Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1996, Qupperneq 4

20
FÖSTUDAGUR 23. FEBRÚAR 1996
■Æk
T Ó N L I S
LJ j'J
Tori Amos - Boys for Pele
A A A _i
mrPctck
Tilfinningarík
tónlist
í síðustu viku fjallaði ég hér um plötu kanadísku söngkonunnar
Alanis Morrisette og lét þess getið að það færi ekki milli mála að
söngkonunni væri mikið niðri fyrir og hún eiginlega foxill út í liflð
og tilveruna. Hún er ekki ein um þetta í söngkvennasveit því þegar
hlýtt er á nýjustu plötu Tori Amos, Boys For Pele, fer það heldur
ekki milli mála að hún hefur lent í ýmsum hremmingum. Ég er ekki
að taka þetta fram þessum konum til hnjóðs; þvert á móti, þær eiga
hrós skilið fyrir að nota sára persónulega reynslu til að töfra fram
það besta í sjálfum sér. Hræddur er ég um að karlkyns popparar
myndu ekki bera tilfinningar sínar svona á torg og syngja heldur
Baby I Love You, eins og ekkert hefði í skor-ist. Tori Amos hefur
reyndar alla tíð verið mjög persónuleg i textum og það að mínu mati
lyft tónlist hennar upp í æðra veldi. Og tilfinningaflæðið skapar ekki
bara dýpt í textum hennar heldur líka í lagasmíðum og ekki síst í
hljóðfæraleiknum, en hún sýnir hér einstök snilldartilþrif á píanóið.
Lögin eru á lágu nótunum velflest, tilfinningaþrungin og melódísk.
Platan er ekki auðgripin frekar en aðrar plötur sem ganga á djúpið
og krefst nokkurrar þolinmæði, en hún er ríkulega launuð.
Sigurður Þór Salvarsson
Joan Osbourne - Relish
★★★
Rótgróið
gæðarokk
Það virðist engum blöðum um það
að fletta að einn helsti vaxtarbrodd-
urinn í bandarísku rokki eru ungar framsæknar stúlkur. Um leið er
umhugsunarvert að þær fara frekar fram einar síns liðs undir sínu
nafni á meðan strákarnir hópa sig saman í hljómsveitir. Joan Osbo-
urne er eitt nýjasta afsprengi þessa vaxtarbrodds en margir ættu að
kannast við lagið One of Us af þessari fyrstu sólóplötu hennar. Ekki
er hægt að segja að Joan Osbourne sé neinn boðberi nýrra tíma vest-
anhafs; hún er auðheyrilega rótgróin í bandarísku blúsrokki sem er
blandað eilitlum kántríkeim. Uppskriftin er sem sagt sú sama og
gafst svo vel fyrir Sheryl Crow í hittifyrra og reyndar svipar þeim
tveim til um margt þó Ösbourne sé öllu rokkaðri en Crow. Þær hafa
til að mynda ekki ósvipaðan söngstU. Styrkur þessarar plötu liggur
aðallega í jöfnum og stöðugum gæöum lagasmíðanna og þar á söng-
konan sjálf stóran hlut að máli ásamt gítarleikara sínum, Eric
nokkrum Bazilian. Hann á þó einn heiðurinn af hinu stórgóða lagi,
One ofUs, sem hefur fyrst og fremst vakið athygli á þessari plötu. En
platan á athyglina skilið sem heUd því hér er mörg önnur lög að
finna seni gefa One of Us lítið eftir. Relish lofar því mjög góðu fyrir
Joan Osbourne og gefur fyrirheit um að þarna sé framtíðarstjarna á
ferð.
Sigurður Þór Salvarsson
Garbage-Garbage
★★
Ekkert rusl
„Dururu duuru, dururu duuru...“
er laglínan sem maður tekur fyrst
eftir þegar hlustað er á Garbage.
Lagið „Queer“ hefur vakið á þeim verðskuldaða athygli. Falleg meló-
día og grípandi gítarlína er einmitt meðalið við leiðindum. En við
fyrstu hlustun virtist breiðskífan einungis lögum ofaukin smáskífa
eins og svo oft vill verða þessa daganna. Þess má samt geta að fyrsta
hlustun svikur oftar en ekki.
Rífandi gítarútsetning lagsins „Supervixen" fer fljótlega að endur-
óma í hausnum á manni og við tók popplagið „Only Happy When It
Rains“, frumleg laglína lagsins „Not My Idea“ bankaði á hlustir og
lokaballaðan „Milk“ endurskapaði ákveðna Portishead stemmingu,
uns undirritaður stóð upp og sagði við sjálfan sig: „Þetta er bara
nokkuð gott stöff".
Garbage er hljómsveit sem á framtíðina fyrir sér í bransanum og
kæmi ekki á óvart þó hún ynni verðlaun sem „bjartasta vonin" á ein-
hverri tónlistarhátíðinni þetta árið. En því miður eru lögin ekki öll
eins góð og þau sem að ofan eru talin. Afgangurinn telst hvorki upp-
hefjandi né niðurrífandi, hvorki fugl né fiskur, hvorki... eða eins og
stjörnugjöfin gefur til kynna.
Frumlegheit eru engu að síður til staðar, söngkonan er sjarmer-
andi og hljóðfæraleikur er viðunandi. Það er örugglega hægt að segja
ýmislegt um þessa tegund tónlistar, en ekki að hún sé algjört rusl.
Hápunktamir rísa einfaldlega það hátt.
Guðjón Bergmann
PV
Gallabuxur og tónlist:
Hvað er
Babvlon Zoo?
Tíska og tónlist
hafa alltaf farið
saman, alla vega
haft áhrif á hvort
annað. Tónlistar-
menn og ráðu-
nautar þeirra hafa
kynnt nýjar hár-
greiðslur, nýjar
snyrtivörur og
nýjar fatalínur
fyrir unnendum
sínum, sem hafa
síðan gleypt það
sem fyrir þeim er
haft nánast hrátt.
Levi’s galla-
buxnafyrirtækið
hefur haft mikil
áhrif á vinsældir
tónlistar og tón-
listarmanna með
vel útfærðum aug-
lýsingum sínum,
enda hafa
sældir buxna
þeirra ekki dvínað
síðan Levi sjálfur
ákvað að striga-
tjaldið hans gæti
verið fótum hans
betri vörn við
vinnuna en líkam-
anum við svefn-
inn.
í dag eru hljóm-
sveitir þær sem
hafa orðið þeirrar
lukku aðnjótandi
að koma fram í
Levi’s gallabuxna
auglýsingu orðnar
nokkuð margar.
Gömul lög hafa
verið vakin af
djúpum svefni sín-
um (hver man
ekki eftir Johnny Cash laginu „Ring
of Fire“) og nýjar hljómsveitir hafa
verið kynntar til leiks, líkt og gerð-
ist nú ekki alls fyrir löngu þegar
hljómsveitin Babylon Zoo kynnti
lagið „Spaceman" fyrir auglýsingar-
áhorfendum. En býr eitthvað meira
á bak við þá sveit en ódýrt auglýs-
inga„gimmik“? Athugum málið.
Drengurinn með
röntgenaugun
Samkvæmt skrifum erlendra
blaða er hljómsveitin Babylon Zoo
ekki hljómsveit, heldur starfar hún
fyrir tilstilli eins manns, nánar til-
tekið Jas Mann. Mann er sambland
af Asíubúa og amerískum indíána
og er með blá augu. Poppsérfræð-
ingar hafa líkt leikrænu útliti hans
við útlit Davids Bowie og Suede,
stefnu hans við Stone Roses, raf-
rænni orku hans við orku Nine
Inch Nails og upptökustjórninni við
ótvíræða hæfileika Prince. Tónlist
hans er sem sagt nokkuð niðurnegld
um tíma. En það
var ekki fyrr en
hann sendi Clive
Black (þá hjá EMI)
demospólu undir
nafninu Babylon
Zoo árið 1993 að
hiólin fóru að snú-
ast. Black hraðaði
sér á tónleika hjá
sveitinni (sem „by
the way“ vilja
verða mjög stórir)
og viku síðar var
hljómsveitin kom-
in á samning.
Næstu tvö ár fóru
hins vegar í flutn-
inga Black frá EMI
til Wamer og aftur
til baka og Mann
fylgdi með. „Það er
nefnilega trú mín
að hljómsveitir
skrifi undir samn-
inga vegna fólks,
ekki fyrirtækja,"
segir Black sem
segist enn fremur
munu hengja sig ef
nýja platan með
Babylon Zoo fer
ekki á toppinn fyr-
ir apríllok.
Lokin á þessum
flutningum voru
þegar fýrsta smá-
skífan af plötunni
„The Boy with the
X-Ray Eyes“ kom
út 15. janúar eftir
að hafa birst í
gallabuxnaauglýs-
ingu. Lagið er nú
þegar orðið heims-
frægt undir nafn-
inu „Spaceman“.
Ánægður
með frægðina
Hann gengur víst um með silfrað
naglalakk sem hann fær að setja á
þumalfingur þeirra blaðamanna
sem taka við hann viðtal, það hjálp-
ar honum til að slaka á. Jas Mann
er orðinn frægur og er ánægður
með það: „Mig langar til að allt
gangi í haginn. Ég vil að lögin mín
heyrist jafnt í Kína og Chile. Ég hef
engan tíma fyrir hljómsveitir sem
kvarta undan frægðinni. Eftir
hverju eru þær eiginlega að sækj-
ast? . ..“
Maðurinn sem Mann hefur fylgt,
þ.e, Clive Black, er ekki hræddur
um að Babylon Zoo verði enn ein
tískubólan, hann segir efnið einfald-
lega of gott. Við hin bíðum bara og
sjáum til hvað þessi vinsælasta
hljómsveit ungdómsins í dag getur
selt margar gallabuxur og samið
marga smelli til viðbótar.
-GBG
„Mig langar til að allt gangi í haginn. Eg vil að lögin mín heyrist jafnt í
Kína og Chile.“ segir Jas Mann.
af þessum poppsérfræðingum og
gefur það honum sjálfsagt lítið svig-
rúm til athafna eftir þessar gífur-
legu vinsældir. En hver er Jas
Mann?
Að hans eigin sögn veit hann til-
tölulega lítið um tónlist (sem kann
að þykja undarlegt miðað við ný-
stárlegan hljóminn). Hann er uppal-
inn í Wolverhampton að hætti
Punjabi indíána og í æsku sinni átti
hann ekki einu sinni plötuspilara. í
staðinn var æska hans lituð ævin-
týraljóma bíómynda. Þegar hann
fór síðan að hlusta á tónlist átti
hann erfitt með að gera svo án þess
að koma henni sjónrænt fyrir sig.
„Ætli það sé ekki þess vegna sem ég
vil koma minni tðnlist fram á sjón-
rænan hátt,“ segir Mann.
Uppgötvaður 1993
Jas Mann söng á sínum tíma með
hljómsveitinni The Sandkings sem
hitaði meðal annars upp fyrir Stone
Roses og The Happy Mondays á sín-
Enn þá til sölu -
Bítlavinafélagið:
★★★
Þessi safnplata gefur góða mynd
af ferli Bítlavinafélagsins, hvernig
hljómsveitin þróaðist frá því að
vera hrein grinsveit upp í að taka
hlutverk sitt í fyllstu alvöru.
-SÞS
Life - The Cardigans:
★★★
Fróðlegt verður að fylgjast með
framvindu mála hjá The Cardig-
ans því hljómsveitin er allrar at-
hygli verð og kemur að mörgu
leyti með nýjan ferskan tón inn í
poppflóruna. -SÞS
Sortner du sky: - Klakki:
★★★
Það býr metnaður á bak við tón-
list þá sem danska hljómsveitin
Klakki flytur á plötu sinni Sortner
du sky en nafnið er tekið eftir ís-
lensku ljóði, Sortnar þú ský. -HK
All in the Mind -
Bucketheads:
★★★Á
Platan í heild sinni gefur frum-
smíð The Bucketheads ekkert eft-
ir. Á henni er að finna tólf lög sem
valda sælu, gleði og fótafrelsun
sem á engan sinn líka.
-GBG
Jagged Little Phil - Alanis
Morrisette:
★★★
Tónlistin er afsprengi hefðbund-
ins amerísks rokks en þó með eilít-
ið hráum evrópskum keim, ekki
síst í söng og túlkun sem skapar
plötunni um leið ákveðinn ferks-
leika og sérstöðu.
-SÞS