Dagblaðið Vísir - DV - 17.07.1998, Síða 9

Hafnfirðingnum Söru Guðmundsdóttur lætur best að syngja. Það segir hún að minnsta
kosti sjálf. Samt finnst henni leiðinlegt að koma fram og þótt henni þyki vænt um bæinn
sinn segir hún hann mesta slúðurbæjarfélag landsins. Sara er í hljómsveitinni Lhooq sem
vakti fyrst athygli þegar hún hitaði upp fyrir David Bowie í íslandsheimsókn hans.
_ * ' t
Vallarslræti
Kæmnergade
Man bara það sem hún vill
Síöasta sumar voru hengd upp rústrauö götu-
skilti i gamla miöbænum þar sem gömul nöfn
gatna og stræta voru skrifuö smáu letri undir
hinu opinbera heiti þeirra. Þannig geta þeir
sem horfa í kringum sig komist aö því aö Vall-
arstræti (sem er reyndar ekkert stræti) hét
eitt sinn Kamnergade. Gallinn viö þessi skilti
er hins vegar sá aö þessi tilvisun til sögu
Reykjavikur er frekar eintóna - það er eins og
borgin muni aðeins þaö sem hún vill muna. Ef
borgin vildi kannast viö sögu sina ætti því aö
koma fram á Vallarstrætis-skiltinu aö þarna
var eitt sinn kallaö Hallærisplan. Og áöur en
þaö fékk þaö gööa nafn hét þaö Hótel íslands-
planið. En hvorugt þessara nafna kemurfram,
frekar en Steindórsplaniö eöa önnur nöfn úr
nýliöinni sögu. Þeir sem bjuggu til skiltin hafa
viljað hefja sögu Reykjavíkur upp á dálítiö
finna plan.
Krókódílarnir svæfðir
Leikrit Hallgrims H. Helgasonar, Vorkvöld meö
krókódílum, sem var sett á dagskrá Þjóöleik-
hússins áriö 1996 og 1997, án þess aö kom-
ast upp á sviö, er nú enn og aftur í hættu.
Ástæöan er ekki sú að Stefánl Baldurssynl
þyki leikritiö vont heldur er hann hræddur viö
starfsaðferöir Hallgrims sem vill ekki Ijúka
verkinu nema í samráöi viö leikara meöan á
æfingatímabilinu stendur. Slíkt er ekki þekkt
hjá stóru leikhúsunum hér á landi en er vel
þekkt erlendis. Stefán vill prufa þetta en á
erfitt meö aö taka af skariö.
Bowie bara imii kall
„Það er sorglega lítið gert fyrir
tónlistarfólk á íslandi. Enginn á
möguleika á að verða hálaunaður á
tónlist hér og þorri góðra tónlistar-
manna flytur af landi brott til að fá
notið sín. Þetta er slæmt fyrir ís-
lendinga sem eiga frjóa tónlistar-
menn í hveiju homi,“ segir Sara
Guðmundsdóttir, söngkona hljóm-
sveitarinnar Lhooq.
Sara er aðeins tæplega tvítug en
hefur verið viðriðin hljómsveitir
frá unglingsaldri. Fyrst söng hún
bakrödd í Bubbleflies og síðar var
hún í hljómsveitinni Funkstrasse
sem var tíu manna band. Hljóm-
sveitin Lhooq hefúr verið til í þijú
ár og hana skipa þrír fyrrverandi
meðlimir Funkstrasse, Pétur Hall-
grúnsson, Jóhann Jóhannsson og
Sara.
Rugluð í London
„Ég er samt langt því frá óánægð
með ísland. Reyndar finnst mér ís-
land æðislegt land og ég vil alltaf
eiga heima héma. Ég kann svo vel
að meta kyrrðina. í stórborg eins og
London er til dæmis svo mikill erill
að ég verð rugluð þar,“ segir Sara
og ekki að ástæðulausu að hún
nefliir London. Þar býr nefhilega
kærastinn hennar, Chris.
„Nú hef ég ekki hitt hann í heil-
an mánuð. Helst vildi ég að hann
gæti flust hingað til mín. Það er
bara miklu iíklegra að ég flytji út til
hans í allan erilinn. Sérstaklega ef
okkur gengur vel í Lhooq því úti er
miklu meiri markaður fýrir okk-
ur.“
Frægar frænkur
Sara segir sönginn hafa fylgt
henni alla ævi og heldur því fram að
hún hljóti að hafa verið óþolandi,
syngjandi bam. í foðurættinni era
margar söngkonur og má þar nefna
Möggu Stínu, Margréti Ömólfsdótt-
ur og Kötiu Maríu.
„Þessi söngáhugi virðist þó loða
við kvenfólkið í ættinni. Ég man
bara ekki eftir neinum syngjandi
frænda. Pabbi flautaði mig alltaf í
svefn, hann er góöur í því og ég man
hvað það var notalegt að sofha við
blísturtónana hans.“
Indæll snillingur
Hljómsveitin Lhooq vakti fyrst at-
hygli fjöldans þegar David Bowie
valdi hana til að hita upp fyrir sig á
tónleikum hans hér á íslandi. Þá var
Sara aðeins sautján ára og segist
ekki hafa gert sér almennilega grein
fyrir því þá hversu mikill heiður það
var að hita upp fyrir hann.
„Ég var enginn sérstakur aðdá-
andi hans og hafði eiginlega aldrei
hlustað á tónlistina hans. Þess vegna
fannst mér ekki mjög tilkomumikið
að hitta hann. Mér fannst hann bara
lítill en minnist þess samt sérstak-
lega hvað hann var kurteis og in-
dæll. Hann var ofsalega áhugasamur
um það sem við vorum að gera og
sagði meira að segja að hann hefði
lengi verið að reyna það sama og
okkur hafði tekist Viö vorum mjög
hissa á þessu og auðvitað pínulítið
upp með okkur. Það er samt ekki
fyrr en núna að ég geri mér almenni-
lega grein fyrir að ég hitti þama
snilling. Engan annan en David
Bowie. Vá!“
Slúðurbæjarfélag
Lhooq hefúr aðeins tvisvar komið
fram og þá em Bowie-tónleikamir
taldir með. Hins vegar er von á diski
frá sveitinni í september.
„Mér finnst svo leiðinlegt að koma
fram. Þetta er einhvers konar fælni
sem ég ræð ekki við. Það er miklu
betra að vera í stúdíói. Ég er skít-
hrædd við allt og alltaf að passa mig
á öllu í sambandi við tónlistina.
Þetta væri miklu minna mál ef við
værum í útlöndum. ísland er svo lít-
ið land, allir þekkja alla og það er
svo hrikalega auðvelt að verða fræg-
ur. Þá er maöur líka um leið lentur
á milli tannanna á fólki. Ég hef þeg-
ar heyrt margar kjaftasögur af mér
sem líklega era sprottnar af öfúnd.
Ekki bætir úr skák að ég bý í mesta
slúðurbæjarfélagi landsins," segir
Sara og á þá við Hafnarfjörð.
„Hafnatijörður er samt yndislegur
bær og ef ég mun koma til með að
búa á íslandi þá verður það í Hafn-
arfirði. Þetta er svo mikill bær og
Hafnfirðingcir era opnir og skemmti-
legir upp til hópa. Það er að minnsta
kosti almenn skoðun ferðamanna
sem hingað koma,“ segir Sara sem
stundaði nám sitt í Hafnarfirði og
vinnur að sjálfsögðu þar líka. Á
sumrin í golfekála Keilis en á vet-
uma í Hafnarfjarðarleikhúsinu. Þar
lék hún eitt sinn stórt hiutverk í
Bugsy Malone en í golf fer hún ekki
af ótta við að meiða einhvem.
Sara syngur
Sara er alin upp í bahá'í trú. Hún
segist hafa kynnt sér ýmis trúar-
brögð og á endanum komst hún að
því að bahá'í er það sem hentar
henni best
„Þetta era yngstu trúarbrögð
heimsins og þess vegna era þau nær
samtímanum og þeim raunveruleika
sem við lifúm í. Þar er allt byggt á
einingu kynþátta og trúarbragða og
jafnrétti kynjanna. Kristur hefði til
dæmis aldrei getað sagt „Ókey. Nú
vil ég sjá jafnrétti á milli kynjanna."
Það hefði aldrei virkað þar sem
hann var uppi á vonlausum tíma fyr-
ir svoleiðis yfirlýsingar,“ segir Sara.
Samstarf hljómsveitarmeðlima
Lhooq er með afbrigðum gott, að
sögn Söra. Hlutverkaskiptingin er
þannig að strákamir semja og Sara
syngur.
„Ég hef aldrei þorað að prófa að
semja góða tónlist. Ég er svo rög við
allt svona. Eflaust gæti ég það alveg
en strákamir standa sig vel og því
skyldi ég þá blanda mér inn í það?
Mér lætur best að syngja.“ -ILK
Astró eignast útibú
í ágúst mun veröa opnaöur nýr skemmtistaö-
ur á fyrstu hæöinni í Egils Jacobsen-húsinu í
Austurstræti - þessu meö Davíösstjömunni á
mæninum. Síöastliöiö haust stefndi Tömas Á.
Tómasson á Borginni aö því aö opna þama
staö en þaö strandaði á leyfisveitingum og
öörum leiöindum borgaryfirvalda. Nú ætla
Astró-menn, með Einar Báröarson í broddi
fylkingar, aö gera aöra tilraun og opna þama
eins konar klúbb þar sem fastagestir njóta
ýmissa sérréttinda. Það er orðið ár og dagar
síöan þetta var reynt hér síöast - eöa þegar
neösta hæöin á Óöal var lokaður klúbbur um
1980. Á nýja staðnum veröur hægt aö boröa,
drekka og reykja vindla, en sérstakir vín- og
vindlakjallarar veröa undir staönum þar sem
dekraö veröur viö smekkmenn á þessar vörur.
Einn lítill indíáni á heimleið
Torfi Frans Ólafsson, sem sett hefur upp
heimasíöur One Little Indian I vetur, mun hafa
fengið nóg af vistinni í London og ætlar aö
flytja heim I haust. Félagi hans, Elnar Öm
Benediktsson, er hins vegar kátari I vistinni
og ætlar aö flytja út með fjölskylduna. Einar er
að taka upp eigiö efni sem koma mun út í
haust auk þess sem hann sér um netsíður
One Little Indian og dótturfyrirtækja.
17. júlí 1998 f Ó k U S
9