Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 03.10.1965, Page 7

1 S» tm Ml M —k. B8H8 H8 SSÍ y \
Reykjalilíð við MýVatn. — Ljósm. Ari Kárason.
■ Það er víst ekki á hverjum degi sem ey-
firzk húsmóðir hefur dagaskipti við drottin
sinn, en það eru fá ár frá því húsmæður fengu.
orlof — og njóta þess þó fæstar.
■ Eyfirzk húsfreyja segir hér frá deginum
þegar hún hafði dagaskipti við drottin.
Það er fimmtudagur 13. á-
gúst. Hjá okkur er það að-
eine venjulegur, virkur dag-
ur. Við höfum sem sagt hugs-
að okkur að hafa dagaskipti
við drottin okkar eins og
stundum er sagt og fara í
ferðalag í dag. Grípa þá
kannski heldur eitthvað í
heyskap á sunnudaginn —
slíks er stundum þörf.
Ég vakna árla dags —
raunar ekki svo mikil hætta
á að ég sofi yfir mig — klæð-
ist og geng út í dyrnar. Veðr-
ið er gott', þótt ekki þyki
mér það ákjósanlegt ferða-
veður. Þokan lafir niður að
f jallsrótum, þéttur úði og ör-
lítill norðanandvari. Vissulega
er morgunninn kyrrlátur og
friðsæll. Vegna þess að evona
mikið stendur til, á ég fri frá
etörfum í fjósinu, og nú geng
ég inn aftur og tek að undir-
búa ferðina — smyrja brauð,
hila kaffi og þessháttar, því
að við ætlum að hfifa með
okkur nesti. Þessu næst er
að taka fram þann fatnað,
sem nota á, síðan er að vekja
börnin og segja þeim hvað
til stendur. Við höfum talið
hyggilegast að hafa fyrirvar-
ann ekki langan, hvað þau
snerti. Auðvitað sperra þau
upp augun og gapa af ein-
skærri undrun, og svo fara
allir að búa sig. Þegar bíll-
inn kemur, sem á að flytja
okkur, en það er um níuleyt-
ið, standa allir ferðbúnir úti
á hlaði, svo að unnt er að
byrja ferðiná þegar i stað.
Við höfum hugsað okkur
að leggja leið okkar austur á
bóginn, helzt í Mývatnssveit,
og nú er ekið sem leið ligg-
ur. Á Vaðlaheiði er þokan af-
ardimm, en svo birtir smátt
og smátt, og í Ljósavatns-
skarði er komið glaða sólskin.
Og það fylgir okkur, það sem
eftir er dagsins. Fyrst er
numið staðar við Goðafoss og
þar er tekin anzi skemmtileg
mynd af bökum okkar þar
sem við stöndum og horfum
með miklum fjálgleik á þenn-
an stóra og myndarlega foss.
Þá er naumast hægt að stilla
sig um að fara.ofurlitla stund
í berjamó þarna í móunum
norðan við fossinn. Þar vaxa
bláber.
En ekki má tefja lengi og
mun dagurinn ekki reynast of
langur. Vegurinn austur yfir
Fljótsheiði er beinn og breið-
ur og brátt erum við komin
austur 1 Reykjadal. Er hann
grösugur og hlýlegur með
blómlegum býlum og lágum
kjarri vöxnum heiðum beggja
vegna. Hinum rómuðu, kjam-
góðu þingeysku heiðum. Sér-
lega þykir mér staðarlegt að
iíta heim að Laugum, mennta-
setri Þingeyinga.
Næsti áfangastaður er aust-
ur við Laxá, skammt frá
Helluvaði, en þar áðum við
og tókum okkur bita af nest-
inu. Laxá er fegursta. va,tns-.
fall sem ég hef séð, hún renn-
ur á hrauni og eru bakkarnir
hvarvetna vaxnir grasi og
kjarri. Raunar var hún hið
fegursta sem fyrir augun bar
, í ferðinni og er þó náttúru-
fegurð mikil og margbreyti-
leg austur þar. Áformað er
að aka hringinn í kringum
Mývatn, en á þeirri leið er
ýmislegt að sjá. Gengið var
á svokallaðan Höfða, þangað
er aðeins gangstígur og var
hann allur þakinn vindlinga-
stubbum og bar þannig menn--
ingunni fagurlega vitni. Einn-
ig gengunj við upp á hól
nokkurn sem holur var að
innan og geigvænlegt að líta
niður í opið. Útsýni er gott
þarna út á vatnið með græn-
ar eyjar og bláar víkur og
voga sem blikuðu í sólskininu.
Á stöku stað voru nokkrar
kýr á beit á vatnsbakkanum,
þó ekki margar, enda er
þarna víða meira grjót en
gróður. Svo eru það Dimmu-
borgir, en þar eyddum við
talsverðum tíma, þar er lands-
lag hið furðulegasta. Teknar
voru þar myndir bæði af fólki
og landslagi. Enn er kominn
tími til að fá sér einhverja
hressingu og aftur er áð á
fögrum stað skammt frá veg-
inum.
Nú er degi tekið að halla
og brátt þarf að hugsa til
heimferðar. Fyrst ætlum við
þó upp á Námafjall en þang-
að er hægt að aka í bíl. Rétt
hjá fjallinu er borhola, sem
án afláts spýr gufu og heitu
vatni með svo ferlegum há-
vaða að nærri liggur að mað-
ur verði þeirri stundu fegn-
astur að komast úr námnnda
við hana.
Framhald á 249. síðu.
SUNNUDAGUR — 247