Dagblaðið - 11.11.1978, Síða 2

N f
✓""" ” 1.....
Leigjendasamtökin:
Ókeypis þjón-
ustatil
félagsmanna
—félagsgjaldiö ekki hátt
leigumiðlun. Félagsmenn fá alla þjón-
ustu sem hægt er að veita ókeypis, þar
á meðal þjónustu miðlunarinnar. Við
óskum þess að þeir leigjendur sem
vilja notfæra sér aðstoð í leit að hús-
næði gangi í félagið eða greiði félags-
gjaldið sem ekki getur talizt hátt. Sam-
tökin hafa enga fjárhagslega styrki
fengið og hefur starf þeirra byggzt á
starfi sjálfboðaliða og félagsgjöldum
eingöngu. Leigjendasamtökii hafa
ekki áslundað æsiskrif en allirhafaað
sjálfsögðu fullan rétt á að skriia eðu
gera athugasemdir ef þeim sýnist svo.
Leigjendasamtökin stefna að
breyttu ástandi húsnæðismála al-
mennt og telja að miðlun leiguhús-
næðis eigi að fara fram á annan hátt
en nú er, og t.d. ekki á kostnað leigj-
enda.
Jón frá Pálmholti, formaður Leigj-
endasamtakanna, hringdi:
Vegna skrifa tiltekinnar leigumiðl-
unar hér i borg í DB þann 7. nóvember
vill formaður leigjendasamtakanna
taka fram að félagsgjald í leigjenda-
samtökunum er 5 þúsund krónur á ári.
Leigjendasamtökin hafa komið upp
skrifstofu og reka þar meðal annars
DAGBLAÐID, LAUGARDAGUR 11, NÓVEMBER 1978.
S júkrabílst jórarnir á Fáskrúðs-
f irði eiga miklar þakkir skildar
1 lesendabréfi í DB nýlega var vegið
að bílstjórum sjúkrabílsins á Fáskrúðs-
firði og þeir sakaðir um hraðan og
ógætilegan akstur.
I þessu sambandi langar mig að
færa þessum sömu bílstjórum, öllum
fimm, innilegustu þakkir minar fyrir
mikla og góða þjónustu. Sonur minn
er veikur og þarf stundum að komast
umsvifalaust á sjúkrahús.
Bílstjórarnir hafa verið boðnir og
búnir á nóttu sem degi að aðstoða
okkur. Þeir keyra kannski stundum
hratt, en fyrir það hef ég oftar en ekki
verið þeim þakklát.
Mér finnst það lágmarkskrafa að
fólk segi til sín þegar það ræðst svona
gegn mönnum. Það mætti oftar geta
þess sem vel er gert.
Sigríður Jónsdóttir,
Búðavegi 29, Fáskrúðsfirði.
Illskiljanlegur sendingarkostnaður
Ingólfur Arnarson, Skólavegi 142, Fá-
skrúðsfirði, skrifar:
Margoft hefur verið bent á það i
blaðinu hvernig fyrirtæki í Rvík. og þá
einna helzt varahlutaverzlanir, leggja
á vörur sem þær senda út á land.
ýmsan kostnað, sem illskiljanlegur er.
Þegar ég sá nótur þær sem hér fylgja,
ofbauð mér alveg. Þarna var um að
ræða svo litið stykki. að auðveldlega
hefði komizt fyrir i eldspýtnastokki og
hefði þess vegna bezt passað i almennt
bréf, sem kostar um kr. 45,00 undir.
Hluturinn kostar í búð i Rvik kr.
632,00, umboðið tekur svo kr. 1000,00
(falleg slumptala) fyrir sendingarkostn-
aði, síðan tekur FÍ að sér sendinguna
13.10. og skilaði henni ekki af sér hér
fyrr en 19.10., enda auðvelt að týna
svona pakkakrili. Fyrir viðvikið tók Fl
í flutningskostnað 535,00 og kr.
450,00 fyrir akstur í Rvík. Hvað var
þá verið að borga með 1000,00 krón-
unum?
-í
Samtals kostaði því að koma þess-
um pakka til skila kr. 1985,00 en
varan kostaði eins og áður sagði kr.
632,00, við þetta bætast svo tvö simtöl
til að finna út hvers vegna pakkinn var
þetta lengi á leiðinni.
Oft fór mær
á ærsladans
Vísur, spjall
oggamanmálS
Jón GunnarJónsson
Hjá Vestur-lslendingum voru trúmálin lengi
á dagskrá. einkum á fyrstu árum þeirra í hinu
nýja umhverfi. Hér eru þrjár visur um þau efni
eftir Þorbjörn Björnsson, sem kallaði sig Þorska-
bit.
Ef trúirðu á aflið það eina,
sem uppspretta kærleikans er,
þá náðarbók þarft’ ekki neina,
það nægir til eilifðar þér.
Ef hugann og tilfinning hrífur
til himinsins vermandi blær,
með friðarbyr fleyið þitt svlfur,
uns farsældarhöfninni nær.
Sá byr, hann er stöðugur, sterkur,
að stjórninni lætur vel skeið.
En hvorki fær kirkja né klerkur
þig knúðan um hársbreidd þá leið.
Um örvæntinguna orti Þorbjörn:
Eintómt myrkur er að sjá,
enginn vonarbjarmi.
Hugurinn tæpir aðeins á
örvæntingar barmi.
*
Hagmæltur maður var beðinn að yrkja eftir-
mæli um gamlan mann, sem hann þekkti litið. 1
eftirfarandi visum kom hann því til skila, sem
vinur hins látna taldifram:
Áttatíu árín sln,
einu og hálfu betur,
heimsins þoldi gráa grín
Gfsli Jóhann Pétur.
Hann fór aldrei útaf bæ,
og ekki sótt’ ann kirkju,
sama úðri sinnti æ
og sinni moldaryrkju.
Kerlingin og krakkarnir
kvurfu fyrr en varði,
aleinn sat hann eftir kyr
ellifár i garði.
Litið honum lífið gaf,
lét hann sér það nægja.
Gömlum báti heljarhaf
hefur nú siglt. Ojæja.
Karl Sigtryggsson á Húsavik orti i gamni og
kannski nokkurri alvöru um verslunarstjóra.
Viða snörótt viðskiptin
vefur pörótt sálin.
Þvi er örótt ásýndin
cftir görótt málin.
Þessar stökur eru vist komnar til ára sinna.
1.
Nökkva lífs á neyðarvog
nú skal ýtt frá sandi.
Enginn veit hvað áratog
eru mörg að landi.
2.
Stóra mastríð stend ég við,
storminn fast á góni.
Aflið rastar út á hlið
öldu kastar Ijóni.
3.
Voðir teygja veðrin hörð,
vona ég fieyið kafi
inn á Eyja- fagran fjörð
framan af regin hafi.
Lengi hefur rjúpnaveiði verið stunduð á voru
landi, búbót þótt til heimaneyslu og að leggja
inn hjá kaupmanninum. Hér er visa frá þeim
timum.
AUtaf rjúpna veiðin vex,
vel að tarna gengur,
þarna koma 36,
það var góður fengur.
Hér eru tvær visur, liklega eftir sama höfund-
inn, og gæti ég best trúað þvi að hann væri enn
ofar foldu, og gæti komið til mín orði, ef hann
vildi.
Oft fór mær á ærsladans
út i næturhúmið
flutti hún svo heim til manns
hórdóminn I rúmið.
Lifið hafði lengi veitt
likamanum gæfu,
siðan gamU Satan breytt
sáUnni i kæfu.
*
Einhverntima hefur þetta verið ort i sjóróðri,
og hafa menn þá ekki gert miklar kröfur til
forsjónarinnar.
Áður en höldum heim á veg
heitaskaltuá Drottinn,
að þú fáir, eins og ég,
ýsur sex I pottinn.
Næstu vísurnar tværeru lika gamlar:
Að kveða er mér kvöl og þraut,
kvæðin læt þó flakka,
eins og þegar öskrar naut,
undir moldarbakka.
Áður fyrr á öldunum
allt var fullt af vinföngum,
en nú á timum naumast er
i nefið hægt að kaupa sér.
Margar eru sögur um það að danskir skip-
stjórar og aðrir yfirmenn á strandferða- og milli-
landaskipunum hafi sýnt íslenskum farþegum
litla tillitssemi. Það þótti þvi mikill munur er
Guðmundur Kristjánsson, nokkru eftir alda-
mótin varð skipstjóri á Vestu. Um það orti Jón
Bassi, sem kallaður var, nokkrar vísur. Ein
þeirra var þessi:
Hefurðu ei þann heldra sið,
með hrokans eldibröndum
s.jaka einatt aumum við,
en auðmenn bera á höndum.
Kann nokkur fleiri af þessum vísum?
Þessi visa er dýrt kveðin, enda er hún eignuð
þremur Akureyrarskáldum sem sameignarsmíð.
Suðrá land einn fantur fór,
fékk sér bland með Kiljan.
Hans var andi ekki stór,
enginn vandi að skiljann.
Hér er svo önnur, sem hvað hafa fundist á
miða á almannafæri i Hveragerði fyrir allmörg
um árum:
Hefja skáldin hér og þar
hróðursinnar fýsnar.
Krístmann iðkar kvennafar,
en Kiljan drepur lýsnar.
Næsta visa gæti verið eftir Sigurð Draumland
á Akureyri, þori samt ekki að fullyrða þaö.
Seni tvö við Ijósalog
leika hvern við fingur.
Heitir annað Hansen og
hitt er Færeyingur.
Lokavísan er svona:
Min er ævi basl og busl,
bjánalegust glima,
safnast að mér sáld og rusl,
senn á hnigin gríma.
J.GJ. -Sími 41046.