Dagblaðið Vísir - DV - 20.10.2000, Qupperneq 7

A hverjum degi rekumst við á einhvers konar þjónustufólk sem alltaf er tilbúið að veita okkur þjónustu
sína. Kassadaman í stórmarkaðinum rennir mjólkinni og brauðinu í gegnum kassann, barþjónn blandar
handa okkur dýrindis kokkteila og í flugvélinni er það flugfreyjan eða flugþjónninn sem stjanar við
okkur og sér til þess að flugið verði sem ánægjulegast. Hér segja nokkrir hressir einstaklingar úr
þjónustugeiranum frá eftirminnilegum atvikum sem upp hafa komið í starfinu því eins og gefur að skilja
getur kúnninn ekki alltaf haft rétt fyrir sér.
Eftirm
úr þjónustusta
ir því. Hinum reyndari í bransan-
um fannst hins vegar frekar fyndið
að ég hefði valið algjöra gungu til
að bjarga öðrum. Nokkrum sinnum
lenti maður i því að opna salemin
og sjá þá farþega sitja á hækjum
sér á saleminu og einu sinni i Afr-
íku gerði einn farþeginn þarfir sín-
ar á flugvellinum við hliðina á flug-
vélinni."
Ólafur Teitur segir að sumum sé
gaman að þjóna en öðrum ekki.
Honum fannst gaman að þjóna
fólki frá Austur-Asíu, til dæmis
Malasíu og Fillipseyjum en segir
að Egyptarnir og Arabarnir hafl
verið miklu blóðheitari og með
meiri hamangang og stundum
hefði því þurft að brýna raustina
en aldrei kom þó til neinna handa-
lögmála.
Gungan við neyðar
Rakel Anna Másdóttir fram-
haldsskólanemi vann sem
kassadama í stórverslun úti á
landi í rúmt eitt og hálft ár. Hún
hefur einnig unnið við afgreiðslu í
sjoppu. „Einu sinni varð ein sam-
starfskonan min í búðinni, sem ég
var að vinna í, fyrir smáóhappi.
Við hliðina á afgreiðslukassanum
hennar var vigt til að vigta vörur
eins og grænmeti og ávexti. Hún
hafði óvart lagt höndina upp á vigt-
ina þegar viðskiptavinur kom að
kassaniun og leggur á vigtina stóra
vatnsmelónu sem auðvitað lenti
beint ofan á hendinni á stelpunni.
Hún meiddist á einum fmgrinum
og ég held að hann hafi farið úr lið.
Annað atvik sem átti sér stað í
sömu búð var að eldri maður kom
nokkrum sinnum í búðina og í
hvert skipti sem hann kom laum-
aði hann inn á sig hlutum og stal
úr búðinni. Hann kom hins vegar
alltaf aftur með vörurnar og fékk
innleggsnótu. Þetta komst síðan
upp þegar hann var búinn að leika
sama leikinn nokkrum sinnum."
Að mati Rakelar er allt í lagi að
vinna við afgreiðslustörf í smátíma
en það er ekki starf sem hún gæti
hugsað sér að vera í til lengri tíma.
Hún segir að viðskiptavinimir geti
verið mjög misjafnir en það sé
langleiðinlegast að afgreiða fólk
sem er alltaf að kvarta yfir ein-
hverju eins og til dæmis hvað allt
sé dýrt.
I
eitthvað kemur upp. Þannig að í
þeim mega til dæmis ekki sitja
böm og gamalmenni. Ég er að fylgj-
ast með Tyrkjunum þegar þeir eru
að labba inn í vélina og þá kemur
einn náungi sem mér líst ansi vel á
og ég bið hann að setjast þama við
neyðarútganginn hjá mér. Hann
var klæddur í hvíta skikkju eins og
flestir pílagrímarnir em á þessu
flakki sínu. Þetta var um þriggja
tíma flug og náunginn situr þama
og er bara ágætis náungi. Hann tal-
aði litla ensku en ég gat samt
rétt og þegar aumingja maðurinn
fékk reikninginn og ætlaði að fara
að borga stóð á reikningnum: Ann-
að: tíu krónur. Hann átti sem sagt
að borga aukalega fyrir að hafa
fengið flugu í súpunni.
Annað skondið atvik kom upp á
síðasta ári þegar ég var að þjóna á
öðrum veitingastað. Á þessum tíma
var mikil umræða um fíkniefna-
neyslu í þjóðfélaginu vegna allra
stóru fikniefnamálana sem höfðu
komið upp. Þá kom fjölskylda
nokkur tU að fá sér að borða og
hún byrjaði á að fá sér
fordrykki. Nokkm seinna pantar
eitt barnið kók hjá mér. Ég sagði þá
mjög alvarlegur, miðað við umræð-
una í dag: Hvort viltu fá það I poka
eða glasi? Fjölskylda tók þessu ekk-
ert illa og fannst það bara fyndið.“
Jói segir að það geti verið mjög
skemmtilegt starf að þjóna öðrum
og á finum veitingahúsum hefur
viðskiptavinurinn næstum alltaf
rétt fyrir sér, að hans mati. Hann
segist aldrei hafa lent í því að
missa glas eða disk ofan á við-
skiptavini en stundum hafí það þó
komið fyrir að pantanir hafi verið
afgreiddar vitlaust.
Ólafur Teitur Guðnason, frétta-
maður á RÚV. var flugþjónn hjá
flugfélaginu Atlanta á árunum 1996
til 1998 og starfaði þá í pilagríma-
flugi fyrirtækisins. „Einu sinni
voru við að fljúga frá Jedda i Sádi-
Arabíu til Ankara í Tyrklandi og
þetta var fyrsta eða annað flugið
mitt. Við sem flugþjónar eigum að
velja i sætin á móti okkur sem em
sætin við neyðarútgangana og
reyna að velja eitthvert fólk sem er
hraustlegt og vel til þess fallið að
bregðast við og bjarga öðrum þegar
í sætinu hans var myndarlegur
pollur þannig að hann hafði migið
á sig á leiðinni en ég tók ekkert eft-
Gleymdi skónum
og fötunum
John H. Grant hefur unnið sem
Jóhann FR eða Jói á Punktinum,
eins og hann er vanalega kallaður,
hefur starfað sem þjónn á mörgum
af finustu veitingahúsum borgar-
innar. „Einu sinni kallaði einn við-
skiptavinurinn á mig mjög aiun-
ingjalegur og sagði þjónn, það er
fluga í súpunni. Það reyndist vera
þjónn í sjö ár og starfar nú sem
barþjónn á Glaumbar. „Laugar-
dagskvöld nokkurt var ég að vinna
á bamum og þá kemur ein stelpan,
sem var að vinna í salnum, til mín
um þrjúleytið og segir að hana
vanti dyravörð þvi það sé par úti I
horni á fullu. Við héldum að þetta
væri eitthvert grín en að lokum
fór dyravörðurinn að athuga mál-
ið. Staðurinn var alveg troðfullur
og þegar dyravörðurinn kemur að
þeim tekur stelpan sig til og hleyp-
ur út í gegnum allan staðinn. Hún
var kviknakin fyrir utan það að
vera í sokkum. Um morguninn,
þegar við eru að ganga frá í kring-
um sjöleytið, er bankað hjá okkur.
Þar var sama daman komin aftur
og var núna í frakka en í sömu
sokkunum. Hún var komin til að
sækja skóna og hitt dótið sem hún
gleymdi fyrr um kvöldið.
Við eigum það líka stundum til
að hrekkja viðskiptavinina, sér-
staklega þegar þeir eru að biðja
okkur að skipta um tónlist sem
gerist mjög oft því ekki er alltaf
hægt að gera öllum til hæfls. í
nokkur skipti sögðum við fólki að
það yrði að fara yflr á Gauk á
Stöng því plötusnúðurinn væri þar
og kvarta við hann. Eitt kvöldið
fóru 16 manns yfir og kvörtuðu við
plötusnúðinn á Gauknum. Við
höfðum líka sagt fólki að plötu-
snúðurinn væri bak við stóran
spegil sem er á staðnum og það
yrði að banka á hann ef það vildi
kvarta yfír tónlistinni. Það eru
nokkrir sem hafa prófað að banka
á spegilinn."
John segir að það sér ótrúlegt
hvað fólk geri þegar það er í glasi
og sem barþjónn sé hann alltaf að
sjá eitthvað nýtt. Hann segir að
það sé bæði gaman og gefandi að
vera þjónn en starfinu fylgi líka
ókostir og að það geti tekið á að
þjóna misjöfnum viðskiptavinum.
spjallað aðeins við hann. Hann var
ekki til neinna vandræða og fer síð-
an út í Ankara. En þá kom í ljós að
20. október 2000 f ÓkUS