Þjóðviljinn - 05.09.1981, Side 2

> 4 -
2 SIDA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 5. — 6. september 1981
AF KONUM, SEM SKRIFA
UM KONUR FYRIR KONUR
Ég rakst á tvö tískublöð um daginn og f ór að
f letta þeim, svona f rekar til að skoða fallegar
litmyndir af fáklæddum fögrum konum, en
annars.
Ekki hafði ég lengi flett, þegar mér varð
það Ijóst, að þessi tískublöð voru á hærra
menningarplani en ég hafði ætlað. Hér var
nefnilega — auk tískunnar — f jallað um „líf
og list".
Ég fór svona að líta yfir tvær greinar um
konur og bókmenntir, eftir Helgu Kress.
Merkilegar greinar — stórmerkilegar.
Ég varð sérstaklega hugfanginn af spán-
nýrri kenningu, sem Helga setur fram á þess-
um vettvangi, kenningu um skiptingu kynj-
anna á fslandi á söguöld. Orðrétt segir í grein
Helgu:
„Samkvæmf Njálu lifðu næstum sex sinnum
fleiri karlmenn hér að fornu fari en konur.
Eða þannig lítur höfundur verksins að
minnsta kosti á málin. Af um það bil 650
persónum verksins eru 550 karlmenn og 100
konur. Getur það verið að hlutfall kynjanna
hafi veriðslíktá svokallaðri söguöld?"
Ég varð strax hugfanginn af þessari kenn-
ingu bókmenntafræðingsins. Hér var komin
óvefengjanleg, vísindaleg aðferð til að
ákvarða skiptingu kynjanna frá því að menn
fóru að draga til stafs og allt til þessa dags.
Fara bara í bókmenntirnar.
í flestum sögunum af Bakkabræðrum eru
aðeins þrjár sögupersónur, þrír karlmenn.
Bakkabræður. Af þessu má að sjálfsögðu
draga þá ályktun að engar konur hafi verið á
íslandi á dögum Bakkabræðra. Að minnsta
kosti ef Njálukenning bókmenntafræðingsins
stenst.
Ég er núna að lesa skáldverk, sem heitir
„Morðið í kvennafangelsinu" og sögusviðið er
Ameríka. f þessu skáldverki eru 264 persónur,
þar af 263 konur og 1 karlmaður.
Samkvæmt Njálu-kenningu Helgu, um
skiptingu kynjanna, eru semsagt 264 (tvö-
hundruðsextíuogf jórum) sinnum fleiri konur í
Ameríku en karlar.
Það er deginum Ijósara.
Þegar ég var krakki voru tískublöð kölluð
„móðublöð" og ég stóð í þeirri meiningu að
það væri af því að þau væru skrif uð i „móðu"
og ættu að lesast í,,móðu". Og sem ég nú f letti
framangreindum blöðum, fer ég að halda að
þessi mín barnatrú eigi sér nokkra stoð í raun-
veruleikanum.
Fleira er merkilegt að f inna í þessum menn-
ingarlegu tískublöðum en Njálukenninguna,
t.d. þetta:
„Bókmenntahefðin er karlkyns. Karlmenn
skrifa um karlmenn fyrir karlmenn". Og á
öðrum stað....„og litlar stúlkur kyrja Ijóð-
línur einsog „Nú er sumar gleðjist gumar",
„Mögum þín muntu kær", „drengir mál að
hrifa sál", „hvert afrek bróðir ætlar þú að
vinna", Gumarnir, megirnir, drengirnir og
bræðurnir. Mikil er þeirra f rægð."
Svo mörg voru þau orð.
Getur það verið að karlmenn skrif i bara um
karlmenn fyrir karlmenn? Getur það verið?
Þegar ég var krakki, lá annarhvor kven-
maður í Vesturbænum í rúminu í Ijúfum
ástarlosta með Ijóð Davíðs á maganum.
Ekki er „Messalína" um karlmann, né held-
ur „ Rósamunda", „Snjáka" og „ Anna í Hlíð".
Nei, ekki aldeilis. Og nú er ég raunar kominn
að því sem mér finnst mergurinn málsins. Ég
er nefnilega þeirrar skoðunar að karlmenn
hafi orkt miklu meira um kvenfólk heldur en
karla.
Hvað um öll ástarljóðin? Ástarljóð hafa
íslenskir karlar löngum orkt um konur, en
ekki karla (sem betur fer).
Og úr því ég er kominn á skrið finnst mér
ekki úr vegi að telja hér upp nokkur af þeim
Ijóðum sem mér detta strax í hug og orkt eru
af körlum um konur:
„Hún amma min það sagði mér", „Kolbrún
mín einasta". „Hvar á að tjalda segir hún
Skjalda/Hinum megin við ána segir hún
Grána". „Dísa i Dalakofanum", „Sex-
feta-Lóa", sem byrjar svona: „Sofnar Lóa
löng og mjó", „Móðir kona meyja", „Gudda á
Lóni", „Ein er upp til fjalla", „Gunna var í
sinni sveit". Eða öll þsu ókjör, sem íslensk
„karlrembuskáld" haf a orkt um mæður sínar.
Varla nokkur einasti sem ekki hefur orkt Ijóð
undir heitinu „Móðir mín". Og áfram:
„Ráðskonan á Holtavörðuheiðinni", „Tvær í
Tungunum", „Betlikerlingin" , „Fjallkonan",
„Þúfan" og svona mætti endalaust telja,
„Gæðakonan góða", „Vakra-Skjóna", „Tóta
litla tindilfætt". Það væri hægt að halda
áfram í alla nótt.
Það er lítill vandi að hrekja þá annars ágætu
kenningu að karlmenn yrki aðeins um karl-
menn fyrir karlmenn og hefur það raunar
þegar verið gert hér að framan.
En hitt er jaf n vist og það er, að Helga Kress
drepur aldrei niður penna nema til að skrifa
um konur og sama má víst segja um flesta
kvenrithöfunda nútildags.
Það eru sannarlega konur, sem skrifa um
konur f yrir konur. Munurinn er bara sá, að við
karlarnir höldum svo mikið uppá konurnar að
þær fá að gera þetta óáreittar af því að þeim
finnst svo gott og gaman að vera konur og
skrifa um konuna fyrir konurnar.
Þetta kemur einmitt svo undur vel fram í
þessum gamla húsgangi:
Konur vilja helst um konur skrifa
fyrir konur sem að sífellt eru að hugs'um
hvað það sé óskaplega leitt að lifa
við iítið af því, sem felst
í karlmannsbuxum.
mest, best, verst
Versta
með-
gangan
Versta meftganga sem sögur
fara af uppgötvaftist i Teruel á
Spáni 1975, þegar 76 ára gömul
kona kom til læknis og kvartafti
um þrautir i maga. i ljós kom
aft hún haffti verift ófrisk síftan
1935. Konan gaf þá skýringu aö
hún heffti verift komift 8 mánufti
á leift árift 1935, en barnift dáiö
ófætt. Læknar hefftu ekki viljaft
hjálpa henni og þvi heföi barnift
aldrei fæöst. Þeir höfftu sagt
henni, aft fóstriö myndi „eyftast
upp”. Ariö 1975 var fóstrift svo
fjarlægt, en þaft haffti einfald-
lega kalkaft I leginu og þvi ekki
orsakaft neinar bólgur eöa
kvalir.
Bestu elskhugarnir
Bestu elskhugarnir ku fást i
Rússlandi. Þaft segir aft minnsta
kosti rússneski kynlifsfræft-
ingurinn A.K. Syvadoshch. 1
fyrstu kynlifsskýrslunni sem
gefin hefur verift.út i Rússlandi,
segir Syvadoshch aft rannsóknir
hans sýni aft 85% af rússneskum
konum hafi einhvern tima
fengiö fullnægingu, á meftan
talan er afteins 60% hjá frönsk-
um konum og 59% hjá breskum.
Og — hann bætir vift: Ekki einn
einasti af þeim rússnesku karl-
mönnum sem spurftir voru
höfftu nokkurn tima misst af
fullnægingunni...
Heimatilbúinn ís
Hver man ekki eftir rjómaisn-
um, sem hægt var aft kaupa i
„gamla daga” hvitur og þéttur
meft ekta rjómabragfti. Hér er
uppskriftaf heimagerftum is, en
viövörun fylgir: Hann er ekki
sériega heppilegur fyrir lin-
urnar þessi. Hér er uppskriftin:
4 egg
2 1/2 bolli sykur
6 boliar mjólk
3 bollar rjómi
1 bolli þeytirjómi
2 msk vanilla
1/2 tsk salt.
Þeytiö eggin saman, þeytiö
sykurinn smátt og smátt út í,
þar til blandan veröur létt.
Blandiö hinum efnunum út i og
þeytift þar til blandan veröur
þykk. Setjift i gott ilát meft loki
og frystift.
Og hér eru svo nokkur húsráft:
Tyggigúmmi sem hefur
klesstst á tau getur veriö erfitt
viftureignar. Reyndu aö setja
eggjahvitu á þaft og þvo þaft svo
af.
Málningapensla sem eru
orftnir harftir á aft sjóöa i ediki I
nokkrar minútur og siftan þvo úr
sápuvatni.
Og hér eru ráö til aft bæta út-
litift. i staft þess aft kaupa fok-
dýra hárnæringu, getur þú soöiö
saman pund af hunangi og únsu
af býflugnavaxi, bætt örlitilli
möndluoliu (fæst i lyfjabúftum)
út i og þú átt fulla flösku af bestu
fáanlegri hárnæringu.
Og þá eru egg ekki verri fyrir
hárift. Þeytiðeggjarauöu saman
vift pela af heitu vatni og örlitift
af bóraxi. Látift liggja stundar-
korn i hárinu og þvoiö svo vel
úr.