Dagblaðið - 10.07.1981, Qupperneq 11

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 10. JÚLÍ 1981.
——“
11
Ráðstef nur og ráðleysi
Á seinni árum hefir alls konar
ráðstefnuhald aukist stórlega viöa
um lönd, einnig hér á landi. Er nú svo
komið að ráðstefnuhald er snar
þáttur í ferðamálum. Flugfélög,
hótel og margir fleiri hafa gott af.
Fólkið, sem ráðstefnurnar sækir,
fær oft ágæta skemmtiferð út úr
þessu öllu, að ógleymdu því sem að er
keppt, meiri fróðleik, betri skilning á
mönnum og málefnum auk ferðalaga
viðs vegar. Kostnað af ráðstefnum
greiða þátttakendur sjaldnast sjálfir,
nema þá að hluta, enda eru þeir full-
trúar fyrir það opinbera, stofnanir
eða fyrirtæki.
Hér á landi eru margar ráðstefnur
haldnar fyrir erlenda menn og er
reynt að fá þá til að koma til landsins
á þeim tima, þegar minnst er um
feröamenn og er það gott fyrir hótel,
flugfélög og aðra.
Árið 1980 var helgað börnum, ár
barnsins. 1981 er ár fatlaðra og næsta
ár hefir verið ákveðið — af Sam-
einuðu þjóðunum — að verði ár
aldraðra. Ráðstefna verður haldin í
Vínarborg dagana 26. júlí — 6. ágúst
1982.
Fyrstu ráðstefnur er verið að halda
hér á landi um ár aldraðra 1982.
öldrunarráö íslands skal stofnað.
öldrunarfræðafélagið hélt nýlega
norræna ráðstefnu um öldrunarmál,
aðallega læknisfræðileg, og var hún
fjölsótt, 150 manns komu frá
Norðurlöndum og 100 íslendingar.
Hvert sem litið er rfkir ráðleysi, í
málefnum aldraðra, þrátt fyrir allar
ráðstefnur. Ljósir blettir eru fáir.
Sjómannasamtökin halda áfram af
fullum krafti við Hrafnistu i Hafnar-
firði, um 80 hjúkrunarpláss. B-álman
er komin á stað og ber innilega að
fagna því, hvenær hún kemst i gagnið
veit vfst enginn i dag, en við segjum
oft hálfnað er verk þá hafið er. Og
svo eru þau f Kópavoginum einnig að
koma upp sfnu Hjúkrunarheimili
aldraöra fyrir 40. Ráðagerðir og
teikningar eru vfða og undirbúningur
og framkvæmdir hafnar en að mestu
er hér um íbúðir fyrir aldrað fólk að
ræða.
Oft og mörgum sinnum hefi ég
tekiö þátt í ráðstefnum, þingum og
alls konar fundum um ellimálin —
öldrunarmál. Einnig hefi ég átt sæti i
nefndum og stjórnum og hlustað á
ótal erindi, endalausar umræður,
ræðuhöld, ályktanir og samþykktir
gerðar. Allt er þetta gott svo langt
sem það nær. Besta við þetta allt eru
persónuleg kynni margra ágætra
karla og kvenna, sem vinna að
þessum málum af lffi og sál,
hugsjónafólks sem reyndar er alltaf
að verða sjaldgæfara. I stað koma
sérfræðingar og svo stóri hópurinn
sem vill allt yfirtaka og öllu ráða og
hrópar hástöfum — nú get ég —
formaður hélt hátíðaræðu — ég æda
ekki að tala um fortíðina, það var
gert á sínum tima, nú er það framtíð-
in sem gildir.
Ástæður eru fyrir þvi að ég hefi
dregið nokkuð úr starfi minu og það
fyrsta, sem ég gerði, var að hætta að
mestu þátttöku f nefndum og
ráöstefnum. Að sjálfsögðu höldum
við okkar störfum áfram, ellihjálpin
verður mörgum að liði þegar þar að
kemur, en á Litlu Grund verða
höfuðstöðvar hennar.
£ „Kópavogsbúar hafa sýnt í verki hverju
samtök fólks geta áorkað um málefni
aldraðra.”
þegar hinir hafa rutt brautina.
Þannig hefir það reyndar alltaf verið,
nú siðast fyrir nokkrum dögum. 30
ára afmælisfundur — hátíðafundur,
Ég vona að árangur verði mikill og
góður á væntanlegum ráöstefnum og
þingum og þar verði samtök um
framkvæmdir til úrlausnar.
Gísli Sigurbjömsson
Ráðstefnan f Vinarborg á næsta ári er
og spor i rétta átt. Teikningin er til af
öllu saman, fundargerðir, fundar-
samþykktir og tillögur einnig.
Peninga til framkvæmda vantar að
mestu, en fyrst og fremst samvinnu.
En allt þetta stendur til bóta. Kópa-
vogsbúar hafa sýnt í verki hverju
samtök fólks geta áorkað um málefni
aldraðra.
Gfsli Sigurbjörnsson
forstjóri.
—
Margar sögur hafa verið sagðar af
misheppnuðum kaupum á notuðum
bílum. Einnig hafa margir orðið fyrir
því að selja óprúttnum náungum bíla
og lítið sem ekkert haft upp í sölu-
verðið, nema gagnslausa vixla. Þótt
að öllu sé farið með gát, valinn
traustur bilasali og fundinn ráðsettur
kaupandi getur ýmislegt farið
úrskeiðis. Ég mun segja frá minni
reynslu i bílasölumáli. Þessi saga er
eingöngu sögð 1 þeim tilgangi að les-
endur Dagblaðsins lendi ekki í sömu
vandræðum og ég lenti 1 nú fyrir
skömmu.
Reynt aö selja bíl
Um mitt árið 1979 ákvað ég aö
selja bifreið mína Audi 100 LS
árgerð 1975 sem ég hafði keypt nýja
siðla sumars árið 1975. Bílinn setti ég
fyrst til sölu á bilasölu Guðfínns, þar
var verðið ákveðið 3,7 millj. gkr.
Fljótlega var fundinn kaupandi og
var bifreiðin þvf umskráð, en þessi
kaupandi týndist aftur. Þar sem ég
var búinn að kaupa nýjan bíl hjá
Ford umboðinu spurðist ég fyrir um
hjá þeim hvort þeir mundu vilja taka
bilinn upp 1 kaupverð nýja bilsins.
Það reyndist auðsótt en verðið, sem
gamli bíllinn var metinn á, var kr. 3,5
millj. sem mér þótti heldur lítið.
Bíllinn seldur
hjá Heklu hf.
Næst sneri ég mér til Heklu hf. og
fékk þá til að taka að sér sölu á bíln-
um. Verð var ákveðið af sölumanni
3,8 millj. gkr. Nokkuð margir dagar
liðu án þess að kaupandi gæfi sig
fram. Þá ákvað ég að lækka verðið á
bílnum niður í 3,6 millj. gkr. Þar
sem komið var nokkuð fram á sumar
var farið að draga úr eftirspurn á
notuðum bflum. Verðið, sem ég
ákvað, var þvf aðeins lægra en bílar
af þessari tegund og árgerð höfðu
verið seldir á fyrr um sumarið.
Loks rann upp sú stund að kaup-
andi fannst að bílnum, var það
ungfrú eða frú. Þegar ég sá konuna
minnti hún mig á konu sem fyrir
nokkuð mörgum árum hafði ekið
aftan á bflinn minn að vetri til i
mikilli hálku.Sú kona bað mig um að
blanda ekki lögreglunni í málið en
lofaði að koma til mín daginn eftir og
greiða tjónið. Það gerði þessi kona
reyndar ekki. Furðulegt er hvað
manni getur stundum dottið f hug.
Auðvitað hlaut þetta að vera einhver
allt önnur kona sem ók aftan á bíl-
inn minn. Þess vegna fór allt fram í
mestu vinsemd, frúin ákvað hvernig
greiða skyldi fyrir bílinn og ég sam-
þykkti. Allir virtust ánægðir, sölu-
maðurinn með uipboðslaunin,
seljandinn yfir því að vera laus við
bílinn og kaupandinn yfir því að hafa
eignast góðanbil.
Þá leið eitt ár
Bfllinn var seldur 1 júli 1979.
Fyrstu vikuna f október á sl. hausti
hringdi sölumaðurinn hjá Heklu i
mig og vildi fá mig til að upplýsa sig
um hvaða árgerð billinn hefði verið
Gætið að ykkur í
bflasölumálum
upp á ágætum lögfræðingi sem tók
málið að sér. Þann 22. janúar var
mér gert að mæta fyrir bæjarþingi.
Þegar ég mætti þar hafði málinu
verið frestað. Smávegis skýrslugerð
fór einhvern tíma fram. Snemma í
júni sl. hringdi lögmaður sá, er ann-
aðist málið fyrir mig, og taldi rétt að
við reyndum sættir. Niðurstaða
málsins varð svo á þessa leiö:
Sátt
Kjallarinn
sem hann seldi fyrir mig árið áður.
Þetta þótti mér alldularfulít. Eðlilega
fannst mér að hann ætti að vita um
árgerð bílsins sem hann seldi og auk
þess var bíllinn keyptur á sinum tlma
hjá Heklu. Þá sagði sölumaðurinn:
„Sjáðu til, billinn var seldur sem árg.
1976, en er árgerð 1975. Þú hefur
skrifað undir afsal fyrir bflnum og
þar stendur að bíllinn sé árg. 1976.”
Það þarf vonandi ekki að taka það
fram að ég var löngu búinn að
gleyma hvað stóð í afsalinu og eflaust
skrifað undir án þess að lesa textann.
Ég treysti því að sölumaður hefði
gengið rétt og löglega frá þessum
pappírum.
Þetta fannst mér nú ekki mikið
mál því árgerðir 1975 og 1976 af
Audi 100 LS er nákvæmlega eins að
ytra útliti. Þetta voru þvi aðeins
leiðinleg mistök að minu áliti. Ég
AgnarGuðnason
^ „Þessi saga er eingöngu sögö í þeim
tilgangi, aö lesendur Dagblaðsins lendi
ekki í sömu vandræðum og ég lenti í..
verðlagði bílinn á sínum tima miðað
við þá árgerð sem hann var og þann
km -fjölda sem bllnum hafði verið
ekið. Ég vonaði bara að bíllinn hefði
ekki skyndilega versnað hjá frúnni
þegar hún tók eftir mistökunum.
Nú vill frúin peninga
Skömmu síðar hringdi sölumaður-
inn í mig aftur og spurði hvort ég
gæti mætt á skrifstofunni hjá sér,
mundi frúin einnig mæta. Ég, kom á
tilskildum tíma. Skömmu síðar kom
frúin, ábúðarmikil á svipinn og gaf
mér frekar illt auga. Það fór mjög vel
á meö sölumanninum og frúnni. Ég
hélt á tímabili að hann væri sonur
konunnar. Það var vitlaust ályktað
hjá mér, ég komst að því síðar. Þeim
hafði dottið i hug nákvæmlega sama
upphæðin sem mér bæri að endur-
greiða frúnni, gkr. 550 þúsund.
Verðmismunur
á árgerðum
Sölumaðurinn sýndi mér það
svart á hvltu hvað mér bæri að
greiða. Billinn hafði verið seldur á
3,6 millj. gkr. og þar sem 10% verð-
munur væri á bílum milli árgeröa þá
ætti ég að greiða frúnni 360 þúsund
gkr. að viðbættum vöxtum 1 rúmt ár
af allri upphæðinni. Það var nú al-
deilis ekki verið að taka með i þessa
útreikninga að útborgunin i bilnum
hjá frúnni var aðeins 1.6 millj. gkr.
Auk þess virtist það ekki skipta
nokkru máli hvað sambærilegir bilar
hefðu verið seldir á um likt leyti og
minn bíll var seldur. Ég átti býsna
erfitt með að skilja þessa röksemd
sölumannsins en frúin skildi þetta allt
saman ákaflega vel, enda virtist hún
nokkuö töluglögg. Gat það verið að
þessi bifreið hefði ekki verið meira
virði en rúmar 3.2 millj. gkr. þegar
hún var seld samtímis sem bilar af
tegundinni Audi 100 LS árgerð 1975
voru yfirleitt seldir á 3.5—3.7 millj-
ónir gkr. þetta sumar? Ekki vildi ég
samþykkja að greiða frúnni þessa
upphæö á stundinni. Þá benti frúin
mér á að næst mundi ég heyra frá
lögfræðingi hennar. Þetta þóttu mér
mikil tíðindi að konan skyldi hafa
heilan lögfræðing á sínum snærum.
Sölumaðurinn var ákaflega vingjarn-
legur við frúna, hann taldi rétt að ég
borgaði sem allra fyrst en á það gat
ég ekki fallist.
Boðaður á sáttafund
Þann 28.11 1980 fékk ég bréf frá
lögfræðingi þar sem hann fór fram á
að ég greiddi kr. 649.552. Kröfubréfi
þessu svaraði ég með alllangri
greinargerð. Næst barst mér sátta-
kæra. Þar var ég boðaður á sáttafund
12. janúar 1981. Fundur var settur,
gerðabók opnuð, lögfræðingur
frúarinnar sagði lítið, en ég heil-
mikið. Ég held bara að enginn hafi
haft áhuga á því sem ég var að segja,
jafnvel ekki þegar ég bauðst til að
greiða frúnni 2000 nýkr., þótt ég teldi
að hún ætti engan rétt á endur-
greiðslu. Fundinum lauk án þess að
sættir næöust enda held ég að til hans
hafi ekki verið stofnað i þeim til-
gangi.
Stefnt fyrir bæjarþing
Nú fannst mér tími til kominn
að ráðfæra sig við lögfræðing. Ég
hafði reyndar aldrei þurft á þeirra
þjónustu að halda áður svo ég hafði
engan lögfræðing á mínum vegum.
Mér gekk þó tiltölulega vel að hafa
„Stefndi greiði stefnanda kr. 3600
og kr. 1400 í málskostnað.”
Greiðsla hefur þegar farið fram.
Ég geri ráð fyrir að allir hafi orðið
ánægðir nema ég. Ýmislegt hefur
maður þó lært af þessu máli og fyrir
það ætti ég að vera þakklátur. Nú
mun ég i framtiðinni lesa vel yfir þau
skjöl sem ég skrifa undir. Þá mun ég
vanda vel val á kaupanda næst þegar
ég sel bil og sama gildir um bilasöl-
una.
Þá er hér að lokum vinsamleg
ábending til þeirra sem enst hafa til
að lesa þessa kjallaragrein „Gætið
ykkar á óprúttnum bílabröskurum og
hinumeinnig.”
Agnar Guðnason
blaðafulltrúi.