Vísbending - 14.06.1990, Side 3

VÍSBENDING
fækka starfsfólki
eða auka umsvif
félaganna. Lík-
lega þarf hvort
tveggja að
gerast, því að
fólk getur vantað
á sumum sviðum
þótt yfrið nóg sé
af starfsmönnum
annars staðar.
Aðlögunin gæti
tekið nokkurn
tíma, því að
oftast veigra
menn sér við
uppsögnum.
Starfsfólk var
heldur fleira
1989 en árið á
undan, eða rúm 4
hundruð. Þessa
fjölgun má þó
ekki taka of
hátíðlega, því að
margir unnu að
sjálfri sam-
e i n i n g u n n i .
Búast má við að
starfsfólki í
greininni fækki á
næstu árum.
Ráðgert er að
starfsmenn
V átry gginga-
félagsins verði
tæpum þriðjungi
færra en var í
m ó ð u r -
félögunum. Hjá
S j ó v á -
Almennum hefur
fækkað um 12%
frá samein-
ingunni.
Markaðs-
hlutdeild
markaðsins og hefur því stærsta
markaðshlutdeild tryggingarfélaga.
Þótt afkoma tryggingarfélaganna hafi
batnað í fyrra er enn ekki byrjað að
uppskera hagnað af sameiningunni.
Skrifstofu- og stjórnunarkostnaður
félaganna var 22% af rekstrartekjum
félaganna árið 1989 eins og árið áður.
Ef sameiningin á að leiða til hagræðis
í rekstrinum verður annað hvort að
Markaðs-
hlutdeild Sjóvá
jókst á árunum
1984 til 1988 úr
tæpum 15% í
rúm 20%. Sú
sókn stöðvaðist
1989 og var
markaðs-
hlutdeild Sjóvá-
Almennra mjög svipuð og samanlögð
hlutdeild stolnfélaganna árið á undan.
Þrjú fyrirtæki eru langstærst.
Vátryggingafélagið var með 35% af
bókfærðum iðgjöldutn 1989. Með
hluldeild móðurfélaganna verður
hlutfallið 38%. Sjóvá-Almennar eru
með tæplega 31 % markaðshlutdeild. í
þriðja sæli er Tryggingamiðstöðin
með 16%. Þetta eru alls um 85% af
Trygging
Trygginga-
miðstöðin
1988
Markaðshlutdeild í frumtryggingum
Bókfærð iðgjöld
1989
Almennar
tryggingar
(12%)
(21%)
Sjóvá
(6%)
Trygging
S j ó v á -
Almennar
Brunabótafélagið
Samvinnu-
tryggingar
Trygginga-
miðstöðin
sam-
steypa
Önnur
félög
markaðnum og afgangnum skipta
fimrn lítil félög á milli sín.
Horfur
Nú er bati í rekstri tryggingarfélaga í
fyrsta skipti síðan 1985. Hagur
greinarinnar hafði versnað ár frá ári.
Mikil samkeppni ríkti og félögin spilltu
hvert fyrir öðru með undirboðum.
Þetta átti einkum við um ökutækja-
tryggingarnar, þar sem tapið var mest.
Hér hefði Tryggingaeftirlitið ef til vill
átt að taka \ taumana og stöðva
undirboðin. Arið 1988 stórhækkuðu
bifreiðatryggingarfélögin iðgjöldin í
sameiningu og hafa taxtarnir hækkað
með verðlagi síðan. Það er ekki í
anda l'rjálsrar samkeppni og vonandi
ekki til frambúðar, að félögin hafi
nánast sömu gjaldskrá í þessari grein.
Annað atriði sem ekki er í samkeppnis-
anda í tryggingum hér á landi eru
brunatryggingar fasteigna. Menn eru
nauðbeygðir að semja við eilt félag,
sent sveitarfélögin sömdu við fyrir
mörgum árum eða áratugum. Slíkt
fyrirkomulag hvetur ekki til hagræðis.
Eitt af markmiðum sameiningarinnar
er að reyna að vera betur búinn undir
erlenda samkeppni, sem má búast við
að aukist á næstu árum, þegar
Evrópumarkaðurinn þróast. Urn þetta
er fjallað í skýrslu Sjóvá-Almennra.
Þar segir að engin ástæða sé til að
halda að erlend félög geti boðið
ódýrari tryggingar en innlend félög geri.
Hins vegar gætu þau komið með
ýmsar nýjungar. Nú starfar hér eitt
tryggingarfélag í sænskri eigu, Ábyrgð,
tryggingarfélag bindindismanna.
Hækkun á hlutabréfum Sjóvá-
Almennra hefur vakið nokkra athygli.
i' upphafi árs 1988 var gengið 2,4 en
hækkaði í 4,0 í árslok. Þegar nær dró
aðalfundi hækkaði gengið enn. í
skýrslu Sjóvá-Almennra segir að þetta
sýni trú markaðsins á fyrirtækinu.
Vera má að hún sé mikil, en þessi
gengishækkun stafar þó að miklu leyti
af baráttu urn áhrif í fyrirtækinu. Þegar
hlutabréfamarkaður þróast hér á landi
mun gengi hlutabréfa sífellt belur sýna
raunverulegt verðmæti fyrirtækjanna
og horfur í rekstrinum.
Sameining tryggingarfélaganna ætti
að stuðla að því að batinn í
rekstrinum verði varanlegur. Fyrir
nokkrum árum sagði forstjóri Bruna-
bótafélagsins að félagið gæti vel tekið
að sér allar bílatryggingar í landinu án
þess að bæta við starfsmanni. Þessi
orð benda til þess að vel hafi mátt
spara í rekstrinum. Á næstu árum
verður spennandi að fylgjast með því
hvort litlu félögin láta undan síga í
baráttunni. Það er alls ekki víst, því
að lítil félög geta verið léttari í vöfum
en hin stóru og skapað sér sérstöðu.