Alþýðublaðið - 16.06.1969, Blaðsíða 5

Alþýðu'blaðið 16. júní 1969 5
Framkvrem íastj órl s
Þórir Sacmundsson
Ritstjóri:
Krútjaui Bersi Ólafsson (áb.)
Fréttastjóri:
Sifurjón Jóhannsson
Auglýsinfutjóri:
Sigurjón Ari Sigurjónsson
Úigefandi:
Nýja útgáfufélagið
Prensmiðja Aljjýðublaðsins:
GÆFUÞJÓÐ
Lýðveldið ísland verður 25 ára á morgun. Það er
ekki ihár aldur í lífi þjóðar, en þó nógu langur til þess,
að mikill meirihluti íslendinga þekkir 17. júní 1944
aðeins af afspurn sam sögulegan dag. Margt hefur
gerzt þau ár, sem síðan eru liðiin, og hagir þjóðárinnar
haf a br ey tzt á stórbrotinn bátt.
Fyrst ber að telja hina miklu fjölgun íslendinga.
Fyrr á öldum fjölgaði þjóðinni, en fækkaði jafnan
aftur.
nýjungar læknavísinda hafi hin síðustu ár dregið úr
fjölguninni. Varlegast er þó að spá engu um framtíð-
ina í þesisuim efnum, því að mannkynið sem heild
verður fljótlega' að draga úr fjölda sínum, ef ekki á
að fara illa á líti'lli plánetu. Þó eru íslendingar meðal.
þeirra þjóða, seim enn búa við ærið landrými, og þeir
njóta sumra gæða eins og hreins lofts og vatns, sem
sífellt verour minna af í iðnvædduim Íöndium..
Mikið starf liggur eftir þjóðina þessi 25 ár. Hún hef-
ur byggt yfir sig og margar stcfnanir sínar af imynd"
arskap og eignazt stórvirk atvinnutæki. Hún hefur
fylgzt ttneð í menntun og vísindum og haldið uppi
menningarlífi.
Allt þetta gefur ástæðu til að gleðjast á tímamct-
um, en þó er ekki síður hollt að gera sér gr'ein fyrir,
að framundan eru vaxandi erfiðleikar. íslendingár
þurfa að taka veigamiklar ákvarðanir, gera víðtækár
foreytingar á háttum sinum og skila stærri átökum en
hingað til, ef þeir vilja ha'ida áfram á sömu braiut.
Efnahagsleg tilvera þjóðarinnar er ótrygg, eins og
kreppa og atvinnuleysi hafa nýlega sýnt. Iðhvæðing
er mikið átak, sem er óhugsandi í einangrun, heldur
krefst vaxandi sambands við umheiminn. Samkeppni
í flugi, fiskveiðum og á öðrum sviðúm fer harðnandi
Tæknin gerir stóraukna’r kröfur til menntunar, en
þær verða ekki uppfylltar nema með miklum fjár-
hagslegum fórnum. Þetta og rnargt fleira stuðlar að
því, að á komandi áratugum verði mun erfiðara að
halda uppi sjálfstæðu þjóðfélagi svo lítillar þjóðar.
Það eru íslendingar engu að síður staðráðnir í að g'era,
hivað sfem það kostar.
Annar flokkur vandamála snertir 'hið innra uppgjör
meðal íslendinga um, hvers konar þjóðfélag þeir vilja ■
foyggja .1 þeim e’fnum verður augum ekki lokað 'fyrir 1
alvarlegum meinsemdum, sem enn hefur ekki tekizt "
að læknia. Þjóðin verður ekki aðeins að lækna þær, I
heldur og að vera ófeimin við breytingar, því að 1
mannlegt þjóðfélag getur ekki staðið í stað — sízt af »
öllu á hinini nýju öld tækni cg gereyðingaT.
íslenzka þjóðin hefur undanfarin 25 ár lagt tnaufst-
an grunn til að byggja á framtíðarstarfið. Hún getur 1
teótt fram glöð í buga, bjaTtsýn og þakklát fyrir að |
vera, þegar á allt er litið, gæfuþjóð. S
Alþýðublaðið flytur lýðveldinu og þjóðinni beztu |
hamingjuóskir. . i
„ÞaS spurffi mig stelpa hvaS ég
léki í FiSlaranum, og ég sagSist
leika FiSlarann. ,Vertu ekki meS
þessa dellu', sagSi hún. ,Eins og
allir viti ekki, aS Róbert leikur
hann‘
Fólk er orðið s\’o vant þyí að
'hugsa um Róbert Arnlfinnssoii og
FIÐLARANN Á ÞAKiINU í sömu
andrá, að það viíl gleymast, að titil-
blutverkið og Tevye mjólkurmaður
er sitt hvað.
En sá sem leikur Fiðlarann heit-:
ir F.inar Þobbergsson, ungur lei’k-
iistar-, balMett- og K^nnaras'kcíla- ■
nomi. Hann 'ítur út fyrir að vera
svoiia 15—16 ára, reynist þó verða
19 á þessu ári og er nteira að segja -
Ihringtrúíofaður. Hann byrjaði að
læra ballett aðeins 6 ára gamall og •
hðfur verið nð dansa síðan nema 2
undanfarin ár. Næsta vetur ætlar -
liann aftur í Kallettákóla Þjóðleik-
hússinns og hinn veturinm Væntan- -
legá I leiklktarákólann til að kom- -
ast í 2. bekik, en 1. bek'k tók hann
veturinn 1967—8. Og jafnframt
verður hann í Kemnaraskólanum í
3. bekk.
LF.ÍKLISTIN
LOKKAR METRA
,Ég byrjaði í ballett vegna þess
að frænlka mín ein vildi ólm læta
að dansa, en var feimin, oð hún
treysti sér ekki til að fara ein í
tíma, svo að það varð úr, að ég
fór með henni. Og þá varð það ég
'sem ek’ki vildi liætta“.
Hann ólst upp í nánum tengslum
við leikhúsandrúmsloftið og lét ekki
stríðni jafnaldra sinna aftra sér frá
að stunda ballettnámið. Siðar tók
leíklistin að lokka hann enn meira.
„Ég var yngsti memandinn í lei'k-
listarslkólanum þennan vetur, og ég,
veit orðið, að mig langar meira til
að leika en dansa. Það kemur sér
mjög vell fj'rir leikara að hafa ballett
Haður og kona í
« r'

þjálfun, en ballettinn krefst svó
óskap'lega mikils, og jafmvel þegar
einlhver árangur næst, er starfsald-
urinn stuttur. Leikarar geta leikið
fram í háa elli, en dansarar verða
að hætta rneðan þeir eru enn .1
’bezta aldri“.
ÞAÐ SEM
HENDINNI VAR NÆST
Auðvitað er hann hrifinn af að
vera með í Fiðlaranum þar sem.
ihann fær gott tælkifæri til að fylgj-
ast með reyndum leikurum og verö'a
sviSsvanur. En hann svarar hóg-
■væriega sþurningunni um hvernig
'hann hafi hreppt h'lufiverikið: „Ætli.
þeir hafi bara ekki teikið það sern
var hendinni naist — það var eng-
inn annar strákur í ballettinum".
Hann dansaði líka í ballefitsýning-
unum, m.a. Franz í COPPELIA, ea
það var einungis annar þátturinn,
svo að hann þurfti lítíð að gera
annað en liggjs sofandi fram á
■borðið. Kannski fær hann að spreyía
sig á öllu hlu'tver'kinu seinna cf
'hægt verður að sýna ba'Uetfi-nni i
'heild hérna. „COPPÉLIA á 100
ára afmæli í ma! næsta ár, svo a®
það yrði góð afsökun till að reyna
og sjá hvað við getum". — SSB. ,
Hér sjáum viff Valgerffi Dan í hlut.
verki Sigrúnar í Manni og Itonu, en
ieikritinu verffur sjónvarpaff í nokk-
uff styttu formi annaff kvöld kl.
21.35.