Þjóðviljinn - 29.03.1990, Blaðsíða 9

Þjóðviljinn - 29.03.1990, Blaðsíða 9
FERMINGAR ana. Og þar með var fermingunni lokið. Ég fylgdist með kirkjufólkinu út á hlað, settist sfðan á vegginn og hafði plaggaskipti en nokkuð hafði hysjað úr sokkunum móti sólinni. Að því búnu fór ég niður fyrir kirkjuna til að forðast fólkið og var lagður af stað heim að Bakkaseli enda hafði ég lofað föður mínum því að koma heim um kvöldið. En þegar ég kom suður fyrir kirkjuna er þar stadd- ur Tómas bóndi á Auðnum og var með tvo hesta undir hnakk og sagði mér að stíga á bak öðrum hestinum, riðum við síðan heim að Auðnum og var þetta gert eins og af tilviljun en var þó allt undir- búið. Mikill var höfðingsskapur þeirra Auðnahjóna að taka mig heim til sín á þessari stundu og þegar við Tómas komum í bað- stofuna var þar uppbúið borð með kökum og kræsingum. Vel man ég eftir þeim Auðnahjónum þarna við borðið og Aðalsteini, syni þeirra, sem gaf mér fermingarkort sem ég geymi enn þó gulnað sé. En einmitt svona var fólkið í Öxnadalnum, það sem ég kynntist. Á Auðnum sat ég við góðan fagnað fram eftir degi en síðan flutti Tómas mig á hestum fram að Hálsi og gerði þennan fermingardag að einum af ham- ingjudögum ævi minnar. Ég var glaður í lund þegar ég sté krapa- fönnina suður frá Hálsi á heim- leið og þó mjög væri seingengið þar sem fönnin steigst víðast hvar í kálfa vegna sólbráðar um dag- inn þá var ég vanur að ganga í lausum snjó og sóttist því furðu vel. En svo fór þreytan að segja til sín og ömurleiki jökul- breiðunnar lagðist að hug og hjarta. Þegar ég fór fram hjá Varmavatnshólum var fólkið þar gengið til náða og eins á Gili og það var komið langt fram á nótt þegar ég loksins þrotinn að kröftum dróst inn göngin í Bakkaseli. Ráðskonan var enn vakandi og hún tók mér æði fálega að ég skyldi eyða tíma í að þvælast heim að Auðnum og koma svona seint heim. Ég hafði tamið mér að svara aldrei ósanngjörnum á- sökunum og háttaði ofan í rúmið mitt þögull og svangur með kulda jökulbreiðunnar í huganum. Svo fór ég að hugsa um hana Ólöfu á Bakka, Auðnafólkið og hann Baldvin á Hálsi og fann að þrátt fyrir allt er fólkið gott. Hún Guðný í Bakkaseli var bara svo sár, sárfátæk. BERNSKULOK Siguröur A. Magnússon segir frá fermingu sinni í bók- inni Möskvar morgundagsins. Sigurðurvarfermdurástríðs- árunum í skugga erlends setuliðs, stríðs, fátæktarog drykkjuskapar á æskuheim- ilinu. Fermingin var öllu dapurlegri. Athöfnin fór fram í Dóm- kirkjunni þarsem ég mætti í nýju fötunum og var enn sem fyrr hreykinn af, þó hinir strákarnir væru allir í jafnfínum eða fínni fötum. Ég sat ásamt fermingar- systkinunum fremst í kirkjunni og hafði stólum verið raðað þvert á bekkjaraðimar þannig að við snerum vöngum að kirkju- gestum. Annarsvegar sátu stúlk- urnar, hinsvegar strákarnir. Kirkjan var yfirfull af fólki sem pískraði í hálfum hljóðum, hast- aði á yngri börn og var á sífelldu iði. Ég klúkti á stólnum og skotr- aði öðmhverju augum til Lára sem sat skáhallt gegnt mér, prúð- búin og tíguleg og fjarlægari en nokkru sinni fyrr. Aldrei mundi mér auðnast að nálgast þessa þóttafullu þokkadís. Hún var óhagganleg í reisn sinni og lét ekki svo lítið að senda mér eitt augnatillit. Þegar fermingarbörnin voru nefnd með nafni um ieið og prest- urinn blessaði þau risu foreldrar og aðrir aðstandendur úr sætum. í vaxandi angist fylgdist ég með hvernig misstórir hópar af fólki stóðu upp hér og hvar í kirkjunni hvenær sem nafn var nefnt. Ég vissi að enginn ættingja minna var í kirkjunni nema pabbi. Hann var uppá lofti og þegar orðinn þéttkenndur, enda byrjaður að tárfella um leið og við stigum inní kirkjuna. Ég beit á jaxlinn og reyndi að harka af mér með þeirri röksemd að ættmenni skiptu ekki máli við þessa athöfn, sem snerist um það eitt að taka mig í tölu fullorðinna, en fann hvernig ég titraði í hnjáliðunum og varð eitt blóðstykki í framan þegar prest- urinn nefndi nafn mitt og ég reis úr sæti. Hann tók í hönd mér og las einkunnarorðin sem hann hafði valið: „Vertu trúr allt til dauða og Guð mun gefa þér lífs- ins kórónu." Allt til dauða, hugsaði ég og mynd Ragnars skaut uppí huga mér. Alstaðar skyldi dauðinn koma við sögu. Að fermingu afstaðinni löbb- uðum við pabbi útá Lækjartorg til að ná í strætisvagn. Andlit hans var társtokkið og hann ákaf- lega meyr, fór aftur að tárfella í strætisvagninum og ég skammað- ist mín niðurfyrir allar hellur, óskaði þess heitt og innilega að ég væri kominn útí hafsauga og hefði aldrei verið fermdur. Öm- urleiki dagsins magnaðist fyrir þá sök að ég stóð í strætisvagninum uppábúinn og allir nærstaddir fengu að vita hvaðan ég væri að koma, en það var engin undan- komuleið. Mér var skapi næst að fara líka að skæla eða reka upp skaðræðisóp og skjóta öllum þessum forvitnu og samúðarfullu andlitum eftirminnilega skelk í bringu. Pegar heim kom hafði Marta dúkað borðið og bar fram kókó og kökur, en ég hafði litla lyst á eftirlætisgóðgæti mínu, sat með hangandi höfuð og bölvaði í hljóði þeim blindu örlaganornum sem spunnið höfðu lífsþráð minn. Pabbi var enn klökkur og hélt uppi einræðum um blessaðan prestinn sem hefði verið svo alúð- legur og skilningsríkur þegar hann sá vín á honum í kirkjunni. Munur eða helvítis stórbokkarnir og hræsnaramir í hans ungdæmi. Þegar pabba tók að leiðast ein- talið og fann þungt andrúmsloftið á heimilinu, reis hann á fætur og kvaðst ætla að taka mig með sér til frænku sinnar við Klepps- veginn. Þó ég væri síður en svo i skapi til að fara í heimsóknir hjá ókunnugum, þá fannst méi skárra að skömminni til að kom- ast útundir bert loft en sitja aðgerðalaus í óvistlegri stofunni. Svo við skunduðum vestur Kleppsveg og litum inn hjá frænku sem tók okkur tveim höndum, alltaf sama alúðin. Ég var varla sestur þegar hún tók of- anúr hillu litla bók sem hún kvaðst ætla að gefa mér í fermingargjöf. Ég opnaði bókina með eftirvæntingu og um mig fór hlýr þakklætisstraumur þegar ég las á titilblaðinu „Hundrað bestu ljóð á íslenska tungu“. Þetta var eina fermingargjöfin sem ég eignaðist með heiðarlegum hætti. Eftir fullnaðarpróf vann ég fulla vinnu í hænsnabúinu og varð að vakna fyrir allar aldir til að annast morgunverkin, svo eig- andinn gæti sofið svefni réttlátra og látið sig dreyma um stærilátar hispursmeyjar. Mér var mikil raun að vakna svo snemma vegna óreglunnar á heimilinu, en reyndi sem ég gat að standa í stykkinu með hjálp vekjaraklukku sem ég fékk að láni. Fyrsta sinni sem ég svaf yfir mig fékk ég stranga áminningu, enda valt rekstur búsins á stundvísi, nákvæmni og reglusemi. Þegar ég svaf yfir mig í annað sinn viku seinna var ég um- svifalaust rekinn úr starfi og stóð uppi atvinnulaus nýkominn í tölu fullorðinna. „ Fermingar og áfengi eigaekkisamleið. Eyði- leggjum ekki hátíðleika fermingarinnar með neyslu áfengra drykkja. Munum að bjór er einnig áfengi. “ Vímulaus æska, Húsmæðrafélag Reykjavíkur, Prestafélag íslands, Áfengisvarnaráð, Átak til ábyrgðar, Í.V.T. Á ÓSKALISTANUM l ' fr=h r—1 ■ \\ \ . AKAI HLJÓMTÆKI MEÐ 5 ÁRA ÁBYRGÐ AKAI m370 samstæðan * 2x50 m/vatta * Útvarp með 5 stöðva minni á rás. * Geislaspilari með 16 laga minni. * 60 m/vatta (Two Way) hátalarar. * Fjarstýring og fl. * Ef að líkum Iætur mun þessí vinsæla Akai hljómtækjasamstæða slá öll fyrri sölu- met okkar. Þessí frábæra 100 m/vatta samstæða með vönduðum geislaspilara og fjarstýringu mun reynast ómetanleg eígn þegar fram Iíða stundír. (Réttverð 62.900.) Fermíngartílboð kr. 49.900. AKÁI 5ÁRAÁBYRGÐ SENDUM í PÓSTKRÖFU SÍMI687720 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA g

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.