Þjóðviljinn - 29.03.1987, Blaðsíða 12

ÞORSTEINN MISNOTA
Össur
Skarphéðinsson
rœðirvið
Albert Guðmunds-
son,
fyrrverandi
ráðherra
„Ég var
sleginn!"
Tíkin Lúsí tók á móti okkur á
tröppunum þegar við komum
til að ræða atburði síðustu
daga við Albert Guðmunds-
son að heimili hans við Lauf-
ásveg. Hún snusaði glað-
hlakkaleg af skótaui Ijós-
myndarans, sem hélt sig í
hæfilegri fjarlægð frá henni og
húsráðanda.
Albert, þreyttur eftir vargöld
síðustu daga, bauð okkur til stofu
og skenkti tyrkneskt kaffi og kon-
fekt sem einskonar sáttagjörð
eftir atburði dagsins á undan.
„Eruð þið grimmir við mig í blað-
inu í dag?“ spurði hann og tók
fyrir andlitið þegar við sýndum
honum forsíðuna. En við vorum
ekki komnir til að tala við Albert
um leikni hans í hnefaleikum og
kjaftshögg voru ekki lengur á
dagskrá. Við vildum hins vegar
kanna hvort sérframboð hans og
Borgaraflokksins væri nokkuð
annað en pólitískt vindhögg.
- Albert, þvi hefur verið haldið
fram að Sjálfstæðisflokkurinn sé
að mörgu leyti skrítin skepna og
hefði fyrir löngu átt að klofna upp
í smærri einingar. Er sérframboð
þitt upphaf að nýjum hægri
flokki?
„Nei, það held ég ekki. Sjálf-
stæðisflokkurinn er að vísu ein-
kennilegt fyrirbæri, hann hefur
hýst fólk með mjög mismunandi
skoðanir. Par hefur verið pláss
fyrir alla. En það er búið. Ákveð-
in, mjög harðsvíruð öfl hafa
stefnt að því að taka yfir flokkinn
og nú hefur stefna þeirra náð
fram að ganga með mikilli
hörku.“
- Hvaða öfl eru það sem vilja
þannig sölsa undir sig forystu
flokksins?
„Þetta er valdakjarninn sem
ræður núna flokknum. Valinn á
mjög þröngum samkomum , síð-
an lætur hann kjósa sig og sína
alls staðar til trúnaðarstarfa.
Þannig hefur hann öll tök á
flokknum. Þetta er mjög lúmsk
uppbygging valdasjúkrar klíku.“
- Er Þorsteinn Pálsson i for-
ystu þessa kjarna eða er hann ein-
ungis ny tsamur sakleysingi einsog
margir telja?
„Eg vil nú ekki ætla honum
það. Hann er ekki mjög saklaus
af því sem gerst hefur. Ég vil
heldur segja að hann sé nytsamur
samstarfsmaður þessara afla.“
- Hvers vegna er atlagan gerð
núna, hvers vegna ekki fyrr?
„Þeim fannst að með þessum
skattamálum væri kominn snögg-
ur blettur á mig, þótt annar hver
íslendingur fái leiðréttingu á
skattseðli og það sé í rauninni
ekkert mál. Þeir töldu að nú væri
lag til að sparka.“
- Finnst þér ekki ákveðin nið-
urlæging í því að láta Þorstein
skipa þér að segja af þér - hvers
vegna léstu hann ekki reka þig,
hafl þér á annað borð ekki fundist
þú sekur um neitt?
„Ég á vini í þingflokknum. Ég
vissi vel að þeir voru ekki allir
sammála aðgerðinni. En ég vildi
ekki koma vinum mínum í þá að-
stöðu að þurfa að greiða atkvæði
um mig. Ég er of stoltur til þess. “
- Stolt, segirðu. Mér fannst
hins vegar að á blaðamannafund-
inum að loknum þingflokksfundi
sjálfstæðismanna væri keppnis-
manninum Albert Guðmunds-
syni mjög brugðið; að þar hefðir
þú í raun verið búinn að gefast
upp. í framhaldi af afsögninni
kom fréttamannafundurinn svo
nánast út einsog opinber niður-
læging. Varstu niðurlægður?
„Ég var sleginn. Mjög sleginn.
- Hvað flnnst þér sjálfum?
„Ég vil ekki leggja neitt mat á
það. En hvað finnst þér sjálfum
um svona rökvísi?
- Ég er vanur henni úr Sjálf-
stæðisflokknum. En Albert, nú er
Þorsteinn ungur leiðtogi og hon-
um hefur gengið illa að fóta sig á
hinu pólitíska svelli. Telur þú að
reynsluleysi hans og ef til vill
vondir ráðgjafar kunni að hafa
leitt hann f þessar ógöngur sem nú
hafa kloflð flokkinn?
„Það er auðvitað furðulegt að
ungur maður sem er að byggja
upp pólitískt vald í kringum sig
skuli byrja svona. Hitt er annað
mál, að þótt ágætlega hafi farið á
með okkur Þorsteini og ég beri
engan kala til hans, átti raunar
stóran þátt í að hann fór í fram-
boð á sínum tíma og stóran þátt í
að hann varð formaður...“
- Studdirðu hann?
„Ég studdi hann og ekki bara
það, ég gerði meira en það...“
- Hvað meira?
„Ég vil ekkert láta það koma
fram núna, ekki í augnablikinu...
en það er alveg ljóst, að hann
hefur ekki þolað þessi auknu
völd. Hann hefur aukist að stæri-
læti og ofmetnast. Og ég harma
það. Það er vandfarið með völd.
Þau eru afskaplega fallvölt, og ég
myndi ráðleggja honum að fara
varlega ef hann ætlar að vera
lengi í pólitík.“
- Þú hefðir semsagt verið
reiðubúinn að víkja úr ríkisstjórn
og leiða listann í Reykjavík að því
gefnu að þú hefðir haft sömu
möguieika og aðrir þingmenn
flokksins á að öðlast ráðherra-
metorð að kosningum loknum?
„Já. Að sjálfsögðu. En sem
fyrsti þingmaður Reykvíkinga
get ég ekki unað því að Þorsteinn
Pálsson segi bókstaflega við
Reykvíkinga: ég ætla mér ekkert
að taka mark á ykkar vali. Þið
megið kjósa Albert Guðmunds-
son á þing en hann verður aldrei
ráðherra. Þetta get ég hvorki
látið bjóða mér né heldur
Reykvíkingum. íbúar kjördæm-
isins geta einfaldlega ekki sætt sig
við að fyrir kosningar sé búið að
útiloka einn af þeirra þing-
mönnum frá ráðherradómi. Eg
hefði brugðist því fólki, sem þeg-
ar hefur kosið mig á þing, hefði
ég gengið að slíkum afarkostum.
Hvernig getur formaður Sjálf-
stæðisflokksins, og það úr öðru
kjördæmi, sagt svona við
Reykvíkinga? Það er bara ekki
hægt!“
Einsog ég sagði vildi ég ekki
koma vinum mínum í vanda, ekki
láta þá þurfa að greiða atkvæði
um minn heiðarleika eða mitt sið-
leysi. Slíkt hefur ekki komið fyrir
nokkurn mann fyrr hér á landi.
En ég var að niðurlægja sjálfan
mig með minni ákvörðun til að
komast hjá því að setja vini mína í
klípu og til að sýna að ég vildi
samstarf og samvinnu í flokkn-
um, hvað sem það kostaði,
jafnvel þótt ég þyrfti að gleypa
mitt stolt. En það kom á daginn,
að samstaðan og hinn mikli byr
með flokknum,hann var bara
miklu minna virði fyrir forystuna
en að losna við mig.“
Eindœma heimsku-
legar yfirlýsingar
- Þú fellst ekki á, að þarna hafl
veríð um klókindi af þinni hálfu
að ræða, að sýna þig særðan til að
afla stuðnings og í raun haflrðu
veríð búinn að ákveða sérfram-
boð á þeirri stundu?
„Nei. Alls ekki, nei. Þegar ég
ræddi örstutt við Þorstein Páls-
son, þá var ég enn að vona að við
gætum náð einhvers konar
samkomulagi. Þá von eyðilagði
Þorsteinn á Stöð 2, þegar hann
gaf þar yfirlýsingar sem voru al-
veg eindæma heimskulega fram
settar. Þar segir hann, að á sama
tíma og hann er að leggja fyrir
þingflokkinn tillögur um að
dæma mig frá störfum fyrir þing-
flokkinn af siðgæðisástæðum, þá
leggi hann líka til að ég leiði
flokkinn í stærsta kjördæmi
landsins, þrátt fyrir siðgæðið! En
hann gefur jafnframt yfirlýsingar
um að fyrsti þingmaður í stærsta
kjördæmi landsins, hann muni
verða verklaus og áhrifalaus að
loknum kosningum. Sá maður
verði aldrei ráðherra. Þetta er
svo mikill hringlandaháttur og
ótrúleg missögn í orðum og verk-
um. Svo heldur maðurinn áfram
og segist ekki vilja höggva í sama
knérunn tvisvar á sama degi. í
dagsverkinu fólst þó bæði að bola
mér úr ríkisstjóm og útiloka mig
frá ráðherradómi um alla eilífð!
Ákefðin var svo mikil að fram-
kvæma þessa pólitísku aftöku
mína að það verður ekki einu
sinni samhengi í því sem formað-
ur stærsta flokks þjóðarinnar er
að segja í sjónvarpi, staðhæfing-
arnar stangast á.“
- Er þetta dæmi um pólitíska
tvöfeldni af hálfu Þorsteins?
„Það sem hann hefur sagt og
liggur fyrir. Síðan verður