Þjóðviljinn - 12.07.1979, Síða 7

Fimmtudagur 12. júll 1979. ÞJÓÐVILJINN — SIDA 7
Jónas Johannessen leggur I Akureyrarpoll eftir rall I Sjallanum.
Mikill áhorfendaskari fylgdist meö. Jónas kom dægri siöar aö landi
á sama staö og situr nú á barnum á Hótel KEA.
Múli Briem komst ekki lengra en I Hólmsá og var hann þá gjörsam-
lega búinn meö allt eldsneytiö.
Ómar Geirsson stefnir til hafs viö Ingólfshöföa I beirri trú aö hann
ætli aö stytta sér leiö yfir Húnaflóa. Takiö eftir hvaö brennivlns-
geymir sjóbilsins er óvenjustór og haganlega fyrir komiö. Hægt er
aö tappa á aö aftan, en af aö framan.
þúfur í orðsins fyllstu merkingu,
á hvolf eöa á felguna.
Um brennivinsralliö f heild og
framkvæmd þess sagöi Ormar
Vilbertsson fréttastjóri I ræöu
sem hann hélt á Laugardals-
vellinum i gærkvöldi er hann
sveipaöi höfuö Asmundar Dal-
vik lárviöarkransi:
Sigurfarkostur Asmundar Dalvlk á fullri ferö.
Ekki er vitaö hvaö varö af Diddu Kormáksdóttur, en hjól hennar
fannst á Barónsstlgnum og var eldsneytistaskan tóm.
Andrés ön. Davlösson missti
stjórn á bilnum I ólafsvikurenni
og sést hér koma vaöandi I land.
Brennivinsralli Þjóöviljans
lauk á Laugardalsvelli seint I
gærkvöldi er Asmundur Dalvlk
stökk út úr farartæki slnu I
rallskónum einum fata og hijóp
einn hring á vellinum viö gifur-
legan fögnuö áhorfenda. Alls
stóö keppnin yfir i fjóra mánuöi
og ööluöust hundruö manna dýr
mæta reynslu I keppninni þó aö
Ásmundur einn næöi marki.
Flestir lentu I slikum byrjunar-
öröugleikum aö þeir komust
aldrei af staö.
Orkusparnaður
Eins og alþjóö er kunnugt var
brennivinsrall Þjóöviljans 1979
fólgið i' kappakstri kringum
landið í sérhönnuöum farar-
tækjum sem ganga fyrir brenni-
víniog var kjörorö keppninnar:
Orkusparnaöur.
Flest farartækin voru bæöi
hönnuö fyrir sjórall og landrall
og búin öflugum eldsneytis-
geymum. Þaö veröur aö segjast
eins og er aö geymarnir urðu
áöur en yfirlauk flestum of mik-
il freisting og fóruþeir því út um
Eldsneyti að bráð
„Mér dettur ekki i hug aö tala
um þetta brennivinsrall sem
mikið orkusparnaðarfyrirtæki.
Of margir urðu eldsneytinu aö
bráö — raunar allir nema einn.
£g held þó að ég geti talað fyrír
munn allra sem aö þessu stóöu
þegar ég segi aö viö séum allir
býsna kátir. Skál!
Þaö var ekki brennivlnsleysi
sem stöövaöi alla hina,” sagði
Ormar, ,,en þaö hefur örugg-
lega veriö brennivinsleysi sem
olli þvi aö kappinn Asmundur
sigraöi glæsilega þó að naumt
væri undir lokin.” Þess skal
getiö aö þegar Asmundur ók
fram hjá Staupasteini I Hval-
firöi var honum öllum lokiö og
leiddi slöngu aftan úr hinum
risastóra geymi fram i
ökumannssætiö og komst viö
þetta I slikan ham aö þegar
hann beygði á tveimur hjólum
inn á Laugardalsvöllinn varð
farkosturinn eldsneytislaus og
hljóp hann þvi siöasta hringinn
viö fögnuö þúsunda áhorfenda.
Þesu glæsilega brennivins-
ralli Þjóöviljans 1979 i kringum
landiö er þvi lokiö og má búast
viö aö margir fari aö undirbúa
næsta rall að ári — meö stööug-
um æfingum.
Sigurvegarinn Ásmundur Dalvlk hleypur fagnandi hring á Laugar-
dalsvellinum.
Brenniyínsrall
Þjóðviljans ’79
Hundruð manna öðluðust dýrmæta reynslu - einn komst i mark
Nafn
vikunnar
Snorri: Ég átti mörg skinn I
skemmu sem ég þurfti aö
nýta...
Viötal viö
Snorra
Sturluson
Flestum er kunnugt um aö
Snorri Sturluson er áttahundruð
ára gamall á þessu ári. I þvi til-
efni var efnt til sýningar á ýms-
um stórmennum i minningu
Snorra. Af skiljanlegum ástæö-
um var hann þó ekki viðstaddur
sjálfur. Það eru margar
spurningar sem brenna á vörum
sagnþjóöarinnar eftir öll þessi
ár, og viö slógum þvi á þráöinn
til Snorra og fengum aö rabba
litillega viö hann.
— Snorri, mörgum hefur
fundist mikiö til um hversu af-
kastamikill þú varst á sinum
tima viö skriftir. Hvernig stóö á
þvl?
— Til þess standa margar á-
staéöur.
Sú er hin fyrsta, að ég ólst
upp á staö, þar sem sögur og
menntir voru í hávegum haföar,
ekki sist ef Noregskonungar
komu við sögu. Enda má segja,
að fósturfólk mitt hafi veriö
hreykið mjög af frændsemi
sinni viö jöfra Norvegs. Sumir
höföu þaö raunar i flimtingum,
einsog er greint frá I riti Sturlu
frænda mins, Islendingasögu.
Þar hreykti sér nokkuð Páll
Sæmundarson frá Odda, enda
var hann drepinn i Noregi,
greyiö.
En sú var hin önnur aö ég
vildi halda vináttu við Skúla jarl
og Hákon konung gamla og þá
var ekki verra að mæra þá á
skinni.
Sú var hin þriðja, aö ég átti
margt skinna I skemmu sem
þurfti aö nýta. Þau tók ég þvi til
skrifta.
— Sumir hafa gegnum aldirn-
ar haldiö þvi fram aö þú hafir
skrifað Egilssögu. Getur þú
staöfest þaö?
t Nú hlær Snorri drjúgur í tól-
ið) — Segja þeir það já. Ja, ætli
það sé ekki best ég tjái mig litt
um það. En þú getur sagt aö hún
sé i minum anda. Já, gerðu þaö
væni minn.
— Nú hefur mörgum fundist
sem af bókum megi ráöa, aö þú
hafir veriö bæöi fjöllyndur og
frillumargur. Hvaö er hæft i
þessu Snorri?
— Heyröu nú. Þessu mótmæli
ég. Ég vil undirstrika að strax
áriö 1206 var ég skilinn viö konu
mina og liföi blómaskeið mitt ó-
kvæntur. Var þá tiltökumál þó
mér yröi þuklaö til kvenna
stöku sinnum?
— Af framkomu þinni viö
ýmsa venslamenn þlna, svosem
syni þina Órækju og Jón murt,
hafa spakir menn dregiö þá á-
lyktun aö þú hafir verið ágjarn?
' ‘ — Ojæjá. Silfriö hefur nú
mörgum hugnast. Hvaöan ég
fékk mitt fé, kemur engum viö
og allra sist Þjóöviljanum.
Fyrir hvaöa fé byggöuö þiö
Þjóöviljahúsiö? Þú vilt ekki
svara þvi, gæskur. En bættu þvi
viö aö ekki hafi ég orðið af aur-
um api. Er þaö ekki bara nokk-
uö gott svar?
— Hvernig llst þér á efna-
hagsmálin I dag?
— Mér sýnist nú, sem ástandiö
sé likt þvi sem forfaöir minn
Egill vildi veriö láta hafa, nær
hann vildi dreifa silfrinu á
Alþingi og láta þingheim berj-
ast. Nú slæst alþjóð.
— Snorri, hvað viltu segja aö
lokum?
— Eigi skal höggva. —drcbf