Frjáls verslun - 01.04.1959, Blaðsíða 2

gagnmerkar nýjungar í tækniútbúnaði bif-
reiða.
3. Vegna fjölgunar ökutækja í landinu er mikill
skortur á faglærðum bifvélavirkjum, sem
ekki hefur fjölgað að sama skapi og bifreið-
um.
4. Iðnfræðsla bifvélavirkja hefur dregizt mjög
aftur úr og er nú orðin verulega ófullnægj-
andi og svarar ekki kröfum tímans.
5. Verðlagsákvæði á útseldri vinnu bifreiða-
verkstæða eru mjög þröng og á þeim eru
ýmsir tilfinnanlegir gallar.
Eigi er rúmsins vegna hægt að útskýra frek-
ar öll framangreind atriði, en rétt er þó að benda
á eftirfarandi:
Eins og flestir þeir, sem nú eru komnir á full-
orðinsár, muna, var fjöldi bifreiða í landinu fyr-
ir síðustu styrjöld ekki mikill, miðað við það
sem nú er í dag, eins og nánar er greint frá í
upphafi þessarar greinar. Strax og styrjöldin
hófst, byrjaði innflutningur í nokkuð stórum
stíl á bifreiðum, og þá aðallega notuðum bif-
reiðum frá Bretlandi, sem þá fengust fyrir lítið
verð vegna benzínskömmtunar þar í landi af
völdum styrjaldarinnar. Áframhaldið hefur síð-
an verið það, að innflutningurinn hefur raun-
verulega farið stöðugt vaxandi með ári hverju.
Er þess skemmst að minnast, að árið 1955 voru
fluttar inn milli 3—4 þúsund bifreiðir, og er það
stærsta stökk, sem nokkurn tíma hefur átt sér
stað í innflutningi bifreiða til íslands. Nú er
málum svo varið, að á hverju ári eru fluttar inn
frá Austur- og Vestur-Evrópu og Bandaríkjun-
um sem næst 1000 bifreiðar af ýmsum gerðum.
Má segja, að á hverju ári hafi komið til greina
nýjar og nýjar tegundir bifreiða, enda fjöldi
bifreiðategunda orðinn ótrúlegur hér, miðað við
þann bifreiðafjölda, sem er í landinu. Árið 1958
skiptust fólksbifreiðar milli 96 tegunda, árið áð-
ur milli 95 tegunda, og árið 1956 milli 87 teg-
unda, og álíka tegundafjöldi af vörubifreiðum
hvert ár. Árið 1943 var tegundafjöldi fólksbif-
reiða 59, en 50 af vörubifreiðum. Til þess að
fylgja þessari þróun, þyrfti að sjálfsögðu að
verja miklu fé árlega til að þjálfa viðgerðar-
menn í meðferð hinna nýju tegunda, sem við
bætast, auk hinna nýju árgerða eldri bifreiða-
tegunda.
Vegna þröngra verðlagsákvæða og fjárskorts
hafa bifreiðaverkstæðin ekki haft möguleika á
að bera þann tilkostnað, sem framhaldstækni-
menntun bifvélavirkja er samfara, nema að
mjög takmörkuðu leyti. Hér á landi er álagn-
ing bifreiðaverkstæða 40% á greidd laun bifvéla-
virkja. Til samanburðar má nefna, að sam-
kvæmt upplýsingum, sem Iðnaðarmálastofnun
íslands aflaði sér árið 1957, nam álagning í
Svíþjóð almennt 70%, í Noregi 80—112%, í Bret-
landi 150—225%, í Danmörku 80—110% og í
Vestur-Þýzkalandi 150—220%. Með hliðsjón af
framangreindu þarf engan að undra, þótt hægt
sé að veita meiri tæknimenntun og þjónustu fyr-
ir viðskiptamennina í þessum löndum heldur en
hér hefur verið mögulegt. Þar sem búið er að
hækka tækni-„standardinn“ verulega upp, eins
og í nágrannalöndum okkar, hefur reynzt kleyft
að fara meira inn á ákvæðisvinnu í bifreiða-
viðgerðum með þeim árangri, að skapast hefur
aukið öryggi fyrir viðskiptamanninn.
FRJÁLSRI VERZLUN þótti rétt að gefa inn-
flytjendum bíla orðið enn á ný með útgáfu sér-
staks fylgirits með blaðinu, er eingöngu fjall-
aði um bíla, svo og gefa lesendum sínum gleggri
upplýsingar um hinar ýmsu bifreiðategundir,
sem nú eru á markaðinum.
FRJÁLS VERZLUN
Bílamarkaðurinn