Dagblaðið - 10.12.1980, Blaðsíða 6

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 1980.
I
Erlent
Erlent
Erlent
Erlent
I
Tónlistarsnillingur og f riðarsinni fallinn í valinn:
LENNON ER SYRGÐ-
u R Ui M A l 1 A h ft h m n f
—Tónlist Bítlanna leikin íflestum útvarpsstöðvum á Vesturlöndum fgær
Bitlatónlist var leikin í flestum út-
varpsstöðvum á Vesturlöndum í gær
og víða um heim létu menn í ljós sorg
sína yfir morðinu á John Lennon.
25 ára gamall maður, Mark David
Chapman, hefur verið handtekinn og
ákærður fyrir morð. Ákærandinn
sagði að morðinginn hefði komið frá
Hawaii fyrir viku gagngert í þeim
tilgangi að myrða Lennon. „Hann
hafði safnað saman mikilli peninga-
upphæð til þess að fara til New York
til að gera það sem hann hefur nú
gert,” sagði ákærandinn er ákæra á
hendur Mark David Chapman var
formlega lögð fram í gær.
Eftir að hafa sært Lennon með
fjórum skotum á mánudagskvöldið
fyrir utan húsið, sem Lennon hjónin
bjuggu i, beið hann rólegur eftir að
lögreglan kæmi á vettvang. Hann
hafði beðið við húsið frá því fyrr um
daginn erhannhafðifengið eiginhand-
aráritun Lennons. John Lennon var
látinn er komið var með hann á
sjúkrahús. Yoko Ono eiginkona hans
féll alveg saman, er hún heyrði að
maður hennar væri látinn. „Segið
mér að það sé ekki satt, segið mér að
hann sé lifandi,” hrópaði hún.
Ekki er vitað hvað morðingjanum
gekk til. Lögreglan sagði að hann
hefði starað tómum augum út í loftið
í New York City fangelsinu í gær.
John og Yoko höfðu nýverið sent frá
sér sina fyrstu plötu i ftmm ár, Double
Fantasy, og hafði hún fengið mjög góð-
ar móttökur. Mikil söluaukning varð i
hljómplötum Lennons og Bítlanna í
Bandarikjunum og viðar um heim i
gær.
John elskaði
mannkynið
— sagði Yoko Ono
við syrgjandi
aðdáendurhans
Mörg hundruð manns söfnuðust
saman fyrir fratnan heimili Johns
Lennons á Manhattan í gær og létu
sorg sína í ljós með einum eða öðrum
hætti. Margir komu með blómsveiga,
kerti eða myndir af Lennon og fæstir
urðu við tilmælum ekkju Lennons,
Yoko Ono, um að hverfa á brott.
Margir grétu, aðrir fóru með bænir
og sumir rauluðu gömul Bítlalög.
„John elskaði og bað fyrir
mannkyninu. Ég legg til að þið farið
heim og gerið slíkt hið sama,” sagði
Yoko Ono við hina syrgjandi aðdá-
endur Lennons. Flestir dvöldu þó á-
fram við bygginguna og þar voru
mörg hundruð manns þegar
trommuleikari Bítlanna, Ringo Starr,
kom á vettvang og ruddi sér braut
gegnum mannþröngina að íbúð
Lennons án þess að mæla orð frá
vörum.
Bitlarnir, The Beatles, á hátindi frægóarferils sins árið 1965. Það ár fengu þeir orðu brezka heimsveldisins. Þeir eru frá
vinstri á myndinni George Harrison, Paul McCartney, Ringo Starr og John Lennon. Ekki mun ofsagt að Bitlarnir hafi um
margt valdið þáttaskilum I lifi unglinga á Vesturlöndum. Þeir komu af stað bitlaæðinu svokallaða. Börn og unglingar risu
gegn hefðbundnu hátterni og klæðnaði, létu hár sitt vaxa og Bitlatónlistin varð þungamiðja lifsins, a.m.k. hjá mörgum
þeirra. Bitlarnir hættu alveg að spila saman árið 1972 en alltaf hefur sú von bærzt i brjósti aðdáenda þeirra að þeir kæmu
saman á nýjan lcik. Það mun ekki sizt hafa verið John sem stóð gegn þvi. Hann taldi fjarstæðukennt „að reyna að endur-
vckja citthvað sem átti sér stað fyrir fimmtán árum”. Sjálfur dró hann sig alveg í hlé árið 1975 þar til i haust að hann sendi
frá sér plötu á nýjan leik. Hann fékk góðar móttökur og hljómlistarunnendur gerðu sér vonir um að upp væri runninn nýr
kafli í hljómlistarsögu Johns Lennons. Sá kafli fékk óvæntan endi á mánudagskvöldið.
Paul McCartney:
Ég vil minnast
hans í einrúmi
,,John var stórkostlegur félagi og
ég get ekki skilið þetta,” sagði Paul
McCartney við fréttamenn í gær,
niðurbrotinn vegna fréttanna um
morðið á Lennon. Síðar sagðist
hann ekki mundu verða viðstaddur
jarðarför hans. ,,Ég mun votta
minningu hans virðingu mina í
einrúmi,” sagði hann. Paul ræddi
við Yoko Ono í sinta strax og hann
frétti um morðið að því er blaða-
fulltrúi hans sagði, en ekki er vitað
hvað þeim fór á milli.
Sir Harold Wilson, fyrrum for-
sætisráðherra Bretlands sagði, að
Lennon hefði veitt unglingunum
eitthvað til að hugsa um. „Hann hélt
þeim frá götunni og varð meira
ágengt en öllum lögum og reglum gat
orðið.”
Ronald Reagan, nýkjörinn
Bandaríkjaforseti, sagði að morðið
væri mikill harmleikur og Banda-
ríkjamenn yrðu að stöðva ofbeldi á
götum úti. „Við verðum að stöðva
harmleiki sem þessa,” sagði hann.
John og Yoko í New York árið 1976. „Ég vil deyja á undan Yoko. Ég gæti
ekki lifað án hennar,” sagði John Lennon f viðtali við bandariska sjónvarpsstöð
aðeins nokkrum klukkustundum áður en hann var myrtur fyrir utan heimili sitt. Í
blaðaviðtali við Los Angeles Times fyrir skömmu sagði hann að aðskilnaður hans
og Yoko árið 1974 hefði verið erflðasti timinn i lifl hans. Þá hefði hann næstum
verið búinn að drepa sig á áfengis- og lyfjaneyzlu.
Ég gæti hæglega
veriö dauöur nú
—sagði John Lennon í blaðaviðtali um mikið þunglyndistíma-
bil ílífi hans. Viðtalið átti sér stað skömmu áður
en hann féll fyrir morðingja hendi
„Án hennar væri ég sennilega
ekki á lífi í dag,” sagði John Lennon
um eiginkonu sína Yoko Ono, i
viðtali við Los Angeles Times
skömmu áður en hann féll í valinn
fyrir morðingjahendi. Viðtal þetta
hafði vakið mikla athygli i Banda-
ríkjunum. Þar kemur fram, að
aðskilnaður Lennons frá Yoko Ono
hafi fengið svo mjög á hann að hann
hafi verið að því kominn að fremja
sjálfsmorð, auk þess sem hann var
orðinn mjög háður áfengi og töflum.
Lennon segir í viðtalinu að
erfiðasta tímabil hans hafi varað í
hálft annað ár í byrjun áttunda 'ára-
tugarins. Hann var mjög niður-
dreginn eftir aðskilnaðinn frá konu
sinni, Yoko Ono árið 1974 og hann
þoldi illa þær kröfur sem aðdá-
endurnir gerðu til hans. Stórum hluta
þessa tímabils eyddi hann í Los
Angeles við áfengisneyzlu og töfluát.
,,Ég held að ómeðvitað hafi ég
viljað binda enda á líf mitt. . . nótt
og dag drakk ég og tók librium eða
eitthvað annað. Ég vildi eyðileggja
minni mitt og missa meðvitund. Ég
vildi hvorki sjá né skynja nokkuð,”
sagði Lennon meðal annars í
viðtalinu.
„Hluti af mér trúir því ekki, að ég
hafi viljað eyðileggja mig — sá hluti
minn sem telur sig ungan og ósigr-
andi. En annar hluti minn skynjar
vel, að ég gæti hæglega verið dauður.
Ég drakk að minnsta kosti flösku af
vodka á dag og á að gizka hálfa
flösku af koníaki.
Ég átti það líka til að stökkva út
úr bílum. Það er ósköp ungæðislegur
leikur sem ég lék gagnvart sjálfum
mér. Ég hugsaði með sjálfum mér að
það væri ekki ætlunin að ég skyldi
deyja nú og þess vegna gæti ég hæg-
lega stokkið út úr bílnum. Mér sást
hins vegar yfir það að sá bíll sem kom
á eftir okkur hefði getað keyrt yfir
mig.
Það var Yoko sem bjargaði mér.
Hún sagði blátt áfram við mig: Þú
þarft ekki að haga þér svona. Þú
þarft ekki að grafa þig ofan í haug.
Allt mitt öryggi var pakkað inn í
nafnið John Lennon, poppstjarna.
En Yoko sagði það sama og hún
hafði sagt þegar ég var með The
Beatles: „Þetta er allt saman lygi og
svik. Þú ert umkringdur lygurum og
svikurum.”
Hún átti þó ekki við þá George,
Paul og Ringo. Hún átti við allt
kerfið í kringum okkur. Það var mér
mikill léttir að þurfa ekki að vera
Bítill lengur. Það var mér einnig léttir
að þurfa ekki lengur að gera plötur
— að ég gat lifað þó nafn mitt- væri
ekki lengur uppistaðan í slúður-
dálkunum.”
Lennon sagðist ósköp vel geta
skilið þá sem gerðu sér vonir um að
The Beatles kæmu saman á ný „en
allar þessar Beatles-sögusagnir eru
fíflalegar,” bætti hann við. „Ég held
að enginn okkar hafi áhuga á að við
komum saman á ný í þeim tilgangi
að reyna að endurskapa eitthvað sem
gerðist fyrir fimmtán árum. Við
getum ekki búið í slíkum drauma-
heimi. Ég leiði hugann raunar aldrei
að þessu nema þegar ég er beinlínis
spurður um það.
En ég skil vel tilfínningar þessa
fólks. Þegar ég var strákur í
Liverpool heyrðum við stöðugt
sögusagnir um að Elvis ætiaði að
koma til London. Við spöruðum
peninga og lögum á ráðin um hvernig
við gætum náð í miða. Þannig gekk
þetta í mörg ár, en hann kom aldrei
til Englands. Og þannig munu
sögusagnirnar um Bítlana halda á-
fram, býst ég við,”