Þjóðviljinn - 08.07.1981, Blaðsíða 7

Miövikudagur 8. júli 1981 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 7
Sungið á
vinnustöðum
Vísnavinir hafa að undan-
förnu verið á ferð um
Austur- og Norðurland og
sungið á vinnustöðum,
sjúkrahúsum og eliiheim-
ilum við góðar undirtektir.
Það er Menningar og
fræðslusamband alþýðu
sem stóð að ferðinni ásamt
þeim Vísnavinum Gísla
Helgasyni, Aðalsteini As-
berg Sigurðssyni, Eyjólfi
Kristjánssyni, Bergþóru
Árnadóttur, Inga Geir Jó-
hannssyni og Örvari
Aða Isteinssyni. Slíkar
menningarreisur eru
nýmæli hjá MFA, en áður
hefur leikþáttur Jóns
Sungið og spilað I Slippstöðinni á Akureyri. Ljósm.: Magnús Arsæls-
son.
Vísnavinir á
ferð um landið
Hjartarsonar, Vals, verið
sýndur víða.
Að sögn Snorra Konráðssonar
hjá MFA létu söngvararnir vel
yfir ferðinni. Þau sungu á 23
vinnustöðum, þræddu Austfirðina
og enduðu ferðina á Akureyri.
Sungið var i kaffitimum og yfir-
leitt reyht að haga dagskránni
þannig að hún entist kaffitimann.
Stundum varð hannþólengri með
samþykki verkstjóra, ef mikið
var klappað, en annars staðar
stóðu verkstjórar upp og gengu
út, sem þýddi ab nú ætti að vinna.
Alls munu um 17—1800 manns
hafa hlýtt á sönginn. „Þessi góða
þátttaka hlýtur að gefa til kynna
að þessu starfi þurfi að sinna bet-
ur”, var álit Snorra hjá MFA.
Auk frystihúsa, saumastofa,
verksmiðjanna á Akureyri, Slipp-
stöðvarinnar þar og fleiri fyrir-
tækja fengu bæði sjúkir og aldnir
að njóta framtaksins; sums
staðar þar sem félagsheimili voru
fengin mætti meirihluti bæjarbúa
sem sýnir að landsmenn kunna
vel að meta slikar heimsóknir.
— ká.
Visnavinirnir Bergþóra, Aðalsteinn.Gisli og öi var.
Ljósm.: Magnús Arsælsson.
Leiðbeiningar til launafólks:
Aðeins má draga
75% af launum!
Endur fyrir iöngu voru til lög
sem ákváðu hámark þess seiú
taka mætti af kaupi launþega
upp f opinber gjöld. Þau lög eru
löngu afnumin og um árabii hef-
ur það veriö svo, að leyfilegt
hefur verið að taka öll laun
launþega upp f opinber gjöid.
Fiestir kannast við það, þegar
vinnufélagar fá svokaliaða
stjörnutékka í launastaö á út-
borgunardegi, þ.e.a.s. kvittanir
fyrir greiðsiu opinberra gjalda
en enga peninga til að lifa af.
Segja má að með vaxandi not-
kun tölva hafi kerfið orðið æ
ómanneskjulegra, ekkert tiliit
var til þess tekið hvort f hiut ætti
launamaður með stóra fjöl-
skyidu á framfæri sinu, eða
maður mefi betri aöstæöur.
Ekkert var hægt að gera i
þessum efnum. Lögin voru
ákaflega afdráttarlaus. Launa-
greiðendum var skylt að inn-
heimta áfallin gjöld að fullu og
þeir báru sjálfir ábyrgð á skil-
um þeirra til hins opinbera. —
Hér mætti nota orðatiltækið
„löglegt en siðlaust”.
A siðasta Alþingi var sam-
þykkt tillaga til lagabreytingar
frá okkur Albert Guðmunds-
syni, sem fól I sér lagfæringu á
þessu máli. Tillagan var svo-
hljóðandi:
„1. gr. —A eftir 2. málslið 1.
málsgreinar 113. gr. laga nr.
40/1978 (sbr. 49. gr. laga nr.
7/1980) bætist nýr málsliður er
orðist svo:
Aldrei skulu launagreiðendur
þó halda eftir meira en nemur
75% af hcildarl aunagreiðsiu
hverju sinni.
2. gr. -Lög þessi öðiast þegar
^ldi.”
1 greinargerð segir m.a.:
„Með þviab takmarka það við
75% af heildarlaunagreiöslum,
sem launagreiðendur innheimta
hverju sinni, er tryggt að laun-
þegi fái ávallt að minnsta kosti
1/4 launa sinna til ráðstöfunar
milli launagreiðsludaga.
Það hlýtur að vera hverjum
manni ljóst, að vandi heimil-
anna er mikill, ef fyrirvinna fær
eingöngu greiðslukvittun fyrir
Guðmundur J.
opinberum gjöldum i staö pen-
inga á Utborgunardegi.”
1 sjálfu sér er þessi lagabreyt-
ing engin frelsun undan háum
sköttum. En hún takmarkar þó
að ákveðið neyðarástand skap-
ist á heimilum vegna algjörs
peningaleysis.
Það verður aldrei of brýnt
fyrir fölki, að lendi það í erfið-
leikum vegna þess að það hefur
„Með því að tak-
marka það við 75%
af heildarlauna-
greiðslum, sem
launagreiðendur
innheimta hverju
sinni, er tryggt að
launþegi fái ávallt
að minnsta kosti
1/4 launa sinna til
ráðstöfunar milli
launagreiðsludaga”
Guðmundsson
skrifar:
2. grein
ekki gert skattskýrslu eða að
áætlaðar hafa verið á það tekj-
ur, þá verður það að snúa sér tíl
einhvers sem kann til verka i
þessum efnum, t.d. stéttarfé-
lags sínsfsem annað hvort sjálft
annast þá slik mál eða visar á
einhvern aöila, t.d. lögfræðing
sinn.
1 ótnílega mörgum tilvikum
má með þvf að skila framtali
eöa færa fram beiðni um niður-
fellingu til viökomandi bæjarfé-
iags eða skattstjóra, fá verulega
lagfæringu á álögðum sköttum.
1 mörgum tilfellum hefur við-
komandi maður verið tekjulaus
eða orðið fyrir fjárhagslegum
áf öllum sem eðlilegt er að taka
tillit tíl.
Þaðerþvimiður of algengt að
menn séu á sifelldum flótta,
vinnustað af vinnustað, til að
komast hjá skattgreiðslum af
þvi að þeir eru komnir i þá að-
stööu að allt kaup þeirra er hirt.
Eins og að framan segir er
þessi lagasetning engin alls-
herjarlausn á skattamdlum, en
hún er þó altént trygging fyrir
þvi að launamenn fái ekki viku
eftir viku, mánuö eftir mánuð,
kvittanir i stað launa. Með þess-
um lagaákvæðum er launa-
greiðendum óheimilt að taka
meira en 75% af laununum.