Þjóðviljinn - 23.03.1982, Blaðsíða 8

8 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 23. mars 1982.
HERINN BUFfr
Það verður trauðla sagt
að norðangarrinn hafi boð-
ið herstöðvaandstæðinga
sérstaklega velkomna á
verndarsvæði kanans suð-
urá Rosmhvalanesi/ þegar
þeir héldu þangað í píla-
grímsför á laugardaginn.
Allt um það/ menn létu
ekki nepjuna aftra sér og
tæplega 200 manns mættu
til leiks og fengu sérstaka
vernd íslenskra löggæslu-
manna í ferðinni um Völl-
inn.
tslenskir löggæslumenn töldu sig vera i umboöi til aö aftra för herstöövaandstæöinga inn aö Rockwille. — Ljósm. — gel.
Skoðunarferðlr á Kanaslóðir
Fyrst var haldiö sem leið lá til
fjarskiptastöðvarinnar i Rock-
wille en þess má geta aö margt
ungmeyjarhjartað hefur i gegn-
um árin hrasað meö eiganda sin-
um á þeim staðnum. Enda voru
lögregluþjónar islenskir sér vel
meövitandi um þær hættur sem
þar kynnu að leynast og vildu
aftra fólki frá að misstiga sig þar.
Andstæðingar hersetu eru þó
hvergi bangnir við vopnaskak og
vildu nokkrir leggja til atlögu við
dátana og sýna þeim hvað i is-
lenskri karlmannslund byggi.
Þessu næst héldu menn sem
leið lá til hinnar margumtöluðu
Helguvikur og gerðust þar þau
tiðindi aö Böðvar Guðmundsson
lýsti vikina helgan staö og lagði á
að hver sá sem bryti þá helgun
skyldi niðingur kallast. Er nú að
sjá hvort þetta verður að áhrinis-
orðum enda þótt vér teljum oss
þegar vita að við niðinga sé að
eiga i þessu máli...
Að lokinni vettvangskönnun i
Helguvik (sem raunar mun heita
Helgavik samkvæmt upplýsing-
um innfædds Suðurnesjamanns)
renndu menn augum yfir þá bölv-
uðu oliutanka i Njarðvikurlandi á
leið inn á Völlinn sjálfan. Þar
stigu mörlenskir löggæslumenn
um borð i farartækin og lýstu
staðháttum. Sá sem i bifreiö und-
irritaðs kom heitir Ingvi Jakobs-
son, starfsmaður á Velli siöan
1955 og var enda hinn ágætasti
vegvlsir okkur rammvilltum
göngumönnum.
Inni á Vellinum sjálfum vorum
viö leiddir I allan sannleika um
það skaðlausa gaman sem þar er
unniö viö. Þar var að sjá
sprengjugeymslur, undirbún-
ingsframkvæmdir viö gerð marg-
umtalaöra flugskýla, AW-
AC-vélar, nýbyggða fjarskipta-
stöð, æfingasvæði dátanna við
Stapafellsveg, útvarpsstöðina
sjálfa þar sem tylft hinna forvitnu
feröalanga var hleypt inn i einu
og að lokum guðuðu menn á
glugga offiseraklúbbsins þar sem
ármenn erlends valds á Fróni
munu tiðir gestir.
Okkur ferðalöngum fannst at-
hyglisvert aö þaö var engu likara
en útgöngubann hafi gilt á Vellin-
um þennan friðsæla laugardag i
þorralok. Nema blessaðir vernd-
ararnir hafi ekki treyst sér út I is-
lenska vetrarkuldann? Og það
var og engu likara en hinir is-
lensku kollegar amrikanans væru
gripnir öryggisleysi við þessar
aöstæður, amk. fannst undirrituð-
um býsna spaugilegt að virða fyr-
ir sér fálmkennd viöbrögö þeirra
þegar þéttbýlisfólkið tók að dreifa
sér um vallarsvæöið eins og lömb
á vori. Það skyldi þó ekki hafa
rofnaö simasambandiö við vernd-
arann um tima?
— v.
Ekki var okkur boðiö inn fyrir, en þetta er jú okkar land, eöa hvaö?
Nýja jaröstöö Kanans var auövitaö skoöuö I krók og kring. Hinn fslenski löggæslumaður haföi fengiö um þaö skipanir aö hleypa okkur ekki lengra
en kúiuna vildum við snerta. Nema hvaö? '