Dagblaðið Vísir - DV - 05.01.2001, Qupperneq 12

Bara flokkurinn - Zahír ★★
plötudomur
Hljómaði betur þar og þá
„Reykjavík um haust. Örugglega
regn. Suðvestansaggi. Gamli plötu-
spilarinn kominn á haugana og
geislinn um það bil að glefsa i safn
af bestu lögum Baranna. Tími til
kominn. Og tíminn hefur ekki far-
ið illa með þessi flottu lög sem
fimmmenningarnir sendu frá sér á
gullöld græskufulla rokksins.
Onei. Hallið ykkur aftur - og
hækkið."
Svo mælir Sigmundur Ernir í
tilefni af nýútgefinni safnplötu
v Bara flokksins en það verður hins
vegar að segjast eins og er að ég
get ekki tekið fyrirvaralaust undir
þessi annars spaklegu orð. Mér
sýnist sem svo að tíminn hafi í
raun ekki verið neitt sérlega mild-
ur við tónsmíðar Bara flokksins í
heild sinni, að því gefnu að Zahír
sé að bjóða okkur upp á frambæri-
legasta efni sveitarinnar. Þetta
hljómaði tvímælalaust allt saman
betur þar og þá. Þeir eru vissulega
ekki nema örfáir útvaldir sem
bæði gerðu garðinn frægan á ní-
unda áratug síðustu aldar og
sluppu auk þess tónlistarlega lif-
andi yfir áratugaskiptin. Madonna
kemur náttúrlega áreynslulaust
upp í huga manns og auðvitað
Björk af því að „við eigum hana“
en síðan þyrfti maður vafalaust að
leggja höfuð í bleyti.
„Its All Planned" heitir fyrsta
lag plötunnar og það er engu lík-
ara en þetta lag viti ekki hvort það
ætlar að vera pönkað, poppað eða
rokkað. Lagið klárast án þess að
gera upp hug sinn, án þess að mað-
ur veiti því nokkra eftirtekt og við
tekur „Catcher Coming". í þessu
lagi eru stundaðar uppbrotstil-
raunir sem virka engan veginn;
það hefst á angurværum söng og
hljómborði en tætist síðan út i ein-
hvers konar pönk-keyrslu með
einkar ósmekklegum gítarleik.
Ögn birtir til þegar „Radio Prison“
tekur að hljóma (hér er að minnsta
kosti um heilsteypt lag að ræða)
en vitaskuld hækkar maður ekk-
ert líkt og Sigmundur segir manni
að gera fyrr en ástæða þykir til og
hana fáum við í fjórða lagi plöt-
unnar, „I Don’t Like Your Style.“
Hér er um að ræða mjög vel
heppnað rokklag með smellnum
texta - vafalaust eitthvað sem
flestir kannast við að hafa heyrt i
útvarpi endrum og eins. „Motion"
hljómar sæmilega en er samt of
dæmigerð „áttatíu-og-eitthvað“ af-
urð til að maður taki það alvar-
lega.
Annar hápunktur safnsins er
„Matter of Time“ (hefði kannski
sómað sér vel sem titill safnsins)
sem fer aðeins poppaðri leiðir en
„I Don’t Like Your Style“ og er
bara alveg hreint ágætis lag með
einkar skemmtilegum texta. Rétt
er vafalaust að minnast á það fyr-
ir alhörðustu aðdáendur Bara
flokksins að Zahír inniheldur áður
óútgefið lag sem nefnist „Just Like
You“ og er þokkalegt - nær því þó
aldrei að standa jafnfætis „Matter
of Time“ og „I Don’t Like Your
Style."
Reykjavík að vetri. Einhvers
konar súldarbull. Gamli plötuspil-
arinn (reyndar) kominn á haugana
- set „reapeat-ið“ á titla 4 og 8 sem
timinn hefur verið svo vænn að
þyrma og fer (þannig ekki fyrir-
varalaust) að dæmi Sigmundar
Ernis.
Hilmar Öm Óskarsson
plötudómur
Miðnes - Reykjavík helvíti ★
Tímaskakkar og fyrirsjáanlegar tónsmíðar
Freyr Eyjólfsson, Stefán Már
Magnússon og Vernharður Jósefs-
son mynda Miðnes. Einfaldast er
að skilgreina tónlist sveitarinnar
sem rokk og nánar sem nokkurn
veginn sér-íslenskt rokk með vís-
unum i fyrirbæri á borð við
Hlemm, Æsufell, Hannes Hólm-
stein og fleira. Þessi plata er
þannig ugglaust heppilegust fyrir
þá sem dálæti hafa á þessari sér-
íslensku rokktónlistargerð þar
sem markmiðið virðist öðrum
þræði vera að lýsa bæði þjóðfélagi
og þegnum og þá yfirleitt með
skopskyn að leiðarljósi. Megin-
styrkur plötunnar liggur í ágætri
textagerðinni en jafnvel hún verð-
ur þó fremur þunglamaleg á köfl-
um.
Platan hefst á Borg óttans, ein-
um af skemmtilegri titlum plöt-
unnar, en þar er um að ræða eins
konar sörf-rokk sem helst mætti
líkja við það ef Shadows og Cour-
se of Empire tækju höndum sam-
an í tónlistarsköpun. Af Borg ótt-
ans tekur við titillag plötunnar
sem byrjar ágætlega en botninn
hverfur með öllu þegar söngur
hefst. Vild’ég væri nefnist það
þriðja sem inniheldur sæmilega
hnyttinn texta en er að öðru leyti
gamaldags og fyrirsjáanlegt líkt
og titillagið og í raun megnið af
plötunni. Dagurinn í dag gerir til-
raun til uppbrots með því að stilla
upp sjarmerandi lélegum hljóm-
gæðum við hlið hefðbundinna en
lagið er í heild sinni of klippt,
skorið og útsett til að tilraunin
gangi upp. Einar er einn af skárri
titlum plötunnar, öðrum þræði
Zeppelinskt rokk með þokkalega
smellnum texta.
Davíð Þór Jónsson er ugglaust
flestum kunnur fyrir störf sín sem
annar helmingur Radíusbræðra,
eða þá sem fyrrverandi þátta-
stjórnandi Gettu betur og líkast til
helst um þessar mundir sem rit-
stjóri íslensks „klámblaðs". Hann
kemur einnig nálægt gerð á ein-
um af skemmtilegri titlum Reykja-
víkur helvíti sem nefnist Ekki
Hugvekja Sverris Stormskers
s

rétti gæinn fyrir þig. Æsufell 4 er
síðan einnig þokkalegt; stingur
dálítið í stúf við heildarmyndina
en það kemur þó ekki að sök þar
sem sú heildarmynd er þegar allt
kemur til alls ekkert til að hrópa
húrra fyrir.
í Reykjavík helvíti býður Mið-
nes okkur upp á fremur slaka
plötu. Tónsmíðarnar eru tíma-
skakkar og fyrirsjáanlegar auk
þess sem söngurinn er fremur til-
finningalaus og einsleitur. Platan
í heild sinni er síðan fram úr hófi
útsett með hliðsjón af því hvers
konar tónlist henni er ætlað að
koma til skila. Hljóðfæraleikur
sem slíkur er hins vegar ágætur
svo og textagerðin líkt og þegar
hefur verið minnst á en það dugir
þó ekki verkinu til bjargar.
Hilmar Örn Óskarsson
„Mér sýnist sem svo að
tíminn hafi í raun ekki ver-
ið neitt sérlega mildur við
tónsmíðar Bara flokksins í
heild sinni, að því gefnu að
Zahír sé að bjóða okkur
upp á frambærilegasta efni
sveitarinnar. Þetta hljóm-
aði tvímælalaust allt sam-
an betur þar og þá.“
Platan í heild sinni er síð-
an fram úr hófi útsett,
með hliðsjón af því hvers
konar tónlist henni er
ætlað að koma til skila.
Hljóðfæraleikur sem slík-
ur er hins vegar ágætur ...
en það dugir þó ekki
verkinu til bjargar.“
„Svona rosalega kröftugar reykingar eins og mínar kosta náttúrlega gríöarlega einbeitingu og járnvilja en þaö er um aö
gera aö hvika hvergi. Vindill er allt sem þarf og svo auövitaö vilji.“
Það er ágætis siður að stíga á stokk á gamlárs-
kvöld og bulla vitleysu. Sumir strengja þess heit
að hætta einhverjum ávana á nýju ári, t.d.
skattsvikum, en svo eru orðin ekki fyrr þornuð á
tungunni á þeim en þeir hafa svikið alltsaman
f með pompi og prakt. Aðrir strengja þess heit að
byrja á einhverju göfugu á nýju ári, t.d. skattsvik-
um, en byrja svo yfirleitt á að svíkja allt um leið og
nýtt ár brestur á, allt nema skattinn sem þeir lof-
uðu að svíkja undan. Svo eru enn aðrir sem stíga
á stokk til að hengja sig. Það má yfirleitt treysta
svoleiðis mönnum. Þeir láta verkin tala. Þeir
standa og falla með gjörðum sínum í orðsins
fyllstu merkingu. Þeir eru ekki að strengja nein
heit heldur strengja einfaldlega sjálfan sig við loft-
bitann. Og það er ekki hægt annað en bera
svolitla virðingu fyrir mönnum sem hengja sig i
einhverju ööru en smáatriðum. Þessvegna skulum
við hin, sem erum bara vön að hanga í símanum,
drúpa höfði í tvær mínútur. Hengja haus. Mínútan
kostar ekki 66,50 kr.
Góðir hálsar,
það skal viöurkennt að ég hef sjálfur strengt dá-
góðan lager af áramótaheitum í gegnum tíðina en
reyndar staðið við þau flest. Það er náttúrlega lygi.
Ég hef staðið við þau öll. Bæði tvö. Nema eitt. Ég
man satt að sega ekki svo gjörla eftir þessa eina
þarna enda borgar sig alltaf að vera vel í glasi þeg-
ar maður gefur strembin heit. Það getur stundið
komið sér ágætlega að muna ekkert í sinn haus,
> einsog Denni og fleiri vita. Mig rámar samt í að
hafa heitið því einhver áramótin að ég skyldi
hætta að naga á mér neglurnar en það gekk ekki
alveg eftir. Ég fór fljótlega að naga mig í handa-
bökin yfir því að hafa verið að strengja þetta heit
og þá gat ég nú alveg eins haldið áfram að naga
neglurnar. Sem ég og geröi. En þá fór samviskan
að naga mig.
Ópíumleikar fatlaðra
En fyrir sirka fimmtán árum tók ég mér tak og
, strengdi þess heit að ég skyldi byrja að reykja á
fullu gasi strax eftir áramótin og ekki stoppa hvað
sem dyndi á. Þetta var eitthvað sem mér fannst
verðugt að keppa að enda ekki dasaðar fyrirmynd-
ir sem maður hafði fyrir hugskotssjónum með reyk
úr nösum einsog mannýg naut; Stalín einræðis-
herra, Óli blaðasali, Winston Churchill forsætis-
ráðherra sem bar nafn tveg^a tóbakstegunda, Jói
á hjólinu, Ólafur landlæknir o.fl. Ekki leiöum að
llkjast. Nú, ég hellti mér út í reykingarnar af mikl-
um eldmóði og hef ekki sést öðruvísi síðan en
með vindilinn í munninum. Hvar ætti hann svo
sem að vera annars staðar? (Ekkert Clintonsvar
takkfýrir). Þetta var svona álíka staðföst ákvörðun
hjá mér og hjá sportidjóti sem einsetur sér að
vinna gullið á Ólympíuleikunum. Égvildi hinsvegar
vinna gullið á einskonar Ópíumleikum fatlaðra -
semsé venjulegra tóbaksreykingamanna, en þeir
eru I dag flokkaðir með þriðja flokks fjörulöllum og
tjöruböllum og þykja ekki einusinni í fjárhúsum
hæfir.
Vindill er allt sem þarf
Það er ekkert ísí djobb að vera reyksuga ef fólk
heldur það, en þaö er nefnilega einmitt það
sem fólk heldur. Fjölmargt fólk fullyrðir að það
sé bara viljaleysi að geta ekki hætt að reykja.
Hver er að tala um að hætta að reykja. Þetta
fólk veður reyk þegar það á að vera að taka
hann oni sig. Svona rosalega kröftugar reyking-
ar einsog mínar kosta náttúrlega griðarlegá
einbeitingu og járnvilja en það er um að gera
að hvika hvergi. Vindill er allt sem þarf og svo
auðvitað vilji. Þetta er aðallega spurning um
baráttuþrek, að gefast ekki upp þótt móti
blási. Maður á hinsvegar að blása á móti.
Vindlareyk. Ef maður finnur hjá sér löngun til
að hætta þá á maður bara að bíta á jaxlinn,
vera harður við sjálfan sig og læsa tönnunum í
vindilinn og taka hraustlega oní sig sem aldrei
fyrr. Maður á að kreppa hnefann og segja við
sjálfan sig líkt og Laxness forðum: .Ég skal! Ég
skal verða mikill reykingamaður. Ég skal verða
reykingamaður á heimsmælikvarða. Það er
ekkert sem heitir að gefa eftir um hársbreidd.
Annaðhvort reykingamaður í heimsklassa eða
drepast." Þetta er rétta attitjútiö. Ertu maður
eða mús? Mínus eða plús? Það er spurningin.
Það eru bara veikgeðja mýslur sem standast
ekki þá freistingu að hætta að reykja. Einsog
ég hef áður sagt þá er aðeins eitt dýrmætara
en heilsan og það er tóbakið. Það segir sig
náttúrlega sjálft en mönnum hættir til að
gleyma þessum vísdómi.
Góð heilsa er undirstaða reyk-
inga
Um áramótin siðustu ákvað ég að finna mér
þægilega iþrótt til að auka mér þol svo ég gæti
reykt ennþá meira og kröftuglegar. Maður þarf
nefnilega að vera í góðu líkamlegu formi ef
maður ætiar að komast í tölu stórreykinga-
manna. Ég hugsaði með mér að ég myndi
aldrei láta bendla mig við fíflagang einsog
sund. Maður á að vera blautur í öðrum skiln-
ingi. Strandblak var náttúrulega ekki inni mynd-
inni enda engar forsendur fyrir því á Islandi.
Plebbalegt að leika einhvern bringutarzan og
strandvarinn flóridjót í ógeðslegri forarvilpu
niðrí Nauhólsvík skjálfandi á beinunum með
klaka í skegginu og frostrósir i andlitinu. Eina
hreyfingin sem maður fengi útúr því væri kulda-
skjálftinn og svo myndi maður gera dauðateygj-
ur á eftir. Gaman gamanl! Eftir að hafa afskrif-
að heilan helling af íþróttagreinum sem bjálfa-
skap og hommasprikl datt ég niður á badmint-
on. Nú, ég stóð ekki við orðin galtóm heldur
dembdi mér i slaginn og hef ekki séð eftir því.
Þolið hefur aukist svo hrööum skrefum að nú
er ég farinn að geta reykt hátt i þrjá vindla-
pakka á dag án þess að blása úr nös, eða með
því aö blása reyk úr nös öllu heldur. Hvað ger-
ir maður ekki fyrir heilsuna. En svona leiðir eitt
af öðru. Ef ég hefði ekki reykt þá hefði ég
aldrei farið að stunda badminton. Og ef ég
hefði ekki fariö að stunda badminton þá væri
heilsan I rúst og ég þyldi ekki reykingar. Og ef
ég þyldi ekki reykingar þá hefði ég hengt mig á
gamlárskvöld. Og ef ég hefði hengt mig á
gamlárskvöld þá væri ég ekki við sérlega góða
heilsu í dag. Eða einsog ég hef sagt:
Þaö býöur upp á betra
aö bíöa en ana.
Þaö bíöur þess enginn bætur
sem bíöur bana.
12
f Ó k U S 5. janúar 2001