Þjóðviljinn - 21.11.1986, Page 4

LEIÐARI
Blaðið okkar
MIÐILL heitir 32 síöna rit, sem fylgir Þjóðvilj-
anum til áskrifenda. Og í dag kemur MIÐILL út í
þriðja sinn.
Þetta rit virðist yfirleitt hafa mælst vel fyrir
meðal áskrifenda Þjóðviljans og hefur auk þess
vakið athygli utan þess hóps, enda kemur MIÐ-
ILL út í 25 þúsund eintökum á viku.
Útgáfa MIÐILS er að sjálfsögðu hluti af tilraun
Þjóðviljans til að koma til móts við áskrifendur
sína og kannski tilraun til að þakka fyrir þann
trausta stuðning, sem áskrifendur Þjóðviljans
hafa jafnan verið reiðubúnir að veita þessu
blaði, sem daglega reynir að vera mótvægi við
ofurvald hinna hægri sinnuðu fjölmiðla.
( gamni og alvöru höfum við kallað MIÐIL
„ókeypis afruglara á fjölmiðlafárið", enda er
meginuppistaða efnis í MIÐLI umfjöllun og upp-
lýsingar um dagskrár sjónvarps og útvarps, og
auk þess upplýsingar um kvikmyndir, leikhús,
bækur, myndbönd og fleira, auk margvíslegs
annars efnis.
Útgáfa MIÐILS er að mestu leyti fjármögnuð
með auglýsingum, og svo virðist sem auglýs-
endur kunni vel að meta þetta rit, sem kemur út í
mun stærra upplagi en flest önnur tímarit, og
hefur þann kost með sér að vera lesið daglega á
flestum heimilum, þar sem fólk vill glöggva sig á
dagskrá fjölmiðlanna, sem er sett fram í MIÐLI á
aðgengilegan hátt.
Fyrir utan að vera dreift ókeypis til áskrifenda
Þjóðviljans er MIÐILL seldur í lausasölu fyrir
litlar tíu krónur, sem er lágt verö, enda vitum við
á Þjóðviljanum að kaup hjá vinnandi fólki er ekki
það hátt að fólk geti leyft sér dýran munað í
góðæri Sjálfstæðisflokksins. Þessar tíu krónur
eru líka launauppbót til blaðsölubarna Þjóðvilj-
ans, því að upphæðin rennur óskipt í þeirra
vasa.
Hugsanlegur ágóði af útgáfu MIÐILS felst í
tekjum af auglýsingum, sem ella hefðu ekki
birst í Þjóðviljanum, og svo í ánægju áskrifenda,
sem alltof lengi hafa orðið að umbera alltof lítið
blað, sem ekki rúmar nema brot af því, sem í því
þyrfti að vera.
Nú er ekki endilega víst að allir séu á einu
máli um að stærri Þjóðvilji væri betri Þjóðvilji, því
að til eru blöð sem verða því verri sem þau
stækka meira. Það er samt sem áður stefna
okkar að reyna með stuðningi lesenda okkar að
gefa út blað sem er í sífelldri sókn - og það hefur
Þjóðviljinn verið að undanförnu.
Á fimmtíu ára afmælinu hérna á dögunum
komu margir góðir gestir í heimsókn á ritstjórn
Þjóðviljans. Margir þeirra gáfu góð ráð og
ábendingar, sem reynt verður að fara eftir, án
þess þó að reynt verði að fara eftir öllum hinum
góðum ráðum í einu, því að það mundi senni-
lega leiða til þess að Þjóðviljinn færi á hausinn á
fáeinum dögum, auk þess sem það er ófram-
kvæmanlegt að gera hvorttveggja í senn að
auka skrif um íþróttir og sleppa þeim með öllu,
eða ætla menningarskrifum meira pláss um leið
og dregið væri stórkostlega úr menningarum-
fjöllun. Ennfremur bárust óskir um meiri pólitík
og minni pólitík, meira af léttu efni og meira af
þungu efni.
Allar þessar óskir voru settar fram af góðum
huga og voru vel þegnar.
Það var uppörvandi að finna svo greinilega
fyrir áhuga áskrifendanna á blaðinu sem vinstri
menn á Islandi kalla: Blaðið okkar.
Á þeirri nýju öld í fjölmiðlum sem upp er runn-
in hefur sú merkilega þróun átt sér stað, að veldi
stærstu fjölmiðlanna er ógnað: Nú er af sú tíð að
hægt sé að ná til allra landsmanna alltaf með
einum fjölmiðli. Nú er hafið nýtt skeið, þar sem
margir fjölmiðlar keppa um athygli fólks og tíma.
Hinir smærri fjölmiðlar mega vel við þetta una -
að því tilskildu að þeir hafi þá sérstöðu sem geri
þá að nauðsynlegri stærð í íslenskri fjölmiðlun.
Þessa sérstöðu hefur Þjóðviljinn. Hann er
málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis og verkalýðs-
hreyfingar.
Hann er merkisberi þeirra sem vilja að ís-
lenska þjóðin búi sjálfstæð og öðrum þjóðum
óháð í landi sínu í réttlátu þjóðfélagi félags-
hyggju og samhjálpar.
Hann er merkisberi þeirra sem vilja að byggð
haldist í landinu öllu til sjávar og sveita.
Hann er afruglari á þá fjölmiðla sem halda því
fram að það sé óumbreytanlegt náttúrulögmál,
að hinir ríku skuli verða ríkari og þeir fátæku
fátækari. -Þráinn
KLIPPT OG SKORIÐ
Hallað
undir flatt
Sjónvarpsþátturinn um Haf-
skipsmálið á þriðjudagskvöldið
var meiriháttar kennslustund.
Hann var í fyrsta lagi fróðleg
sýnikennsla um það hvernig ekki
á að efna til umræðna í sjónvarps-
sal. Þarna var raðað saman ýms-
um þeim sem mestan hlut eiga að
hneykslinu kringum Hafskip og
Útvegsbanka, og bætt við gagn-
rýnum lögfræðingi og einum
stjórnanda frá fréttastofunni.
Það væri gaman að vita hvað þeir
á sjónvarpinu ætluðust til að
kæmi útúr þessari liðsskipan. Eru
menn þar á bæ svo hrekklausir að
halda að þeir Björgólfur, Albert,
Halldór og Matthías færu að vega
hver að öðrum framanvið
myndavélarnar? Héldu menn að
hinn ágæti Jón Þorsteinsson gæti
neytt þetta lið til að halda sig við
efnið og segja satt? Eða höfðu
menn slíkt ofurtraust á frétta-
manninum Halli Hallssyni að
ætla honum bæði að stjórna um-
ræðunum og knýja dyra hjá hin-
um alræmdu undanbragða-
mönnum? Auðvitað runnu
bankastjórinn, stjórnarformað-
urinn, framkvæmdastjórinn og
ráðherrann saman í eina sam-
tryggða og órofa fylkingu,
reyndu að klóra augun úr Jóni
lögfræðingi og kippa fótum
undan Halli, - sem gat í þetta sinn
ekki annað en valdið vonbrigð-
um.
Það er auðvelt að vera vitur
eftirá, eins og þeir á þættinum
tönnluðust á hver um annan
þveran, - en hefði ekki verið ráð
að fækka tilsvarendum (til hvers
var til dæmis verið að draga upp
skaphundinn Matthías Bjarna-
son?), og fjölga gagnrýnendum
með vit í kolli og sæmilega þekk-
ingu, - mönnum á borð við Hall-
dór á Helgarpósti, Ólaf Ragnar
eða Guðmund Einarsson? Og
einhver ráð hefðum við á Þjóð-
vilja haft til að senda Halli mann
til styrktar.
Ábyrgðarlausir
ábyrgðarmenn
Hinum þræðinum var svo þátt-
urinn hinn prýðilegasti skóli fyrir
íslensku þjóðina um ábyrgðar-
leysi ábyrgðarmannanna. Þjóðin
hefur reyndar setið á þeim skóla-
bekk allt síðan Hafskipsmálið
kom upp fyrst, og áður en hallað
var undir flatt í sjónvarpinu á
þriðjudag voru mörgum í fersku
minni þau orð Jónasar Rafnar,
fyrrverandi Útvegsbankastjóra,
að eigi skyldi höggva: hann væri
nú orðinn 66 ára, og á svo löngum
tíma væri ekki nema eðlilegt að
mönnum yrðu á mistök. Skítt
með það sumsé þótt þau mistök
hins 66 ára gamla Sjálfstæðis-
flokksþingmanns og Sjálfstæðis-
flokksbankastj óra kosti hvert
heimili á landinu fimm stafa
krónutölu og komi einsog einum
banka á hausinn.
Ekki benda á mig! gætu verið
einkunnarorð sjónvarpsumræðn-
anna og raunar þessa máls alls.
Sökudólgar í Hafskipsmálinu
hafa nefnilega komist að þeirri
niðurstöðu, einn fyrir alla og allir
fyrireinn,aðhérséuá ferð h verj -
ar aðrar náttúruhamfarir, sem
enginn ber ábyrgð á nema guð
almáttugur og nokkrir fjölmiðl-
ar. Allra síst stjórnmálamenn
Sjálfstæðisflokksins og viðskipta-
jöfar Sjálfstæðisflokksins.
Lausnin fundin
Þeir í Flokknum hafa hinsveg-
ar fundið hina réttu leið útúr
frumskóginum. Af því að við-
skiptamenn úr Flokknum notuðu
stjórnmálaáhrif Flokksins til að
tæma einn af ríkisbönkunum,
þykir þeim réttast að almenning-
ur utanflokks sé látinn borga
brúsann, og fyrst almenningur er
hvorteðer farinn að taka upp
veskið er rétt að láta hann blæða
soldið meira. Hrikalegasta fjár-
málahneyksli í sögu lýðveldisins á
nú að notfæra til að stofna nýjan
einkabanka fyrir ævintýramenn í
viðskiptum á höfuðborgarsvæð-
inu, og þennan banka á að fjár-
magna með hálfum öðrum
milljarði af almannafé, - einsog
rakið var hér í blaðinu á laugar-
dag. Það er einsog andskotinn
hafi lánað ömmu sinni biblíuna.
Fjölmiðla-
ráðherrar
Einna eftirminnilegast í þess-
um merkilega sjónvarpsþætti var
raunar tangarsókn þeirra Alberts
og Matthíasar að fulltrúa fjöl-
miðlanna á skjánum, Ábyrgð?
spurði viðskiptaráðherrann og
sneri uppá sig. „Hver ber ábyrgð
á ykkur, þessum fréttamönnum?
Þið berið enga ábyrgð. “ Hér talar
ráðherra launhelganna, og í
gegnum hann skín sú krafa valds-
mannsins að fjölmiðlaljósin séu
notuð til þess eingöngu að gylla
sig og frægja. Og bæði í orðum og
framkomu ráðherranna tveggja
kom í ljós rétt einusinni sá skiln-
ingur að fjölmiðlarnir væru nán-
ast hinir seku í Hafskipsmálinu
og öðrum skandhölum sem þeir
leyfa sér að skýra frá.
Það er afar athyglisvert að
Matthías sá Bjarnason sem lét
vaða á súðum um fjölmiðla í sjón-
varpinu er sami Matthíasinn og sá
sem fyrir nokkrum dögum vildi
láta setja sérstök lög um það á
alþingi að fjölmiðlunum yrði gert
skylt að berhátta heimildarmenn
sína.
Það er líka athyglisvert að leiða
að því hugann að ef slík lög væru
nú í gildi hefði Hafskipsmálið
sennilega aldrei orðið til. Og
gætu þeir Matthías og Albert þá
haldið áfram að kæfa litla mann-
inn í fleðulátum og flugeldasýn-
ingum.
Ósköp
Hérumbil ári áður en Giscard
d’Estaing Frakklandsforseti féll í
frægum kosningum fyrir sósíali-
stanum Mitterrand lenti hann í
þeim hremmingum að atvinnu-
málaráðherrann féll fyrir eigin
hendi af gruggugum ástæðum. Sá
atburður vakti mikla ólgu í
Frakklandi, og fór nú forseti í
sjónvarp til að stilla þegna sína,
vitnaði í guðspjallamann og sagði
að hinir dauðu skyldu jarða sína
dauðu.
Þetta þótti ekki sem smekk-
legast og Frakkar gripu fyrir augu
og eyru, - ári síðar flutti Giscard
úr forsetahöllinni.
Við skulum vona að lokaorð
Matthíasar Bjarnasonar verði
honum ekki að álíkum pólitísk-
um aldurtila: „Nú skulum við
koma í veg fyrir að þessi ósköp
endurtaki sig ekki. “
Eða þannig.
- m
þJOÐVILJINN
Málgagn sósíalisma, þjóöfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Þráinn Bertelsson, össur Skarphóöins-1
son.
Fréttastjóri: Lúövík Geirsson.
Blaöamenn: Garöar Guöjónsson, Ingólfur Hjörleifsson, Kristín Ólafs-
dóttir, Magnús H. Gíslason, Möröur Ámason, ólafur Gíslason.
Siguröur A. Friðþjófsson, Valþór Hlöðversson, Vilborg Davíösdóttir,
Víoir Sigurösson (íþróttir), Ingvi Kjartansson (Akureyri)
Handrita- og prófarkalesarar: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Ljó8myndarar: Einar Ólason, Siguröur Mar Halldórsson.
Útlitsteiknarar: Sævar Guöbjörnsson, Garðar Sigvaldason.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guörún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Auglýsingastjóri: Sigríöur Hanna Sigurbjörnsdóttir.
Auglýsingar: Ásdís Kristinsdóttir, Guðbergur Þorvaldsson, Olga
Clausen, Guðmunda Kristinsdóttir.
Símvarsla: Katrín Anna Lund, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmóðir: Ólöf Húnfjörö.
Bílstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Höröur Oddfríöarson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Útkeyrsla, afgreiðsla, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 681333.
Auglýsingar: Síðumúla 6, símar 681331 og 681310.
Umbrot og setning:'Prentsmiðja Þjóöviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 50 kr.
Helgarblöð: 55 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 500 kr.
4 SÍÐA - ÞJOÐVILJINN Föstudagur 21. nóvember 1986