haldgóða reynslu í skítverkum til
að leysa ef nahagsvandann, heldur öllu f remur
mann eins og mig, sem hef staðgóða þekkingu,
menntun og reynslu í hagspeki yfirleitt.
Það var ekki að ástæðulausu að viðreisnar-
stjórnin fékk mig á sínum tíma til að leysa
efnahagsvandann, sem þá blasti við. Þáver-
andi stjórnarherrar vissu vel að ég var einn
af örfáum íslendingum, sem hafði þá fífl-
dirfsku til að bera á námsárum mínum í
Þýskalandi að láta skrá mig í það sem kallað
er á þýsku „Volkswirtschaft" — útleggst
þjóðhagfræði — og það meira að segja við
sjálfan Hamborgarháskóla. Ástæðan til þess
að ég innritaðist í þá deild í Hamborg var sú að
viðskiptadeildin við Háskóla fslands var á
þeim árum (og er það ef til vill enn) kölluð
„ruslakistan", svo þarna eygði ég gullið tæki-
færi til að nema hagfræðivísindi við „rusla-
kistuna" i Hamborgarháskóla. Við þetta nám
var ég svo þar til mér hugkvæmdist að f letta
því upp i Jóni Ofeigssyni, hvað ég væri að
stúdera, en það varð líka til þess að ég hætti
eins og skot og er samt einn menntaðasti hag-
f ræðingur íslensku þjóðarinnar. Þess vegna er
það einmitt að rikisstjórnir, hverju nafni sem
þær nefnast, eru svo áf jáðar í að fá mig til að
tjá mig um hvernig beri að leysa aðsteðjandi
efnahagsvanda samtíðarinnar.
Á næstunni munu lausnir mínar á vanda
vinstri stjórnar verða gerðar heyrinkunnar
alþjóð, svo ég hirði ekki um að birta þær hér.
Hins vegar hef ég tilbúnar ráðleggingar til
„Hægri stjórnar" (Við hagf ræðingarnir erum
með svona á lager.) eða réttara sagt lausnir á
öllum vanda, lausnir sem byggðar eru á töf ra-
orðunum „frjálst framtak'Vyrirbrigði sem
helst víst stundum í hendur við það sem kallað
hefur verið kapítalismi.
Og nú skal ég í sem stystu máli kynna ykkur,
góðir sjálf stæðismenn, ef nahagsundrið, sem á
svipstundu getur bjargað öllum efnahags-
örðugleikum íslensku þjóðarinnar.
I rekstri eru til tvenns konar fyrirtæki, þau
sem skila arði og þau sem skila tapi. Arðbær
f yrirtæki eiga rétt á sér. Fyrirtæki, sem rekin
eru með tapi, á að sjálfsögðu að leggja niður.
Og þá vaknar sú spurning: Hvaða fyrirtæki á
Islandi á að leggja niður af því þau eru rekin
með halla? Jú: Sjávarútveg, hraðfrystihús,
landbúnað, verslun, iðnað, rafmagnsveitur,
hitaveitur, að ekki sé nú talað um Tryggingar-
stofnunina, sjúkrahús/ skóla, barnaheimili,
Háskólann og svona mætti auðvitað endalaust
telja. AAeð því að leggja öll slík fyrirtæki niður
spöruðust tvöhundruð miljarðar á ári
(200.000.000.000,—).
Þegar svo þannig er búið að leggja niður alla
hina óarðbæru aðalatvinnuvegi íslendinga til
hagsbóta fyrir þjóðina, verður að sjálfsögðu
eitthvað annað að koma í staðinn, já eitthvað
sem gefur eitthvað í aðra hönd. Góðir Islend-
ingar og aðrir sjálfstæðismenn. Hvaða fyrir-
tæki eru það nú hér á Islandi, sem eru arðbær
og eiga þess vegna rétt á sér.
í staðinn fyrir landbúnað kemur sprúttsala.
Fyrir verslun landabrugg. Fyrir hraðfrysti-
húsiðnaðinn bílasölur. Fyrir útgerðina fast-
eignasölur. Fyrir rafmagnsveitur og hita-
veitur okurlánabrask. Fyrir Tryggingarstof n-
unina kvöldsjoppur meðgati. Fyrir Háskólann
hermang og að siðustu verður inn- og út-
f lutningsverslunin, sem alltaf berst í bökkum
og hefur verið rekin með stórhalla áratugum
ef ekki öldum saman, leyst af hólmi með vín-
veitingastöðum sem opnir verða allan sólar-
hringinn.
Það er auðvitað útaf síðast talda atriðinu,
sem sjálfstæðismenn og ungkratarhafa komiS
með þá rökstuddu tillögu um lausn efnahags
vandans, að hafa brennivinsbúllur opnar allan
sólarhringinn. Þá fyrst fengi nú ríkissjóður
tekjur af arðbærum fyrirtækjum hins frjálsa
f ramtaks.
Að síðustu leyf i ég mér svo að benda á f jár-
öflunarleið, sem mjög hefur verið hampað t
öllum dagblöðunum að undanförnu. Farið inní
eitthvert pósthús suður með sjó fyrir allar
aldir, Ef þar er fyrir alein kona, slökkvið þá
Ijósin og potið einhverju hörðu í hana, heimtið
fyrir það hálfa miljón og efnahagsvandi ein-
staklingsins er leystur.
Sem sagt, góðir sjálfstæðismenn og konur:
i viðskiptunum verið klár,
víst er fátt þar bannað.
Það er enginn vandi að afla fjár
ef að maður kann að
fremja illt, sem ekki verður sannað.
Flosi.
Enn um slæma reynslu
af kynsjúkdómadeild
Þaf> var fró&legt, fannst mér,
aö lesa bréfiö frá „einni ólofaöri”
sem birt var i Þjóöviljanum s.l.
fimmtudag. Ég get tekiö undir
orð hennar hvað varðar fram-
komu hjúkrunarkvenna kynsjúk-
dómadeildar Heilsuverndar-
stöðvarinnar.
Fyrir nokkrum árum upp-
götvaöi ég aö ég var komin meö
flatlús og leitaði því á náöir kyn-
sjúkdómadeildar til aö fá bót
meina minna. Framkoma
hjúkrunarkvenna deildarinnar
var vægast sagt óþægileg og
óvi&eigandi. Fyrirlitningar-
svipur, vandlætingartónn og
kuldalegt fas var þaö sem mætti
mér. Ég haföi óneitanlega á til-
finningunni aö þær gengju út frá
þvl aö ég væri afskaplega lauslát.
Er þaö grátbroslegt i ljósi þess aö
kynni min af karlmönnum og
kynlifi voru á þeim tima vægast
sagt litil — gátu vart minni veriö.
Burtséö frá þvi er kynlif sjúk-
lings einkamál hans. Þaö kemur
hjúkrunarkonunum hreint ekkert
viö hvar eöa hvernig sjúklingur-
inn náöi i óværuna. Skylda þeirra
er aöeins sú aö greiöa götu sjúk-
lingsins og sjá til þess aö hann fái
bót meina sinna. Hlutverk þeirra
er ekki aö setjast I dómarasætiö.
Þær mættu minnast þess aö
elskuleg og fordómalaus fram-
koma er gulls Igildi. Þaö er
þannig framkoma sem sjúklingar
i flestum tilfellum þarfnast. Aö-
gát skal höfö í nærveru sálar.
Fróölegt væri aö heyra um
reynslu karlmanns sem heimsótt
heföi kynsjúkdómadeildina.
Óneitaniega læöist aö mér sá
grunur aö hún sé önnur.
Aö lokum vil ég taka fram aö
læknirinn Sæmundur Kjartansson
var mjög elskulegur og haföi ég
ékkert nema gott af honum að
segja.
S.H.
Orðsending til um-
boðsmanna Þjóðviljans
Þeir umboðsmenn, sem ekki hafa þegar
lokið ársuppgjöri fyrir s.l. ár, eru vinsam-
legast áminntir um að það þarf að gerast
fyrir 31. janúar.
Uppgjöri þarf að fylgja lokaskilagrein.
WOÐVIUINN
Ökurteisi í
Lélegir
Þaö er nú hreinasta tilviljun aö
ég skuii skrifa lesendabréf, hvaö
þá um kvikmyndir þar sem við
hjónin förum ekki oft á bió. Viö
iétum þó til leiðast i gærkveldi og
fórum að sjá „Seven Beauties”.
Myndin var i alla staði skemmti-
leg og vel gerö en mikiö skeifing
reglukæru tókst henni þó að fá
kápuna afhenta.
Nákvæmlega það sama kom
fyrir hina um siðastliöna helgi
eftir dansleik i Sigtúni. I þetta
skipti þvertók starfsfólkið fyrir
að afhenda kápuna og ætlaöi að
láta kasta konunni út i frostiö. Svo
vel vildi þó til, að vingjarnlegur
Sigtúni
Viö getum ekki oröa bundist
vegna framferðis starfsfólks i
fatageymslu veitingahússins
„Sigtún
önnur okkar varö fyrir því
óhappi á dansleik i Sigtúni fyrir
nokkrum vikum, aö hún glataði
fatageymslunúmerinu. Hún var i
fylgdmeðfleirum ogsást vart vin
ánokkrum i hópnum. Starfefólkiö
i fatageymslunni neitaði aö af-
henda konunni kápuna og ætlaöi
meira aösegja að láta dyraverði
kasta henni út i 10-stiga gaddinn,
kápulausri. Með hótun um lög-
þjónn i Sigtúni bauöst til aö aka
henni og samferðafólki hennar
heim.
Við spyrjum: Getur Sigmar i
Sigtúni ekki gert ráð fyrir að fólk
glati númerum og gefiö mönnum
kost á að fá samt yfirhafnir si'nar,
td. gegn framvi'sun persónuskil-
rikja? Þarf endilega aö álita alla
þjófa, sem kasta skuli út i gadd-
inn? Getur starfsfólk i fata-
geymslu Sigtúns sýnt kurteisi og
tillitssemi?
Tvær reiöar i Breiöholtinu
textar
var islenska þýöingin hráslaga-
leg. Oft vantaöi texta, þótt munn-
ar ieikenda hreyfðust stanslaust.
Loks þegar islenskur texti birt-
ist (ef islensku skyldi kalla) var
hún svo mikil vitleysa að hvorki
mannlegur heili né tölva hefðu
getaðskilið meininguna. Eitt sinn
sagöi söguhetjan að heívltlegt
væri I lestinni. Ég er nú enginn
málfræðingur en einhvern veginn
fannst mér þetta vitlaust og hlyti
aöverahrá þýðing af „like hell”,
eða hvaö? Nú fleira mætti nefna
en ekki ástæða til aö svo stöddu.
Hins vegar finnst mér skipta
miklu máli aö vandað sé til við
textagerð. Textar eru oft eini
tengiliður áhorfenda við söguper-
sónur sem mæla á annarlega
tungu. Veltur þvi mikið á þýöend-
um að þeir þýði rétt og skýrt. Þótt
munnar söguhetja hreyföust á
italska visu, var talið enskt og
það svolitið loðiö á köflum. Þó
bjargaöi það mörgum manninum
frá að tapa söguþræöinum.
Ég legg til að kvikmyndahúsin
skýri frá i auglýsingum sinum
hvers lenskar myndir eru, hvaða
mál er lagt leikendum i munn og
hvers lenskir textar eru. Þetta
gera þeir i Stjörnubið þvi' nú sýna
þeir æsispennandi og djarfa
ílaiska kvikmynd i litum, með
ensku tali og dönskum textum.
Fyrirgefiö þið, Ein i miðbænum.
Ekki verbúd, heldur gott hótel
Vegna greinar forsvarsmanns
48 Vestmannaeyinga i Lesenda-
dálki 20. janúar s.l., viljum viö
taka fram aö ég og kona min
bjuggum þennan sama tima og
þeir á E1 Bajondillo, 'sem þeir
þykjast gcta flokkaö sem 2. flokks
hótel eöa jafnvel verbúö. Þessu
mótmælum viö eindregiö. Hótel
E1 Bajondillo er mjög gott 3
stjörnu hótel staösett á strönd
Torremolinos rétt hjá miöbæn-
um. Tvær sundlaugar eru viö
hóteliö, ágætis matsalur og margt
fl. Varöandi aöra gesti á hótelinu
er þaö aö segja, aö á vinsælu og
eftirsóttu hóteli eins og EI Bajon
dillo geta knattspyrnumenn frá
Vestmannaeyjum ekki búist viö
aö vera einir og veröa þvi aö taka
tillit til annarra.
Um leiö og viö þökkum Sam-
vinnuferöum hf. fyrir góöa ferö
viljum viö benda fólki á a& ekki er
vist aö allt sé rétt þó á prent sé
komiö, og skyldu menn þvi taka
bréf Vestmannaeyinganna meö
varúö. Viö þykjumst þess fullviss
aö margir Islendingar, sem dval-
ist hafa á E1 Bajöndillo á vegum
Samvinnuferða hf., eru okkur
sammála.
Sigurjón Haröarson.