Þjóðviljinn - 17.12.1983, Qupperneq 1

SUNNUÍK4GS
UODVIIIINN
BLAÍIIÐ
44 SÍÐUR Helgin 17. - 18. desember 1983 Fjölbreytt lesefni um helgina
289.-290. tbl. 48. árg. Verð kr. 22
Haust-
sýningar í
New York
77
Á sviöi myndlistar í New York
eru aðalhlutverkin leikin aö öllu
jöfnu í sýningarhúsnæði inn á
Manhattan. í haust hafa þó verið
tvær stórar sýningar í úhverfun-
um Brooklyn og Queens. The
Terminal show var í Brooklyn í
fyrrverandi birgðastöð landhers-
ins og núverandi borgaralegri
vörugeymslu. Húsrýmiðvará
við svosem tíu Kjarvalsstaði.
Þarna voru til sýnis hefðbundnir
fígúratívir skúlptúrar, graffiti-
verk, Ijósmyndiraf land-art,
bókavker, minimal-skúlptúrar,
instalations, Ijósmyndir í lit og
svart-hvítu, málverk í flestum
þeim stefnum sem á dagskrá
hafa verið á tuttugustu öld og
framkvæmdir voru gjörningar.
Eitt málverkið var nokkrir fer-
metrar af hvítu lérefti sem á hafði
verið skrifað með rauðri máln-
ingu: „Ég hef ekkert að segja og
égeraðsegjaþað.“ Inntakiðvar
þó merkilega í flestum verkun-
um. Það má kalla þessa sýningu
mótmælasýningu, ef tillit er tekið
til þess að allar fullyrðingar um
myndlisteru afstæðar. Þarna
var fjöldinn allur af verkum sem
höfðu pólitískt inntak en þó hafa
þau verk varla verið nema helm-
ingur af öllum verkunum á sýn-
ingunni. Vegna þess að pólitísk
verk eru ekki sérlega algeng hér
í galleríum og á söfnum vorú öll
þessi pólitísku verk, saman
komin á einum stað, mjög áber-
andi og réttlæta það að sýningin
sé kölluð mótmælasýning. Flest
hinna pólitísku verkafjölluðu um
kjarnaorkuvígbúnaðinn,
kvennakúgun, pólitískarofsókn-
ir, félagslega einangrun í stór-
borgunum og vandamálin í
þriðja heiminum.
Svala
Sigurleifs-
dóttir
skrifar
í þeim verkum sem fjölluðu um
kjarnorkuvígbúnaðinn var
sprengjuformið mjög algengt.
Bomburnar breyttust í orgelpípur í
einu verkinu. I öðru voru mann-
hæðaháar sprengjur orðnar grasi-
grónarogtóku þær sig langbest út
þannig, - sérstaklega þarna í þessu
fyrrverandi hernaðarmannvirki.
Mörg þeirra verka sem fjölluðu um
kvennakúgun lögðu áherslu á það
hvernig konur reyna oft að bæta sér
upp það sem á vantar í frelsi með
kaupum á því sem freistandi er að
kalla ónauðsynlegt drasl. Fæst
þessarra verka voru þó
sannfærandi. Eins og myndlistar-
konurnar bæru bara að fjalla um
„konur út í bæ“ en ekki e'igin veru-
leika. Verkið „Dream Terminal"
(birgðastöð fyrir drauma... eða
draumamiðstöð?) eftir Roberta
Williams var mjög áhrifaríkt. Á
bleikmáluðum vegg, með tilvitn-
unum varðandi drauma eftir
náunga eins og William Blake,
voru dyr inn í rökkvað herbergi. í
því miðju var rúm með grænni
ábreiðu sem virtist hylja sofandi
konu. Ábreiðan var rykfallin og á
henni voru hin ýmsu heimilistæki,