Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2001, Blaðsíða 5

Það eru ekki margar vídeóleigur á landinu sem státa af jafnfjölbreyttu efni og Laugarásvídeó við Laugar-
ásveg 1. Eigendurnir, þeir Gunnar Jósepsson og Leó R. Óiason, eru ekki síður skemmtilegir en spólurnar
sem eru í boði enda hafa þeir verið í bransanum frá því að vídeóið var ný uppfinning. Þórunn Þorleifs-
dóttir spjallaði við mennina á bak við afgreiðsluborðið.
„Þetta er eins og hjónaband hjá
okkur enda deilum við meiri tíma
hvor með öðrum heldur en með kon-
unum okkar. Maður þarf að koma
skoðunum sínum á framfæri og það
gerist annaðhvort á lágum nótum eða
á örlítið hærri nótum en fellur þó
aOtaf í ljúfa löð aftur. Þetta hefur
gengið aiveg merkOega vel, mun bet-
ur en maður trúði í fyrstu," segir Leó
um samstarf þeirra Gunnars.
Gamlir popparar
Gunnar er fámáll og feiminn en
Leó lætur móðan mása. Þessir óliku
félagar hafa báðir verið í myndbanda-
bransanum nánast frá þvi hann byrj-
aði. Eftir að hafa rekið bió í Kópavog-
inum og hljóðfæraverslun á Hverfis-
götu byrjaði Gunnar árið 1987 að
koma Laugarásvideói af stað og hálfu
ári seinna bættist Leó við. „Haustiö
1982 keypti ég 20 vídeóspólur og start-
aði vídeóleigu fyrst á Siglufirði og
seinna í vesturbænum. Við vorum
nokkur sem rákum myndbandaleig-
una Vídeó-björninn við hliðina á JL-
húsinu i nokkur ár þar til Stöð 2 rú-
staði markaðinn. Þá var eina ráðið að
setja nammi í hOlurnar í staðinn fyr-
ir videóspólur. Smám saman breytt-
ist þetta i sjoppu sem gekk ákaílega
vel nema það er ekkert spennandi að
telja kúlur ofan í poka ef maður hef-
ur áhuga á kvikmyndum. Við seldum
okkar hlut og eftir áramótin 1988 fór
ég að vinna með Gunna,“ segir Leó.
Laugarásvídeó er í dag vinsæl
leiga með rúmlega 15 þúsund spólur á
skrá og næstum jafnmarga kúnna. En
tvíeykið bendir á að þetta hafi ekki
orðið svona á einum degi. „Þetta var
erfið fæðing á sínum tíma. Við unn-
um hörðum höndum við að koma
hugsjóninni af stað og fengum engin
laun fyrstu tvö árin. Núna er allt í
lagi en við erum þó ekki hálfnaðir
með aOa þá hluti sem okkur langar
að gera.“
Hvernig kynntust þiö?
„Við erum báðir gamlir popparar
og vorum upp á okkar besta miOi
1970 og 1980. Gunni var þá með hljóð-
færabúðina Hljómbær á Hverfis-
götu þar sem ég verslaði stundum.
Ég var þá að spila á Sigló og fann
þar gamla magnara og dót sem ein-
hver bílskúrsbönd höfðu skilið eftir.
Þetta keypti ég, gerði við og kom í
sölu til Gunnars. Þannig kynntumst
við en þekktumst fyrst bara í gegn-
um síma.“
Morðhótanir og dularfull
símtöl
í Laugarásvídeói má finna ógrynni
af aOs konar myndum, sjónvarpsserí-
um, tölvuleikjum og DVD. Við af-
greiðsluborðið hangir miði þar sem
lýst er eftir upplýsingum um óþokk-
ann sem stal hulstrum utan af DVD-
myndum og í verðlaun er 10 þúsund
króna úttekt. Leó bendir á miðann:
„Þeir sem koma hingað og stela
hulstrum eru greinOega eitthvað sjúk-
ir og gera sér ekki grein fyrir tjóninu
sem þeir valda. Viðskiptavinir velja
myndir eftir hulstrinu en þegar það
er ekki á sínum stað þá tekur enginn
myndina. Ef þú kaupir spólu í þitt
prívatsafn ertu að borga um tvö þús-
und kaO á meðan við borgum 3-5 þús-
und fyrir stykkið þar sem við erum
að borga fyrir réttinn tO að nýta spól-
una tO atvinnurekstrar. Þess vegna er
þetta miklu stærra dæmi fyrir okkur.
Þetta er leiðinlegur fylgifiskur þess að
vera með myndbandaleigu en við
erum gamlir vídeóhundar og tökum á
málinu sem slíkir." Gunnar og Leó
segja að þó hverfið sé rólegt og gott þá
komi aOtaf við og við einhverjir
óprúttnir náungar í vídeóleiguna.
„Við höfum fengið morðhótanir og
dularfuO símtöl frá aðilum sem eru
ósáttir við að fá rukkun frá okkur.
Svo koma reglulega einhverjir smá-
krimmar sem taka spólu og koma svo
löngu seinna, henda henni inn og
hlaupa í burtu tO að þurfa ekki að
tala við okkur í sambandi við skuld-
ina. En þá hlaupum við bara á eftir
þeim.“
Er þaö þannig sem þiö haldið ykkur
í formi?
„Já, enda erum við í toppfonni,“
segir Gunni og glottir. „Það fýkur
bara svo í mann þegar þeir hlaupa
svona í burtu. Stundum er þetta
skipulagt hjá þeim. Þeir fá félaga sína
tO að bíða í bílnum, hlaupa inn með
spólurnar, aftur út og henda sér upp í
bflinn sem svo reykspólar í burtu.
Stundum eru þeir svo ósvífnir að gefa
okkur puttann þegar við tökum
sprettinn á eftir þeim,“ segir Leó.
Kemur þaó oft fyrir aö þið þurfiö að
hlaupa?
„Lágmark einu sinni á dag,“ segir
Gunni. „Ég elti nú einn vitleysing um
daginn hérna lengst upp á Brúnaveg
þar sem ég fleygði mér á húddið á
bílnum hans. Þetta eru yfirleitt bara
strákapör sem undrast á því hvað við
bregðumst alvarlega við og bera oft
fyrir sig að þetta sé nú bara spóla. En
þetta er vinnan okkar og því meira en
bara spóla í okkar augum. Ég tók ein-
hvern tímann saman hvað fólk skuld-
ar okkur mikið og það er eitthvað í
kringum 7 milljónir," segir Leó.
Fullur rekki af vondum
myndum
En vídeókarlarnir benda á að lang-
flestir viðskiptavinirnir séu indælis-
fólk. „Suma kúnna þekkir maður
bara sem andlit eöa nöfn en aðra veit
maður nánast aOt um og hefur jafn-
vel hlustað á ævisöguna þeirra
nokkrum sinnum. En maður leggur
mest upp úr því að þekkja skoðanir
þeirra á kvikmyndum," segja þeir.
„Við fáum nýja kúnna inn á skrána
hjá okkur á hverjum degi og hingað
kemur fólk úr öOum áttum." Þeir
telja ástæðu vinsældanna vera þá að
úrvalið sé svo mikið hjá þeim. „Hér
er stæsta DVD-safnið á íslandi,
langstæsta tölvuleikjasafnið og fullt
af myndum sem fást hvergi annars
staðar. Ég efast um að aðrar leigur
séu með eins margar Hong Kong- og
Sci-Fi-myndir og við. Við eigum um
300 stríðsmyndir og um það bil 600
spólur með stórhættulegum japönsk-
um teiknimyndum sem eru ekki fyr-
ir börn. Síðustu árin hefur maður
verið að hneigjast meira i áttina að
einhverju öðru en ófrumlegum
Holiywood-myndum. Evrópsku
myndirnar og low-budget myndir eru
oft gríðarlega áhugaverðar þegar
maður lærir að njóta þeirra. í
Hollywood eru það risastórar
fabrikkur sem framleiða vöruna að-
eins tfl að selja hana. Miklum pen-
ingum er eytt í effekt en það er bara
skraut. Ef maður fer í bakarí og
kaupir ógeðslega fiotta köku sem er
óæt, þá gæti sú kaka verið bökuð í
HoOywood," segir Leó en bætir því
við að stundum verði maður að horfa
á heiladauðar myndir tfl að skemmta
sér og láta mata sig af þvælu. Þeir fé-
lagar hafa farið ótroðnar slóðir og
safnað að sér kvikmyndum sem aðr-
ar leigur iíta ekki við. „Við erum til
dæmis að reyna að eignast aOra
verstu myndir sem gerðar hafa verið.
Hér er einn rekki úti í horni þar sem
hægt er að finna alveg rosalega vond-
ar myndir sem eru svo vonlausar að
þær eru skemmtilegar. Á tímabili
gerði ég alla brjálaða heima og kom
alltaf heim með myndir sem voru svo
slæmar að eðlilegt fólk hefði grátið
úr leiðindum. En maður er búinn að
ganga í gegnum Hollywood-tímabilið
og þá eru svona myndir stórskemmti-
legar. Við höfum verið í samstarfi
við strákana sem standa að vefsíð-
unni lágmenning.is en þeir hafa leit-
að hingað til að fialla um þetta bot-
nefni á síðunni."
En Laugarásvídeó státar líka af
sjónvarpsseríum af ýmsu tagi, allt frá
Friends tfl gömlu V-þáttana. „Þegar
maður var í samkeppni við eina sjón-
varpsstöð, sex daga vikunnar ellefu
mánuði á ári, þá var mynd ónýt ef
hún var sýnd í sjónvarpi. í dag eru
fiórar íslenskar sjónvarpsstöðvar en
samt er samkeppnin minni. Það eru
ekki allir með Stöð 2 og fólk er ekki
alltaf heima hjá sér á kvöldin og því
kemur það hingað til að fá þætti sem
það hefur misst af.“
Eru einhverjar sérstakar týpur sem
sœkja í sérstakt efni hjá ykkur?
„Það var ákveðinn hópur manna
sem sóttu i klámmyndirnar þegar
þær voru en nú sér Netið alfarið um
svoleiðis efni og klámherbergið okk-
ar er orðið að geymslu fyrir popp-
korn og gos. Svo eru spacehundarnir
ákveðinn söfnuður fólks sem er með
höfuðið hátt uppi innan um gervi-
tungl og geimrusl. Áhuginn á þessum
geimmyndum er mjög mikill enda er
þetta ofsalega spennandi. Fólk heldur
að þessir aðilar séu skrýtnir til augn-
anna og jafnvel með loftnet upp úr
hausnum. Að sumu leyti er það rétt
en það er bara miklu víðara en það.
Þetta fólk er úr öllum stéttum þjóðfé-
lagsins: læknar, lögfræðingar og
menn úr ráðuneytum sem maður
hélt að væru svo ofsalega bright að
þeir væru ekki að velta sér upp úr
svona kjaftæði. Það er annars vegar
þessi skemmtilega skrýtni hópur
manna og svo hinir sem eru svo
venjulegir að það er ekkert venjulegt.
Sjálfur hef ég óseðjandi áhuga á þess-
um myndum. Það er ekkert mál að
éta yfir sig af góðum graut en maður
fær aldrei nóg af þessu,“ segir Leó og
hlær.
Klámmyndir með
pylsupokkum
Hvað finnst ykkur um íslensku
kvikmyndirnar?
„Þróunin er bæði vond og góð. Mér
sýnist allt vera í blóma i gerð kvik-
mynda en ef við tölum um íslenskar
kvikmyndir og myndbandamarkað-
inn þá er allt annar hlutur uppi. Ef
ég tek sem dæmi 101 Reykjavík
finnst mér eins og verið sé að gera
lítið úr þessari kvikmynd þegar
myndbandamarkaðurinn er annars
vegar. Myndin, sem ég held að sé fer-
lega fin, kemur ekki á vídeómarkað-
inn en er hins vegar seld í Hagkaupi
eða Bónus, límd við pylsupakka.
Þetta er með því ómerkilegra sem
hægt er að hugsa sér. Það væri
sniðugra að setja gömlu klámmynd-
irnar í þessar pakkningar. Það
myndi örugglega virka betur fyrir
Sláturfélag Suðurlands," segir Leó og
þeir skella upp úr. Leó er einnig
mjög ósáttur við Kvikmyndaskoð-
un íslands sem hefur bannað mörg
hundruð myndir. „Það er mannrétt-
indabrot að banna einhverja kvik-
mynd. Til dæmis eru gömlu splatter-
myndirnar, sem Páll Óskar er svo
hrifinn af, flestar mjög fyndnar.
Margar kvikmyndir sem eru taldar
merkflegar í sögu kvikmynda eru
bannaðar. Það er eins og að vera
kominn til Kína þar sem maður má
ekki mótmæla án þess að eiga það í
hættu að vera skotinn af vélbyssu-
sveit hersins. Það er fáránlegt að fuO-
orðið fólk eigi að horfa á myndir til
að ákveða hvort aðrir fuOorðnir ein-
staklingar megi eða megi ekki sjá
þær. Svona reglur held ég að séu
rosalega úreltar í upplýsingaþjóðfé-
laginu í dag. Þeir sem vflja ríghalda
í þetta eru bara steinrunnir og ættu
að víkja. Ég keypti bók hjá Kvik-
myndaskoðun þar sem var listi yfir
kvikmyndir sem eru bannaðar á
landinu. Á þessum lista mátti finna
fáránlegar myndir. Það var hálfgerð-
ur brandari aö lesa þetta. Ef ein-
hvern vantar skemmtiefni til að lesa
á klósettinu þá myndi ég mæla með
eintaki af þessu riti. Þetta er sorprit
allra sorprita."
20. apríl 2001 f ÓkUS
5