Alþýðublaðið - 12.11.1921, Qupperneq 1

1921
Lnugajdaginn 12. nóvember.
262. tölnbl.
ynrxði alþýðmmar.
Míne?va.
Míne?va«
IJpp til selja
verður ieikið í Iðnó sunnudaginn 13 þ m. (á morgun) ki. 81/?-
Friðfinnur Guðjónsson prentari Ies upp gam;.nsögu, og fleira verður
til skemtunar. — Nánar augiýst á morgun.
Áðgöngumiðar seldir í Iðnó frá kl. 10 á morgun
Mtkið er rætt um það nú í
Iheiminum sem kailað er alræði
aiþýðunnar, eða proietariatets
diktatur, á hinum Norðurlanda-
málunum.
Milli kommúnista (boisivíka) og
og annara jafnaðarmanna, stendur
hin rammasta deiia um þetta
atriði.
En við hvað er átt með alræði
aiþýðunnar, eða alræði öreiganna,
sem sumir neína þaðf
Aður en við förum að minnast
á airæðið, þá skulum við athuga
sem snöggast orðið öreigi, . og
livernig það er notað. Eftir ströng
ustu þýðingu orðsins ætti það að
líkindum að þýða sama og blá-
snauður maður; rnaður sem, eins
og sagt er í daglegu tali, ekki
ætti bót fyrir rassinn á sér.
En þessa merkingu hefír orðið
nú ekki, þegar taiað er um öreiga,
i sambandi við þjóðfélagsmál,
heldur hefír það þar sömu merk-
ingu og útlenda orðið proletar
sem víst er notað í öllum tungu-
málum heimsins nema íslenzku.
öppruna orðsins proletar er óþarfí
að rekja, það er nóg að segja
hér, að í jafnaðarmenskuritum
táknar orðið þann verkamann,
sem ekki á sjálfur nein framleiðslu
tæki, og þarf þvi að bjóða fram
vinnu sfna, sem hvem annsn
varning, Þegar talað er um öreiga-
iýðinn á íslenzku, er því átt við
verkaiýðinn, sem engin framleiðslu-
tæki á, og þarf að seija öðrum
vinnu sína.
Eu snúum okkur nú aftur að
airæðinu, hvort heldur . við nú
viljum kalla það airæði öreiganna
eða blátt áfram alræði aiþýðunnar.
Það er kusnugt flestum lesend-
um þessa blaðs, að hið endanlega
takmark, sem kommúnistar (bolsi
víkar) j og aðrir jafnaðarmenn
stefna að, er að framieiðslutækin
scu eign þjóðarinnar, og fram-
eiðslan sé rekin með hag heildar-
innar fyrir augum, í stað þess að
hún er nú eign nokkurra einstakl-
inga, atvinnurekendanna.
En kommúnista og hina, sem
við skulum bara kalla hér sóeial
ista, þó það sé útlent orð, greinir
á um aðferðina tii þess að ná
þessu takmarki. Sócialistar vilja
með því að reyna að ná meiri-
hluta { löggjafarþingunum, koma
því í framkvæmt, að framleiðslu-
tækin séu gerð að þjóðareign. En
þangað til það verður, vilja þeir
vinna að smá endurbótum, sem
geti caildað eitthvað kjör alþýð-
unnar.
Kommúnistar halda því aftur á
móti fram, að verkalýðurinn geti
sldrei náð meiri hiuta í neinu lög-
gjafarþingi, og þó svo væri þá
gætu sócialistar samt sem áður
ekki komið fram fyrirætlunum
sfnum um, að gera framleiðslutækin
að þjóðareign. Þeir segja, að stór
hiuti af almenningi í hverju iandi
sé elgerlega hugsunarlaus. Hann
fylgi blint þeim, sem ráða, en
fyrst og fremst fylgi hann í blindni
blöðunum, sem hann les, Nú hafa
þeir, sem vilja halda við núver-
ahdi fyrírkomulagi, það eru auð-
menn og atvinnurekendur, ráð á
því, að gefa út 100 dagblöð, fyrir
hvert i, sem sócialistar gefa út.
Þeir eiga því svo að segja alt af
vfsan meiri hluta, þvf með alls-
konar lygum um jafnaðarstefnuna,
og um fram alt rógi um sócialista-
foringjana, sem þeir iáta biöð sfn
óspart flytja, er auðvelt fyrir þá
að haida sfn megin hinum hugs
unarlausa fjölda, sem fyr var
nefndur. Fari nú samt sem áður
Alþýðufræðsla Stúdentafél.
Dm listayerk Forn-Egypta
talar Matthías Þórðarson forn
menjavörður á raorgun kl. 3 e. h.
í Nýja Bíó. — Skaggamyndir
sýndar. — Áðgöngueyrir 50 aur.
svo, að þeir næðu meiri hluta í
þinginu, og færu að gera fram-
leiðslutækin að þjóðareign, þá
mundu þeir sennilega missa mefri
hlutann svo að segja strax aftur.
— Atvinnurekendurnir, sem sæu
gróða símstn háska búinn, mundu
gefa út 500 blöð fyrir hvert eitt
blað verklýðsins, og það væri
sennilega auðvelt, að telja nógu
mö'rgum trú um það, að sóciaiista-
foringjar væru að svæla alt undir
sig, í eigin hagsmuna skyni. —
Reynslan sýnir, að menn eru afar
tortrygnir f fjármáium. En kæmi
þetta ekki nógu fljótt að gagni,
mundi auðvelt að gera sér litið
fyrir, sð gera byltingu; það muadi
handsama alla sócialista-foringja,
og setja upp nýja stjórn, sem
fylgdi auðvaldinu, en láta herrétt
dæma til dauða eða til æfílangs
fangelsis aila sócialista, er þeir
óttuðust. Auðvaldið hefír hervaid-
ið alstaðar á sfnu bandi, af þvf
herforingjarnir eru al$taðar ein-
göngu úr yfírstéttinni. En gætu
þeir gert þetta fyrir aimenningi?
Já, því þeir mundu láta blöð sín
bera látlausan óhróður á sócialista-
stjórnina, svo sem landráð, fjár-
svik o. s. frv., og þeir mundu-