Alþýðublaðið - 09.11.1921, Blaðsíða 2

I
AL£»?Ðt?BLAÐlÐ
Vetrarstígvél fyrir börn fást í lialii á Laugoveg 17 A.
Afgreidsla
blaðsins er í Alþýðuhúsinu við
Ingóifsstræti og Hverfisgötu,
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg, í síðasta lagi
kl. io árdegis baon dag sem þær
eiga að koma í biaðið.
Áskriftagjald ein tr. á oiánuði.
Augiýsingaverð kr. j 50 cn, eind.
Útsölumenn beðnir að gera skii
til aígreiðsiurmar, að minsta kor,ti
ársfjórðungsiega.
stæðum manna en ciðurjöfnunar
nefndin, eða heflr bæjarstjórnin
rannsakað þær beturf Ef svo er,
þá er bezt fyrir bæjarstjórn sjáíía
að jafna niður, og það ætti hún
að fá.
Mér blandast ekki hugur um,
að i sumar réði knnmngs og
*klíku“-skapur með manninn með
þúsund króna eftirgjöfina. Én hvað
hefir stjórnað 35 þúsund króna
gjöfinni til Coplands? Sjálfsagt eitt-
hvað mikið. Annars verður manni
erfitt að skilja svona frumhlaup.
Enn hefði ekki verið eær að veita
atvinnu fyrir þetta fé? Eða verja
þvf til stuðnings fátækum fjöl
skyldum. Einhvernveginn hefði að
Ifkindum mátt koma því fyrir
bænum til hagræðis. Er það tii
að geta framvegis veitt þeim er
síst skildi svona gífurlegar íviln-
anir, að bæjarstjórn vlil ekki breyta
fyrirkomulagi um niðurjöfnun. —
Spyr sá, sem ekki veit. Enn eitt
veit eg, það cr eina rétta svarið
við svona aðförum, er það, sð
niðurjöfnunarnefndm segi af sér.
Tíminn leiðir í Jjós, hvort hún
gerir það.
Reykjavfk 4 aóv. 1921.
Felix Guðmundsson.
Flutningsgjöld
Eimskipafélagsins
á varningi verða að sögn iæhkuð
um á að giska 30% frá nýári.
Aiþbi. hefir ekki heyrt um hvort
fólksflutningsgjöid lækka að sasna
skapi, en senniiegt er að þau
lækki sð minsta kosti þvf sem
því nemur.
Er Iðggjöf Yor og þjóðfé-
lagsbætur Yiðskiftamál?
1 Mbl. 3. þ. m., má iesa ettir-
farandi klausu með yfirskriftinni:
„Fjarstæðan mikla*; klausan er
kafli úr grein um Spánartollinn':
„Það er svaitara,' þegar reyst
er í þessu máli að æsa upp hugi
óviturra manna, raeð því að telja
þeim trú um, að hér sé um sjáif-
stæðismái að ræða. Spánverjar
séu að kúga íslendinga. . . . Því
er þannig varið, að tvær þjóðir,
sem viðskifti eiga saman, ræðast
við um fyrirkomulag viðskiftanna.
Hér er um vidskiftamál að rœða,
en ekki sjáifstæðisœál.,‘
Spánn býður íslandi, að það
skuir halda þeim toiikjörum, er
það hefir hingað til haft, þ. e.
beztu tollkjörum, gegn þvi, að það
leyfi innflutning á vínum, msð
þeim styrkleika, sem spönsk vín
hafa, þ. e alt að 21% vínanda.
Þetta getur f fljótu bragði Iitið
út eins og hreint viðskiftamáS,
eins og Mbl, fullyrðir að þuð sé.
Og samt er hrbplegt kalla
það viðskiftamál.
„Því er þannig varið, að tvær
þjóðir, sem viðskifti eiga saman,
ræðast við um fyrirkomulag við-
skiftatma,* segir Mbl. Es — ísland
hefir engin vínviðskifti við Spán
og hefir aldrei haft; það getur
því ekki rætt um fyrirkomulag
neinna slíkra viðskifta. Þvf það,
að Spánn ætlar að neyða ísland
til að kaupa af sér vöru, sem svo
vill til, að hann tramleiðir, en
ísiand aldrei hingað til hefir séð
ástæðu til að kaupa af honum og
nú á sfðari árum samkvæœí Iög
um sfnum jafnvd neitar yfirleitt
að kaupa, vegns. þess að það sé
þjóðinni skaðlegt — það getur
ekki kallast „viðræður ura fyrir
komulag viðskiftanna." Þá mætti
alveg eins kalb sama nafni þsð,
þegar Bretar og Frakkar neyddu
Kínverja forðum til að kaupa af
sér ópfum. í báðum tilfellura er
kúgunarvopnum beitt; tolistríð
hefir sama tilgang og vanalegur
hernaður; að beygja eina þjóð
undir vilja annara.
„Hér erum viðskiftarnál að ræða*
segir Mbi. Víð skulum skoða mál-
ið frá svoiftið annari hlið en áðan.
Við skuiutn þó byrja á því sama:
að nafninu tii má verja það, að
það sé kall&ð viðskiftamál: það
fjaiiar frá vissu sjónamiiði um
verzlun með saltfisk og vín. En
hversu iangt er samt nafnið „við-
skiftamái* frá kjzrna og saanleika
þessa máls; hversu viliandi — fult
af lygi. Þvf að „viðskiftin*, seat
Spánn býður Islandí upp á eru,
að það afnemi að miklu leyti iög,
sem það hefir sett sér um mál,
sem engum dettur f hug að neita,
að varði siðgæði og heilbrigði
hverrar þjóðar tneir en Iangflest
mál önnur, gangi í-.laad ekki að
þessu, hótar Spáan að tvöfalda
toil á nýkomri vöru, sem ísland
flytur þangað eftir ósk Spánverja
sjálfra. Tiiboð Spánar er þá: pen-
ingana eða loggjðflna. Þetta er
ránskapar en ehki viðskifti af
Spánar kendi. Þetta er sjálfsteeð■
ismál en ekki viðskiftamál afhertdi
hins unga íslenzka rikis.
Viðskiftamái! Hvaða lög gilda
á ískndi — og þsð f málum, sem
lúta að siðgæði og heiibrigði og
sízt er ætlað að vinna nokkurri
þjóð grandl Fiest er nú falti
Hefir Mbi. virkiiega sjálft tekið
eftir, hvað það er að fara? Það
virðiat óhugsandi. Það virðist ó-
hugsandi, að því hafi verið IJóst
það, sem eg fæ þó ekki betur séð,
en að hljóti að liggja flestum
mönaum í augum uppi: að það
er áifka sæmilegt fyrir rfki, að
skoða sannfæringu þjóðar sinnar
og !ög sín sem viðskiftamál, og
hvorki meira né minna en við-
skiftamál, eins og það er fyrir
emstakaa mann að Ifta þannig á
skoðanir sínar og ásetning. En
sá er þó mununnn á ríki og ein-
staklingi hér, að slfkt virðingar-
leysi fyrir sjálfum sér hlyti að vera
miklu örlagaþTOngnara, þar sem
helit ríki ætti í hlut. Þeir menn
og þ?,u blöð, sem hvetja þjóð sína
til siíkrar skoðunar á sjálfri sér
og tíki sínu hafa þunga ábyrgð..
B. B•