Þjóðviljinn - 28.09.1986, Qupperneq 19

Göngukonur
Gunnhildur og
Kœkjuskörð..
Gengið í Loðmundarfjörð
„ Við erum tvær af þrettán
konum sem fóru í gönguferð á
Austfjörðum í sumar,“ sögðu
þær Ragna Karlsdóttirog
Hildur Gunnlaugsdóttir.
„Þetta er hópur sem hefur
ferðast saman á hverju ári og
er orðin venja að fara í eina
góða ferð árlega. Við erum
samtíningur kvenna úr öllum
stéttum og sannast að segja
mjög sundurleitur hópur, sem
gerir hann skemmtilegan fyrir
vikið.
í fyrstu ferðinni sem við fórum
í fyrir fimm árum vorum við
þrettán talsins og hefur nafnið k-
13 eða klúbbur 13 loðað við
hann. Mörgum finnst nú 13 engin
happatala en svo undarlega vill til
að við höfum ótrúlega oft orðið
þrettán saman í hóp þó svo að
þetta sé ekki lokaður félags-
skapur. Hann varð upphaflega til
vegna þess að tvær okkar smöl-
uðu saman kunningjum og síðan
vatt þetta utan á sig. Því höfum
við margar kynnst á þessum
ferðalögum okkar.
Ferðin í sumar var þannig að
við flugum á Egilsstaði og fórum
þaðan í Borgarfjörð eystri og
gistum. Þaðan gengum við um
Kækjudal yfir Kækjuskörð í
Loðmundarfjörð og dvöldum þar
í þrjá daga. Við gistum í Stakka-
hiíð sem er eyðibýli eiginlega, en
þó notað yfir sumartímann af
fyrri ábúendum. Þar var ákaflega
sérkennilegt að vera því hús og
húsbúnaður er frá fimmta áratug
og skapar það ákveðinn sjarma.
Er við komum í Stakkahlíð beið
húsmóðirin okkar með rjúkandi
kjötsúpu.Þarna undum við í þrjá
daga við mikla gestrisni og veður-
blíðan lék við okkur. Við fórum í
göngur á milli þess sem við tínd-
Jjngukonur. Fremri röð: Hildur, Sigríður, Dagbjört og Sigrún Konráðs. Aftari röð: Hulda, Jórunn, Ragna, Hrafnhildur, Þóra og Ingibjörg. Ljósm.
Árný Erla Sveinbjörnsdóttir.
um ber og skoðuðum grjót og
gróður. Þarna er mjög gróðursælt
og búsældarlegt. Það kom raunar
virkilega á óvart hvað gróður er
fallegur og þarna er ákaflega fail-
eg fjallasýn. Loðmundarfjörður
er tiltölulega víður af Austfjörð-
um að vera og gönguleiðir þarna
eru mjög greiðfærar, á. meðal
þessara hrikalegu fjalla".
- En hvers vegna völduð þið
Loðmundarfjörð?
„Mörgum er kunnugt um hve
fallegt er þarna. Kveikjan var þó
e.t.v. sú að önnur okkar, Ragna
var í sveit sem unglingur í Stakka-
hlíð og er því nokkuð kunnug
staðháttum. í raun er Loðmund-
arfjörður kjörið gönguferðaland
ekki ósvipað og Hornstrandir
eru. Það er ekki bflfært í fjörðinn
nema yfir sumarið og þá bara
eftir jeppafærum ruðningi sem
gerir það kannski ennþá eftir-
sóknarverðara að komast þang-
að. Þessi ferð hefur staðið til í
mörg ár en ekki orðið að raun-
veruleika fyrr en nú.
Eftir að hafa dvalið í Loð-
mundarfirði í þrjá daga gengum
við yfir Hjálmárdalsheiði til
Seyðisfjarðar og þaðan var farið
til Egilsstaða og síðan heim“.
- Eruð þið göngugarpar mikl-
ir?
„Við erum allar vanar göngu-
konur enda nauðsynlegt, því við
þurfum að ganga með byrðar á
þessum ferðum okkar. Þær eru
þó ekki neinar garpaferðir, en þó
er vel hægt að drýgja hetjudáðir,
vaða ár og slíkt ef vill,“ sögðu
þessar hressu konur, Ragna og
Hildur að síðustu.
- GH
Örnetni við
Loðmundar-
fjörð eru mörg
sérkennileg.
Hér er áð
Gunnhildi.
Sunnudagur 28. september 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 19