Þjóðviljinn - 22.09.1985, Qupperneq 2

FLOSI
\iku
skammtur
af símaböli
Þegar ég, í kreppunni og stríðinu, var krakki
að alast upp hjá henni ömmu minni var bæði
mikið sungið og margt hjalað. Sumt af því sem
bar á góma var auðvitað ofvaxið mínum skiln-
ingi, eins og gerist og gengur.
Ég man eftir því, einhvern tímann í stríðs-
byrjun, að verið var að ræða tæknibyltingu sam-
tímans og amma mín lét sér fátt um finnast.
Helst var á henni að skilja að tækninýjungar
flestar væru runnar undan rifjum andskotans og
öðru fremur úthugsaðar til þess eins að færa
mannskepnuna skrefi nær því takmarki að út-
rýma sjálfri sér.
Satt að segja nokkuð til í því hjá henni.
Tvær voru þó þær uppfinningar, sem hún
kvað af hinu góða, uppfinningar, sem hún taldi
boða þjóðinni ómælda gæfu. Þetta var prímus-
inn og gúmmístígvélin.
- Þetta tvennt getur komið í góðar þarfir og er
ekki úthugsað til þess eins að drepa meö því
fólk, sagði hún og það var auðvitað nokkuð til í
því hjá henni.
Þegar ég spurði hana um símann, hnussaði
einhver ósköp í henni, en svo sagði hún að
síminn væri fyrirgefanlegur af því einu að hann
hefði verið hjartans mál Hannesar Hafstein.
Því er ég að rifja þetta upp núna, að stundum
flökrar að mér að síminn sé ekki fyrirgefanlegur,
jafnvel þó hann hafi verið hjartans mál Hann-
esar Hafstein.
Á mínu heimili er mikið ástríki, hjónin afar
samrýmd og heimilisfriður tryggur þar til útaf
ber, sem vill nú satt að segja henda af og til, svo
ég segi nú alveg einsog er. Við heiðurshjónin
erum búin að ná mikilli leikni í því að umgangast
hvort annað, þegar við erum bæði heima, pústr-
ar og stimpingar gerast fátíðari með árunum þó
stundum dragi að vísu til tíðinda og þá einkum á
morgnana á baðinu.
Við spegilinn yTir vaskinum er stundum óhjá-
kvæmilegt að neita aflsmunar til að ná rétti sín-
um. Allt eru þetta þó smámunir hjá öllu því
heimilisböli sem hlotist hefur af símanum í
gegnum tíðina.
Þannig hagar til heima hjá mér að kontórinn
minn, öðru nafni húsbóndaherbergið, er dálítið
torsótt fyrir óviðkomandi síðan ég negldi aftur
hurðina í dyrunum, sem liggja af athafnasvæði
konunnar minnar, eldhúsinu, og inní helgustu
vé heimilisins, skrifstofu mína. Til að komast úr
eldhúsinu inn til mín þarf nú, eftir að ég negldi
aftur hurðina, að fara fram í innri gang og þaðan
inn í fremri gang, síðan gegnum tvær stofur og
er þá komið að hinum dyrunum á kontórnum
mínum. í þeim dyrum er rennihurð, sem er jafn-
an í dyrunum, hvort sem ég er við störf á kont-
órnum eða ekki. Þessi rennihurð stendur
gjarnan á sér, einkum ef pat er á fólki og þarf
talsvert lag til að renna henni frá og fyrir. Af
framansögðu má ráða að það tekur talsverðan
tíma að komast úr eldhúsinu inná kontórinn.
Á kontórnum er síminn.
Þegar ég negldi hurðina fasta var það meðal
annars til að losna við eldhússkarkalann í kon-
unni minni, þegar ég er sjálfur að reyna að
einbeita mér og þess vegna heyrist illa í síman-
um framí eldhús, þegar hann hringir.
M.ö.o. þegar konan mín loksins heyrir í sím-
anum, brýst hún af stað úr eldhúsinu, gegnum
innri ganginn, fram í fremri ganginn, gegnum
sjónvarpsherbergið og síðan dagstofuna, sem
liggur að kontórnum. Svo fer hún að bisa við að
renna rennihurðinni frá til að komast í símann,
sem hættir að hringja nákvæmlega þegar hún
tekur tólið.
Það gæti verið útaf þessu sem hún kom með
furðulega athugasemd um daginn. Hún tók svo
til orða:
- Er ekki hugsanlegt að hafa símann meira
miðsvæðis svo ekki sé alltaf búið að leggja á
þegar maður loksins nær því að svara?
Eg svaraði þessu ekki fremur en svo mörgu
öðru, sem varla er svaravert, en hugsaði sem
svo:
- Kvinnelógik.
Svo fór ég niðrí bæ og keypti símsvara og
talaði inná hann nokkur velvalin orð um að hægt
væri að skilja eftir skilaboð. Þessu undi konan
mín ekki og í þrjósku og frekjukasti keypti hún
framlengingarsnúru í Hagkaupum og veður nú
með símann í fanginu um alla íbúðina í gagns-
lausum samræðum við vinkonurnar eða sína
nánustu og leggur svo bara símann frá sér þar
sem hún er stödd þegar hún hættir. Þegar svo
síminn hringir næst er vonlaust að finna hann
og þegar hann loksins finnst er sá sem hringdi
auðvitað löngu farinn úr símanum, en maður
sjálfur stórslasaður eftir að hafa flækst og hras-
að um helvítis snúruna, gott ef ekki nærri hengt
sig.
Ég hef satt að segja gert allt sem í mínu valdi
hefur staðið til að ná samkomulagi og viðunandi
lausn á símaböli heimilisins. Ég lét meira að
segja setja upp síma niðrí kjallara, þar sem
konan mín hefur aðstöðu til að strauja. Hún
kvartaði semsagt yfir því að það væri svo erfitt
að ná því að svara símanum úr kjallaranum, því
fara þyrfti kjallaraganginn á enda upp stigann,
uppí eldhús, fram í innri gang og inn í fremri
gang, gegnum sjónvarpsherbergið og dag-
stofuna og „djöfla svo upp” - eins og hún orðar
það- rennihurðinni og ná svo ekki símanum fyrr
en löngu væri búið að leggja á.
Hvað gerði ég þá? Var ég með ofstopa? Öðru
nær.
Ég lét setja síma í kjallarann, í strauherbergið,
svo hún gæti dundað þar í rólegheitunum, þeg-
ar hún hefði ekkert að gera. Semsagt bara fyrir
hana. Og er manni þakkað? Tæplega.
Og þessa dagana er á heimilinu minna ástríki
en oft áður, heimilisfriður er ótryggur og raunar
fálæti með okkur hjónunum, þó það hafi algeran
forgang hjá mér að láta allt sem hugsast getur
eftir konunni minni.
En það er nú einhvern veginn svo. Manni er
aldrei þakkað neitt. Ekki einu sinni það sem gert
er bara fyrir hana.
Og víst er að heimilisbölið hérna er símanum
að kenna.
Icy ekki H-Ci
Innan skamms er væntanlegt
á markaðinn nýtt vodka, sem
ber nafnið lcy, vodka of lce-
land. Það er Sproti Ltd,. sem
stendur á bak við þessa fram-
leiðslu, en veigin verður seld í
gegnum Áfengisverslunina,
þótt hann komi strangt tekið
frá Skotlandi. Þeir sem hafa
bragðað drykkinn segja hann
mjög góðan og er gert ráð fyrir
að lcy (sem á ekkert skylt við
H-Ci..) verði komið á markað
um Norðurlönd 1986 og um
alla Evróþu 1987-8.B
I
Albert
styður AB
í umræðum um sameiningu
Bæjarútgerðarinnar og Is-
bjarnarins á borgarstjórnar-
fundi á fimmtudaginn gagn-
rýndu fulltrúar minnihlutans
þátt Davíðs Oddssonar borg-
arstjóra í málinu harðlega.
Töldu þeir að þegar væri búið
að ákveða að sameina þessi
fyrirtæki og ætti aðeins eftir
að finna eitthvað til að réttlæta
það.
Davíð Oddsson var ekki
viðstaddur fundinn þar sem
hann er erlendis í sumarfríi.
Það kom því í hlut félaga hans
í meirihlutanum að halda uppi
vörnum fyrir borgarstjórann
og voru þar fremstir flokki þau
Ragnar Júlíusson, Albert
Guðmundsson og Ingibjörg
Rafnar. En þegar Albert þótti
farið að halla undan fæti í um-
ræðunni bar hann upp þá til-
lögu að umræðunni yrði frest-
að þar til Davíð væri kominn
heim úr sólinni og gæti svarað
Ifyrir sig sjálfur. Magnús L.
Sveinsson forseti borgar-
stjórnar spurði Albert þá hvort
hann væri ekki tilleiðanlegur
að draga tillöguna til baka,
enda yrði þeim tilmælum
beint til borgarfulltrúa að
veitast ekki frekar að þætti
Davíðs í málinu. Því neitaði Al-
bert og var tillagan því borin
upþ. Þá var hún felld, fékk að-
22. september 1985
eins tvö atkvæði. Eftir þetta
var Albert í hinum mesta ham
og talið er að hann hafi náð
fram grimmilegum hefndum á
meirihlutanum meö því að
styðja tillögu Guðrúnar
Ágústsdóttur Ab. um mánað-
arkort fyrir framhaldsskóla-
nema í strætó og sitja síðan
hjá í atkvæðagreiðslu um
hækkun fargjalda sama fyrir-
tækis sem fyrirhuguð er.B
Stráksskapur
Blikanna
Margt skrýtið getur átt sér
stað þegar sþennan í íslands-
móti í knattspyrnu er í há-
marki. Þannig segir sagan að
leikmaður Breiðabliks úr
Kópavogi, sem var rekinn af
leikvelli á Húsavík í lokaum-
ferð 2. deildar, hafi af stráks-
skap sínum farið beint og
hringt á Rás 2 og tilkynnt að
Völsungur væri að vinna 2-1.
Hið rétta var að Breiðablik var
að vinna 1-0 og þannig end-
aði leikurinn. Fyrri tölurnar
fréttu KA-menn á Akureyri þar
sem þeir voru að leika á Siglu-
firði og urðu að treysta á að
Breiðablik myndi ekki sigra
svo þeir kæmust í 1. deildina í
staðinn. Síðan segir sagan að
KA-menn hafi að vonum verið
mjög kampakátir yfir 1.
deildarsætinu í rútunni á
heimleiðinnitil Akureyrar. Þeir
hafi síðan vaknað upp við
vondan draum þegar heim
kom og þeir tilkynnt að
Breiðablik hefði unnið á
Húsavík og komist í 1. deild en
þeir yrðu sjálfir að leika áfram
í 2. deild.B
Brattur bísi
Auglýsingafyrirtækið Gott
fólk sem Ólafur Stephensen
rak lenti í því að missa flestallt
besta starfsfólkið sitt. Góð ráð
voru þá Ólafi dýr, en einhver
benti honum að á fyrstu hæð
Þjóðviljahússins reka þrír
knáir piltar, þeir Björn Brynj-
ólfur Björnsson, Ástþór Jó-
hannsson og Þorvaldur
Guðlaugsson auglýsingast-
ofuna Hreinar línur. Ólafur
hafði því engin umsvif, svipti
sér inn til drengjanna, sýndi
þeim feitan tékka, borgaði
upp allar skuldir þeirra og tók
þá inn í sitt fyrirtæki. Það er
kannski viðeigandi að Ólafur
skírði það upp á nýtt, nú heitir
þaö: Svona gerum við...B
Hvaða
hægribylgja?
Sumt fólk þreytist aldrei á því
að tala um hina svokölluðu
kreppu Alþýðubandalagsins
en þetta sama fólk talar ekki
um Æskulýðsfylkingu AB
enda eru aðeins hressilegar
fréttirúrþeimherbúðum. fsíð-
ustu viku gengu nefnilega 15
nýir meðlimir í ÆF og margir
telja að þessi straumur sé rétt
að byrja. Vinstrisinnar í MH
stefna að því að stofna vinstri-
félag í skólanum innan tíðar.
Hver var svo að tala um
hægribylgju unga fólksins? ■
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur