Dagblaðið Vísir - DV - 22.05.1996, Qupperneq 2

MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 1996 JjV
22 eilífu
DV fylgdist með brúðkaupi:
Yndislegur og hamingjuríkur dagur
- segja brúðhjónin
önnur um að greiða brúðarmeynni, ein um
brúðarvöndinn, skreytingar í kirkjunni,
veislusalnum, bílnum og fleira mætti telja.
Ekkert
stressaður
„Dagurinn var mjög góður en mér fannst
þetta alveg ótrúlegt. Ég var ekkert sérstaklega
stressaður þegar kom að sjálfri athöfninni.
Það var miklu auðveldara að fara í gegnum
þetta heldur en mig hafði grunað. Ég kveið
fyrir til að byrja með en síðan var þetta ekk-
ert erfitt," segir Sigurður.
Bílstjórinn sótti Kristjönu, móður hennar
og dóttur á skreyttum bíl um hálffjögurleytið.
Móðir hennar leiddi hana inn kirkjugólfið,
íklædd íslenskum búningi, þar sem faðir
upp úr orði Guðs og lofgjörðartónlist.
„Ég er ekki viss um að við hefðum haft
svona mikla viðhöfn nema af því við eigum
svo góða að. Þaö eru listamenn á hverju strái
í vinahópi okkar. Þetta varð að raunveruleika
með hjálp alls þessa fólks og fjölskyldu okkar.
í hjarta okkar erum við mjög þakklát öllu
þessu fólki en þó fyrst og fremst Guði sem við
trúum að hafi leitt okkur saman og gefið okk-
ur þennan yndislega dag,“ segir Kristjana.
Bíllinn beið eftir þeim nýgiftu við kirkjuna
og haldið var í myndatöku. Eftir það var hald-
in 100 manna veisla í safnaðarheimili Háteigs-
kirkju þar sem fluttar voru ræður, sungið og
sprellað. Ungu hjónin eyddu brúðkaupsnótt-
inni á nýju heimili sínu og tóku síðan á móti
nánustu ættingjum þar daginn eftir og tóku
upp gjafirnar.
-em
„Þetta var yndislegur dagur,“ segja þau
Kristjana Hlöðversdóttir sjúkraþjálfari og Sig-
urður Víkingsson, deildarstjóri hjá Samskipt-
um, sem gengu í það heilaga fyrir tveimur
vikum. Brúðhjónin leyfðu DV að fylgjast með
brúðkaupinu frá því brúðinni var greitt og
hún máluð og þar til hún steig inn í skreyttan
bílinn sem virðuleg frú. Brúðhjónin eru bæði
meðlimir í Veginum, kristnu samfélagi, og
voru gefin saman af Samúel Ingimarssyni for-
stöðumanni í kirkju safnaðarins í Kópavogi.
Kristjana og dóttir hennar, Sólveig Ásta, voru
í prinsessukjólum og hann í kjól og hvítu frá
Brúðarkjólaleigu Katrínar.
„Þegar dagurinn rann upp vorum við ótrú-
lega róleg og fundum bæði frið Guðs í hjörtum
okkar. Dagana áður hafði verið mjög mikið að
gera hjá okkur, bæði við að undirbúa sjálft
brúðkaupið og eins við að undirbúa flutninga
i nýja íbúð sem við fengum loksins afhenta
daginn fyrir
brúðkaupið. Þar
gistum við í
fyrsta skipti á
sjálfa brúðkaups-
nóttina," segir
Kristjana.
Kristjana gisti
heima hjá bestu
vinkonu sinni og
fór þaðan heim
til systur sinnar
þar sem hún var
máluð og greidd.
Um morguninn
lauk Sigurður við
það sem vantaði
upp á undirbún-
ing brúðkaupsins
og slakaði á. Ann-
ars sáu vinkonur
Kristjönu að
mestu um undir-
búninginn. Ein
sá um hárgreiðsl-
una, önnur um
snyrtingu, enn
hennar er látinn, og dóttir hennar, Sólveig
Ásta, gekk á eftir og hélt á slóðanum.
„Mér leið mjög vel þegar ég gekk inn
kirkjugólfið og var mjög hamingjusöm og
glöö. Þetta var allt mjög óraunverulegt. Ég
klökknaði svolítið þegar ég sá Sigurð stánda
og bíða eftir mér,“ segir Kristjana.
Ég varð
viðkvæmur
„Ég sá ekki kjólinn fyrr en í kirkjunni.
Minningin um það þegar Kristjana gekk inn í
salinn stendur upp úr deginum. Hún var svo
falleg. Ég varð svolítið viðkvæmur við að
horfa á hana,“ segir Sigurður.
Athöfnin hjá Veginum er svipuð og hjá
þjóðkirkjunni en eins og alltaf er lagt mikið